ZEGEL.
Zegels die vroeger werden gebruikt om afdrukken te maken, bestonden uit een stuk hard materiaal (steen, ivoor of hout) waarin letters of voorstellingen in spiegelbeeld waren gegraveerd. Ze werden in allerlei uitvoeringen gemaakt, waaronder kegels, rechthoeken, cilinders, scarabeeën en dierekoppen. (Zie voor zegelringen onder RING.) Cilindervormige zegels waren gewoonlijk 1,9-3,8 cm lang. Het gebogen oppervlak van de cilinder, waarop het graveersel was aangebracht, werd over vochtige klei gerold en produceerde dan een doorlopende afdruk in reliëf. Vaak werden zegelcilinders in de lengte doorboord zodat ze aan een koord konden worden gehangen.
Zegelafdrukken konden een bewijs van eigendom of echtheid zijn en konden verhinderen dat documenten vervalst of misbruikt werden of dat andere verzegelde dingen, zoals buidels, deuren en zelfs graven, wederrechtelijk geopend werden (Job 14:17; Dan. 6:17; Matth. 27:66). Toen de profeet Jeremia een veld kocht, werd één exemplaar van de akte niet verzegeld, terwijl het andere werd verzegeld, wellicht door de akte dicht te vouwen, er een koord omheen te binden, hierop vervolgens een hoeveelheid was of ander zacht materiaal aan te brengen en met een zegel een afdruk in de zachte substantie te maken. Indien er later vragen zouden rijzen ten aanzien van de nauwkeurigheid van de niet-verzegelde akte, kon het exemplaar dat voor het oog van getuigen was verzegeld, worden overgelegd (Jer. 32:10-14, 44). Iemand aan wie het zegel van de koning was toevertrouwd, kon officiële decreten uitvaardigen, omdat het zegel het decreet als echt bestempelde (1 Kon. 21:8; Esth. 3:10, 12; 8:2, 8, 10). Wanneer iemand zijn zegel aan een document hechtte, kon dat te kennen geven dat hij de daarin opgenomen voorwaarden aanvaardde (Neh. 9:38; 10:1). Er zijn talloze van zegelafdrukken voorziene handvatten van oude kruiken gevonden. De zegels hebben misschien aangegeven van wie de kruiken en hun inhoud waren of aangeduid hoeveel erin zat of van welke kwaliteit de inhoud was.
FIGUURLIJK GEBRUIK
Aan de wijze waarop zegels in de praktijk gebruikt werden, zijn een aantal figuurlijke uitdrukkingen ontleend die in de bijbel worden aangetroffen. Zo werd voorzegd dat de Messias „een zegel [zou] drukken op visioen en profeet”. De Messias zou dit doen door de profetieën te vervullen en ze aldus als authentiek en door God geïnspireerd bestempelen (Dan. 9:24; vergelijk Johannes 3:33). In de zin van bezits- of eigendomskenteken ontving Abraham de besnijdenis als een „zegel” van de rechtvaardigheid die hij bezat (Rom. 4:11). Aangezien de apostel Paulus veel christenen in Korinthe had geholpen gelovigen te worden, dienden zij als een zegel dat de echtheid van zijn apostelschap bekrachtigde (1 Kor. 9:1, 2). Over de eerste-eeuwse christenen wordt gezegd dat zij „verzegeld” zijn met heilige geest, die een van tevoren gegeven onderpand is van hun hemelse erfenis (Ef. 1:13, 14; 4:30). Het zegel geeft te kennen dat zij God toebehoren (2 Kor. 1:21, 22) en vormt een bewijs dat zij werkelijk in aanmerking komen voor hemels leven. Het boek Openbaring laat zien dat het uiteindelijke aantal verzegelden 144.000 bedraagt. — Openb. 7:2-4; 9:4.
Over iets wat gesloten, verborgen of geheim is, zegt de bijbel dat het verzegeld is. Profetische boodschappen waren „verzegeld” gedurende de tijd dat ze niet begrepen werden (Dan. 12:4, 9; Openb. 5:1; 22:10; vergelijk Jesaja 8:16; 29:11). En van Jehovah wordt gezegd dat hij ’de sterren rondom verzegelt’, klaarblijkelijk in de zin dat hij ze door middel van wolken aan het gezicht onttrekt. — Job 9:7.