Bestrijd onverschilligheid met volharding!
„In elk opzicht bevelen wij ons als Gods dienaren aan: door veel te verduren.” — 2 Kor. 6:4.
1. Welke waarschuwing heeft Jeremia gepredikt, en hoe reageerden de mensen erop?
IN HET dertiende jaar van de godvrezende koning van Juda, Josía (647 v.G.T), ontving Jeremia van Jehovah de opdracht Josía’s onderdanen te waarschuwen dat het koninkrijk Juda zou vallen en dat hun hoofdstad Jeruzalem en het gehele land door een verschrikkelijke verwoesting zou worden getroffen. Gezien het bericht van nauwkeurigheid dat Jehovah’s profeten hadden opgebouwd gedurende de meer dan achthonderd jaar die waren verlopen sedert het volk in een verbondsverhouding tot hem was komen te staan, was het redelijk te verwachten dat deze mensen acht zouden slaan op die waarschuwing. Het geslacht dat tijdens de veertig jaar van Jeremia’s prediking leefde, was echter onverschillig voor zijn waarschuwingen. Zij weigerden naar hem te luisteren.
2, 3. (a) Wat is de betekenis van onverschilligheid, en waarvan kan ze het gevolg zijn? (b) Hoe gaf het volk van Juda blijk van onverschilligheid?
2 Onverschilligheid betekent dat iemand ergens geen belangstelling voor heeft of zich er niet om bekommert, dat het niets voor hem betekent of onbelangrijk voor hem is. De onbekommerde houding van het volk van Juda kan het gevolg zijn geweest van zelfzucht, die hen belette zich iets van Jeremia’s waarschuwingen aan te trekken, of kan te wijten zijn geweest aan ongevoeligheid voor wat slecht is. In elk geval waren zij er onverschillig voor dat zij God geen exclusieve toewijding gaven en dat zij zijn rechtvaardige wetten overtraden. Zij wilden op zelfzuchtige wijze alleen doen wat goed was in hun eigen ogen en het kon hun helemaal niet schelen wat in Jehovah’s ogen welbehaaglijk was.
3 Tot hen zei Jeremia: „Ik bleef tot ulieden spreken, vroeg op zijnde en sprekende, maar gij hebt niet geluisterd. En Jehovah heeft tot u gezonden al zijn knechten de profeten, vroeg op zijnde en hen zendende, maar gij hebt niet geluisterd, noch uw oor geneigd om te luisteren, terwijl zij zeiden: ’Keert alstublieft terug, een ieder van zijn slechte weg en van de slechtheid van uw handelingen, en blijft wonen op de bodem die Jehovah u en uw voorvaders gegeven heeft sinds het verre verleden en tot ver in de toekomst. En loopt geen andere goden na om die te dienen en u ervoor neer te buigen, opdat gij mij niet krenkt door het werk van uw handen en ik ulieden geen rampspoed aanbreng. Maar gij hebt niet naar mij geluisterd’, is de uitspraak van Jehovah” (Jer. 25:3-7, NW). Hij voorzei vervolgens dat het land om deze reden tot een woestenij gemaakt zou worden.
4. Welke uitwerking had de onverschilligheid van de mensen op Jeremia?
4 Het is niet moeilijk zich in te denken hoe ontmoedigend het voor Jeremia was veertig jaar lang zonder goede resultaten tot deze mensen te prediken. Hij had dezelfde menselijke gevoelens die wij hebben en moet zich door de vruchteloosheid van zijn krachtsinspanningen soms ontmoedigd hebben gevoeld. Bij één gelegenheid uitte hij zijn ontmoediging door te zeggen: „Ik ben een voorwerp van gelach geworden, de gehele dag; iedereen bespot mij. Want zo vaak ik spreek, schreeuw ik het uit. Geweld en plundering roep ik uit. Want het woord van Jehovah werd mij tot een oorzaak van smaad en tot beschimping de gehele dag. En ik zei: ’Ik zal niet van hem gewagen, en ik zal niet meer in zijn naam spreken.’ En in mijn hart bleek het te zijn als een brandend vuur, opgesloten in mijn beenderen; en ik werd moe van het inhouden en kon het niet.” — Jer. 20:7-9, NW.
