vrouw zat. Eén kogel doodde de foetus. De vrouw stierf niet aan haar verwondingen, maar de mannen ontvingen straffen tot levenslang voor de dood van de foetus. Een andere strafzaak betrof Winfield Anderson, die een vrouw neerschoot die in verwachting was van een tweeling. Door middel van een keizersnede werden beide jongetjes ter wereld gebracht. Eén, getroffen door een kogel, stierf na drie en een half uur; de ander stierf na 15 uur. De moeder bleef in leven. De verdediger zei dat de foetussen „niet-bestaande personen” waren, maar rechter Wingate jr. besliste dat foetussen die gewond waren door een de moeder toegebrachte slag, en die later stierven, slachtoffers van moord waren. De jury veroordeelde Anderson op een dubbele aanklacht wegens moord.

Dit doet een paradoxale situatie ontstaan. Als de moeder opdracht geeft haar levensvatbare foetus te doden, is dat humanitair. Als de foetus wordt gedood tijdens een misdaad, is het moord. Als een moeder het leven van haar baby enige dagen voor de geboorte beëindigt omdat zij zich er te zwaar door belast zal voelen, is dat legaal. Als zij dit een dag na de geboorte doet, omdat de baby haar tot last is, is het moord.

Hoe beziet Jehovah God dit alles? Exodus 21:22, 23 verklaart: „In geval mannen met elkaar vechten en zij werkelijk een zwangere vrouw letsel toebrengen en haar kinderen inderdaad te voorschijn komen maar er geen noodlottig ongeval geschiedt, dient er . . . schadevergoeding van hem te worden geëist . . . Maar geschiedt er een noodlottig ongeval, dan moet gij geven ziel voor ziel [leven].” Het oorspronkelijke Hebreeuws beperkt het letsel niet tot de moeder maar omvat ook de baby, zoals zorgvuldig tekstonderzoek onthult.a

Andere oude wetboeken stellen zich op hetzelfde standpunt. Wetten ter bescherming van de ongeborene bestonden reeds eeuwen voor Christus. De Codex Hammurabi kwam voor de ongeborene op, en de oude rechtsstelsels van de Sumeriërs, de Assyriërs, de Hettieten en de Perzen verboden het slaan van een vrouw waarvan de dood van haar ongeboren kind het gevolg was. Deze wetten verbonden hier een straf aan, terwijl er ook een vergoeding bij betrokken was.

Op een vrees inboezemende manier worden kinderen in de baarmoeder gemaakt en zij zijn „een erfenis van Jehovah”. Ten aanzien van ons gebruik van deze erfenis „zal . . . een ieder van ons voor zichzelf rekenschap afleggen aan God”. — Ps. 127:3; Rom. 14:12.

Dagboek van een ongeboren kind

5 OKTOBER:

Vandaag is mijn leven begonnen. Mijn ouders weten het nog niet, maar ik ben er al. Ik word een meisje. Ik krijg blond haar en blauwe ogen. Bijna alles staat al vast, zelfs dat ik van bloemen zal houden.

19 OKTOBER:

Sommigen zeggen dat ik nog niet echt een persoon ben, en dat alleen mijn moeder maar bestaat. Maar ik ben wèl echt een persoon, net zoals een kruimeltje brood toch werkelijk brood is. Mijn moeder bestaat. En ik ook.