onderling onoverbrugbare kloven, en dit zowel bij de huidige levensvormen als in het fossielenverslag. Bovendien dient het onmogelijk te zijn deze kloven tussen de basissoorten door middel van experimenten te overbruggen.

Is de evolutie waar, dan dienen levende en eens levende organismen beginvormen te vertonen van nieuwe structuren. Een overvloed van zich in verschillende ontwikkelingsfasen bevindende armen, benen, vleugels, ogen en andere organen plus beenderen dienen niet alleen in het fossielenverslag maar ook bij bepaalde levensvormen thans te worden opgemerkt — enige gedeeltelijk ontwikkelde structuren op zijn mist.

Tevens moet, als de evolutie waar is, aantoonbaar zijn dat leven uit zichzelf, spontaan, zonder enige hulp van buitenaf, tot ontwikkeling kan komen. Met hulp van buitenaf, zoals bij de experimenten van intelligente mens en met in gewikkelde apparatuur, zou het in feite zelfs nog veel makkelijker moeten gaan. Is daarentegen de bijbel waar, dan zou de totbestaankoming van leven of levenvoortbrengende organismen — afgezien van de schepping of de door God geregelde processen van de voortplanting — hetzij bij ongeluk of door tussenkomst van de mens, onmogelijk zijn; volgens de bijbel is slechts God de bron van het leven. — Ps. 36:9.

Met het oog op het feit dat de evolutie volgens zeggen begonnen is met de verandering van levenloze chemicaliën tot eencellige organismen, is dit een logisch punt om onze beschouwing te beginnen. Wat zijn de resultaten van vele tientallen jaren intensief speurwerk en onderzoek in de wereld van de cel?

Wat de cel ons vertelt

VOOR de totstandkoming van evolutie hebben levenloze chemische stoffen zich moeten samenvoegen tot een levende cel. Volgens Isaac Asimov in The Wellspring of Life voltrok zich dit op de volgende manier:

„Op een keer, heel lang geleden, misschien wel twee en een half miljard jaar terug, onder de stralen van een dodelijke zon, in een met ammonia doortrokken zee onder een giftige atmosfeer, te midden van een soep van organische moleculen, geraakte bij toeval een nucleïnezuurmolecule in de omstandigheid dat ze op de een of andere wijze een duplicaat van zichzelf kon vormen — en van toen af volgde alles vanzelf!”

Heeft men zoiets echter ooit ’toevallig’ zien gebeuren? En wat meer is, is het ooit door de allerbekwaamste geleerden tot stand gebracht?

Wat de feiten aantonen

Het boek Introduction to Geology stelt vast: „Nooit is een geval van spontane generatie in de realiteit waargenomen.” Zo ligt de zaak, eenvoudiger kan het niet; nog nooit in de geschiedenis heeft iemand een levende cel „bij toeval” uit dode stoffen gevormd zien worden.

Zelfs in de best toegeruste laboratoriums kunnen geleerden dit niet laten plaatsgrijpen. Weliswaar hebben zij bepaalde koolstofverbindingen kunnen doen ontstaan, maar deze zijn verre, verre verwijderd van een levende cel die zichzelf kan reproduceren. In de publikatie The Cell wordt toegegeven dat zulke experimenten „niet verduidelijken hoe nu eigenlijk leven is ontstaan uit levenloze materie”.

Met het oog op deze feiten schreef scheikundig ingenieur M. S. Keringthan het volgende aan de in Toronto verschijnende Globe & Mail:

„Naar mijn schatting bestaat een amoebe [eencellig dier] uit om en nabij de honderd duizend biljoen atomen, hoofdzakelijk koolstof, waterstof, zuurstof en stikstof, met sporen van andere elementen als fosfor, calcium en zwavel, in niet snel afbreekbare verbindingen.

Wat de evolutionist zegt, komt er in feite op neer dat al deze atomen elkaar bij toeval in de juiste verhouding hebben ontmoet, zich van reeds bestaande verbindingen hebben losgesplitst en zich daarna hebben gehergroepeerd tot een levende amoebe. . . .

Zien wij amoeben op deze manier tot stand komen? Kunnen we de benodigde chemicaliën in een reageerbuis doen en een amoebe maken? Het antwoord is neen, waarmee het tevens verkeerd is te zeggen dat dit in het verleden wel is gebeurd. . . . De evolutiehypothese stort in bij de oorsprong van het leven; de schepping van het leven behoeft een andere verklaring.”

Verbaasd heeft het de geleerden bovendien te