Vragen van lezers

● Toen ik een bijbelstudie leidde, kwam Romeinen 8:26, 27 ter sprake. Zou u de betekenis van deze verzen kunnen uitleggen? — A. B., V.S.

De betreffende verzen luiden: „Evenzo komt ook de geest onze zwakheid te hulp; want wij weten niet waarvoor te bidden naar het nodig is, maar de geest zelf pleit voor ons met onuitgesproken verzuchtingen. Toch weet hij die de harten onderzoekt, wat de bedoeling van de geest is, want deze pleit in overeenstemming met God voor heiligen.”

Hoe pleit Gods heilige geest voor heiligen? Op de volgende wijze. God heeft de ervaringen van de christelijke gemeente voorzien en voorzegd. In Gods Woord, dat door middel van zijn geest geïnspireerd is, voorzei Hij dat christenen in bepaalde situaties zouden komen. Door middel van datzelfde door de geest geïnspireerde Woord zorgde hij ervoor dat er profetische gebeden werden opgetekend, waarin voorzegd werd hoe christenen uit dergelijke situaties bevrijd zouden worden en in zijn dienst konden blijven. Daar christenen de profetieën en de profetische gebeden niet altijd begrepen hebben, weten zij niet precies op welke wijze zij zich moeten uitdrukken en waar zij op juiste wijze om kunnen bidden. Toch hebben zij om Gods hulp gebeden.

De apostel Paulus zelf bevond zich in een dergelijke situatie, en hij schreef daarover: „Want wij willen u niet onwetend laten, broeders, omtrent de verdrukking die ons in het district van Asia is overkomen, dat er een zeer sterke druk, die onze krachten te boven ging, op ons werd uitgeoefend, zodat wij zelfs zeer in het onzekere verkeerden over ons leven. Ja, inwendig hadden wij het gevoel dat wij het doodvonnis hadden ontvangen.

De vraag was dus: Zou het Gods wil zijn Paulus en zijn metgezellen te bevrijden, of zou God hen ter dood laten brengen? Paulus geeft vervolgens het antwoord: „Dit geschiedde opdat wij ons vertrouwen niet op onszelf zouden stellen, maar op de God die de doden opwekt. Van zo iets groots als de dood heeft hij ons verlost en zal hij ons verlossen, en op hem hebben wij onze hoop gevestigd dat hij ons ook verder zal verlossen.” — 2 Kor. 1:8-10.

Ja, God kent zijn tijden en tijdperken; hij weet wat er door middel van zijn geest in zijn Woord is opgeschreven, en hij weet hoe dergelijke dingen op christenen van toepassing zijn en wanneer. Hij weet de betekenis van deze door de geest geïnspireerde profetieën en gebeden, en hij laat deze pleiten voor Jezus’ getrouwe volgelingen. Hij aanvaardt ze als datgene waar zij om zouden willen vragen en bidden, en vervult ze dienovereenkomstig. Later onthult hij hun door de kracht van zijn geest hoe deze profetieën ten aanzien van hen in vervulling zijn gegaan, en dan bemerken zij dat het precies datgene is waar zij om gevraagd zouden moeten hebben als zij alles geweten en begrepen hadden.

Vooral het getrouwe overblijfsel van Christus’ gezalfde volgelingen die de beproevingen van 1918 overleefden, kunnen dit feit naar waarde schatten. Waarom dat? Omdat zij in de oorlogsjaren in verschrikkelijke moeilijkheden waren. Zij verkeerden in twijfel en verwarring; zij waren er niet zeker van wat Gods wil voor hen was. Daarom wisten zij niet precies waar zij om konden bidden, hoewel zij beslist om goddelijke ondersteuning gebeden hebben. Gods Woord had hun toestand echter voorzegd en bevatte profetische gebeden; God aanvaardde deze gebeden nu alsof zij ze hadden opgezonden en verhoorde ze dienovereenkomstig. — Ps. 69; 102; 126; Jesaja hoofdstuk 12.

Op overeenkomstige wijze kunnen Gods dienstknechten ook thans, zowel als organisatie of als individu, door beproevingen omringd worden en geen uitweg weten, waarbij zij niet weten om wat zij kunnen bidden. God weet het echter wel en hij aanvaardt de gebeden die in zijn Woord staan opgetekend als afkomstig van zijn volk en verhoort ze overeenkomstig zijn wil. Zij denken wellicht dat zij uit een bepaalde beproeving bevrijd dienen te worden, maar God weet dat het voor hen wellicht het beste is een dergelijke beproeving te blijven verduren, zoals in het geval van Jehovah’s getuigen in nazi-concentratiekampen. Een dergelijke beproeving zou heel goed een groot getuigenis voor Jehovah’s naam tot gevolg kunnen hebben, voortreffelijke hoedanigheden in zijn dienstknechten kunnen opbouwen en ertoe kunnen bijdragen dat anderen hun standpunt voor Jehovah innemen. Dit is het geval geweest in Malawi. Het heeft medechristenen ook vaak de gelegenheid geboden hun liefde te tonen door hun die beproevingen ondergingen, voor zover dat in hun vermogen lag te hulp te komen. — Joh. 13:34, 35.

Aldus kunnen wij zien hoe Gods geest inderdaad door middel van het door de geest geïnspireerde Woord voor zijn volk pleit als zij zwaar onder druk staan. Hoe verstandig is het dus met het oog op deze teksten bovendien wanneer christenen, als zij vervolging ondergaan, evenals Jezus altijd bidden: „Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze beker aan mij voorbijgaan. Nochtans, niet zoals ik wil, maar zoals gij wilt.” — Matth. 26:39.