De morele verantwoordelijkheid van de ouders
„Blijft hen in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah grootbrengen.” — Ef. 6:4.
1. In welke opzichten verschillen menselijke ouders aanzienlijk van dierenouders?
MENSELIJKE ouders behoren niet tot dezelfde klasse als dieren die hun jongen zogen en beschermen totdat ze zichzelf van voedsel kunnen voorzien, en dan heengaan zonder ze misschien ooit weer te zien en zonder zich verder om hun toekomst te bekommeren. Menselijke ouders met een juist verantwoordelijkheidsgevoel bekommeren zich wel degelijk om het huidige en toekomstige welzijn van hun kinderen. Ja, zolang zij leven, zullen zij hun kinderen in het oog houden, terwijl zij een levendige belangstelling voor hun successen en intens medegevoel met hun tegenslagen tonen.
2. Waarom eist God zoveel meer van menselijke ouders?
2 Dit alles is zeer terecht zo, want menselijke ouders die gebruik maken van het door God geschonken voortplantingsvermogen, dienen in gedachten te houden dat de mens oorspronkelijk „naar Gods beeld” werd geschapen (Gen. 1:27). God eist derhalve veel meer van de schepselen die naar zijn eigen beeld zijn gemaakt dan van dieren. Mensenkinderen die worden geboren, zijn toegerust met latente verstandelijke vermogens en een latent denk- en onderscheidingsvermogen. Zij zijn in staat lief te hebben en hebben een aangeboren verlangen liefde te ontvangen, geen afgodische liefde, maar een standvastige, betrouwbare, op beginselen gebaseerde liefde. De vermogens en eigenschappen van het kind moeten op zo’n manier ontwikkeld, gevormd en geoefend worden dat het Gods goedkeuring kan wegdragen, de enige weg tot succes. — Spr. 8:35.
3. Welke verantwoordelijkheid komt er bij de geboorte van het eerste kind op de ouders te rusten?
3 Als ouders hun eerste kind krijgen, is er een gezin ontstaan, een van de „geslachten des aardbodems” die, zoals in Gods belofte aan Abraham werd voorzegd, zichzelf door hun handelwijze met betrekking tot God en het door hem verschafte Zaad, Christus Jezus, zouden zegenen (Gen. 12:1-3). Vanaf dat tijdstip dienen ouders er de leiding in te nemen wanneer zij als gezin plannen maken, denken, werken en zich vermaken. Zij dienen als gezin onderricht van God te ontvangen en hem te dienen (Joz. 24:15). Als de kinderen opgroeien, trouwen en zelf ouders worden, dienen zij altijd met dankbaarheid en eerbied te kunnen terugdenken aan degenen die hun het leven hebben doorgegeven.
VERMIJD ALGEMENE DWAALBEGRIPPEN
4. Waarom kunnen ouders er niet al te veel op rekenen dat hun jonge kinderen onschuldig en argeloos zijn?
4 Werkelijk christelijke ouders zullen weigeren het sentimentele denkbeeld te koesteren dat hun eigen kinderen engeltjes zijn. Dat zijn zij niet. Zij zijn onvolmaakte en zeer onrijpe mensen over wie de bijbel, Gods eigen Woord, zegt: „Dwaasheid is aan het hart van een knaap gebonden; de roede van streng onderricht is wat ze ver van hem zal verwijderen” (Spr. 22:15, NW). En dit geldt evenzeer voor meisjes. Zelfs bij jonge kinderen is het maar al te waar dat ’het hart arglistig is boven alles, ja, verderfelijk’ (Jer. 17:9). Zij worden voornamelijk door hun gevoelens, hun vleselijke begeerten, geleid en zijn in staat listen en lagen te gebruiken om hun doel te bereiken. Een psychiater bracht de kwestie aldus onder woorden: „Potentieel misdadige kinderen hebben een overredingskracht en opmerkingsgave die hun jaren te boven gaan.” Ouders hebben de verantwoordelijkheid het denkpatroon van hun kinderen te vormen en te oefenen.
