Iedereen kan informeel getuigenis geven!
1. (a) Wat is informeel getuigenis geven? (b) Hoeveel aanwezigen op deze vergadering zijn via informeel getuigenis in contact gekomen met de waarheid?
1 Hoeveel broeders en zusters in je gemeente zijn door informeel getuigenis in contact gekomen met de waarheid? Je staat er misschien versteld van hoeveel dat er zijn. Informeel getuigenis geven betekent dat we het goede nieuws vertellen aan mensen die we tijdens onze dagelijkse activiteiten tegenkomen — op school, op het werk, als we reizen, familie of buren bezoeken, boodschappen doen, enzovoorts. In een groep van ruim tweehonderd gedoopte Getuigen was 40 procent via informeel getuigenis benaderd! Deze methode van prediken is dus heel effectief.
2. Welke voorbeelden van informeel getuigenis vinden we in de Bijbel?
2 Evangeliepredikers in de eerste eeuw gaven vaak informeel getuigenis. Toen Jezus bijvoorbeeld door Samaria reisde, gaf hij getuigenis aan een vrouw die water putte bij de Jakobsbron (Joh. 4:6-26). Filippus begon een gesprek met een Ethiopische hofbeambte die in het boek Jesaja zat te lezen, door te vragen: „Weet gij eigenlijk wel wat gij leest?” (Hand. 8:26-38) Toen Paulus in Filippi gevangenzat, gaf hij getuigenis aan een gevangenbewaarder (Hand. 16:23-34). Later, toen Paulus onder huisarrest stond, „ontving [hij] vriendelijk allen die bij hem kwamen” en „predikte hij het koninkrijk Gods tot hen en gaf hij onderwijs in de dingen die met de Heer Jezus Christus verband hielden” (Hand. 28:30, 31). Ook jij kunt informeel getuigenis geven, ook al ben je misschien verlegen. Hoe?
3. Wat kan ons helpen verlegenheid te overwinnen?
3 Ermee beginnen: Velen van ons vinden het moeilijk een gesprek aan te knopen met een vreemde. Zelfs bij kennissen kunnen we ons een beetje opgelaten voelen om over de waarheid te beginnen. Maar als we mediteren over Jehovah’s goedheid, de geestelijke schatten die hij zijn aanbidders heeft gegeven en de trieste toestand van mensen in de wereld, zullen we gemotiveerd worden om vrijuit te spreken (Jona 4:11; Ps. 40:5; Matth. 13:52). Bovendien kunnen we Jehovah vragen ons te helpen ’vrijmoedigheid te verzamelen’ (1 Thess. 2:2). Een Gileadstudent zei: „Ik heb vaak gemerkt dat bidden helpt wanneer het me moeilijk valt mensen aan te spreken.” Als je niet durft te beginnen, bid dan kort in stilte (Neh. 2:4).
4. Welk doel zouden we ons eerst kunnen stellen, en waarom?
4 Zoals de uitdrukking informeel getuigenis al te kennen geeft, is het niet nodig het gesprek te beginnen met een formele inleiding of een Bijbeltekst. Misschien helpt het om als doel te hebben gewoon een gesprekje aan te knopen zonder het gevoel te hebben dat we meteen getuigenis moeten geven. Veel verkondigers vertellen dat deze manier hun het vertrouwen geeft dat ze nodig hebben om uiteindelijk over het goede nieuws te beginnen. Als de persoon geen zin heeft om te praten, moet je hem daar ook niet toe dwingen. Beëindig beleefd het gesprek en ga verder.
5. Wat helpt één verlegen zuster om informeel getuigenis te geven?
5 Een verlegen zuster maakt tijdens het boodschappen doen op de markt eerst oogcontact en glimlacht vriendelijk. Als de persoon terugglimlacht, maakt ze een korte opmerking. Als de persoon daar positief op reageert, voelt ze zich zeker genoeg om een gesprekje te beginnen. Ze luistert goed en probeert erachter te komen welk aspect van het goede nieuws de persoon zou aanspreken. Met deze aanpak heeft ze veel lectuur verspreid en zelfs een Bijbelstudie opgericht.
6. Hoe zouden we in een informele setting een gesprek kunnen beginnen?
6 Gesprekken op gang brengen: Wat kunnen we zeggen om een gesprek op gang te brengen? Toen Jezus met de vrouw bij de bron sprak, begon hij door haar gewoon te vragen hem wat te drinken te geven (Joh. 4:7). Dus misschien kunnen we een gesprek beginnen met een vriendelijke groet of vraag. Tijdens het gesprek vind je misschien een gelegenheid om een Bijbelse gedachte te introduceren en een waarheidszaadje te zaaien (Pred. 11:6). Sommigen hebben succes met een intrigerende opmerking die mensen nieuwsgierig maakt en een vraag ontlokt. Zo zou je in de wachtkamer bij de dokter een gesprek kunnen beginnen door te zeggen: „Ik zal blij zijn als ik nooit meer ziek word.”