5. Waarom is Jeremia een voorbeeld voor Gods dienstknechten in deze tijd?
5 Dit zijn dezelfde gevoelens die Gods dienstknechten thans kunnen hebben als zij de mensen van dit huidige tijdperk trachten te waarschuwen voor de komende „oorlog van de grote dag van God de Almachtige” (Openb. 16:14). Het gebrek aan belangstelling van de mensen en hun onverschilligheid kunnen deze hedendaagse dienstknechten van God soms het gevoel geven dat zij hun woorden verspillen en maar niet langer over zijn voornemens moeten spreken. Als u een christen bent die zich bewust is van zijn verantwoordelijkheid het goede nieuws van Gods koninkrijk bekend te maken en te waarschuwen voor Gods komende oorlog van Armageddon, hebt u misschien hetzelfde gevoel gehad. Evenals Jeremia moet u de onverschilligheid van de mensen verduren en erin volharden de predikingsopdracht die Jezus zijn volgelingen heeft gegeven, te vervullen. — Matth. 28:19, 20.
6, 7. Trek een vergelijking tussen de bediening van Gods dienstknechten in deze tijd en de prediking die door Jeremia werd verricht.
6 Als wij terugblikken op Jeremia’s tijd, kunnen wij gemakkelijk zien hoe dwaas het van de Judeeërs was te weigeren naar hem te luisteren. Vanuit de gunstige positie die ons door de tijd is gegeven, weten wij dat zijn waarschuwing deugdelijk was. Jeruzalem werd ten slotte in 607 v.G.T. verwoest en het gehele gebied van het Judese koninkrijk lag zeventig jaar lang woest, precies zoals Jeremia had geprofeteerd (Jer. 25:11). Hoewel hij gedurende de veertig jaar waarin hij tot die mensen had gepredikt, in hun ogen waarschijnlijk belachelijk had geleken, werd hij gerechtvaardigd toen de ramp waarvoor hij had gewaarschuwd, kwam. De dwaasheid van de onverschilligheid van de mensen trad toen duidelijk aan het licht.
7 Sedert 1877 G.T. hebben Jehovah’s getuigen de mensen in de wereld gewaarschuwd dat de tijd waarop God zijn ongunstige oordeel over dit huidige samenstel van dingen zal voltrekken en het door een nieuwe en betere regeling zal vervangen, nabij is. Over het algemeen hebben zij hetzelfde gebrek aan belangstelling ontmoet als Jeremia. Hoewel er vele jaren zijn verstreken sinds zij ermee begonnen deze waarschuwing alom te verkondigen, betekent dit niet dat Gods bekendgemaakte voornemen niet ten uitvoer gebracht zal worden, evenmin als de veertig jaar prediking door Jeremia dat voor het koninkrijk Juda betekende. Net zo zeker als de voorzegde vernietiging van dat koninkrijk is gekomen, zal de voorzegde vernietiging van het huidige samenstel van dingen plaatsvinden (Jes. 55:11). Als deze voorbij is, zal het voor de overlevenden mogelijk zijn op onze tijd terug te blikken en duidelijk te zien dat Jehovah’s getuigen deden wat juist is door Gods koninkrijk en de strijd van Armageddon aan te kondigen, evenals men dat thans kan zien van Jeremia’s prediking. Het zal dan voor allen duidelijk zijn hoe verstandig het van de Getuigen was de onverschilligheid van de mensen te verduren.
8. Wat is de beste manier om onverschilligheid in een christelijk gezin te bestrijden, en hoe kunnen de beproevingen die dit meebrengt, worden beschouwd?
