ZEFANJA, HET BOEK.
Dit boek dat deel uitmaakt van de Hebreeuwse Geschriften bevat het woord van Jehovah bij monde van zijn profeet Zefanja. Zefanja verrichtte zijn werk als profeet in de dagen van de Judese koning Josia (659–629 v.G.T.) (Zef. 1:1). In het 12de jaar van zijn regering begon koning Josia, die toen ongeveer 20 jaar was, een uitgebreide campagne tegen afgoderij, en vanaf het 18de jaar van zijn regering tot het einde daarvan „weken [zijn onderdanen] er niet van af Jehovah . . . te volgen” (2 Kron. 34:3-8, 33). Aangezien in het boek Zefanja wordt vermeld dat er in Juda priesters van buitenlandse goden waren, dat er Baälaanbidding werd beoefend en hemellichamen werden vereerd, mag men aannemen dat dit boek werd opgesteld voordat Josia omstreeks 648 v.G.T. met zijn hervormingen begon. — Zef. 1:4, 5.
Toen Zefanja met profeteren begon, vierden afgoderij, geweld en bedrog in Juda hoogtij. Velen zeiden in hun hart: „Jehovah zal geen goed doen en hij zal geen kwaad doen” (Zef. 1:12). Maar Zefanja’s profetieën maakten duidelijk dat Jehovah aan onberouwvolle kwaaddoeners wraak zou voltrekken (Zef. 1:3–2:3; 3:1-5). Zijn strafgerichten zouden niet alleen over Juda en Jeruzalem komen, maar ook over andere volken: de Filistijnen, de Ammonieten, de Moabieten, de Ethiopiërs en de Assyriërs. — Zef. 2:4-15.
De profetie van Zefanja zal bijzonder vertroostend zijn geweest voor degenen die trachtten Jehovah te dienen en die zeer bedroefd moeten zijn geweest over de verfoeilijke praktijken van de inwoners van Jeruzalem, met inbegrip van zijn verdorven vorsten, rechters en priesters (Zef. 3:1-7). Aangezien rechtgeaarde personen verlangend zullen hebben uitgezien naar de voltrekking van het goddelijke oordeel aan de goddelozen, waren de volgende woorden kennelijk tot hen gericht: „’Blijft mij verwachten,’ is de uitspraak van Jehovah, ’tot de dag dat ik opsta tot de buit, want mijn rechterlijke beslissing is, natiën te vergaderen, dat ik koninkrijken bijeenbreng, ten einde mijn openlijke veroordeling erover uit te storten, heel mijn brandende toorn’” (Zef. 3:8). Uiteindelijk zou Jehovah, na zijn toorn over de „aarde” te hebben uitgestort, zijn goedgunstige aandacht richten op het overblijfsel van zijn volk Israël door hen uit gevangenschap te bevrijden en hen tot een naam en een lof onder alle andere volken te maken. — Zef. 3:10-20.
AUTHENTICITEIT
De authenticiteit van het boek Zefanja wordt goed gestaafd. De gedachten die in dit boek tot uitdrukking worden gebracht, vertonen dikwijls overeenkomst met andere gedeelten van de bijbel. (Vergelijk Zefanja 1:3 met Hosea 4:3; Zefanja 1:7 met Habakuk 2:20 en Zacharia 2:13; Zefanja 1:13 met Deuteronomium 28:30, 39 en Amos 5:11; Zefanja 1:14 met Joël 1:15 en Zefanja 3:19 met Micha 4:6, 7.) Ook in het beklemtonen van fundamentele waarheden stemt het boek Zefanja met de overige geschriften van de bijbel overeen. Bijvoorbeeld: Jehovah is een God van rechtvaardigheid (Zef. 3:5; Deut. 32:4). Hoewel hij gelegenheid geeft tot berouw, laat hij overtredingen niet tot onbepaalde tijd ongestraft (Zef. 2:1-3; Jer. 18:7-11; 2 Petr. 3:9, 10). Noch zilver noch goud kan de goddelozen bevrijden op de dag van Jehovah’s verbolgenheid (Zef. 1:18; Spr. 11:4; Ezech. 7:19). Wie goddelijke bescherming wil genieten, moet in harmonie met Gods rechtvaardige oordelen leven. — Zef. 2:3; Amos 5:15.
Nog een opvallend bewijs voor de canoniciteit van het boek is de vervulling van de erin opgetekende profetieën. De voorzegde verwoesting van de Assyrische hoofdstad Nineve vond in 632 v.G.T. door toedoen van Nebukadnezar plaats (Zef. 2:13-15) en die van Juda en Jeruzalem in 607 v.G.T. (Zef. 1:4-18; vergelijk 2 Koningen 25:1-10). Voor de Ethiopiërs, als bondgenoten van de Egyptenaren, was de verovering van Egypte door Nebukadnezar ongetwijfeld een zware slag (Zef. 2:12; vergelijk Ezechiël 30:4, 5). En de Ammonieten, de Moabieten en de Filistijnen zijn als volk op den duur geheel van het wereldtoneel verdwenen. — Zef. 2:4-11.
OVERZICHT VAN DE INHOUD
I. Aankondiging van Jehovah’s oordeel over Juda en Jeruzalem (1:1-18)
A. Zowel dieren als mensen zullen ermee te maken krijgen; alle afgodendienaars zullen vernietigd worden (1:1-11)
B. Jeruzalem moet zorgvuldig doorzocht worden; er is geen ontkoming voor wie zeggen: „Jehovah zal geen goed doen en hij zal geen kwaad doen” (1:12, 13)
C. Beschrijving van Jehovah’s dag voor het voltrekken van wraak (1:14-18)
II. Vermaning om Jehovah te zoeken vóór de komst van zijn dag voor het voltrekken van wraak (2:1-3)
III. Jehovah’s oordeel over verschillende natiën rondom Juda (2:4-15)
A. Filistea zal een land zonder inwoners worden (2:4-7)
B. Moab zal net als Sodom worden en Ammon als Gomorra (2:8-11)
C. Ethiopiërs zullen door het zwaard worden verslagen (2:12)
D. Assyrië zal worden verdelgd en zijn hoofdstad Nineve zal een verlaten woestenij worden (2:13-15)
IV. De verdorvenheid van Jeruzalems inwoners en hun verzuim streng onderricht te aanvaarden (3:1-7)
V. Nadat God zijn toorn over de natiën heeft uitgestort, volgt herstel (3:8-20)
A. Na de voltrekking van zijn wraak zal God de volken tot een zuivere taal doen overgaan (3:8, 9)
B. De overgeblevenen van Israël zullen uit gevangenschap terugkeren en „tot een lof en tot een naam in heel het land” worden gesteld (3:10-20)
Zie het boek „De gehele Schrift is door God geïnspireerd en nuttig”, blz. 163-166.