EZEON-GEBER

(E̱zeon-Ge̱ber).

Een plaats die voor het eerst wordt genoemd als legerplaats van de Israëlieten, waar zij zich tegen het einde van de 40-jarige omzwerving door de wildernis ophielden (Deut. 2:8). Ezeon-Geber lag aan de Rode Zee, hoogstwaarschijnlijk aan het boveneinde van de Golf van Akaba, de noordoostelijke arm van de Rode Zee (1 Kon. 9:26; 2 Kron. 8:17). Waar het oude Ezeon-Geber precies lag, kan niet met zekerheid worden vastgesteld. De meeste hedendaagse geografen nemen aan dat Tell el-Chlefi, ongeveer 500 m van de Golf van Akaba vandaan en zo’n 5 km ten N.W. van het huidige dorp Akaba, waarschijnlijk het meest voor de hand ligt.

Op deze plaats aan de golf liet Salomo een vloot van schepen bouwen en ze met een uit Feniciërs en Judeeërs bestaande bemanning uitvaren (1 Kon. 9:26-28; 10:11). Ongeveer een eeuw later probeerde koning Josafat (936–911 v.G.T.) de scheepsbouw in Ezeon-Geber nieuw leven in te blazen, doch zijn pogingen faalden, zoals Jehovah had voorzegd, want zijn schepen leden schipbreuk. — 1 Kon. 22:48, 49; 2 Kron. 20:36, 37.