Leen als de gelegenheid zich voordoet, daarom de helpende hand bij de kleine dingen van het leven, thuis, op uw werk en in uw gemeente; dan zult u ook op een kritiek moment op de juiste wijze reageren. Natuurlijk houdt dit ook in, dat u de mensen die zuchten en kermen over de afschuwelijke dingen welke zij zien gebeuren, met het eeuwige goede nieuws over Gods koninkrijk troost. — Luk. 16:10, NW; Ezech. 9:4.

Loyaliteit jegens Jehovah’s organisatie

„Neig, o Jehovah, uw oor. Antwoord mij, want ik ben diepbedroefd en arm. O, behoed toch mijn ziel, want ik ben loyaal.” — Ps. 86:1, 2, NW.

1. Op welke wijze geeft iemand van zijn loyaliteit jegens God blijk?

LOYALITEIT houdt de gedachte in van trouw, van innige verknochtheid in onwankelbare gehoorzaamheid, waarbij een toewijding komt die zo groot is, dat ze een sterke bindende kracht uitoefent en iemand in alle soorten van verdeeldheid veroorzakende moeilijkheden in een hechte en zekere positie zal houden. Loyaliteit jegens God wordt door zijn volk aan de dag gelegd wanneer het hem en zijn organisatie liefdevol aanhangt, en dit niet alleen onder gemakkelijke, maar ook onder moeilijke omstandigheden, ja, zoals de oude zegswijze luidt, „door dik en dun”.

2, 3. Wegens welke hoedanigheid wordt Abraham door bijbelschrijvers herdacht, en waarom was hij loyaal jegens Jehovah?

² Men zou het voorbeeld van de getrouwe man Abraham kunnen gebruiken om te illustreren wat loyaliteit jegens God en zijn organisatie inhoudt. In 1943 v. Chr. sloot Jehovah een belangrijk verbond met Abraham (Gen. 12:4, 7). Abraham was toen vijfenzeventig jaar oud, en gedurende de honderd jaar die hij hierna nog heeft geleefd, bewees hij onder alle mogelijke beproevingen getrouw te zijn. Hij was hecht met Jehovah verbonden; deze verhouding was zelfs zo hecht dat hij in de bijbel „Jehovah’s vriend” werd genoemd (Jak. 2:23, NW). Na honderd jaar getrouwe dienst stierf hij op honderd vijfenzeventigjarige leeftijd (1843 v. Chr.), en in Genesis 25:8 (NW) vermeldt de bijbel hierover: „Toen blies Abraham de laatste adem uit en stierf in hoge ouderdom, oud en voldaan, en hij werd tot zijn volk vergaderd.” Het stemde Abraham zeer tevreden tot op de laatste dag loyaal jegens zijn God gebleven te zijn. Hij was zulk een in het oog springende figuur, dat er tweeduizend jaar later nog aan hem werd gedacht, want hij wordt in het elfde hoofdstuk van Hebreeën twee maal wegens zijn getrouwheid aan God genoemd.

³ Denk vervolgens ook eens na over de gedachte die in dat zelfde hoofdstuk over Abraham, Isaäk en Jakob tot uitdrukking wordt gebracht: „Daarom schaamt God zich niet over hen, om als hun God te worden aangeroepen” (Hebr. 11:16, NW). Sta er eens bij stil welk een loyaliteit deze mensen aan de dag gelegd moeten hebben om van de Soevereine Regeerder van het universum een dergelijke erkenning te ontvangen.

4. Waarom kunnen wij zeggen dat Jehovah’s getuigen van thans als Abraham zijn?

⁴ Hetzelfde kan gezegd worden van talloze