ZACHARIA, HET BOEK.
De schrijver van dit boek van de Hebreeuwse Geschriften wordt geïdentificeerd als „Zacharia, de zoon van Berechja, de zoon van Iddo, de profeet” (Zach. 1:1). Het boek bevat ook gegevens aan de hand waarvan vastgesteld kan worden welke tijdsperiode erin beschreven wordt en wanneer het boek ongeveer geschreven werd. De laatste tijdsaanduiding in het boek Zacharia is de vierde dag van Kislev in het vierde regeringsjaar van Darius (omstreeks 29 november 518 v.G.T.) (Zach. 7:1). Op grond hiervan kan dit boek niet voor het einde van 518 v.G.T. op schrift gesteld zijn. Aangezien „het woord van Jehovah” in de „achtste maand, in het tweede jaar van Darius” (oktober/november 520 v.G.T.) tot Zacharia kwam (Zach. 1:1), beschrijft het boek een periode van ten minste twee jaar.
De inhoud van het boek Zacharia schijnt vanaf hoofdstuk 9 aanzienlijk te verschillen van het voorgaande gedeelte. Zowel engelen als visioenen en ook de stadhouder Zerubbabel en de hogepriester Jozua worden niet meer genoemd. Over de herbouw van de tempel wordt verder niets gezegd, en zelfs de naam Zacharia komt niet meer voor. Met het oog hierop, en gezien de aard van de profetieën in de laatste hoofdstukken van het boek, beweren een aantal critici dat dit gedeelte niet door Zacharia geschreven kan zijn. Er zij echter opgemerkt dat Zacharia net als andere profeten onder goddelijke inspiratie schreef en niet alle openbaringen op hetzelfde tijdstip of op dezelfde wijze ontving (2 Petr. 1:20, 21). Ook hoefden de profetieën van een boek niet noodzakelijkerwijs binnen een bepaald raamwerk van heersende omstandigheden te passen en de naam van de profeet of enkele van zijn tijdgenoten te bevatten om toch het werk van de profeet te kunnen zijn. Dat het boek Zacharia één harmonieus geheel vormt en niet bestaat uit afzonderlijke delen die geen onderling verband vertonen en door verschillende schrijvers zijn opgetekend, blijkt duidelijk uit de erin tot uitdrukking gebrachte gedachten. Door het hele boek heen wordt de aandacht erop gevestigd dat Jeruzalem hersteld zou worden en dat Jehovah zou komen om de stad te verdedigen. — Zach. 1:13-21; 2:4, 5; 8:14-23; 9:11-17; 12:2-6; 14:3-21.
HISTORISCHE ACHTERGROND
De situatie in Jeruzalem wekte echter de indruk dat Jehovah de stad aan haar lot had overgelaten. Hoewel het fundament van de tempel in 536 v.G.T. was gelegd, vorderde de herbouw tengevolge van vijandelijke tegenstand slechts langzaam en werd er uiteindelijk, omstreeks 522 v.G.T., een officieel verbod tegen uitgevaardigd (Ezra 4:4, 5, 24). Bovendien verkeerden de gerepatrieerde joden, die wegens het veronachtzamen van de herbouw van de tempel door droogten en mislukte oogsten geteisterd werden, in zeer moeilijke omstandigheden (Hag. 1:6, 10, 11). Zij hadden aanmoediging nodig om de bouwwerkzaamheden ondanks de met bergen te vergelijken hindernissen voort te zetten.
Jehovah’s woorden bij monde van Zacharia moeten dan ook een ware bron van vertroosting en aansporing voor hen zijn geweest. De visioenen die Zacharia zag, toonden duidelijk aan dat het Gods wil was dat Jeruzalem en zijn tempel werden herbouwd (Zach. 1:16; hfdst. 2). De macht van de natiën die Juda verstrooid hadden, zou verbrijzeld worden (Zach. 1:18-21). De uiterlijke verschijning van de hogepriester Jozua zou voor Jehovah weer aanvaardbaar zijn (Zach. 3:3-7) en de stadhouder Zerubbabel zou, met behulp van Gods geest, de herbouw van de tempel voltooien. — Zach. 4:6-9.
OVEREENSTEMMING MET ANDERE BIJBELBOEKEN
Het boek Zacharia is volledig in harmonie met de overige geschriften van de bijbel doordat het Jehovah als de Beschermer van zijn volk aanduidt (Zach. 2:5; vergelijk Deuteronomium 33:27; Psalm 46:11; 125:2). Hij beloont of straft personen of natiën overeenkomstig hun handelingen en keert terug tot hen die berouwvol tot hem terugkeren (Zach. 1:2-6; 7:11-14; vergelijk Jesaja 55:6, 7; Jeremia 25:4-11; Ezechiël 33:11; Maleachi 3:7; 2 Petrus 3:9). Van degenen die zijn gunst willen genieten, verlangt Jehovah dat zij de waarheid spreken en gehoorzaamheid, gerechtigheid, liefderijke goedheid en barmhartigheid tentoonspreiden (Zach. 7:7-10; 8:16, 17; vergelijk Deuteronomium 24:17; Psalm 15:1, 2; 82:3, 4; Spreuken 12:19; Jeremia 7:5, 6; Efeziërs 4:25). Hij antwoordt niet op het hulpgeroep van personen die hem niet gehoorzamen. — Zach. 7:13; vergelijk Jesaja 1:15; Klaagliederen 3:42-44.