7. Hoe zal opmerkzaam zijn je helpen informeel getuigenis te geven?
7 Ook door opmerkzaam te zijn kunnen we gesprekken starten. Als we een ouder zien met welgemanierde kinderen, zouden we de ouder een compliment kunnen geven en kunnen vragen: „Wat heeft u geholpen een goede ouder te zijn?” Eén zuster let erop waar haar collega’s op het werk over praten en deelt dan specifieke informatie met hen over dingen die hen interesseren. Toen ze hoorde dat een vrouwelijke collega zou gaan trouwen, gaf ze haar een Ontwaakt! die ging over het plannen van een bruiloft. Dat leidde tot verdere Bijbelse gesprekken.
8. Hoe kunnen we onze lectuur gebruiken om gesprekken te starten?
8 Nog een manier om gesprekken te beginnen is door onze lectuur te lezen waar anderen ons kunnen zien. Eén broeder opent De Wachttoren of Ontwaakt! bij een artikel met een intrigerende titel en begint dat voor zichzelf te lezen. Als hij ziet dat iemand in de buurt naar zijn tijdschrift kijkt, stelt hij een vraag of zegt hij kort iets over het artikel. Dat leidt vaak tot een gesprek en een getuigenis. Door gewoon een publicatie van ons op een zichtbare plek te laten liggen, kunnen collega’s of klasgenoten nieuwsgierig worden en ertoe aangezet worden vragen te stellen.
9, 10. (a) Hoe kunnen we gelegenheden creëren om informeel getuigenis te geven? (b) Hoe heb jij dat kunnen doen?
9 Gelegenheden creëren: Met het oog op de dringendheid van de prediking mogen we informeel getuigenis niet zien als iets wat aan het toeval kan worden overgelaten. We moeten juist tijdens onze dagelijkse bezigheden gelegenheden proberen te creëren om getuigenis te geven. Denk van tevoren na over de mensen die je waarschijnlijk tegen zult komen, en bedenk hoe je een vriendelijk gesprekje kunt beginnen. Zorg dat je altijd een bijbel en wat lectuur bij je hebt om te gebruiken als je mensen tegenkomt die belangstelling tonen (1 Petr. 3:15).
10 Door vindingrijk te zijn, hebben veel verkondigers manieren ontdekt om gelegenheden te creëren voor informeel getuigenis. Een zuster die in een gesloten flatgebouw woont, gaat in de recreatieruimte van het gebouw zitten en maakt daar legpuzzels van mooie natuurtaferelen. Als mensen een opmerking maken over het prachtige tafereel, grijpt ze dat aan om een gesprek te beginnen en vertelt ze hun over de Bijbelse belofte van „een nieuwe hemel en een nieuwe aarde” (Openb. 21:1-4). Hoe zou jij gelegenheden kunnen creëren om informeel getuigenis te geven?
11. Hoe kunnen we de belangstelling verder ontwikkelen als we iemand informeel getuigenis hebben gegeven?
11 Belangstelling verder ontwikkelen: Als iemand interesse toont, probeer dan de belangstelling verder te ontwikkelen. Als het gepast is zou je tegen de persoon kunnen zeggen: „Ik vond het echt een leuk gesprek. Waar kan ik u bereiken zodat we nog een keer kunnen praten?” Sommige verkondigers geven gewoon hun adres en telefoonnummer aan de persoon en zeggen: „Leuk met u gesproken te hebben. Hier zijn mijn contactgegevens voor het geval dat u meer zou willen weten over dit onderwerp.” Als je zelf geen nabezoek bij de belangstellende kunt brengen, noteer dan de nodige gegevens en geef die aan de secretaris van je gemeente. Hij kan die notitie (indien nodig via het bijkantoor) doorsturen naar de betreffende gemeente.
12. (a) Waarom moeten we de tijd die we aan informeel getuigenis besteden, bijhouden en rapporteren? (b) Welke resultaten zijn bereikt met informeel getuigenis? (Zie het kader „Informeel getuigenis heeft goede resultaten!”)
12 De tijd die we besteden aan informeel getuigenis moet gerapporteerd worden. Houd het dus bij, ook al is het maar een paar minuten per dag. Bekijk het zo: als elke verkondiger elke dag vijf minuten informeel getuigenis zou geven, zou dat in totaal ruim 17 miljoen uur per maand zijn!
13. Wat moet ons ertoe motiveren om informeel getuigenis te geven?
13 We hebben de meest verheven redenen om informeel getuigenis te geven: liefde voor God en voor onze naaste (Matth. 22:37-39). Een hart vol waardering voor Jehovah’s eigenschappen en voornemens zet ons ertoe aan te praten over „de heerlijkheid van de pracht van zijn koningschap” (Ps. 145:7, 10-12). Oprechte belangstelling voor onze naasten beweegt ons ertoe elke geschikte gelegenheid te benutten om het goede nieuws bekend te maken zolang daar nog tijd voor is (Rom. 10:13, 14). Met een beetje denkwerk en voorbereiding kunnen we allemaal informeel getuigenis geven en misschien de vreugde ervaren oprechte mensen te helpen de waarheid te leren kennen.
