Vragen van lezers

● Wanneer kreeg Saulus van Tarsus de naam Paulus, en waarom? — D. B., V.S.

Wij kunnen ten aanzien hiervan niet dogmatisch zijn, doch het schijnt logisch dat beide namen, Saulus en Paulus, in de kinderjaren werden gegeven aan de persoon die later de apostel Paulus werd.

Saulus werd geboren uit de joodse stam Benjamin; „een Hebreeër geboren uit Hebreeën”, zoals hij het uitdrukte (Fil. 3:5). Er zijn een aantal mogelijkheden geopperd met betrekking tot de reden waarom zijn ouders hem de naam Saulus gaven. Het zou kunnen zijn omdat zijn vader zo heette (Luk. 1:59). Bovendien was Saul(us) een traditionele naam van aanzien onder de Benjaminieten omdat de eerste koning over geheel Israël, een Benjaminiet, Saul heette. Sommigen hebben zelfs geopperd dat zijn ouders hem deze naam hebben gegeven wegens de betekenis ervan, namelijk „gevraagd” of „begeerd”. Wat ook de reden is waarom deze joodse naam was gekozen, als hij onder medejoden was, en vooral toen hij voor Farizeeër studeerde en als een van hen leefde, heeft hij natuurlijk zijn Hebreeuwse naam Saulus gebruikt. — Hand. 22:3.

Daar zijn joodse ouders in de Romeinse vrijstad Tarsus woonden, is het begrijpelijk dat zij hun zoon wellicht ook een Romeinse naam gaven, namelijk Paulus, hetgeen „klein” betekent. Enkelen van Paulus’ familieleden hadden eveneens een Romeinse of Griekse naam (Rom. 16:7, 21). Bovendien was het voor joden destijds niet ongewoon twee namen te hebben, vooral onder hen die buiten Israël woonden. Wij lezen in de bijbel over de discipel Simeon, die Niger werd genoemd, en over Johannes, die de bijnaam Markus droeg (Hand. 13:1; 12:12). Vooral in Saulus’ geval zou een Romeinse naam passend zijn geweest, aangezien hij krachtens geboorte een Romeins burger was. — Hand. 22:28.

In Handelingen 13:9, in het verslag over het begin van de eerste zendingsreis van de apostel, wordt Saulus in het bijbelse verslag voor het eerst Paulus genoemd. Wij lezen: „Saulus, die ook Paulus is . . .” Enkelen hebben geopperd dat hij deze naam voor het eerst aannam ter ere van de proconsul Sergius Paulus, tot wie hij zojuist had gepredikt, doch dit schijnt niet de meest redelijke verklaring te zijn (Hand. 13:7). Als de apostel een Romeinse ofte wel heidense naam had, zou het immers redelijk zijn dat hij deze gebruikte nu hij onder de heidenen zou gaan reizen. Paulus, die inzag dat hem het goede nieuws voor de heidenen, ofte wel mensen van de natiën, was toevertrouwd, gebruikte in geen van zijn brieven ooit zijn joodse naam (Gal. 2:7; 1:1). Bijgevolg noemde zelfs Petrus zijn geliefde medeapostel Paulus. — 2 Petr. 3:15.