8 Wat de dingen voor sommige getuigen van Jehovah zeer moeilijk maakt, is het feit dat zij behoren tot een verdeeld huisgezin waarvan de leden wegens onverschilligheid of openlijke tegenstand vaak een voortdurende bron van ontmoediging zijn. Dit dient iemand niet vreemd toe te schijnen. Jezus heeft voorzegd dat dit zo zou zijn (Matth. 10:35, 36). De beste manier om deze ontmoediging te bestrijden, is ze te verduren zonder ten aanzien van uw rechtschapenheid jegens God te schipperen. De situatie kan mettertijd veranderen. Er zijn tal van voorbeelden van christelijke vrouwen die, na vele jaren onverschilligheid of tegenstand van hun echtgenoot te hebben verduurd, de houding van hun man ten goede hebben zien veranderen. Hun beproevingen thuis werden door hen beschouwd als een onderdeel van de vele beproevingen die christenen, zoals was voorzegd, zouden meemaken. Zulke beproevingen kunnen vergeleken worden met een martelpaal waardoor het geloof, de rechtschapenheid en de liefde voor God van een christen kan worden getoetst. Jezus heeft gezegd: „Wie zijn martelpaal niet aanvaardt en mij niet navolgt, is mij niet waardig” (Matth. 10:38). Door dergelijke beproevingen in een gezin te verduren, kunnen wij bewijzen hem waardig te zijn.
9. Hoe kan onverschilligheid iemand in de christelijke gemeente beproeven?
9 Zelfs in een christelijke gemeente kunnen wij door de onverschilligheid van anderen worden beproefd. Soms bevinden zich daarin mensen die hun oorspronkelijke liefde voor de waarheid zozeer hebben laten verkoelen dat hun christelijke activiteit niet meer stimulerend heet of verfrissend koud, maar lauw is. Zij zijn net zo geworden als de gemeente te Laodicéa, die zich niet bekommerde om haar opdracht van God en de levengevende waarheden waarvan hij hen voorzag. Betreffende die gemeente heeft de uit de doden opgewekte Jezus Christus gezegd: „Ik ken uw daden, dat gij noch koud noch heet zijt. Waart gij maar koud of anders heet. Omdat gij lauw zijt en noch heet noch koud, daarom ga ik u uitbraken uit mijn mond” (Openb. 3:15, 16). Dit zal onverschillige personen die thans belijden christenen te zijn naar alle waarschijnlijkheid overkomen, tenzij zij hun houding wijzigen voordat Jehovah’s dag van wraak aanbreekt. Voordat zij dit doen, kan hun lauwe aanwezigheid in een gemeente een beproeving voor Jehovah’s getuigen vormen doordat de dringendheid van de bediening hen niet raakt en zij zich niet om hun eigen geestelijke nood bekommeren. Jehovah’s getuigen moeten niet toelaten dat zij het door hun ontmoedigende houding langzamer aan gaan doen of dat hun zienswijze erdoor wordt beïnvloed. Hiervoor is volharding nodig.
WAAROM ONVERSCHILLIGHEID BESTREDEN MOET WORDEN
10. Welke uitwerking kan onverschilligheid in anderen op ons hebben, en hoe kunnen wij Satans wensen onopzettelijk vervullen?
10 De treurige zienswijze die anderen er ten opzichte van de christelijke bediening op nahouden, kan op Jehovah’s getuigen, als zij dit toelaten, een slechte uitwerking hebben. Hun gebrek aan belangstelling voor Gods Woord en voornemen kan hun ijver voor zijn dienst doen bekoelen en veroorzaken dat christenen van de bediening worden teruggehouden. Christenen zouden het gevoel kunnen hebben dat het nutteloos is te prediken in een gebied waar de mensen onverschillig voor hun waarheidsboodschap zijn. Dat is precies wat Satan ons wil laten concluderen. Hij wil dat wij ermee ophouden! Hij wil dat wij zwijgen over hetgeen Jehovah gaat doen. Hij wil niet dat wij de mensen die in ketens van religieuze duisternis en bijgeloof vastzitten of die door de verdeeldheidbrengende geest van het nationalisme in gevangenschap verkeren, bevrijdende waarheden brengen. Als wij met onze predikingsactiviteiten zouden ophouden omdat de mensen in een bepaald gebied niet willen luisteren, zouden wij zijn wensen vervullen. Wij willen echter niet zijn belangen dienen. Het kan zijn dat de omstandigheden mettertijd veranderen en dat sommigen ontvankelijk worden voor het goede nieuws van Gods koninkrijk, waardoor het de moeite waard wordt te blijven prediken. Zolang dit samenstel van dingen duurt, hebben zij het recht de boodschap bij elke gelegenheid te horen. In het verleden hebben Gods dienstknechten zich bij tal van gelegenheden ontmoedigd gevoeld, doch zij lieten zich, zoals wij in het geval van Jeremia hebben gezien, daardoor niet overwinnen. Wij dienen dit evenmin te doen!
