een wijsheid onthullen die ten tijde dat de bijbel werd geschreven, niet door de destijds levende wijze mannen van de wereld werd gedeeld. Toch is er nog een krachtiger factor waardoor de bijbel als een van God afkomstig boek wordt geïdentificeerd. Welke factor is dit?

Kennis die niet van mensen afkomstig kan zijn

„GIJ . . . weet [niet] wat uw leven morgen zal zijn. Want gij zijt een nevel, die een ogenblik verschijnt en dan verdwijnt.” Deze woorden, die uit de bijbel zijn genomen, bevatten een onloochenbare waarheid — wij mensen kunnen niet positief zeggen wat de dag van morgen zal brengen. — Jak. 4:14.

Zou het met het oog hierop voor mensen niet veel moeilijker, ja, onmogelijk zijn om belangrijke toekomstige gebeurtenissen eeuwen van tevoren met een onfeilbare nauwkeurigheid en in duidelijke bewoordingen te voorzeggen? Zou het feit dat zulke voorspellingen of profetieën in de bijbel staan niet een krachtige ondersteuning vormen voor zijn bewering door God geïnspireerd te zijn? Beschouwt u het volgende eens:

HET LOT VAN BABYLON EN NINEVÉ

Babylon, dat aan beide zijden van de rivier de Eufraat was gebouwd, was eens de indrukwekkende hoofdstad van het grote Babylonische Rijk. Omringd door palmen, voorzien van een blijvende watervoorraad en gelegen aan de handelsroute van de Perzische Golf naar de Middellandse Zee, genoot de stad een bijzonder gunstige ligging. Toch verklaarde de Hebreeuwse profeet Jesaja in de achtste eeuw v.G.T., nog voordat Babylons status was veranderd van louter een satellietstad van het Assyrische Rijk tot hoofdstad van het wereldveroverende Babylonische Rijk: „Babylon, het sieraad der koninkrijken, de luister van de trots der Chaldeeën, moet worden als toen God Sodom en Gomorra omkeerde. Ze zal nimmer bewoond worden, noch zal ze van geslacht tot geslacht gevestigd zijn. En daar zal de Arabier zijn tent niet opslaan, en geen herders zullen hun kudden daar laten legeren.” — Jes. 13:19, 20.

Niemand kan thans de vervulling van deze woorden ontkennen. Babylon is reeds vele eeuwen een ruïne. Zelfs in het voorjaar is er niets waarop men schapen en bokken kan zien grazen. Babylon heeft inderdaad een roemloos einde gevonden. André Parrot, hoofdcurator van de Franse Nationale Museums, zei over deze roemrijke stad:

„Ze heeft op mij altijd de indruk gemaakt van algehele verlatenheid. . . . [Toeristen] zijn doorgaans diep teleurgesteld en roepen vrijwel eenstemmig uit dat er niets te zien valt. Zij verwachten paleizen, tempels en de ’Toren van Babel’ te zien, maar het enige wat zij te zien krijgen, is een groot aantal ruïnes, die in de meeste gevallen uit gebakken stenen bestaan, dat wil zeggen, uit door de zon gedroogde kleiblokken, grijs van kleur en in staat van verbrokkeling en in geen enkel opzicht indrukwekkend. De door mensen aangerichte vernietiging is voltooid door de tand des tijds, die nog steeds zijn tol eist van alles wat door opgravingen aan het licht komt. Zelfs het luisterrijkste monument zal, aangezien het te lijden heeft van erosie of wordt ondermijnd door regen, wind en vorst, als het niet in goede staat wordt gehouden, terugkeren tot het stof waaruit het is genomen. . . . Geen menselijke kracht kan deze onophoudelijke afbrokkeling tegenhouden. Het is niet langer mogelijk Babylon weer op te bouwen; haar lot is bezegeld. . . . Babylon . . . is volledig verdwenen.” — Babylon and the Old Testament, blz. 13, 14.

Ook Ninevé, de hoofdstad van het Assyrische Rijk, werd een woestenij. Dit getuigt eveneens van de nauwkeurige vervulling van bijbelse profetieën. De profeet Zefanja verklaarde in de zevende eeuw v.G.T. over hetgeen Ninevé zou overkomen: „[God] zal Ninevé tot een verlaten woestenij maken, een waterloze streek gelijk de wildernis. En in haar midden zullen stellig kudden uitgestrekt neerliggen.” — Zef. 2:13, 14.

Er bestaan nog steeds bewijzen dat Gods wil,