Voetnoot

a M’Clintock en Strongs Cyclopædia, Deel IV, bladzijde 641, kolom 2, zegt hierover onder „Ireland” (Ierland): „Deze invasies [door de Noormannen] werden gevolgd door een periode van anarchie, waarin de morele toestand van de Ierse geestelijkheid sterk degenereerde. De klachten van Rome hadden In deze tijd voornamelijk betrekking op de speciale kerkelijke praktijken van de Ieren — het huwelijk van de geestelijken, de toediening van de doop zonder chrisma en het gebruik van hun eigen liturgie. Omstreeks het midden van de twaalfde eeuw slaagden de legaten van de pausen er ten slotte in de Ierse Kerk — welke naar men aanneemt tot op die tijd geen oorbiecht, misoffer en aflaten kende en het Avondmaal des Heren onder beide gedaanten vierde — geheel aan het gezag van de Kerk van Rome te onderwerpen. In 1155 verleende een bul van paus Adrianus IV koning Hendrik II van Engeland toestemming Ierland te onderwerpen, waarbij de koning de paus op zijn beurt beloofde de pauselijke privileges te zullen beschermen.”