11. Hoe zijn Mozes en Elia als succesvolle bestrijders van onverschilligheid een voorbeeld voor ons?
11 Mozes werd wegens de onverschilligheid die hem door de Israëlieten, zijn eigen volk, werd betoond, ontmoedigd en meende dat het niets uithaalde met Farao te spreken. Hij zei: „Zie! De zonen van Israël hebben niet naar mij geluisterd; en hoe zal Farao ooit naar mij luisteren, daar ik onbesneden van lippen ben?” (Ex. 6:12, NW) Het was echter niet Jehovah’s wil dat hij bleef zwijgen. Ondanks de houding van het volk, gebood Jehovah God hem de boodschap die hij had ontvangen bekend te maken. „Gij zult alles zeggen wat Ik u gebied” (Ex. 7:2). Dit deed hij, waarbij hij ten gunste van de ware God een krachtig getuigenis van de waarheid gaf. Ook de profeet Elia voelde zich door de ogenschijnlijke vruchteloosheid van zijn prediking ontmoedigd. Het volk van het tien-stammenkoninkrijk Israël was onverschillig voor zijn pogingen hen tot de ware aanbidding terug te brengen. Hij had zin ermee op te houden en weg te gaan om ergens te sterven (1 Kon. 19:4). Op deze wijze zouden Jehovah’s voornemens echter niet ten uitvoer zijn gebracht en daarom zond Jehovah Elia terug om zijn werk te voltooien (1 Kon. 19:15-18). Deze mannen Gods lieten niet toe dat de onverschilligheid van anderen hen inactief maakte.
12. Wat moet een christen ten aanzien van onverschilligheid beseffen?
12 Wij moeten de demoraliserende invloed van onverschilligheid beseffen en inzien dat iemand hierdoor van Jehovah, van zijn organisatie en van de weg tot eeuwig leven kan afdrijven. Dit kan gebeuren als een opgedragen christen zich al te zeer door onverschilligheid laat ontmoedigen of toelaat dat deze in zijn geest wortel gaat schieten en gaat groeien. Te zijner tijd kan dit zijn geestelijke activiteit verlammen en de geestelijke dood veroorzaken. Het is dus uiterst noodzakelijk er een krachtige strijd tegen aan te binden.
ONVERSCHILLIGHEID BESTRIJDEN
13, 14. (a) Hoe kan onverschilligheid met succes worden bestreden, en hoe blijkt dit uit het feit dat de eerste christenen met succes aan de vervolging het hoofd hebben geboden? (b) Waarom kan iemand zijn geloof onder vervolging behouden doch het, als hij op onverschilligheid stuit, verliezen?
13 De schadelijke invloed van onverschilligheid kan met succes bestreden worden door volharding, door niet toe te laten dat wij daardoor in Gods dienst verslappen. Net als vervolging, is onverschilligheid iets dat wij vastberaden moeten verduren. Door volharding hebben de eerste christenen gedurende een periode van ongeveer 280 jaar waarin het Romeinse Rijk hen bij tussenpozen vervolgde, met succes aan de vervolging het hoofd geboden. Doordat wij in deze tijd zowel vervolging als onverschilligheid ten opzichte van onze prediking verduren, bevelen wij ons als Gods dienaren aan, zoals ook staat geschreven: „In elk opzicht bevelen wij ons als Gods dienaren aan: door veel te verduren.” — 2 Kor. 6:4.
14 Het is mogelijk dat iemand onder hevige vervolging staande is gebleven doch daarna voor de bedervende invloed van onverschilligheid zwicht, omdat deze zo subtiel te werk gaat. Na verloop van tijd kan onverschilligheid erin slagen datgene te doen wat lichamelijke vervolging niet gedaan heeft kunnen krijgen. Ze is net als een termiet die een gebouw van binnenuit wegvreet. Na verloop van tijd stort het gebouw in omdat de stutten ervan verzwakt zijn. Dit kan gebeuren met de stutten van ons geloof als wij toelaten dat de invloed van onverschilligheid vat op ons krijgt.