5. Welke onverstandige handelwijze volgen sommige ouders, en waarom is dit onverstandig?
5 Onverstandige ouders, ouders die niet door Jehovah’s raad worden geleid, zijn op sentimentele wijze dol op hun kinderen, geven toe aan al hun grillen, kopen ze om en zwichten voor hun driftbuien. Hoe onverstandig het kind in dat vroege stadium de gedachte te geven dat het zijn hele leven zijn zin zal krijgen! Ouders rechtvaardigen deze handelwijze soms door te beweren dat zij het kind niet de gedachte willen geven dat zij niet van hem houden. Zij blijven dus in gebreke hem te berispen, te straffen of hem op andere wijze passend streng onderricht toe te dienen. God, die het veel beter weet, geeft de raad: „Wie zijn roede spaart, haat zijn zoon; maar wie hem liefheeft, tuchtigt hem reeds vroeg” (Spr. 13:24). Kinderen verlangen naar bestraffing en streng onderricht, en als zij deze niet krijgen, maken zij de gevolgtrekking dat niemand om hen geeft.
6, 7. Welk beginsel ten aanzien van het met gulle hand geven zien veel ouders over het hoofd, en met welke betreurenswaardige gevolgen?
6 Een andere dwaze fout waarin sommige ouders vervallen, is te besluiten hun kinderen alles te geven wat zijzelf in hun jeugd hebben moeten missen: ongedisciplineerde vrijheid, veel speelgoed, ruim zakgeld, enzovoort. Al gauw komen zij met hartzeer tot de ontdekking dat hun kinderen niet meer waardering voor een kamer vol speelgoed hebben dan zijzelf voor een oude kapotte pop hebben gehad. In dit stadium, evenals in alle andere fases in het leven gaat het beginsel op dat er geen bevredigend leven, geen enkel leven, ’voortspruit uit de dingen die men bezit’. — Luk. 12:15.
7 Het loopt er zo vaak op uit dat ouders hun kinderen verwennen. Zij zien de praktische regel over het hoofd dat geschenken in de juiste verhouding dienen te staan tot de bekwaamheid en het verstand van de ontvanger er een goed gebruik van te maken (Matth. 25:15). Geld dat niet op verstandige wijze zal worden besteed, is geen goed geschenk. Een dergelijk geschenk vermeerdert ten slotte verdriet, want er spruit gewoonlijk gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel uit voort. Het kind redeneert: „Als mijn geld op is, krijg ik wel weer wat”, en gaat het dan op dwaze wijze besteden.
8. Wat gaat alle materiële geschenken die ouders hun kinderen zouden kunnen geven, verre te boven?
8 Veel waardevoller dan de kostbaarste materiële geschenken, is de tijd die liefhebbende ouders aan het welzijn van hun kind besteden door met hem van gedachten te wisselen, vragen te beantwoorden en zijn denkproces in juiste banen te leiden. In een later stadium van het leven valt gemakkelijk het verschil waar te nemen tussen kinderen die niet de minste kameraadschap van hun ouders hebben ontvangen en kinderen die daarmee wel gezegend zijn geweest. Deze laatsten blijken dan evenwichtiger, minder kinderlijk en rijper in hun denken te zijn.
NEEM GODS RAAD AAN
9. Welke keuze moeten ouders reeds in een pril stadium van het leven van hun kinderen voor hen beginnen te maken?
9 De christelijke ouder die oprecht liefde voor zijn kind heeft, wil het graag zo opvoeden dat het niet de beloningen van een zelfzuchtige wereld ontvangt, maar de gunst en zegen van de Schepper. Wat voor waarde zou het kunnen hebben hem de weg tot succes in de wereld te leren? De bijbel geeft de uitdrukkelijke raad: „Hebt de wereld niet lief noch de dingen in de wereld. Indien iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem; want alles wat in de wereld is — de begeerte van het vlees en de begeerte der ogen en het opzichtige geuren met de middelen voor levensonderhoud die men heeft — spruit niet voort uit de Vader, maar uit de wereld.” — 1 Joh. 2:15, 16.
10. Hoe moeten kinderen volgens Gods Woord worden opgevoed, en waar is Gods „gezaghebbende raad” te vinden?
10 Ouders, vaders en moeders, moeten de door God geïnspireerde raad aannemen die door de apostel Paulus werd overgebracht: „Blijft hen in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah grootbrengen” (Ef. 6:4). Die onvergelijkelijke raad treft men overal in de Heilige Schrift aan. Er is geen andere betrouwbare bron waarin de ware en rechtvaardige maatstaf voor een gedrag dat Jehovah God behaagt, is te vinden.
