SCHRIFT.
Het Nederlandse woord „schrift” is afgeleid van het Latijnse werkwoord scribere, dat „schrijven” betekent. Het in de christelijke Griekse Geschriften gebruikte graʹfe, „een geschrift”, van graʹfo, „schrijven”, heeft uitsluitend betrekking op de heilige geschriften in Gods Woord de bijbel. De schrijvers van de Hebreeuwse en de Griekse Geschriften gebruikten ook andere documenten, zoals officiële geslachtsregisters, kronieken, enz., maar deze werden niet als geïnspireerd en/of gelijkwaardig aan de als canoniek erkende geschriften beschouwd. Vermoedelijk hebben zelfs de apostelen aan bepaalde gemeenten andere brieven geschreven (uit de woorden van Paulus in 1 Korinthiërs 5:9: „In mijn brief heb ik u geschreven”, blijkt bijvoorbeeld dat hij de Korinthiërs al eerder een brief had geschreven, die echter niet meer voorhanden is). Daar deze geschriften blijkbaar alleen belangrijk waren voor degenen aan wie ze gericht waren, zorgde Gods heilige geest er niet voor dat ze voor de christelijke gemeente bewaard bleven.
Het Griekse woord gramʹma, dat in wezen een letterteken of karakter van het alfabet betekent, is eveneens van het werkwoord graʹfo afgeleid. Wanneer het in de betekenis van ’document’ wordt gebruikt, wordt het met „geschrift” weergegeven. In Johannes 5:47 en 2 Timotheüs 3:15 wordt dit woord gebruikt in verband met de geïnspireerde „geschriften” van de Hebreeuwse Geschriften.
CHRISTUS EN DE APOSTELEN BERIEPEN ZICH OP DE HEBREEUWSE GESCHRIFTEN
Jezus Christus en de schrijvers van de christelijke Geschriften gebruikten dikwijls het woord graʹfe wanneer zij de geschriften van Mozes en de profeten als ondersteuning van hun leer of hun werk aanvoerden, aangezien deze geschriften door God waren geïnspireerd. Veelvuldig werden deze Hebreeuwse geschriften in hun geheel aangeduid als de „Schriften” (Matth. 21:42; 22:29; Mark. 14:49; Joh. 5:39; Hand. 17:11; 18:24, 28). Soms werd het enkelvoud „Schrift” gebruikt wanneer een bepaalde tekst als onderdeel van de gezamenlijke Hebreeuwse Geschriften werd aangehaald (Rom. 9:17; Gal. 3:8). Naar één enkele tekst werd ook wel verwezen als een „schriftplaats” in de zin van een gezaghebbende verklaring (Mark. 12:10; Luk. 4:21; Joh. 19:24, 36, 37). In 2 Timotheüs 3:16 en 2 Petrus 1:20 verwijzen respectievelijk Paulus en Petrus klaarblijkelijk zowel naar de geïnspireerde Hebreeuwse als de Griekse Geschriften met het woord „Schrift”. Petrus rekent de brieven van Paulus tot de „Schriften”. — 2 Petr. 3:15, 16.
GEPERSONIFIEERD
Aangezien de Schriften werden erkend als door God geïnspireerd, als zijn Woord of zijn stem, waarmee hij werkelijk tot ons spreekt, werden ze soms gepersonifieerd alsof ze met goddelijke autoriteit spraken (net zoals Jezus Gods heilige geest of werkzame kracht personifieerde door te zeggen dat deze leerde en getuigenis aflegde [Joh. 14:26; 15:26]) (Joh. 7:42; 19:37; Rom. 4:3; 9:17). Om dezelfde reden wordt er over de Schrift gesproken alsof ze dingen kon voorzien en werkelijk kon prediken. — Gal. 3:8; vergelijk Mattheüs 11:13; Galaten 3:22.
VAN ESSENTIEEL BELANG VOOR CHRISTENEN
Aangezien Jezus Christus zich voortdurend op de Hebreeuwse Geschriften beriep om zijn leer te ondersteunen, moeten ook zijn volgelingen daaraan vasthouden. De apostel Paulus beklemtoonde de waarde en de belangrijkheid van deze geschriften met de woorden: „De gehele Schrift is door God geïnspireerd en nuttig om te onderwijzen, terecht te wijzen, dingen recht te zetten, streng te onderrichten in rechtvaardigheid, opdat de mens Gods volkomen bekwaam zij, volledig toegerust voor ieder goed werk.” — 2 Tim. 3:16, 17.