Hoop — de kracht om te volharden
HOE waardevol is volharding! Zonder volharding zou de bekende vioolspeler nooit beroemd zijn geworden en zou de vermaarde sopraan niet in staat zijn geweest haar publiek te bekoren. Ja, om een doel te bereiken, is volharding niet alleen wenselijk, doch noodzakelijk. Dit geldt vooral voor een christen die de wedloop loopt met eeuwig leven in het vooruitzicht. Zonder volharding zal de „finish” niet worden bereikt. — Matth. 24:13; Hebr. 12:1.
Wanneer men de belangrijkheid van volharding inziet, kunnen er bepaalde vragen rijzen. Kan een godvruchtig persoon in eigen kracht volharden? Waarom moeten christenen elkaar helpen te volharden? Hoe kunnen zij die hulp verschaffen?
DE NOODZAAK ’BEMOEDIGEND TE SPREKEN’
Wij leven in „kritieke tijden . . . die moeilijk zijn door te komen” (2 Tim. 3:1). Vele factoren maken het nu voor een christen erg moeilijk om te volharden. Hij kan dat alleen als hij de schriftuurlijke vermaning in acht neemt ,kracht te blijven verwerven in de Heer en in de macht van zijn sterkte’. Godvruchtige personen moeten bovenal strijden „tegen de goddeloze geestenkrachten in de hemelse gewesten”, de demonen onder Satans bestuur (Ef. 6:10, 12). Hun invloed kan zo krachtig worden, dat een christen zijn vertrouwen in Gods macht kan verliezen en zwak in het geloof gaat worden. Dan wordt direct geestelijke hulp noodzakelijk. Maar wat kan er worden gedaan?
Beschouw hoe een bepaalde christelijke ouderling bij één gelegenheid geestelijke hulp verleende. Hij bezocht een echtpaar dat in de gemeente zeer actief was geweest. Als gevolg van ziekte in het gezin en grote spanningen op het werk van de man, hadden zij de christelijke wedloop bijna opgegeven. Maar aan het einde van zijn bezoek was de ouderling verheugd deze woorden te horen: „Ik ben zo blij dat je met ons kwam praten. Mijn vrouw en ik hebben nu hernieuwde kracht om door te gaan met het dienen van Jehovah.” Een soortgelijke uitdrukking werd gehoord van een ander christelijk gezin, waarin spanningen en problemen tot een zenuwinstorting en een zeer laag geestelijk peil hadden geleid. Wat was er de oorzaak van dat deze gezinnen zeiden: ’Wij hebben hernieuwde kracht om Jehovah te dienen’?
De bezoekende ouderlingen hadden hun medegelovigen aangemoedigd de dingen te bezien zoals Jehovah dit doet. God weet dat zijn volk uit stof gemaakt is en dat een christen zich als gevolg van druk, ziekte en dergelijke, terneergeslagen kan voelen (Ps. 103:14). Zo voelden sommige vroege christenen in Thessaloníka zich. Daarom gaf de apostel Paulus de raad: „Spreekt bemoedigend tot de terneergeslagen zielen.” — 1 Thess. 5:14.
’Bemoedigend spreken’ betekent kalmerend praten, opvrolijken, aanmoedigen en iemands geest opmonteren met een blijdschap schenkende zekerheid. Ja, bemoedigend spreken betekent het hart van de luisteraar versterken zodat zijn horizon zich verruimt. In het geval van de twee ontmoedigde gezinnen die eerder werden genoemd, was het alsof een stralende zonneschijn een vroege ochtendmist die hun geestelijke gezichtsveld had verduisterd, had weggevaagd. Hun harten werden versterkt met een hernieuwde hoop. Wat is deze hoop?
DE HOOP DIE ’NIET TOT TELEURSTELLING LEIDT’
„Hopen” betekent verlangen met een verwachting dat hetgeen waarop men wacht, zal komen. Hoop heeft daarom een ondersteunende werking, een aandrijvende kracht, omdat ze vooruit kijkt naar de vervulling. Natuurlijk zou iemand gemakkelijk een valse hoop kunnen koesteren, een hoop zonder een werkelijke basis. Om dit te illustreren: Duizenden jaren heeft de mensheid op de verwezenlijking van een volmaakte menselijke regering gehoopt. Maar deze verwachting is niet vervuld omdat de mensheid onvolmaakt, zondig, zelfzuchtig en aan de dood onderworpen is. — Rom. 5:12; 7:14.
Een betrouwbare hoop moet gevestigd zijn op God, de eerste Oorzaak van alles wat zichtbaar en onzichtbaar is (Openb. 4:11). Inderdaad, ware hoop is gegrondvest op Gods onfeilbare voornemen voor de mensheid, en daarom ’leidt’ deze ’hoop niet tot teleurstelling’ (Rom. 5:5). De profeet Jesaja zette bijvoorbeeld uiteen dat God de aarde voor menselijke bewoning heeft geschapen (Jes. 45:18). Dit is Gods voornemen, en het zal verwezenlijkt worden. God zal de weg vrijmaken voor het herstel van het paradijs op deze aarde (Luk. 23:43). Dit herstel zal plaatsvinden door middel van Gods koninkrijk, het thema van Jezus’ prediking en het bestuur waar hij zijn volgelingen om leerde bidden. — Matth. 4:17; 6:10.
