Een taak van de man
„¡Ropa, zapato, casa, y comida!” Deze woorden zijn afkomstig uit een oud Spaans lied dat de vier fundamentele dingen noemt die een man zijn gezin behoort te geven: kleding, schoeisel, onderdak en voedsel. En de meeste mannen met verantwoordelijkheidsgevoel proberen zich op waardige wijze van deze verplichting te kwijten.
Maar zorgt u, als u huisvader bent, voor de veel belangrijkere geestelijke behoeften van uw gezin? Of denkt u, zoals veel mannen, dat de zorg voor religieuze aangelegenheden thuis eigenlijk geen taak van de man is? In sommige culturen wordt niet eens verwacht dat mannen er tijd aan besteden hun kinderen over God en de bijbel te onderwijzen.
Het Woord van God legt in de eerste plaats de man de verantwoordelijkheid op om zijn gezin liefde voor God en diepe waardering voor goddelijke maatstaven bij te brengen. De Schrift spoort christelijke mannen bijvoorbeeld in Efeziërs 6:4 als volgt aan: „Gij, vaders, irriteert uw kinderen niet, maar blijft hen in het strenge onderricht en de ernstige vermaning van Jehovah grootbrengen.”
Sommigen zijn, hoewel zij bekend zijn met deze woorden, zich er misschien niet ten volle van bewust dat de schriftplaats specifiek tot de vader, de man in het gezin, is gericht. Spaans- en Portugeessprekende personen bijvoorbeeld kunnen de woorden in Efeziërs 6:4 zo opvatten dat ze zowel tot de vader als tot de moeder zijn gericht. In deze talen is het woord voor „vaders” en het woord voor „ouders” hetzelfde. In vers 1 van Efeziërs hoofdstuk 6 doelde Paulus echter zowel op de vader als op de moeder door het Griekse woord go·neuʹsin te gebruiken, van goʹneus, wat „ouder” (enkelvoud van „ouders”) betekent. Maar in vers 4 was het Griekse woord dat werd gebruikt paʹte·res, wat „vaders” betekent. Ja, in Efeziërs 6:4 richtte Paulus zijn woorden direct tot de man in het gezin.
Als er geen man in het gezin is om de leiding te nemen, dan moet de vrouw deze verantwoordelijkheid natuurlijk op zich nemen. Met Jehovah’s hulp hebben veel moeders hun kinderen met succes in het strenge onderricht en de ernstige vermaning van Jehovah opgevoed. Wanneer er echter wel een christelijke man is, dient hij de leiding te nemen. Als hij deze verantwoordelijkheid veronachtzaamt, is het voor de rest van het gezin moeilijker aan een goed programma van geestelijke voeding vast te houden. En zo’n man is Jehovah rekenschap verschuldigd voor zijn nalatigheid.
Hoe God over deze kwestie denkt, blijkt duidelijk uit de schriftuurlijke vereisten die voor opzieners en dienaren in de bediening in de christelijke gemeente worden uiteengezet. De bijbel zegt specifiek dat degene die voor zo’n positie wordt uitgekozen, „iemand [moet zijn] die op een voortreffelijke wijze de leiding over zijn eigen huisgezin heeft, die kinderen met alle ernst in onderworpenheid heeft (immers, indien iemand zijn eigen huisgezin niet weet te leiden, hoe zal hij dan voor Gods gemeente zorg kunnen dragen?)”. — 1 Timotheüs 3:4, 5, 12; Titus 1:6.
De huisvader moet bereid zijn genoegens en persoonlijk gemak op te offeren ten behoeve van het geestelijk welzijn van zijn kinderen. Soms moet hij misschien de tijd die hij aan andere activiteiten besteedt beperken om op geregelde basis een redelijke hoeveelheid tijd met zijn kinderen door te kunnen brengen (Deuteronomium 6:6, 7). Toch zal hij deze door God gegeven toewijzing niet aan anderen overlaten. Zijn liefde en belangstelling voor zijn kinderen zullen veel verder gaan dan het voorzien in kleding, schoeisel, onderdak en voedsel.
Het is een hele uitdaging om kinderen „in het strenge onderricht en de ernstige vermaning van Jehovah” groot te brengen. Daarom ligt de verantwoordelijkheid in de eerste plaats bij de man. Wanneer de christelijke vader zijn taak goed vervult, kan hij zijn godvrezende kinderen als een zegen van Jehovah bezien. Hij kan net als de psalmist zeggen: „Als pijlen in de hand van een sterke man, zo zijn de zonen der jeugd. Gelukkig is de fysiek sterke man die zijn pijlkoker ermee heeft gevuld.” — Psalm 127:4, 5.