11. Het zou nuttig zijn als ouders zich bij het nagaan van hun bekwaamheden voor de taak, welke vragen zouden stellen?
11 Ouders doen er goed aan hun eigen bekwaamheden voor deze taak aan een onderzoek te onderwerpen. Zijn zij zelf bekwaam om te onderwijzen, of doen zij er op zijn minst stelselmatig moeite voor bekwamer te worden? Leiden zij als volgelingen van Christus Jezus een rein, godvruchtig leven? Hebben zij er zoveel waardering voor dat God het waard is aanbeden te worden dat zij deze waardering op hun kind overbrengen? Het allerbelangrijkste deel van het onderwijsprogramma thuis ligt in het geven van het juiste voorbeeld. Er kunnen slechts bepaalde uren aan mondeling onderricht worden besteed, maar het kind is voortdurend bezig zijn ouders gade te slaan en zijn gedrag te vormen overeenkomstig datgene wat het opmerkt.
12. Welke voortdurende stroom van onderricht is voor alle ouders onontbeerlijk, willen zij succes blijken te hebben?
12 Voordat ouders heilzaam geestelijk onderricht kunnen geven, moeten zij het eerst ontvangen. Het is dus dringend noodzakelijk bepaalde uren voor persoonlijke studie vast te stellen, studie waarbij men zich erop toelegt het geleerde doeltreffender aan de kinderen te kunnen doorgeven. Op de geregelde vergaderingen in de Koninkrijkszaal is het mogelijk een grote verscheidenheid aan levendige en boeiende onderwijsmethoden gade te slaan. Indien de ouders belangstelling aankweken voor wat er in de wereld omgaat en vervolgens de belangstelling van het gezin hiervoor opwekken, dient het mogelijk te zijn elke neiging in de kinderen tot egocentrisme te bestrijden.
DRINGENDE REDENEN WAAROM OUDERS HANDELEND MOETEN OPTREDEN
13. Welke dringende redenen hebben ouders om zonder uitstel met het gezins-onderwijsprogramma te beginnen?
13 Er bestaan dringende redenen voor waarom godvruchtige ouders het niet langer dienen uit te stellen met een gezins-onderwijsprogramma te beginnen. Men schat dat 90 percent van de jonge kinderen in deze tijd geregelde lezers van beeldverhalen zijn, waarin hun gruwelen en geweld voor de ontvankelijke geest worden getoverd. Kinderen brengen ook veel meer uren dan de ouders voor het T.V.-toestel door, waarbij zij aanschouwelijk de zelfzucht, de ontrouw en de verdorvenheid van de wereld der volwassenen leren kennen. Sex wordt vaak van een lelijke zijde belicht en stellig met heel wat goedkope sentimentaliteit.
14, 15. Waarom moeten kinderen reeds vanaf hun prille jeugd een goede opleiding ontvangen?
14 Als de tijd aanbreekt dat de kinderen naar school moeten en vele uren buiten een godvruchtig thuis moeten doorbrengen, zullen zij dan voldoende beschermd zijn tegen de verdorvenheid van wereldse opvattingen? Dit is noodzakelijk, want deze wereld biedt een zeer ontaard beeld. Sex, roken en verdovende middelen zijn reeds normale onderwerpen van gesprek onder schoolkinderen. Op de middelbare scholen is de toestand ernstiger. Volgens de statistieken zijn de helft van de meisjes als zij trouwen geen maagd meer, en het schijnt de jongemannen niet te kunnen schelen of zij een maagd trouwen of niet. Op veel middelbare scholen is de jongen die of het meisje dat uitnodigingen tot een erotisch avontuurtje afslaat, maatschappelijk gesproken achterlijk.
15 De opkomende generatie kenmerkt zich door zinloze misdaden, sadistische wreedheden en een uitdagend optreden, terwijl toegeeflijke ouders hulpeloos toekijken en absoluut niet beseffen dat zij voor een groot deel aan deze gang van zaken schuldig zijn. Als nooit tevoren geven jonge mensen er blijk van onevenwichtig te zijn en zelfmoordneigingen te bezitten. Eén schrijver zegt dat jonge mensen in deze tijd „minder goed in staat schijnen te zijn hun verlangens te onderdrukken en hun teleurstellingen te verkroppen dan het geval was toen kinderen nog volgens strengere gedragsregels werden opgevoed”.
