28c-30, 36; de bron is E). In het andere verslag werd hij aan een voorbijkomende groep Ismaëlieten verkocht (vs. 25-27, 28b [tot ’zilverstukken’], 31-35; de bron is J). In het ene (E) treedt Ruben op als degene die voor Jozef tussenbeide komt, in het andere (J) Juda. Alleen een dergelijke scheiding biedt een begrijpelijk verslag van de episode.”

Maar heeft het verslag een dergelijke scheiding nodig om „begrijpelijk” te zijn? Heeft de scheiding niet veeleer verwarring tot gevolg, zodat het voor de lezer onmogelijk wordt te weten wat er precies gebeurde? Als deze zienswijze juist zou zijn, zou dat betekenen dat het onmogelijk is het verslag op begrijpelijke wijze als een harmonieus geheel te zien. Toch hebben door de eeuwen heen miljoenen verstandige personen, met inbegrip van ontwikkelde geleerden, het verslag begrepen.

In het kort gebeurde er dit: Op het moment dat Jozefs halfbroers hem in de verte zagen aankomen, begonnen zij een snood plan tegen hem te beramen, en zeiden: „Ziet! Daar komt die dromer aan. Nu dan, komt en laten wij hem doden en hem in een van de waterputten gooien.” De eerstgeborene, Ruben, wilde het plan tot moord echter verijdelen en drong erop aan Jozef niet te doden maar hem in een droge waterput te gooien. Toen Jozef aankwam, trokken zij hem zijn lange gestreepte kleed uit en deden wat Ruben gezegd had. Vervolgens kwam er, terwijl zij aan het eten waren, een karavaan Ismaëlieten in het gezicht. Maar Ruben was op dat moment weg. En bij zijn afwezigheid overreedde Juda de anderen ertoe om Jozef niet te doden (wat gebeurd zou zijn als zij hem in de put hadden laten zitten), maar hem liever aan de voorbijtrekkende kooplieden te verkopen. „Derhalve trokken en hieven zij [Jozefs halfbroers zoals uit de context blijkt] Jozef op uit de waterput en verkochten Jozef toen voor twintig zilverstukken aan de Ismaëlieten. Ten slotte brachten dezen Jozef naar Egypte. Later keerde Ruben naar de waterput terug en zie, Jozef was niet in de waterput” (Gen. 37:18-29). Is dit verslag moeilijk te begrijpen?

Het is beslist niet nodig te beweren dat in het ene verslag de persoon die tussenbeide kwam Ruben was, en in het andere Juda. Er waren bij de gebeurtenis twee verschillende tijdstippen betrokken. De bijbel zegt: „Later keerde Ruben . . . terug”, waardoor te kennen wordt gegeven dat hij op het moment dat Juda de raad gaf Jozef te verkopen, niet aanwezig was.

Dat de termen „Midianieten” en „Ismaëlieten” schijnbaar door elkaar worden gebruikt, geeft geen problemen. Daar beide volken afstammelingen waren van Abraham via zijn zonen Ismaël en Midian, geleken ze wat hun levenswijze betreft ongetwijfeld zeer veel op elkaar, en onderlinge huwelijken kunnen tot een verdere vermenging hebben bijgedragen. Ook is het mogelijk dat de Midianitische kooplieden in de Ismaëlitische karavaan meereisden.

Men ziet dus dat de „verwarring” niet aan de bijbel ligt maar aan degenen die vasthouden aan de bronnentheorie. Het bijbelse getuigenis dat Mozes inderdaad de Pentateuch schreef, is onaangetast.

Verandering in het dieet van een baby koala

◆ De op een beer gelijkende koala die in Australië voorkomt, leeft slechts van de bladeren van de eucalyptusboom. Natuurlijk moeten baby koala’s melk hebben. Als ze echter zes maanden oud zijn, worden ze geholpen om op plantenkost over te gaan. Hoe deze verandering van dieet plaatsvindt, is een eigenaardig verschijnsel. François Bourlière beschrijft het in zijn boek The Natural History of Mammals:

„Ten tijde van de spening . . . kan de moeder haar jong voeden met een soort van pap van eucalyptusbladeren die het jong rechtstreeks van de endeldarm van de moeder eet. Deze plantaardige ’soep’ bevat geen uitwerpselen en wordt slechts een maand lang, iedere twee of drie dagen, tussen drie en vier uur ’s middags geproduceerd. In deze periode wordt de groei van het jong zeer versneld.”