VERVULLING VAN PROFETIEËN
De vervulling van de in het boek Zacharia opgetekende profetieën vormt een bewijs voor de authenticiteit ervan. Wat er bekend is over de veldtocht van Alexander de Grote in Syrië, Fenicië en Filistea, met inbegrip van de verovering van Tyrus en Gaza, strookt met de woorden van Zacharia 9:1-8 en kan derhalve als een vervulling van deze profetie worden beschouwd. Tal van andere profetieën in het boek Zacharia vinden hun vervulling in Christus Jezus: Zijn intocht in Jeruzalem als koning, „nederig en rijdend op een ezel” (Zach. 9:9; Matth. 21:5; Joh. 12:15); dat hij voor „dertig zilverstukken” verraden werd (Zach. 11:12, 13; Matth. 26:15; 27:9), dat zijn discipelen daarna verstrooid werden (Zach. 13:7; Matth. 26:31; Mark. 14:27), dat Jezus aan de paal met een speer werd doorstoken (Zach. 12:10; Joh. 19:34, 37) en zijn rol als koning-priester. — Zach. 6:12, 13; Hebr. 6:20; 8:1; 10:21.
OVERZICHT VAN DE INHOUD
I. Oproep tot berouw (1:1-6)
II. Zacharia’s acht nachtvisioenen (1:7–6:8)
A. Eerste visioen: vier ruiters; Jehovah’s belofte om Jeruzalem barmhartigheid te betonen (1:7-17)
B. Tweede visioen: vier horens en vier handwerkslieden (1:18-21)
C. Derde visioen: de man met het meetkoord om Jeruzalem te meten (2:1-13)
D. Vierde visioen: de bevuilde kleren van de hogepriester Jozua door staatsiegewaden vervangen (3:1-10)
E. Vijfde visioen: de lampestandaard en de twee olijfbomen (4:1-14)
F. Zesde visioen: de vliegende boekrol (5:1-4)
G. Zevende visioen: de efa-maat met een vrouw (Goddeloosheid) erin (5:5-11)
H. Achtste visioen: vier wagens, die vier geesten afbeelden (6:1-8)
III. Zacharia moet een luisterrijke kroon maken en die op het hoofd van de hogepriester Jozua zetten; klaarblijkelijk een symbolische daad waardoor te kennen werd gegeven dat de „man wiens naam Spruit is” Jehovah’s tempel zou bouwen, zou heersen en een „priester . . . op zijn troon” zou worden (6:9-15)
IV. Een vraag betreffende vasten (7:1–8:23)
A. Mannen van Bethel informeren naar het in acht nemen van de onthouding in de vijfde maand (7:1-3)
B. Jehovah’s antwoord bij monde van Zacharia (7:4–8:23)
1. Vasten werd niet werkelijk voor Jehovah in acht genomen (7:4-6)
2. Door bemiddeling van vroegere profeten had Jehovah de aandacht gevestigd op de noodzaak van gehoorzaamheid, gerechtigheid, liefderijke goedheid en barmhartigheid, maar het volk had er geen acht op geslagen en was daarom door rampspoed getroffen (7:7-14)
3. Jehovah’s jaloezie ten opzichte van Sion zal tot herstel leiden, maar hij zal waarachtigheid en gerechtigheid van zijn volk blijven eisen (8:1-17)
4. De vastentijden zullen goede feesttijden worden en mensen uit de natiën zullen zich bij de joden aansluiten (8:18-23)
V. Jehovah’s oordeel over verscheidene steden in Syrië, Fenicië en Filistea (9:1-8)
VI. De komst van Sions koning (9:9, 10)
VII. De terugkeer van Sions gevangenen; Jehovah verdedigt zijn volk; hun toekomstige voorspoed (9:11–11:3)
A. Jehovah’s bevrijde volk wordt met oorlogswapens van Jehovah en met een kudde vergeleken (9:11-17)
B. Verzoeken om regen moeten tot Jehovah worden gericht, want terafim en beoefenaars van waarzeggerij zijn waardeloos (10:1, 2)
C. Het huis van Juda wordt gemaakt als een paard van waardigheid in de strijd; Jehovah zal zijn volk in de oorlogvoering bijstaan (10:3-7)
D. De losgekochten zullen uit Egypte en Assyrië terugkeren, maar Egypte en Assyrië zullen door rampspoed getroffen worden (10:8–11:3)
VIII. Wat de profeet als herder van de ’ter doding bestemde kudde’ ondervond (11:4-17)
A. De profeet wordt geroepen om de herder van het volk te zijn; later breekt hij een van zijn staven, Aangenaamheid genaamd, en biedt het volk de gelegenheid hem zijn loon te geven; hij ontvangt 30 zilverstukken; daarna breekt hij de andere staf, Eendracht genaamd (11:4-14)
B. De profeet wordt nogmaals geroepen om herder te zijn, teneinde te illustreren dat een onnutte herder in het land zal opstaan (11:15-17)
IX. De toekomstige rol van Jeruzalem en Juda (12:1–14:21)
A. Jehovah zal Juda en Jeruzalem tegen de vijandelijke natiën verdedigen (12:1-9)
B. Het huis van David en de inwoners van Jeruzalem zullen weeklagen over Degene die zij hebben doorstoken (12:10-14)
C. Afgoderij, valse profeten en andere onreinheid zullen uit het land worden verwijderd (13:1-6)
D. De herder zal geslagen en de schapen zullen verstrooid worden; een derde deel van het volk zal gelouterd worden (13:7-9)
E. Jeruzalem zal aangevallen worden, maar Jehovah zal oorlog voeren tegen de vijandelijke natiën; de overgebleven volken moeten zich voor Jehovah neerbuigen, en in Juda en Jeruzalem zullen zelfs zulke alledaagse voorwerpen als kookpotten heilig moeten worden (14:1-21)
Zie het boek „De gehele Schrift is door God geïnspireerd en nuttig”, blz. 168-172.