die het hart door het lichaam pompt, voor het leven heeft, kan Jehovah God het bloed op een wonderbare wijze gebruiken om de mensenwereld te redden en eeuwig leven te geven. Deze zaak heeft dus te maken met het eeuwige leven van de gehele mensheid. Ze heeft zo’n ernstige betekenis, dat wanneer iemand in de typologische natie Israël iets van bloed als voedsel gebruikte, hij moest worden gedood of een speciaal reinigingsprogramma moest afwerken (Lev. 17:15, 16; 7:26, 27). Wanneer deze kostbare levensstroom op enigerlei wijze anders dan op Gods manier wordt gebruikt, is het een faliekant verkeerd gebruik ervan en wordt het misbruikt. Dit beginsel is van toepassing op het gebruik dat de medische wetenschap er sinds de tijd van het Egypte uit de oudheid tot onze tijd aan toe, van maakt. Waarom? Omdat de beoefenaars van de medische wetenschap niet Gods aangestelde priesters zijn die dienst verrichten op zijn heilige altaar en hem, overeenkomstig zijn aanwijzingen, bloed van de mensheid aanbieden. Lang geleden heeft God er zorg voor gedragen dat de wereld der mensheid door bloed werd gered, en hij heeft hun zogenaamd wetenschappelijke gebruik van bloed niet nodig. De wijze waarop zij het in naam van de medische wetenschap gebruiken, is niet in harmonie met Gods wil.

Op ’s mensen of op Gods wijze — welke van de twee?

1. Hoe hoog stelt men het menselijke leven wanneer men Gods heilige wet overtreedt op grond van de bewering een leven te redden?

NIEMAND kan zich ervoor verontschuldigen of zich rechtvaardigen als hij Gods heilige wet overtreedt onder het voorwendsel dat hij een mensenleven redt of het verlengt. Op enkele gewetensvolle individuele leden na behandelen de medische genootschappen Gods wet als een bijbelse mythe of als iets wat niet langer van kracht is. Zij stellen het leven van onvolmaakte, veroordeelde, stervende mensen boven Gods wet en overtreden deze wet op grond van de bewering dat zij trachten een