Wat dit koninkrijk van God zal brengen, gaat ons begrip bijna te boven. Het zal volmaakte gezondheid en eeuwig leven herstellen. Ja, de dood zal er niet meer zijn, en dit betekent dat zelfs zonde weggedaan zal worden, omdat de dood het gevolg van zonde is (Rom. 6:23; Openb. 21:4). Ook de schadelijke gevolgen van de zonde, die de mens in fysieke en mentale rampspoed hebben gestort, zullen verdwenen zijn. Wat een opluchting! Deze hoop leidt niet tot teleurstelling, omdat ze is gebaseerd op Gods belofte, en hij kan niet liegen (Tit. 1:1, 2). Waarom worden sommige christenen dan zo terneergeslagen dat de toekomst hopeloos lijkt?
HOOP MOET IN STAND GEHOUDEN EN STERKER GEMAAKT WORDEN
Het begin van het verliezen van hoop is misschien nauwelijks merkbaar. Misschien lijkt het of de vervulling van de hoop op zich laat wachten en dit maakt het hart ziek (Spr. 13:12). Of omstandigheden in iemands leven kunnen maken dat hij te veel met zichzelf bezig is in plaats van met zijn verhouding tot God. De persoon kan ontmoedigd raken door ziekte, mishandeling of louter door negatieve gedachten. Misschien wordt hij wat jaloers op de materiële of geestelijke voorspoed van anderen. Doordat hij geleidelijk door deze dingen wordt overwonnen, werpt hij misschien niet langer zijn last op Jehovah (Ps. 55:22). Al gauw bemerkt de christen dat hij negatief denkt, zodat de realiteit van de Koninkrijkshoop in zijn hart en geest vervaagt. Ja, hoop kan verloren gaan en dan volharden personen niet langer in de wedloop ten leven.
Juist de geaardheid van hoop maakt haar tot iets dat gemakkelijk kan verdwijnen als men haar niet constant voor ogen houdt. Daarom moeten wij er hard voor strijden om onze hoop krachtig te houden. Dit komt doordat wij op iets hopen wat onzichtbaar is. (Vergelijk Romeinen 8:24, 25.) Maar dit betekent niet dat hoop noodzakelijkerwijs zwak is.
Hoop heeft zo’n kracht dat ze vergeleken wordt met een anker dat een schip zo stevig kan vasthouden dat het een verschrikkelijke storm kan doorstaan. Hoop wordt in feite „een anker voor de ziel” genoemd (Hebr. 6:19). Toen Paulus deze woorden schreef, besprak hij Gods belofte om Abraham te zegenen. Deze belofte is de basis voor de hoop op het koninkrijk van God, want Jehovah verzekerde die getrouwe patriarch: „Door bemiddeling van uw zaad zullen alle natiën der aarde zich stellig zegenen” (Gen. 22:18). Jehovah voegde zijn gezworen eed aan deze belofte toe, zodat „wij, die naar de veilige plaats zijn gevlucht, door twee onveranderlijke dingen, waarin God onmogelijk kan liegen, een krachtige aanmoediging mogen hebben om de hoop te grijpen die voor ons is gesteld” (Hebr. 6:18). Wanneer een christen deze gezworen belofte van God in gedachte houdt, versterkt dit zijn hoop en wordt deze inderdaad tot „een anker voor de ziel”. Ze stabiliseert, maakt sterk, en geeft de kracht om te volharden.
Onze hoop wordt van dag tot dag versterkt wanneer wij uiting geven aan de hoop die in ons is. Hoe meer wij erover spreken, des te meer waarderen wij haar en des te sterker wordt ze.
Daarom gaf Paulus zijn Hebreeuwse broeders de vermaning ’zonder wankelen vast te houden aan de openbare bekendmaking van onze hoop’. — Hebr. 10:23.
DE POSITIEVE BENADERING
Om hoop te doen herleven, is positieve hulp nodig. In de wetenschap dat hoop zo’n aandrijvende kracht om te volharden is, leidden de eerder genoemde bezoekende ouderlingen de aandacht van de ontmoedigde gezinnen van zichzelf af, en spraken over de realiteit van het koninkrijk van God. Hoop is iets van geestelijke aard. Daarom moeten de geest en het hart gevuld worden met de geestelijke dingen uit Gods Woord, de zekere beloften van God en de uitspraken van Jezus. De hechte communicatie met Jehovah God moet worden hersteld, en dit zal zeker tot vreugde leiden. Is dat niet wat Paulus als het positieve resultaat van gebed aanwijst? „Weest over niets bezorgd”, zei de apostel, „maar laat in alles door gebed en smeking te zamen met dankzegging uw smeekbeden bij God bekend worden, en de vrede van God, die alle gedachte te boven gaat, zal uw hart en uw geestelijke vermogens behoeden door bemiddeling van Christus Jezus.” — Fil. 4:6, 7.
Om onder verdrukking te volharden, moeten wij ons ’verheugen in de hoop’ en ’aanhouden in het gebed’ (Rom. 12:12). En wij zullen zelfs tijdens beproevingen gelukkig zijn, als wij beseffen dat Jehovah er niet op uit is aanmerkingen te maken en ’ons werk en de liefde die wij voor zijn naam hebben getoond, niet vergeet.’ — Hebr. 6:10.
Ook Paulus’ woorden zijn hoopgevend: „Wij begeren dat een ieder van u dezelfde naarstigheid aan de dag legt om tot het einde toe de volle verzekerdheid van de hoop te hebben, opdat gij niet traag wordt, maar navolgers zijt van hen die door geloof en geduld de beloften beërven” (Hebr. 6:11, 12). Mag deze krachtgevende verzekering dat God aan onze zijde is, ons helpen de Koninkrijkshoop tot onze kracht voor volharding te maken.
„Wie op Jehovah hopen, zullen nieuwe kracht verkrijgen.” — Jes. 40:31.