verheugen en met hem wenen wanneer hij bedroefd was. Ongetwijfeld werd David door de vriendschap van Jonathan geholpen een juiste achting voor de koning te behouden, zodat hij geen gebruik maakte van gelegenheden om hem kwaad te doen. Terwijl David meedogenloos door Saul werd achtervolgd, had Jonathan de gelegenheid zijn vriend te versterken. Over één zo’n gelegenheid lezen wij: „Jonathan, de zoon van Saul, stond nu op en ging naar David te Choresa, om zijn hand te versterken met betrekking tot God. Voorts zei hij tot hem: ’Wees niet bevreesd; want de hand van mijn vader Saul zal u niet vinden, en gíj zult koning zijn over Israël, en ík zal na u de tweede worden; en ook mijn vader Saul is dat bekend.’” — 1 Sam. 23:16, 17.

Wat was het nobel van Jonathan dat hij er tevreden mee was de tweede plaats in het koninkrijk in te nemen! Jonathan kon zulk een onzelfzuchtige toewijding tonen omdat hij David als Jehovah’s keus voor het koningschap aanvaardde en hem om zijn voortreffelijke eigenschappen liefhad.

Jonathan werd echter geen tweede in het koninkrijk, maar stierf samen met zijn vader in de strijd (1 Sam. 31:2). De dood van Saul en Jonathan was voor David de aanleiding een klaaglied te componeren, „De boog” genaamd. Aanvankelijk werd dit klaaglied een onderdeel van de verzameling gedichten, gezangen en geschriften die het boek van Jasjar vormden. Daarna werd „De boog” in het geïnspireerde verslag van Twee Samuël opgenomen. De compositie zelf moest aan de zonen van Juda worden geleerd. — 2 Sam. 1:17-27.

Wanneer wij de wonderbaarlijke vriendschapsband beschouwen die er tussen David en Jonathan bestond, kunnen wij gemakkelijk begrijpen waarom David in „De boog” zulke bewoordingen gebruikte. In zijn klaaglied bracht hij het volgende tot uitdrukking: „Ik ben benauwd om u, mijn broeder Jonathan, gij waart mij zeer aangenaam. Uw liefde was mij wonderlijker dan de liefde van vrouwen” (2 Sam. 1:26). Jonathan was werkelijk ’een man uit duizend’.

Zij vonden het antwoord

Twaalf jaar lang studeerde een vredelievende man in Portugal voor priester. Hij onderbrak zijn loopbaan en werd communist, omdat hij vond dat de priesters te militant waren. Later bemerkte hij dat ook de communisten strijdlustig waren; daarom stapte hij van het communisme af. Toen hij in Portugal in militaire dienst moest, vluchtte hij het land uit en kwam uiteindelijk in Parijs terecht. Daar trouwde hij met de dochter van een Zweedse generaal. De wreedheid en gewelddadigheid in de wereld moe, besloten deze beide jonge mensen naar Zweden te gaan en daar religie en filosofie te gaan studeren aan de universiteit van Stockholm. Met welk oogmerk? Een doel in het leven te vinden. Zij waren nauwelijks met deze studie begonnen, toen er een Getuige bij hen aan de deur kwam. Hij vertelde hun over de bijbelse belofte van eeuwige vrede op aarde en begon een bijbelstudie met hen. Mettertijd werden zij getuigen van Jehovah. Zij hebben een aantal Portugese immigranten in Zweden geholpen de waarheid te leren kennen en zijn nu teruggekeerd naar Portugal om te prediken waar de behoefte groter is.