Aardbevingen — Worden ze door God veroorzaakt?

„De vaste grond wordt als gelatinepudding onder je voeten. Je doet drie of vier stappen vooruit en je wordt achteruit gerukt alsof je op een vloerkleed loopt waaraan getrokken wordt. Je valt en je komt moeilijk overeind, doordat je naar alle kanten tegelijk wordt getrokken. Bomen zwiepen zo diep door dat ze met hun top de grond raken — eerst naar de ene kant, dan naar de andere — en sommige splijten in tweeën. Je probeert via de weg ontkoming te zoeken, maar die ligt als een slang voor je uit te kronkelen. Op de grond — overal — zie je afgronden opensperren en weer dichtklappen. De doodsangst vliegt je naar de keel. Er is geen plek meer veilig. Je denkt: ’Dit is het einde van de wereld!’” — Sarah Burn Plunkett, overlevende van de aardbeving in Alaska van 1964.

HEBT u de huivering van een aardbeving wel eens meegemaakt? Zelfs als dat niet het geval is, zijn aardbevingen toch van invloed op uw leven. Hoezo? Op ten minste twee manieren. In de eerste plaats wordt erdoor te kennen gegeven dat de grond onder uw voeten, waar u ook woont, voortdurend in beweging is. Ten tweede, en dat is belangrijker, zijn de aardbevingen in deze tijd een symptoom van „het einde” van dit wereldomvattende „samenstel van dingen”. In dit verband verklaart een beroemde profetie: „En er zullen grote aardbevingen zijn” (Luk. 21:9-11; Matth. 24:3-8). De bijbel voorspelde dat letterlijke aardbevingen deel zouden uitmaken van een „teken” dat duidelijk doet uitkomen wanneer de tijd is aangebroken dat Gods hemelse koninkrijk op het punt staat een eind te maken aan het kwaad en een vredig paradijs op aarde te vestigen (Ps. 37:10, 11; Matth. 6:10). Misschien is dit voor sommigen aanleiding tot de vraag: „Is God verantwoordelijk voor die aardbevingen?”

Aardbevingen in bijbelse tijden

Worden alle aardbevingen door God veroorzaakt? Kort gezegd — neen! Aardbevingen behoren tot de natuurlijke processen van de aarde, net zoals dit met wind of regendruppels het geval is. Door alle eeuwen heen hebben trillingen zich in de aarde voortgeplant. De aarde ondergaat gemiddeld elke dertig seconden een trilling.

In enkele specifieke gevallen zijn er aardbevingen door Jehovah God ontketend. Om welke reden? Deze aardbevingen dienden een specifiek doel en brachten een selectieve vernietiging teweeg — nooit een lukrake. Beschouw de volgende voorbeelden eens:

Vierendertig eeuwen geleden, tijdens de inwijding van een van Gods verbonden, kwam het volk Israël bijeen aan de voet van de berg Sinaï, en „de gehele berg beefde zeer”. Aldus gebruikte Jehovah als een demonstratie van zijn onvergelijkelijke macht een aardbeving om de ernst van het verbond te beklemtonen. Het beven van de berg diende ook als een geheugensteun voor de Israëlieten. Zij zouden hun gelofte niet zo gemakkelijk vergeten, want Jehovah verbond aan deze belangrijke overeenkomst een aantal ontzagwekkende gebeurtenissen, waaronder een aardbeving. — Ex. 19:7-19.

Een andere aardbeving vond korte tijd later plaats. Onder de huisgezinnen van Dathan, Abiram en Korach ontwikkelde zich opstand tegen Jehovah’s aangestelde leider. Nadat er meer dan voldoende vermaningen waren gegeven en genegeerd, bediende Jehovah zich van een aardbeving om zijn volk van deze opstandelingen te verlossen. „Daar spleet de grond die onder hen was vaneen. De aarde opende toen haar mond en verzwolg hen en hun huisgezinnen en alle mensen die bij Korach behoorden en alle have.” — Num. 16:31, 32.

God is echter niet de veroorzaker van de aardbevingen in deze tijd. Waarom worden ze dan in de bijbel genoemd als een onderdeel van het teken van „het einde”? En leven wij werkelijk in „het besluit van het samenstel van dingen”?

Aardbevingen — Een teken van het einde?

OP EEN hoge heuvel, omringd door knoestige olijfbomen en met de stad Jeruzalem in de diepte, bevonden zich vier mannen die met Jezus alleen waren. Zij waren verbijsterd. Eerder op die dag hadden zij hun Leider, Jezus Christus, horen voorzeggen dat de stad Jeruzalem en haar tempel zouden worden verwoest, waarbij ’geenszins een steen op de andere gelaten’ zou worden. Verbaasd vroegen zij: „Wanneer zullen deze dingen zijn?” Zij waren levendig geïnteresseerd in het antwoord van Jezus. Maar de belangstelling voor zijn antwoord dient thans nog groter te zijn. — Matth. 24:1-3.

In eerste instantie ging de belangstelling van de apostelen uit naar de ophanden zijnde verwoesting van Jeruzalem. Toch hield hun nieuwsgierigheid niet op bij die ene vraag, want zij wilden ook weten in welke tijd de toekomstige tegenwoordigheid van Jezus in Koninkrijksheerlijkheid zou plaatsvinden en wanneer het einde van een slechte ordening te verwachten was. Zij vroegen: „Wat zal het teken zijn van uw tegenwoordigheid en van het besluit van het samenstel van dingen?” Jezus’ antwoord stelde zijn eerste-eeuwse volgelingen tevreden. Zijn antwoord met betrekking tot „het teken” kan ook bevredigend zijn voor zijn hedendaagse volgelingen die verlangend uitzien naar het einde van goddeloosheid, want het teken gaat in onze dagen in vervulling.

Het teken dat Jezus gaf, wordt gekenmerkt door overduidelijke aspecten die overal gemakkelijk waar te nemen zijn. Deze aspecten zijn niet in het duister gehuld of abstract. Let eens op een deel van Jezus’ antwoord in Matthéüs 24:7: „Want natie zal tegen natie opstaan en koninkrijk tegen koninkrijk, en er zullen in de ene plaats na de andere voedseltekorten en aardbevingen zijn.” Wanneer oorlogen toeslaan, weten de natiën dat. Wanneer mensen honger lijden — bijna van honger omkomen