Hoe kan de speurtocht naar een langer leven slagen?
SOMMIGEN koesteren de hoop dat het nieuwe millennium een doorbraak te zien zal geven in de inspanningen van de mens om het leven te verlengen. Dr. Ronald Klatz is een van hen. Hij is president van de American Academy of Anti-Aging Medicine, een organisatie van artsen en wetenschappers die zich ervoor inzetten de menselijke levensduur te verlengen. Hij en zijn collega’s zijn van plan om heel lang te leven. „Ik denk aan een levensduur van op zijn minst 130 jaar”, zegt dr. Klatz. „Wij geloven dat veroudering niet onvermijdelijk is. De technologie is er al om de fysieke achteruitgang en ziekte die momenteel als natuurlijke veroudering worden aangeduid, te vertragen, te stoppen en misschien zelfs significant te keren.” Dr. Klatz zelf slikt elke dag ongeveer zestig pillen in zijn pogingen om het leven te verlengen.
Hormonale therapie en genetica — Redenen voor hoop?
Hormonale therapie is één terrein dat hoop wekt. Experimenten met het hormoon dat bekend is als DHEA schijnen het verouderingsproces bij laboratoriumdieren te vertragen.
Over het plantenhormoon kinetine zei dr. Suresh Rattan, een hoogleraar aan de Universiteit van Århus (Denemarken), volgens het Zweedse dagblad Aftonbladet: „Proeven in ons laboratorium tonen aan dat in kinetine gekweekte menselijke huidcellen niet op de normale leeftijdsgebonden manier veranderen. Ze blijven hun leven lang jong.” Insecten die met het hormoon worden behandeld, leven naar men zegt 30 tot 45 procent langer dan normaal.
Behandelingen met melatonine hebben naar verluidt de levensduur van muizen met wel 25 procent verlengd. Bovendien leken de muizen jonger, gezonder en energieker.
Voorstanders van het menselijk groeihormoon (hGH) beweren dat het bijdraagt tot een glanzende huid, grotere spiermassa, verhoogde geslachtsdrift, een opgewektere stemming, een scherper verstand en de stofwisseling van een tiener.
Velen zien ook op naar de genetica. Wetenschappers hebben geconcludeerd dat zij door genetische manipulatie de levensduur van een nematode, of rondworm, kunnen regelen. Zij hebben een paar wormen zelfs zes keer hun normale levensduur in leven weten te houden. Dit heeft de hoop gewekt om soortgelijke genen in mensen te vinden en te manipuleren. Dr. Siegfried Hekimi van de McGill University in Montreal zei volgens het blad Time: „Als wij alle genen van de menselijke klok vinden, kunnen wij de werking ervan misschien een ietsje vertragen, zodat wij het leven kunnen verlengen.”
Biologen weten al lang dat een uiteinde van chromosomen, het zogeheten telomeer, bij elke celdeling korter wordt. Wanneer het telomeer ongeveer twintig procent van zijn lengte verliest, wordt de mogelijkheid tot celdeling afgesloten en sterft de cel. Een speciaal enzym, telomerase genoemd, kan het telomeer weer tot de volle lengte herstellen en de cel aldus in staat stellen zich te blijven delen. In de meeste cellen wordt dit enzym onderdrukt en is inactief, maar actief telomerase is met succes in bepaalde cellen ingeplant, waardoor ze gingen groeien en zich meer dan het normale aantal keren deelden.
Volgens onderzoekers opent dit sensationele mogelijkheden in de strijd tegen leeftijdsgebonden ziekten. Hoe staat het met het vervangen van de stamcellen van het lichaam (cellen die voor de regeneratie van lichaamsweefsel zorgen) door stamcellen die met actief telomerase „onsterfelijk gemaakt” zijn? Dr. William A. Haseltine zegt: „Dit is een duidelijk gedefinieerde opvatting van menselijke onsterfelijkheid die in de volgende 50 jaar langzaam geïntroduceerd zal worden.” — The New York Times.
Verschaffen nanotechnologie en cryonica het antwoord?
Nanotechnologie, de wetenschap van het bewerken van materie op nanoschaal (één nanometer is gelijk aan één miljardste van een meter), boezemt ook hoop in. Visionairs op dat gebied beweren dat er in de toekomst wellicht gecomputeriseerde machientjes, veel kleiner dan cellen, gemaakt kunnen worden om op moleculair niveau werkzaam te zijn teneinde verouderende cellen, weefsels en organen te herstellen en te verjongen. Op een antiverouderingsconferentie opperde een onderzoeker dat 21ste-eeuwse artsen wellicht nanotechnologie zullen toepassen om de mens in staat te stellen fysiek onsterfelijk te worden.
