Vragen van lezers

Vieren Jehovah’s Getuigen geen verjaardagen omdat deze gewoonte in het verleden religieuze betekenis had?

Het vieren van verjaardagen is geworteld in bijgeloof en valse religie, maar dat is niet de enige of voornaamste reden waarom Jehovah’s Getuigen de gewoonte mijden.

Sommige gebruiken die eens religieus van aard waren, zijn dat op veel plaatsen niet meer. Zo had bijvoorbeeld de trouwring vroeger religieuze betekenis, maar in de meeste streken is dat tegenwoordig niet meer het geval. Vandaar dat veel ware christenen de plaatselijke gewoonte aanvaarden een trouwring te dragen om daarmee te kennen te geven dat men getrouwd is. In zulke aangelegenheden is in het algemeen de bepalende factor of een praktijk nu met valse religie verbonden is. — Zie „Vragen van lezers” in De Wachttoren van 15 mei 1972 en 15 oktober 1991.

Het valt echter niet te ontkennen dat talrijke naslagwerken de bijgelovige en religieuze voorgeschiedenis van het vieren van verjaardagen onthullen. The Encyclopedia Americana (uitgave van 1991) merkt op: „De oude wereld van Egypte, Griekenland, Rome en Perzië vierde de verjaardagen van goden, koningen en edelen.” Er wordt in gezegd dat de Romeinen de geboorte van Artemis en de dag van Apollo vierden. In contrast daarmee kan in dat werk ook vermeld worden dat ’hoewel de Israëlieten in de oudheid wel gegevens vastlegden betreffende de leeftijd van hun mannelijke burgers, er geen aanwijzing is dat zij enige festiviteiten hadden op de jaarlijkse geboortedatum’.

Andere naslagwerken verschaffen heel wat details over de oorsprong van vieringen van verjaardagen: ’Feesten op geboortedagen begonnen ontzettend lang geleden in Europa. Mensen geloofden in goede en boze geesten, soms goede en boze feeën genoemd. Iedereen was bang voor deze geesten, die misschien zo’n vierder van een verjaardag schade zouden berokkenen, en daarom was hij omringd door vrienden en verwanten die hem door hun goede wensen en alleen al hun aanwezigheid zouden beschermen tegen de onbekende gevaren die de geboortedag in zich droeg. Het geven van geschenken bood zelfs nog meer bescherming. Samen eten verschafte een verdere beveiliging en droeg ertoe bij de zegeningen van de goede geesten te verwerven. Het verjaarsfeest was dus oorspronkelijk opgezet om de persoon te beveiligen tegen kwaad en hem van een goed jaar te verzekeren.’ — Birthday Parties Around the World, 1967.

Het boek legt ook de oorsprong van veel verjaarsgebruiken uit. Bijvoorbeeld: „De reden [voor het gebruik van kaarsen] gaat terug op de vroege Grieken en Romeinen die dachten dat kaarsen magische hoedanigheden bezaten. Zij zonden gebeden op en uitten wensen die dan door de kaarsvlammen omhooggevoerd konden worden naar de goden. De goden zonden vervolgens hun zegen omlaag en verhoorden misschien de gebeden.” Nog meer van dit soort achtergrondinformatie is bijeengebracht op de bladzijden 410 en 411 van Redeneren aan de hand van de Schrift, uitgegeven door de Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc.

Zoals gezegd is er bij deze kwestie echter meer betrokken dan alleen het punt of het vieren van verjaardagen religieus was of nog steeds is. De bijbel brengt het onderwerp verjaardagen ter sprake, en rijpe christenen zijn terecht gevoelig voor welke aanwijzing dan ook die de bijbel geeft.

Gods dienstknechten in de oudheid hielden bij wanneer personen geboren waren, hetgeen hen in staat stelde leeftijden te bepalen. Wij lezen: „Noach werd vijfhonderd jaar oud. Daarna werd Noach de vader van Sem, Cham en Jafeth.” „In het zeshonderdste jaar van Noachs leven . . . werden alle bronnen van de grote waterdiepte opengebroken.” — Genesis 5:32; 7:11; 11:10-26.

Zoals ook Jezus zelfs vermeldde, was onder Gods volk een geboorte een gezegende, gelukkige gebeurtenis (Lukas 1:57, 58; 2:9-14; Johannes 16:21). Toch herdachten zij de datum van de geboorte niet; zij hadden andere jaarlijkse herdenkingen maar geen verjaardagen (Johannes 10:22, 23). In de Encyclopaedia Judaica staat: „Men kent geen viering van verjaardagen in het traditionele joodse ritueel.” Customs and Traditions of Israel merkt op: „Het vieren van verjaardagen is ontleend aan de praktijken van andere natiën, want noch in de bijbel, noch in de talmoed of de geschriften van de latere wijzen vinden wij enige vermelding van dit gebruik onder joden. In feite was het een oud Egyptisch gebruik.”

Die Egyptische connectie blijkt uit een viering van een verjaardag waarvan in de bijbel wordt verhaald, maar die door ware aanbidders niet werd gevierd. Het was het verjaarsfeest van de Farao die regeerde toen Jozef zich in een Egyptische gevangenis bevond. Sommige van die heidenen zijn misschien blij geweest met dat feest, maar de verjaardag ging wel samen met het onthoofden van de overste van Farao’s bakkers. — Genesis 40:1-22.

Een soortgelijk ongunstig licht wordt geworpen op de andere viering van een verjaardag die in de bijbel beschreven staat — die van Herodes Antipas, de zoon van Herodes de Grote. Deze verjaardag staat beslist niet als zo maar een onschuldig feest in de bijbel beschreven. In plaats daarvan gaf hij aanleiding tot de onthoofding van Johannes de Doper. Toen „kwamen zijn discipelen en haalden het lijk weg en begroeven hem, waarna zij het aan Jezus gingen berichten”, die ’vandaar naar een eenzame plaats wegtrok om alleen te zijn’ (Mattheüs 14:6-13). Denkt u dat die discipelen of Jezus zich tot de praktijk van het vieren van verjaardagen aangetrokken voelden?

Gegeven dus de bekende oorsprong van het vieren van verjaardagen en, belangrijker nog, het ongunstige licht waarin deze vieringen in de bijbel worden gesteld, hebben Jehovah’s Getuigen alle reden om zich van deze praktijk te onthouden. Zij hoeven deze wereldse gewoonte niet te volgen, want zij kunnen het hele jaar door gelegenheden vinden voor een plezierig etentje. Hun geven van geschenken is geen verplichte zaak, geen door een feest afgedwongen aangelegenheid; het is een spontaan delen van gaven op elk moment, voortkomend uit edelmoedigheid en ware genegenheid. — Spreuken 17:8; Prediker 2:24; Lukas 6:38; Handelingen 9:36, 39; 1 Korinthiërs 16:2, 3.