TIBERIUS
(Tiberius).
De tweede keizer van Rome. Hij werd in 42 v.G.T. als zoon van Tiberius Claudius Nero en Livia Drusilla geboren, maar toen zijn moeder in 38 v.G.T. met Augustus huwde, werd Tiberius de adoptiefzoon van de keizer. Op aandringen van zijn stiefvader liet hij zich op 31-jarige leeftijd van zijn vrouw Vipsania Agrippina scheiden en huwde met Julia, de dochter van Augustus.
Augustus koos Tiberius pas als zijn opvolger nadat alle anderen, die hij boven Tiberius verkozen had, gestorven waren. Op 17 augustus 14 G.T. (volgens de Gregoriaanse kalender) begon Tiberius te regeren. „In het vijftiende regeringsjaar van Tiberius Caesar”, dat van augustus 28 G.T. tot augustus 29 G.T. liep, begon Johannes te dopen. — Luk. 3:1-3.
Tiberius stierf in maart 37 G.T. en was derhalve keizer gedurende de hele periode dat Jezus zijn bediening verrichtte. Bijgevolg stond Tiberius’ beeld op de belastingmunt die men Jezus bracht en bij welke gelegenheid hij de woorden uitte: „Betaalt caesar terug wat van caesar [is]” (Mark. 12:14-17; Matth. 22:17-21; Luk. 20:22-25). Tiberius breidde de wet van de laesa majestas (majesteitsschennis) uit, zodat niet alleen oproerige activiteiten maar ook louter mondelinge beledigingen aan het adres van de keizer strafbaar gesteld werden, en vermoedelijk zetten de joden Pontius Pilatus krachtens deze wet onder druk om Jezus te doden (Joh. 19:12-16). Later werd Pilatus door Tiberius naar Rome geroepen wegens klachten die de joden tegen zijn bestuur hadden ingebracht, maar Tiberius stierf en werd door Caligula opgevolgd voordat Pilatus daar aankwam.
Als keizer had Tiberius zijn goede en zijn slechte eigenschappen. Hij weerhield zich ervan geld aan luxe uit te geven en beschikte derhalve over geldmiddelen die hij edelmoedig aanwendde om het welzijn van het rijk te bevorderen en reserves aan te leggen die bij catastrofes en slechte tijden uitkomst zouden bieden. Tiberius beschouwde zichzelf als een mens, niet als een god, wees vele eretitels af en richtte de keizeraanbidding eerder op Augustus dan op zichzelf.
Zijn slechte eigenschappen stelden zijn goede eigenschappen echter in de schaduw. In zijn omgang met anderen was hij uitermate achterdochtig en huichelachtig; tijdens zijn regering waren op bevel uitgevoerde moorden aan de orde van de dag, terwijl veel van zijn vroegere vrienden tot de slachtoffers behoorden. Hij raadpleegde astrologen. In zijn villa op Capri, waar hij de laatste tien jaar van zijn leven doorbracht, gaf hij zich aan zijn perverse wellusten over door ontucht te bedrijven met mannen die er voor tegennatuurlijke doeleinden op na werden gehouden.
Tiberius werd niet alleen door veel afzonderlijke personen veracht, zoals door zijn leermeester Theodorus van Gadara en zijn stiefvader Augustus, maar ook door zijn onderdanen in het algemeen. Na zijn dood weigerde de Senaat hem tot een god te verheffen. Om deze en andere redenen zien bijbelgeleerden in Tiberius een vervulling van de profetie die zegt dat er „een . . . die te verachten is” als „koning van het noorden” zou opstaan. — Dan. 11:15, 21.