Cryonica is de procedure waarbij men menselijke lichamen invriest in de hoop dat de wetenschap in staat zal zijn dode cellen te reactiveren en ze aldus weer tot leven te brengen. Het hele lichaam, of enkel de hersenen, kan ingevroren worden. Eén man liet zelfs een beddenlaken invriezen. Waarom een laken? Het was van een vermiste vriend en bevatte enkele huidcellen en een paar haren. Hij wilde ze laten invriezen om zijn vriend de kans te geven tot leven terug te keren als de wetenschap het punt bereikt om mensen aan de hand van slechts enkele of zelfs één van hun cellen te reconstrueren.
Waarin dienen wij ons vertrouwen te stellen?
De mens heeft een natuurlijk verlangen om te leven, niet te sterven. Daarom wordt de wetenschappelijke vooruitgang op dit terrein van harte toegejuicht en gaat ze gepaard met hoge verwachtingen. Maar tot dusver zijn er geen concrete bewijzen dat DHEA, kinetine, melatonine, hGH of welke andere stof maar ook het verouderingsproces in mensen werkelijk kan vertragen. Sceptici vrezen dat manipulatie met het telomerase in cellen slechts potentiële kankercellen zal creëren. En het toepassen van nanotechnologie en cryonica is nog steeds veeleer science fiction dan realiteit.
De wetenschap heeft voor sommigen tot een langer en gezonder leven bijgedragen en zal hier wellicht alsnog toe bijdragen, maar nooit zal ze iemand eeuwig leven geven. Waarom niet? Eenvoudig gezegd omdat de grondoorzaak van veroudering en de dood buiten het terrein van de menselijke wetenschap ligt.
De grondoorzaak van veroudering en de dood
De meeste geleerden zijn het erover eens dat veroudering en de dood op de een of andere manier in onze genen geprogrammeerd schijnen te zijn. De vraag is: Wanneer, hoe en waarom zijn ze als het ware in onze genetische code gekomen?
De bijbel geeft ons het simpele antwoord — hoewel niet in termen van de genetica of het DNA uitgedrukt. In Romeinen 5:12 staat: „Daarom, zoals door één mens de zonde de wereld is binnengekomen en door de zonde de dood, en aldus de dood zich tot alle mensen heeft uitgebreid omdat zij allen gezondigd hadden.”
De eerste mens, Adam, had het vooruitzicht eeuwig te leven. Zijn lichaam was ontworpen met de noodzakelijke vermogens om zich in eeuwig leven te verheugen. Eeuwig leven was echter aan voorwaarden verbonden. Adam moest samenwerken met en gehoorzaam zijn aan de Bron van het leven, zijn Schepper, om zijn leven eeuwig in stand te houden. — Genesis 1:31; 2:15-17.
Adam verkoos de Schepper ongehoorzaam te zijn. In feite beweerde Adam dat de mens beter af zou zijn wanneer hij zichzelf onafhankelijk van God zou besturen. Derhalve zondigde hij. Vanaf dat punt was het alsof zijn genetische code veranderd was. In plaats van eeuwig leven als erfenis aan zijn nakomelingen door te geven, droeg Adam zonde en de dood over. — Genesis 3:6, 19; Romeinen 6:23.
De ware hoop
Die situatie zou echter niet blijvend zijn. Romeinen 8:20 luidt: „De schepping werd aan ijdelheid onderworpen, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen, op basis van hoop.” ’s Mensen Schepper, Jehovah God, onderwierp mensen aan de dood omdat zij tegen hem gezondigd hadden, maar toen hij dit deed, legde hij ook een basis voor hoop.
Deze basis werd duidelijk geïdentificeerd toen Jezus Christus naar de aarde kwam. In Johannes 3:16 staat: „Want God heeft de wereld zozeer liefgehad dat hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat een ieder die geloof oefent in hem, niet vernietigd zou worden, maar eeuwig leven zou hebben.” Maar hoe kan geloof oefenen in Jezus Christus ons van de dood redden?
Als de zonde de oorzaak van de dood is, moet de zonde verwijderd worden voordat de dood tenietgedaan kan worden. In het begin van Jezus’ bediening als de Christus zei Johannes de Doper: „Zie, het Lam Gods dat de zonde der wereld wegneemt!” (Johannes 1:29) Jezus Christus was volledig zonder zonde. Hij was dus niet onderworpen aan de dood, die de straf op de zonde is. Niettemin liet hij toe dat anderen hem ter dood brachten. Waarom? Omdat hij door dat te doen, de prijs voor onze zonden betaalde. — Mattheüs 20:28; 1 Petrus 3:18.