15. Wat moeten wij met betrekking tot de hoedanigheid van ons geloof verwachten?
15 De hoedanigheid van ons geloof moet onder alle soorten van beproeving standhouden, zoals Petrus te kennen gaf toen hij schreef: „In dit feit verheugt gij u ten zeerste, alhoewel gij op het ogenblik voor een korte tijd, indien het zo moet zijn, door verscheidene beproevingen wordt bedroefd, opdat de beproefde hoedanigheid van uw geloof — welke van veel grotere waarde is dan goud, dat vergaat ook al wordt het door vuur beproefd — een reden tot lof en heerlijkheid en eer bevonden moge worden bij de openbaring van Jezus Christus” (1 Petr. 1:6, 7). De openbaring van Jezus Christus zal plaatsvinden in de komende „oorlog van de grote dag van God de Almachtige”, in de strijd van Armageddon, daar dat de tijd is waarop hij komt om ’wraak te oefenen over hen die God niet kennen en over hen die het goede nieuws omtrent onze Heer Jezus niet gehoorzamen’ (Openb. 16:14; 2 Thess. 1:8). Hoe kan de beproefde hoedanigheid van ons geloof standhouden als ze thans de beproeving van onverschilligheid niet doorstaat?
16. Welk voordeel heeft het als wij onze waardering behouden, en waarom is het belangrijk ons bewust te zijn van onze geestelijke nood?
16 Een voortreffelijke manier om geloof van een goede hoedanigheid op te bouwen waardoor wij onverschilligheid kunnen verduren, is, een grote waardering voor Jehovah God en zijn levengevende waarheden te behouden. Hiervoor is niet alleen nodig dat men zich geregeld voedt met het geestelijke voedsel dat hij verschaft, doch ook dat men mediteert over zijn schitterende beloften die in de toekomst vervuld moeten worden en over wat hij reeds heeft gedaan. Wanneer wij ons voortdurend bewust zijn van onze geestelijke nood, is dit een factor die ertoe bijdraagt onze waardering te behouden. Als wij zover komen dat wij onverschillig worden ten aanzien van deze nood, verkeren wij in de gevaarlijke situatie, op de smalle weg die naar het eeuwige leven voert te struikelen. Jehovah’s Woord en organisatie bestaan met het doel die geestelijke nood te lenigen. Degenen die tot zijn organisatie getrokken worden, beseffen dit, en omdat zij zich van hun geestelijke nood bewust zijn, hebben zij gehoor gegeven aan haar uitnodiging: „Een ieder die dorst heeft, kome; een ieder die wil, neme het water des levens om niet” (Openb. 22:17). Als iemand die aldus heeft gereageerd later echter toelaat dat zijn bewustheid van geestelijke nood door onverschilligheid wordt afgestompt, is verlies van waardering en geloof het onvermijdelijke gevolg voor hem en keert hij ten slotte tot zijn vroegere toestand waarin hij afgescheiden was van Gods organisatie, terug (2 Petr. 2:22). Wij moeten dus waardering voor Gods Woord en organisatie behouden.
17, 18. Leg uit wat één manier is om de waardering voor Gods Woord en organisatie zowel in onszelf als in anderen te vergroten.
17 Als wij op persoonlijke problemen of moeilijkheden stuiten en erin slagen ze op te lossen of te overwinnen door de raad uit Gods Woord of van zijn organisatie toe te passen, kunnen wij onszelf de vraag stellen wat wij zonder die raad gedaan zouden hebben. Dit helpt ons waardering op te bouwen. Dit is ook het geval als wij terugzien op wat wij gedaan hebben voordat wij ons opdroegen om God te dienen. In wat voor toestand zouden wij ons thans bevinden als wij onze levenswijze niet door de hervormende kracht van de waarheid hadden laten veranderen? (1 Petr. 4:3) Wij kunnen denken aan de onverdiende goedheid die hij ons heeft betoond door zijn Zoon als een loskoopoffer te geven, hetgeen eeuwig leven voor ons mogelijk heeft gemaakt. Wij kunnen ook overdenken wat de verwezenlijking van Gods beloften van een nieuw samenstel van dingen voor ons zal betekenen. Dit kan onze waardering opbouwen, hetgeen ons kan helpen de ontmoediging die voortspruit uit de onverschilligheid van anderen, tegen te gaan.