16. Wat is voor de hand liggende reden voor de seksuele revolutie, waardoor de samenleving thans ondersteboven wordt gekeerd?
16 De mensen wenden verbazing voor over de seksuele revolutie die thans in ons midden plaatsvindt, een revolutie die gekenmerkt wordt door het feit dat steeds meer echtgenoten en echtgenotes ontrouw van de zijde van hun huwelijkspartner tolereren, waarbij zij aan de buitenkant een fatsoenlijk leven lijden, alsof zij de beste echtelieden ter wereld zijn, maar er heimelijk, en soms met de stilzwijgende toestemming van de huwelijkspartner, onwettige affaires op na houden. Wat als de bron van dit soort van moeilijkheden beschouwd moet worden, is geen geheim. Dergelijke overspelers en overspeelsters overtuigen eenvoudig hun eigen ouders van het feit dat zij in gebreke zijn gebleven hen toe te rusten met kennis van wat de bijbel over reinheid en eerlijkheid leert.
17. Hoe reageren de sociale hervormers en geestelijken op de grote vloed van immoraliteit waardoor de samenleving thans overspoeld wordt?
17 Moderne sociale hervormers, met inbegrip van geestelijken, bepleiten het wettigen van overspel, hoererij, sodomie en andere seksuele perversiteiten. Zij heffen feitelijk hulpeloos de handen omhoog voor het binnendringende tij van immoraliteit in deze tijd. Daar zij hun geloof in Gods Woord verloren hebben — als zij dit al ooit hebben gehad — zijn zij bereid zonder zich te verzetten de passieve gedragslijn te volgen: Als je hen niet kunt verslaan, sluit je dan maar bij hen aan. Zij houden nog steeds de uiterlijke schijn van een godvruchtige moraal op, maar zij blijken niet de godvruchtige kracht te bezitten om een eind aan immorele toestanden te maken. — 2 Tim. 3:5.
18. Tot op welke hoogte zijn ouders voor de hedendaagse rijke oogst aan misdadigers verantwoordelijk?
18 Let met betrekking tot het feit dat de ouders voor de delinquenten van thans verantwoordelijk zijn, op de verklaringen die zijn vervat in een rapport waarvoor een hoogleraar van de Harvard Law School ongeveer tien jaar nodig heeft gehad om het samen te stellen: „Er zijn moeders met een ruim inkomen die hun kinderen net zo verwaarlozen als de moeders die in sloppen wonen, en er zijn vaders die, wat de tijd betreft die zij met hun kinderen doorbrengen, er net zo goed niet zouden kunnen zijn. . . . Vijftig percent van de bestudeerde delinquenten begonnen op de leeftijd van 8 jaar en daaronder tekenen van onaangepastheid en slecht gedrag te vertonen. . . . Kinderen die in de Tweede Wereldoorlog zijn geboren, worden steeds meer alleen gelaten en doen precies waar zij zin in hebben. Thuis en buitenshuis bestaat de neiging steeds toegeeflijker te zijn, dat wil zeggen, steeds minder paal en perk aan het gedrag te stellen.”
19. Beseffen kinderen zelf de oorzaak van de huidige morele ineenstorting?
19 Misschien wel een van de droevigste kenmerken van dit tijdperk van wetteloosheid is het feit dat vele tieners de oorzaak kunnen vaststellen en de schuldigen feilloos kunnen aanwijzen. Onlangs heeft het tijdschrift This Week een opinieonderzoek onder tieners gehouden, en hier volgen enkele van de bevindingen: „Veelbetekenend vonden wij het feit dat tieners eerbied hebben voor streng onderricht. Zij zien naar hun ouders op voor leiding — en wel vastberaden leiding. In ons onderzoek was het verbazingwekkende aantal van 86 percent van mening dat een van de voornaamste oorzaken van jeugdmisdadigheid in het ontbreken van een juist voorbeeld, streng onderricht en leiding in het gezin is gelegen.” — Vital Speeches van 15 juni 1965, bladzijde 526.
