bemerkt, gaat het materialisme ten koste van het geestelijke, en het geestelijke prijs te geven, betekent ten slotte uw leven prijs te geven: „Het bedenken des vleses betekent de dood, maar het bedenken des geestes betekent leven en vrede.” Velen roemen thans in de god van het materialisme, terwijl hun roem in werkelijkheid hun schande is: „Hun god is hun buik, en hun heerlijkheid bestaat in hun schande, en zij hebben hun geest gericht op dingen op de aarde.” Doe Jehovah’s werk en niet wat uw buik verlangt! — Kol. 2:23; Rom. 8:6; Fil. 3:19, NW.

14. Wat is de algemene standaard van geluk? Wat moeten wij thans daarom doen?

¹⁴ Geld is niet de algemene standaard van geluk. Sommige rijke mensen zijn gelukkig, velen niet. Sommige arme mensen zijn gelukkig, velen niet. Jeugd is niet de algemene standaard van geluk. Sommige jeugdige personen zijn gelukkig, sommigen niet. Vele bejaarde personen zijn gelukkig, velen niet. Gezondheid is niet de algemene standaard van geluk. Sommige gezonde mensen zijn gelukkig, maar velen zijn bedroefd. Sommige zieke personen zijn gelukkiger dan gezonde personen. Hetzelfde kan worden gezegd van de beroemde en de onbekende, de populaire en de impopulaire, de begaafde en de middelmatige persoon — geen van deze toestanden is de algemene standaard van geluk. De algemene standaard van geluk, vrede en tevredenheid is het kennen van Jehovah. Allen die Jehovah kennen en hem dienen — of zij nu rijk of arm, jong of oud, gezond of ziek, beroemd of onbekend, populair of impopulair, begaafd of middelmatig zijn — allen zijn gelukkig, tevreden en vervuld met hoop. Kennis tot zich nemen van Jehovah en Christus en het water der waarheid vervolgens uit te geven aan anderen, betekent eeuwig leven: „De zegenende ziel wordt overvloedig verkwikt, wie laaft, wordt ook zelf gelaafd.” Zulke gelukkige personen bestuderen thans Jehovah’s Woord, vertellen het aan anderen, gehoorzamen zijn bevelen, leven rein, prediken systematisch, worden rijk in juiste werken en grijpen daardoor het werkelijke leven stevig vast, het leven dat tot overvloeiens toe vervuld zal zijn van voldoening schenkende werken tot de eeuwige lof van de grote Schepper-God, Jehovah. — Spr. 11:25, NBG; Joh. 17:3, NW.

Vragen van lezers

● In Psalm 110:1 staat dat Christus aan Jehovah’s rechterhand zit, maar in vers 5 wordt vermeld dat Jehovah aan Christus’ rechterhand is, aangezien „HERE,” volgens het boek Wat heeft de religie voor de mensheid gedaan?, bladzijde 97, daar Jehovah betekent. Wanneer Christus aan Jehovah’s rechterhand is, zou dat dan niet betekenen dat Jehovah aan Christus’ linkerhand is? — R.C., Australië.

Psalm 110 beschouwt Jehovah als sprekend tot Christus, want naar Jehovah wordt in de derde persoon verwezen en naar Christus in de tweede persoon. Vers 1 (OB; AS) luidt: „De HEERE [Jehovah] spreekt tot mijnen heer: Zet u aan mijne rechterhand.” Vers 5 luidt: „De HEER is aan uwe rechterhand, hij verbrijzelt koningen ten dage zijns toorns.” „U” en „uwe” verwijzen naar Christus, dus „HEER” in vers 5 verwijst naar de HEER Jehovah. De psalm spreekt er dus eerst over dat Christus aan Jehovah’s rechterhand zit, en vermeldt dan later dat Jehovah aan Christus’ rechterhand is.

Aan de rechterhand zijn, behoeft niet noodzakelijkerwijs een letterlijke plaats te betekenen, evenmin als Jezus’ toelichtende woorden betekenen dat de schapen nu letterlijk altijd aan zijn rechterzijde zijn en de bokken letterlijk aan zijn linkerzijde. Het is niet letterlijker dan de zitplaats waarvan in Psalm 110:1 sprake is. Jezus heeft sedert de tijd van zijn opstanding en hemelvaart tot 1914, toen hij als de op de troon geplaatste Koning opstond, niet letterlijk gezeten. Dat hij zat, betekende dat hij slechts inactief was wat betreft het aanvaarden van de koninklijke plichten. Zo moet ook de rechterhandpositie niet noodzakelijkerwijs letterlijk worden opgevat, doch symbolisch. De rechterzijde duidt op de plaats van voorkeur, van uitnemendheid, van gunst en goedkeuring. De linkerhandpositie is, zoals in de illustratie van de schapen en de bokken, de zijde van afkeur en ongenade. Prediker 10:2 brengt de gedachte tot uitdrukking, wanneer daarin wordt gezegd: „Het hart van den wijze zit rechts, het hart van den dwaze zit links” (PC). Of, „De geest van een wijs man draagt bij tot zijn succes, de geest van den dwaas draagt bij tot zijn falen.” (AT). Hier stelt rechts het succes voor, links het falen. Het zou absurd zijn te trachten deze tekst op de letterlijke plaats van het hart toe te passen, want dat zit links, of de persoon nu wijs of dwaas is. De bejaarde Jakob volgde deze regel van de uitnemendheid der rechterhand, door zijn rechterhand op Jozefs jongere zoon Efraïm te leggen en hem de superieure afscheidszegen te geven, terwijl hij zijn linkerhand op de oudere knaap Manasse legde en hem een mindere zegen gaf (Gen. 48:14-20). In overeenstemming hiermede wordt Christus Jezus zelf profetisch afgebeeld als zeggend tot zijn hemelse Vader: „Overvloed van vreugde is bij uw aangezicht, liefelijkheid is in uw rechterhand, voor eeuwig.” — Ps. 16:11, NBG.

Wanneer wij de aangelegenheden daarom niet letterlijk trachten op te vatten, bestaat er geen enkele moeilijkheid te begrijpen dat Jehovah en Christus aan elkaars rechterhand zijn, zoals uit Psalm 110:1, 5 blijkt. Elk verkeert bij de ander in de positie van voorkeur en uitnemendheid.

● In Romeinen 7:9 spreekt Paulus alsof hij eens heeft geleefd voordat het wetsverbond bestond, en dat hij leefde toen het ontstond. Hoe moeten wij Paulus’ woorden opvatten, aangezien dat eeuwen voor zijn tijd was? D.S., Verenigde Staten.

Paulus betoogt dat de wet, door de zonde bekend te maken, de zondigheid van de mens openbaarde: Zij werden er als zondaars door veroordeeld, en de zonde verdiende de