18 Waardering opwekken bij iemand die de waarheid van Gods Woord door middel van een huisbijbelstudie bestudeert, is een doeltreffende manier om een zekere neiging tot onverschilligheid van zijn zijde te overwinnen. Dit werd gedaan door een van Jehovah’s getuigen in Maleisië. Een jong meisje waarmee zij studeerde stond onverschillig tegenover de waarheid, hoewel zij, omdat zij vrije tijd had, bereid was te studeren. De Getuige trachtte deze onverschilligheid te overwinnen door waardering voor Gods Woord en zijn organisatie op te bouwen. Zij deed dit door, wanneer er een bijbels beginsel werd besproken, te zamen met een probleem dat met behulp hiervan overwonnen kon worden, het meisje een vraag te stellen. „Als wij tegenover dit probleem komen te staan”, vroeg zij, „zouden wij dan niet verloren zijn als de bijbel ons geen uitweg bood?” Bij een andere gelegenheid, als de oplossing voor een algemeen probleem in de studie naar voren kwam, vroeg zij: „Als Jehovah’s organisatie ons de oplossing niet uitlegde, zouden wij niet weten hoe wij het probleem moesten oplossen, niet waar?” Vragen als deze hielpen het meisje. Haar waardering nam geleidelijk toe, haar onverschilligheid verdween en ten slotte besloot zij zich actief met Jehovah’s organisatie te verbinden. Op deze wijze kan in onszelf en in anderen waardering worden opgebouwd, waardoor wij worden geholpen de beproeving op de hoedanigheid van ons geloof te verduren.
JEZUS GAF ONS EEN VOORTREFFELIJK VOORBEELD
19, 20. (a) Hoe heeft Jezus ons bij het bestrijden van onverschilligheid het voorbeeld gegeven? (b) Welk voordeel had hij hier persoonlijk van?
19 Jezus zag zich tijdens zijn aardse bediening voortdurend tegenover onverschilligheid van mensen in zijn eigen natie gesteld, ondanks het feit dat Hebreeuwse profeten zijn komst vele eeuwen van tevoren hadden voorzegd. Zelfs rond zijn hoofdkwartier in Galiléa, waar hij veel mensen vond die hem graag ontvingen, waren er praktisch hele steden die niet op zijn prediking reageerden. Dit was het geval met Kapérnaüm, Chórazin, Bethsáïda en zelfs zijn eigen stad Nazareth (Luk. 10:13-15; Mark. 6:1-6). Jeruzalem ontving hem evenmin, behalve de mensen die hem als koning begroetten toen hij de stad binnenreed. Over het geheel genomen stond Jeruzalem onverschillig tegenover hem, precies zoals dit meer dan zeshonderd jaar daarvóór ten opzichte van Jeremia het geval was geweest. Zich tot de stad richtend, zei hij: „Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt en de tot u uitgezondenen stenigt — hoe dikwijls heb ik uw kinderen willen vergaderen op de wijze waarop een hen haar broedsel van kuikens onder haar vleugels vergadert, maar gijlieden hebt het niet gewild!” (Luk. 13:34) Hij stelde een voortreffelijk voorbeeld door ondanks hun onontvankelijkheid zijn goddelijke opdracht te blijven vervullen. Hij bestreed hun onverschilligheid door deze te verduren en beval zich aldus als Gods dienaar aan.