20. Welk feit kenmerkt deze tijd bovenal als uiterst dringend voor ouders en kinderen?
20 Blijkens alle bewijzen, spoedt dit samenstel van dingen zich naar zijn uiteindelijke confrontatie met de God van rechtvaardigheid in Armageddon. Ouders en kinderen die er niet voor zorgen een ’teken op hun voorhoofd’ te krijgen, dat wil zeggen, die niet voldoende waardering voor Gods morele maatstaf hebben, zullen hier zeker voor boeten. Ouders zullen verantwoordelijk worden gesteld voor hun kinderen, en kinderen zullen boeten voor de nalatigheid van hun ouders. De profeet luisterde de opdracht af die de hemelse oordeelsvoltrekkers ontvingen: „Ontziet niet en hebt geen deernis. Grijsaards, jongelingen en jonge meisjes, kleine kinderen en vrouwen, moet gij doden en verdelgen. . . . Hun wandel zal Ik op hun eigen hoofd doen neerkomen.” — Ezech. 9:4-6, 10.
ZICH VAN DE VERANTWOORDELIJKHEDEN KWIJTEN
21, 22. Hoe dienen ouders zich te gedragen, en waarom?
21 Met het oog op deze dringende redenen, moeten ouders nagaan op welke wijze zij de leiding over hun eigen huisgezin hebben (1 Tim. 3:4). Zien en horen de kinderen hen kibbelen en ruzie maken? Razen en tieren de ouders tegen de kinderen en dienen zij hun in drift buitensporige straffen toe? Kunnen de kinderen naar waarheid inbrengen dat de ouders hen tarten en dat zij dictatoriaal zijn? (Ef. 6:4) Zijn de ouders zelf netjes, rein en in elk opzicht eerlijk, en valt er moreel niets op hen aan te merken, zodat zij hun kinderen in deze dingen een uitstekend voorbeeld geven? Een onpartijdig zelfonderzoek ten aanzien van zulke aangelegenheden kan zeer heilzaam zijn.
22 Af en toe zal het nuttig zijn dat vader en moeder onder vier ogen over hun wederzijdse verantwoordelijkheid spreken, zodat zij tegenover de kinderen altijd één lijn trekken in het besturen van het gezin. Als de ouders het namelijk niet met elkaar eens zijn, kunnen kinderen er profijt van trekken en de ene ouder tegen de andere uitspelen. Kinderen zijn er gewiekst in te ontdekken of de eensgezindheid van de ouders echt is of alleen maar een vernisje, en zij zijn er vlug bij een situatie in hun eigen voordeel uit te buiten.
23. Welk voortreffelijke voorbeeld dienen vaders van een gezin in aanmerking te nemen en na te volgen?
23 In elk gezin is de vader het rechtmatige hoofd. Indien hij een christen is, dient hij naar Christus Jezus op te zien als het volmaakte voorbeeld van een echtgenoot die het hoofd van zijn gezin is en daarbij van teder vaderschap blijk geeft (Ef. 5:23). Jezus bezat ongetwijfeld het respect van zijn hele gezin van volgelingen. Waarom? Omdat zijn handelwijze en gedrag voortsproten uit op beginselen gebaseerde liefde. Hij besteedde tijd aan hen, leidde hen op, berispte hen en moedigde hen door veelvuldig prijzen aan.
24. Welke taak heeft de moeder in verband met het uitoefenen van gezag in het gezin?
24 Moeder dient in de gezinskring de allereerste te zijn die de positie van de vader hooghoudt en eerbiedigt, of hij nu een christen is of niet. Zoals de volmaakte Eva was gegeven om een geschikte hulp voor Adam te zijn, is het de juiste taak van een vrouw in het huisgezin haar echtgenoot erin bij te staan als hij zich van zijn verantwoordelijkheden kwijt, niet hem erin te beletten. De moeder die er blijk van geeft oprecht eerbied voor haar man te hebben, helpt haar kinderen in feite er de belangrijkheid van in te zien zich in alles naar Gods regeling der dingen te schikken. — Ef. 5:33.
25, 26. Wat zijn enkele van de morele grondbeginselen waarin kinderen thuis grondig onderricht dienen te worden? Wat zal daarbij een hulp zijn?
