Voetnoot
f Wij citeren professor Moule: „In Johannes 20:28 Hò kurios mou kai hò theos mou [dat is, Mijn Heer en mijn God], dienen wij op te merken dat een zelfstandigheid [als God] in de eerste naamval, gebruikt als vocatief [tot Jezus gericht] en gevolgd door een bezittelijk voornaamwoord [van mij], niet zonder lidwoord [dat wil zeggen, zonder het bepaalde lidwoord de] zou kunnen voorkomen . . .; het lidwoord [de] voor theos behoeft daarom geen speciale betekenis te hebben. . . . het gebruik van het lidwoord [de] met een werkelijke vocatief (vergelijk Johannes 20:28, hierboven genoemd, met 1 Petrus 2:18, Kolossenzen 3:18 e.v.) zou men ook aan het Semitische taaleigen kunnen toeschrijven.” — Bladzijden 116, 117 van An Idiom-Book of New Testament Greek, door C. F. D. Moule, hoogleraar in de theologie aan de universiteit van Cambridge, uitgave van 1953, Engeland.
Om bijvoorbeeld te tonen dat in het Grieks voor een vocatief gewoonlijk het bepaalde lidwoord staat, merken wij op dat in 1 Petrus 2:18 en 3:1, 7 de letterlijke woord-voor-woord-vertaling luidt: „De huisbedienden weest onderdanig . . . Op dezelfde wijze, [de] vrouwen, weest . . . De mannen, blijft wonen.” In Kolossenzen 3:18 tot en met 4:1: „De vrouwen . . . De mannen, . . . De kinderen . . . De vaders . . . De slaven . . . De meesters.”