Toen die prijs was betaald, werd voor allen die geloof in Jezus oefenen de mogelijkheid geopend om te leven zonder ooit te sterven. De wetenschap kan ertoe bijdragen ons leven in een zeer beperkte mate te verlengen, maar geloof oefenen in Jezus is de werkelijke weg tot eeuwig leven. Jezus verwierf zulk leven in de hemel, en dat is ook weggelegd voor zijn getrouwe apostelen en sommige anderen. Doch de meesten van ons die geloof oefenen in Jezus zullen eeuwig leven op aarde ontvangen, wanneer Jehovah God het aardse paradijs heeft hersteld. — Jesaja 25:8; 1 Korinthiërs 15:48, 49; 2 Korinthiërs 5:1.
Eeuwig leven op een paradijsaarde
Iemand vroeg eens: „Hoeveel mensen zullen het de moeite waard vinden te leven wanneer zij niet meer hoeven te sterven?” Zal het leven zonder de dood saai zijn? De bijbel verzekert ons dat dit niet het geval zal zijn. „Alles heeft hij fraai gemaakt op zijn tijd. Zelfs onbepaalde tijd heeft hij in hun hart gelegd, opdat de mensheid het werk dat de ware God heeft gemaakt, nooit van het begin tot het eind kan doorgronden” (Prediker 3:11). Jehovah’s schepping is zo overvloedig en complex dat ze ons voortdurend zal intrigeren, stimuleren en gelukkig zal maken zolang wij leven — zelfs eeuwig.
Een man die de vogel bestudeerde die bekend is als de Taigagaai, noemde het beest „een buitengewone, verrukkelijke bekende” en beweerde dat het gadeslaan ervan een van de aangenaamste ervaringen in zijn leven was. Hoe meer hij de vogel bestudeerde, des te intrigerender vond hij hem. Hij zei dat zijn studie zelfs na achttien jaar nog lang niet voltooid was. Als één vogelsoort een intelligent persoon tijdens een achttienjarige intense studie al kan intrigeren, stimuleren en gelukkig kan maken, sta er dan eens bij stil hoe vreugdevol en voldoening schenkend het moet zijn de gehele aardse schepping te bestuderen.
Roep u eens alle interessante terreinen van de wetenschap voor de geest die zich zullen openen voor iemand die niet door tijd beperkt is. Denk aan alle fascinerende plaatsen die verkend kunnen worden en alle interessante mensen die men kan ontmoeten. Probeer de eindeloze mogelijkheden te bevatten die er zijn om dingen te bedenken, te creëren en te maken. Er zal geen grens zijn aan de gelegenheden die wij hebben om onze creativiteit te ontwikkelen en te gebruiken. Wanneer wij nadenken over de overvloedige schepping ligt het voor de hand dat eeuwigheid de enige tijdmaat is die recht kan doen aan de mogelijkheden van het leven.
De bijbel toont aan dat door middel van een opstanding eeuwig leven ook mogelijk zal worden voor degenen die gestorven zijn (Johannes 5:28, 29). Veel van de mysteries van de geschiedenis kunnen ons duidelijk worden wanneer degenen die ze hebben beleefd, de details kunnen aanvullen en onze vragen kunnen beantwoorden. Denk eens aan al het inzicht in verschillende periodes van de geschiedenis die de opgestane personen zullen verschaffen. — Handelingen 24:15.
Bij het overpeinzen van die tijd kunt u begrijpen dat de uit de dood opgewekte Job de woorden in Job 14:1 wellicht zal willen herzien. Misschien zal hij de versie opperen: ’De mens, uit een vrouw geboren, leeft nu eeuwig en is verzadigd van voldoening.’
Voor degenen die vertrouwen stellen in Jehovah en geloof oefenen in Jezus, is de oneindige verlenging van het leven niet slechts een onbereikbare droom. Ze zal spoedig werkelijkheid worden. Er zal een eind komen aan veroudering en de dood. Dit is in overeenstemming met Psalm 68:20, waar staat: „Aan Jehovah, de Soevereine Heer, behoren de wegen toe die uit de dood leiden.” — Openbaring 21:3, 4.
[Illustraties op blz. 4, 5]
De vooruitgang van de wetenschap heeft verwachtingen gewekt aangaande de mogelijkheid om veel langer te leven
[Illustratie op blz. 7]
Eeuwigheid is de enige tijdmaat die recht kan doen aan de mogelijkheden die het leven te bieden heeft