25 De bijbel en de daarin vervatte beginselen dienen erkend te worden als de grondwet van het christelijke gezin. Hetgeen Gods Woord over een kwestie heeft te zeggen, dient voor alle leden, zowel ouders als kinderen, als beslissend en bindend te worden beschouwd. Kinderen moet bijvoorbeeld geleerd worden dat „een ieder die op de leugen gesteld is en ze beoefent” in Jehovah’s ogen verfoeilijk is (Openb. 22:15). Ook diefstal, in welke vorm maar ook, dient als een overtreding van Gods morele maatstaf te worden beschouwd (Ef. 4:28). Vanaf hun prille jeugd dienen zij geholpen te worden in te zien dat geluk en vrede alleen gehandhaafd kunnen worden door — zowel binnenshuis als buitenshuis — oprecht, eerlijk en juist te handelen. Spieken op school of in gebreke blijven een eerlijke tegenprestatie voor arbeidsloon te leveren, dient aan de kaak te worden gesteld voor wat het is: een combinatie van liegen en stelen.
26 Zodra het mogelijk is, dient kinderen een zekere verklaring te worden gegeven van wat er betrokken is bij de vermaning van de apostel: „Het huwelijk zij eerbaar onder allen en het huwelijksbed zonder verontreiniging, want God zal hoereerders en overspelers oordelen” (Hebr. 13:4). Gezien de passende delicaatheid van het onderwerp, moeten ouders ervoor oppassen dat zij niet in de uitersten van overdreven terughoudendheid of grove openhartigheid vervallen. De artikelen in de Ontwaakt! van 22 augustus en 8 september 1965 geven ouders die ertegen opzien hun kinderen de onontbeerlijke kennis omtrent Gods voorziening van het geslachtsleven over te dragen, nuttige wenken.
AANMOEDIGING VOOR OUDERS MET VERANTWOORDELIJKHEIDSGEVOEL
27. Van welke hulpmiddelen dienen ouders bij het vervullen van deze plichten, waarvoor zij zich vaak ongeschikt voelen, gebruik te maken?
27 Het is waar dat ouders zich vaak volkomen ongeschikt voelen voor de taak hun kinderen op succesvolle wijze op te voeden. Waarom zouden zij evenwel geen gebruik maken van de hulpmiddelen die God verschaft, in plaats van gefrustreerd te worden en de moed snel op te geven? Denk bijvoorbeeld eens aan de gemeente van christelijke getuigen, een bijeenkomst van godvruchtige vrienden die graag hulp verlenen. De gemeentevergaderingen voor het bestuderen van de bijbel bieden uw gezin uitstekende gelegenheden zich te verenigen met andere gezinnen die God in geest en in waarheid willen aanbidden. Bedenk dat die vergaderingen zijn bedoeld opdat degenen die er aanwezig zijn „op elkaar [kunnen] letten ten einde tot liefde en voortreffelijke werken aan te sporen” (Hebr. 10:24, 25). Ten einde er evenwel het grootst mogelijke voordeel uit te trekken, moeten ouders hun kinderen derhalve naar deze vergaderingen meenemen, niet sturen.
28. Welk doel kunnen ouders hun kinderen voor ogen stellen, met welke grote voldoening, zoals door ouders uit het verleden werd ervaren?
28 Ouders die hun kinderen altijd het uitstekende doel voor ogen stellen zich geheel en al aan Jehovah en aan zijn dienst te geven, zullen werkelijk gezegend worden. Elkana en Hanna moeten zich wel hebben verheugd te zien hoe hun zoon Samuël opgroeide en als dienstknecht in Gods heilige tent en als rechter van Israël wonderbare voorrechten genoot (1 Sam. 1:11). Manoah en zijn vrouw moeten stellig ontroerd zijn geweest te horen van de machtige heldendaden die hun zoon Simson in de kracht van Gods geest verrichtte (Richt. 13:5, 12). Zacharías en Elisabeth moeten wel grote voldoening hebben geput uit de door zelfverloochening gekenmerkte loopbaan van hun zoon Johannes, over wie de Heer Jezus later zelf verklaarde: „Onder hen die uit vrouwen geboren zijn, is er geen grotere verwekt dan Johannes de Doper.” — Matth. 11:11.