20 Omdat Jezus Christus gehoorzaam was aan God en door zijn volharding de hoedanigheid van zijn geloof bewees, ontving hij de goedkeuring van Jehovah God en nog heel veel andere zegeningen (Fil. 2:9-11). De Schrift wijst op hem als een voorbeeld voor ons en zegt: „Ja, let nauwkeurig op degene die van zondaars zulk een tegenspraak tegen hun eigen belangen in, heeft verduurd, opdat gij niet moe wordt en bezwijkt in uw ziel” (Hebr. 12:3). Als wij zijn voorbeeld van volharding navolgen, kunnen ook wij vol vertrouwen verwachten dat wij Gods goedkeuring ontvangen en tot de overlevenden van de grote oorlog van God die vlak voor de deur staat, mogen behoren.
21. Wat zijn enkele van de zegeningen die voortvloeien uit het bestrijden van onverschilligheid?
21 Door getrouw tot het einde te volharden, zullen wij reden hebben gelukkig te zijn, niet alleen omdat wij door het einde van dit samenstel van dingen heen bewaard worden maar ook omdat wij onze liefde voor Jehovah God zullen hebben getoond en onze rechtschapenheid jegens hem bewaard zullen hebben. Levend door de strijd van Armageddon heen te komen, is echter slechts een van de vele zegeningen die wij kunnen verwachten als wij onverschilligheid en vervolging met volharding bestrijden. Hetgeen in Jakobus 1:12 van Christus’ gezalfde volgelingen is gezegd, kan in zeker opzicht ook worden gezegd van hen die verwachten aardse onderdanen van Gods koninkrijk te zijn. „Gelukkig is de man die beproeving blijft verduren, want nadat hij is goedgekeurd, zal hij de kroon des levens ontvangen, die Jehovah beloofd heeft aan hen die hem blijven liefhebben.” Eeuwig leven is dus een van de vele zegeningen die degenen die volharden te beurt zullen vallen. Jezus gaf dit te kennen toen hij zei: „Door volharding van uw zijde zult gij uw ziel verwerven.” — Luk. 21:19.
22. Welke gevoelens kan een christen verwachten wanneer het voorzegde einde van dit samenstel van dingen komt? Waarom?
22 Wanneer onvermijdelijk de tijd voor het volledige einde van dit samenstel van dingen is aangebroken, zal de christen die heeft volhard, zich voldaan en gelukkig kunnen voelen, het werk dat God hem heeft gegeven te hebben volbracht en de hoedanigheid van zijn geloof bewezen te hebben. Paulus had deze gevoelens aan het einde van zijn loopbaan. Hij zei: „Ik heb de voortreffelijke strijd gestreden, ik heb de loopbaan tot het einde gelopen, ik heb het geloof bewaard” (2 Tim. 4:7). Jeremia moet ongetwijfeld dezelfde gevoelens hebben gehad toen hij het hem door God toegewezen werk had volbracht en gedaan had wat God hem had geboden. Het einde van dit samenstel van dingen ligt echter nog steeds vóór ons en wij moeten onverschilligheid blijven bestrijden en niet toelaten dat wij er zo door ontmoedigd raken dat wij het opgeven. — Gal. 6:9.
23. Wat is één manier waarop wij onszelf als Gods dienaren kunnen aanbevelen?
23 Aangezien dienstknechten van Jehovah God in de oudheid onverschilligheid met succes hebben bestreden, kunnen wij het ook. Wij moeten echter bereid zijn een vastberaden poging in het werk te stellen onverschilligheid te bestrijden. Wij moeten ons bewust zijn van de slechte invloed die ze op ons kan hebben en hoe iemand erdoor verteerd kan worden totdat zijn geloof ineenstort. Wij moeten waardering blijven behouden voor Jehovah’s beloften, voor de betrouwbaarheid van zijn Woord, voor het feit dat wij zijn organisatie nodig hebben en hoe dit alles ons leven ten goede heeft veranderd. Wij moeten ons ook herinneren hoe Gods Woord en organisatie ons hebben geholpen persoonlijke problemen op te lossen en belangrijke beslissingen te nemen. Wij moeten denken aan de voortreffelijke voorbeelden van volharding die in de bijbel zijn te vinden opdat deze een bron van aanmoediging voor ons kunnen zijn. Door op succesvolle wijze onverschilligheid met volharding te bestrijden, zoals de profeet Jeremia heeft gedaan, en getrouw in de christelijke bediening voort te gaan, bevelen wij ons als Gods dienaren aan.