werd daarna in een fles gedaan om deze te gebruiken bij het bereiden van de lievelingssoepen van haar gezin. Sommigen geven de voorkeur aan deze olie boven de overal verkrijgbare aardnoten en palmolie, en deze olie kan verscheidene weken worden gebruikt. Ondertussen bleef het Fulbe meisje „instant boter” bij andere huizen en dorpen bezorgen.

De zienswijze van de bijbel

Bescheidenheid — „De minste der deugden” of een zeer gewaardeerde eigenschap?

„BESCHEIDENHEID”, aldus William Hazlitt, de negentiende-eeuwse Engelse criticus en schrijver, „is de minste der deugden en is een erkenning van de onvolkomenheid waar ze op duidt. Hij die zichzelf onderschat, wordt terecht door anderen onderschat.”

Wordt deze mening omtrent bescheidenheid door de geïnspireerde bijbelschrijvers gedeeld? Is bescheidenheid een bewijs van een gebrek aan persoonlijkheid, „de minste der deugden”, een teken van zwakheid? Wat voor waarde hecht u aan een bescheiden persoon?

Het woord „bescheidenheid” wordt dikwijls gebruikt met betrekking tot gepastheid op het gebied van kleding en uiterlijke verschijning. In dit verband raadde de apostel Paulus opzichtige buitensporigheid af, toen hij de volgende raad gaf: „Ik [wens] dat de vrouwen zich in welverzorgde kleding sieren, met bescheidenheid en gezond verstand, niet met bijzondere haarvlechtingen en goud of parels of zeer kostbare kledij, maar zoals het vrouwen die belijden God te vereren, past, namelijk door middel van goede werken” (1 Tim. 2:9, 10). Deze raad, die evenzeer voor beide seksen geldt, is niet tegen netheid gericht, maar wel wordt erdoor beklemtoond dat het voor christenen passend is op hun kleding en uiterlijke verschijning te letten. Deze dient fatsoenlijk en onopzichtig te zijn. Iemands „goede werken” vormen echter zijn of haar belangrijkste sieraad.

De betekenis van het woord „bescheidenheid” is in zijn toepassing evenwel niet beperkt tot iemands uiterlijke verschijning. Wanneer het woord betrekking heeft op eigenschappen van de geest en het hart, betekent het dat men een juist oordeel van zichzelf heeft, zich bewust is van zijn beperkingen. Bescheidenheid betekent vrij te zijn van pretenties, arrogantie, ijdelheid, verwaandheid en grootspraak. De bescheiden persoon leeft in overeenstemming met de woorden van Spreuken 27:2, waar staat: „Moge een vreemde, en niet uw eigen mond, u roemen; moge een vreemdeling, en niet uw eigen lippen, dat doen.” Zou u een vriend die zo’n persoonlijkheid aan de dag legde, niet waarderen?

In plaats van bescheidenheid als minder belangrijk te bezien, verwijst de profeet Micha uit de oudheid ernaar als een van God afkomstig vereiste. „Hij heeft u verteld, o aardse mens, wat goed is. En wat vraagt Jehovah van u terug dan . . . bescheiden te wandelen met uw God?” — Micha 6:8.

Bescheiden wandelen met God is geen teken van zwakheid, maar van een realistische waardebepaling van onze positie tegenover de Schepper. Bescheidenheid spruit voort uit een zich bewust zijn van zijn afhankelijkheid van God, een erkenning