[Inzet op blz. 4]
Misschien helpt het om als doel te hebben gewoon gesprekjes met mensen aan te knopen
[Inzet op blz. 5]
Door vindingrijk te zijn, hebben veel verkondigers manieren ontdekt om gelegenheden voor informeel getuigenis te creëren
[Kader op blz. 5]
Suggesties om een gesprek te beginnen
◼ Bid om hulp om te kunnen beginnen
◼ Kies iemand uit die er vriendelijk uitziet en niet gehaast is
◼ Zoek oogcontact, glimlach en maak een opmerking over een gemeenschappelijke interesse
◼ Wees een goede luisteraar
[Kader op blz. 6]
Informeel getuigenis heeft goede resultaten!
• Een broeder die bij de garage moest wachten tot zijn auto gerepareerd was, predikte tot mensen die daar waren en gaf hun een uitnodiging voor de openbare lezing van het congres. Een jaar later werd hij op het congres hartelijk begroet door een broeder die hij niet herkende. Het was een van de mannen aan wie hij het jaar ervoor in de garage een uitnodiging had gegeven! De man was naar de openbare lezing gegaan en had om een Bijbelstudie gevraagd. Nu waren hij en zijn vrouw allebei gedoopt.
• Een zuster die door informeel getuigenis de waarheid heeft leren kennen, beziet de mensen die ze via haar drie kinderen ontmoet, als haar speciale gebied. Dat zijn bijvoorbeeld buren en ouders die ze op school en op ouderavonden ontmoet. Als ze voor het eerst met iemand praat, vertelt ze altijd kort maar oprecht dat de Bijbel voor haar een waardevolle hulp is bij de opvoeding van haar kinderen, en gaat dan over op een ander onderwerp. Maar omdat het ijs gebroken is, vindt ze het makkelijker om in volgende gesprekken over de Bijbel te beginnen. Met deze methode heeft ze al twaalf personen tot de doop kunnen begeleiden.
• Toen een zuster werd bezocht door een verzekeringsagent, maakte ze van de gelegenheid gebruik om getuigenis te geven. Ze vroeg hem of hij graag verzekerd zou zijn van een goede gezondheid, geluk en eeuwig leven. Hij zei dat hij dat wel wilde en vroeg over wat voor soort verzekering ze het had. Ze liet hem de beloften in de Bijbel zien en bood een van onze publicaties aan, die hij in één avond uitlas. Er werd een Bijbelstudie opgericht. Hij begon vergaderingen te bezoeken en werd later gedoopt.
• Een zuster die met het vliegtuig reisde, begon een gesprek met de vrouw naast haar en kon haar getuigenis geven. Aan het eind van de vlucht gaf de zuster haar adres en telefoonnummer aan de vrouw en moedigde haar aan de volgende keer dat Jehovah’s Getuigen bij haar aan de deur zouden komen te vragen om een Bijbelstudie. De volgende dag al belden twee Getuigen bij haar aan. De vrouw begon de Bijbel te bestuderen, maakte snelle vorderingen, liet zich dopen en leidde kort daarna zelf drie Bijbelstudies.
• Een honderdjarige blinde broeder die in een verzorgingstehuis woont, zegt vaak: „We hebben het Koninkrijk nodig.” Dat ontlokt vragen bij verpleegsters en patiënten, waardoor hij de kans krijgt uit te leggen wat het Koninkrijk is. Een van de vrouwen die daar werkt, vroeg hem wat hij in het Paradijs gaat doen. Hij antwoordde: „Ik zal weer kunnen zien en lopen en ik ga mijn rolstoel opstoken.” Omdat hij blind is, vraagt hij haar altijd om de tijdschriften aan hem voor te lezen. Op een keer, toen zijn dochter op bezoek was, vroeg de vrouw haar of ze de tijdschriften mee naar huis mocht nemen. Een verpleegster zei tegen de dochter: „We hebben een nieuw motto in ons verzorgingstehuis: ’We hebben het Koninkrijk nodig.’”
• Een zuster die in een restaurant in de rij stond, hoorde een groepje oudere mannen die daar vlakbij zaten over politiek praten. Een van de mannen zei dat de regering onze problemen niet kan oplossen. De zuster zei bij zichzelf: ’Dit is mijn kans.’ Ze bad kort tot Jehovah en liep naar hen toe. Na zich te hebben voorgesteld, vertelde ze hun over een regering, Gods koninkrijk, die de problemen van de mensheid wel zal oplossen en bood hun een brochure aan die ze bij zich had. Op dat moment kwam de manager naar haar toe. De zuster dacht dat ze gevraagd zou worden weg te gaan. Maar hij zei dat hij had staan luisteren en dat hij ook een brochure wilde. Een werkneemster die ook had meegeluisterd, kwam erbij staan. De tranen rolden over haar wangen. Ze had ooit Bijbelstudie gehad en wilde weer met studie beginnen.