29. Met de gedachte aan welke uiterst belangrijke stap dienen kinderen opgeleid te worden en welke morele verantwoordelijkheid rust er in verband daarmee op ouders?
29 Kinderen van christelijke ouders die op juiste wijze zijn opgeleid, zullen zich ten slotte opdragen en zich gewillig aan Jehovah aanbieden. Voordat ouders het kind echter toestaan zich in water te laten dopen, dienen zij ervan overtuigd te zijn dat het nauwkeurig weet wat erbij betrokken is. De doop maakt niet dat hij vreugde in het predikingswerk heeft indien hij deze vreugde niet reeds bezat. De doop zal hem niet noodzakelijkerwijs meer verantwoordelijkheidsgevoel geven. Vóór de doop dient hij er voldoende ervaring in te hebben de bijbel te bestuderen en aan anderen te vertellen wat hij heeft geleerd, om te beseffen dat dit facetten van zijn aanbidding van de ware God zijn.
30. Op welke wijze dienen periodes van ontspanning gebruikt te worden?
30 Nog een belangrijk kenmerk van het gezinsleven is, dat er plannen worden gemaakt en uitgevoerd voor bezigheden waarbij het hele gezin is betrokken en waaruit elk lid in de uren die voor ontspanning zijn gereserveerd vreugde en voldoening kan putten. Het kan betekenen ergens heen te gaan waar een onschuldige, opbouwende vorm van amusement wordt geboden, een picknick te gaan houden, iets nieuws te gaan bezichtigen, een verwaarloosde tuin samen op te knappen, wat maar ook. Als de ouders enthousiaste plannen maken, kan het hele gezin in een veilige en gezonde eenheid bijeengehouden worden, beschermd tegen omgang buitenshuis waardoor het geloof in God ondermijnd zou kunnen worden en de kans bestaat dat van zijn juiste maatstaf wordt afgeweken.
31, 32. Welke voldoening krijgen godvruchtige ouders thans, en welke toekomstige beloningen kunnen zij met vertrouwen verwachten?
31 Er is werkelijk veel te doen, willen godvruchtige ouders zich op succesvolle wijze van deze verantwoordelijkheden die op hen rusten, kwijten. Het is een enorme taak. Maar hoeveel vreugde en voldoening schenkt het niet als zij zien dat hun kinderen zich ontwikkelen tot voortreffelijke, rechtschapen mannen en vrouwen die God eren. En wat ontroerend voor ouders te weten dat zij hun kinderen daadwerkelijk geholpen hebben te voldoen aan het gebod dat een belofte inhoudt: „Eer uw vader en uw moeder”! Wereldse ouders maken het hun kinderen vaak zeer moeilijk hen in overeenstemming met Gods vereisten te eren. Christelijke ouders hebben echter de vreugde te weten dat zij hebben gedaan wat menselijkerwijs mogelijk was en dat zij er, met Jehovah’s hulp, voor hebben gezorgd dat hun kinderen „een lange tijd op de aarde” zullen leven — ja, zó lang, dat zij zeer wel door Armageddon heen in de nieuwe ordening kunnen komen. — Ef. 6:2, 3.
32 Wat een voldoening te weten dat u het goddelijke bevel hebt opgevolgd: „Leid een knaap op overeenkomstig de weg voor hem”, de weg die om een corrupt en immoreel samenstel van dingen heenloopt en waarop de bedrieglijke beloningen en doodaanbrengende doeleinden van de hand worden gewezen! Wat een beloning te zien dat Jehovah uw krachtsinspanningen zegent als uw kind opgroeit en nooit van de weg die tot leven en vrede met zijn Schepper leidt, afwijkt! (Spr. 22:6, NW) Door Gods leiding in uw verantwoordelijkheid als ouder te erkennen, wordt datgene gewaarborgd wat voor alle kinderen een levensbehoefte is, namelijk liefde, leiding en een gevoel van zekerheid. Waarlijk, „de rechterlijke beslissingen van Jehovah zijn waarachtig; ze zijn alle te zamen rechtvaardig gebleken. . . . in het houden ervan ligt een rijke beloning.” — Ps. 19:9, 11 [10, 12], NW.