MUS

[Grieks: strouʹthi·on].

Met het Griekse woord strouʹthi·on, een verkleiningsvorm waarmee elke kleine vogel werd aangeduid, werd in het bijzonder de mus bedoeld.

De enige rechtstreekse verwijzingen naar mussen in de bijbel vindt men in een uitspraak die Jezus tijdens zijn derde rondreis door Galilea deed en die hij klaarblijkelijk ongeveer een jaar daarna, tijdens zijn latere bediening in Judea, herhaalde. Jezus wees erop dat „twee mussen voor een geldstuk van geringe waarde [letterlijk: een assarion] verkocht” worden of „vijf mussen voor twee geldstukken van geringe waarde”, en verklaarde dat ondanks de geringe waarde die deze vogeltjes hadden, „niet één [er]van op de grond [zal] vallen zonder medeweten van uw Vader” en „niet één daarvan vergeten [wordt] bij God”. Vervolgens moedigde hij zijn discipelen aan onbevreesd te zijn en gaf hun de verzekering: „Gij zijt meer waard dan vele mussen.” — Matth. 10:29-31; Luk. 12:6, 7.

In de oudheid werden, evenals thans, op de markten van de Oriënt mussen verkocht. Teneinde ze te kunnen eten, werden ze geplukt, aan houten vleespinnen gestoken en geroosterd (net als sjiesj-kebab). Uit een oude inscriptie die een prijsvoorschrift van keizer Diocletianus (301 G.T.) bevat, blijkt dat van alle vogels die als voedsel werden verkocht, mussen het goedkoopst waren. Ze werden vaak per tien stuks verkocht, en de maximumprijs voor dit aantal was volgens het voorschrift vastgesteld op 16 denarii (kennelijk de door Diocletianus ingevoerde koperen denarii). Volgens dit tarief zouden vijf mussen in de 4de eeuw nog ongeveer evenveel kosten als in de tijd dat Jezus op aarde was.