dieren, mannen en vrouwen — en zichzelf ziet! Ik hoop dat ik het voorrecht heb daarbij te mogen zijn om dat te beleven, te zien hoe verbaasd en verwonderd zij zal zijn bij het horen van het lied van een zangvogel, het geruis van de wind, het gegons van insekten, het gebulder van een waterval, en menselijke stemmen — ook die van haarzelf. Wij hebben de neiging om dit alles als vanzelfsprekend te beschouwen. Debbie Curry zal dit niet zo ervaren. Hebben wij ten volle waardering voor onze ogen en oren? Debbie Curry zal dit beslist hebben.

Bij tijd en wijle vergt het veel van iemand om uren met Debbie bezig te zijn, maar het is de inspanning alleszins waard als zij zegt: „Gisteravond heb ik Jehovah om sterkte gebeden”, of wanneer zij glimlacht en er een rilling door haar heengaat omdat zij blij is over een of andere kleinigheid, of wanneer zij midden onder de bijbelstudie ophoudt, mij tegen zich aandrukt en zegt: „Ik houd zo van mijn bijbelstudie.” In al mijn 40 jaar als Getuige, is dit werkelijk mijn mooiste voorrecht op het gebied van geven geweest!

De zienswijze van de bijbel

Wanneer het geweten van een ander erbij betrokken is

DE BIJBEL bevat weergaloze raad voor succesvolle menselijke betrekkingen. Een zeer voortreffelijke richtlijn is deze, geschreven door de apostel Paulus:

„Maakt . . . mijn vreugde volkomen doordat gij gelijkgezind zijt en dezelfde liefde hebt, in ziel samengevoegd, het ene in gedachten houdend, niets doende uit twistgierigheid of uit egotisme, maar met ootmoedigheid des geestes de anderen superieur aan uzelf achtend, terwijl gij niet alleen uit persoonlijk belang het oog houdt op uw eigen zaken, maar ook uit persoonlijk belang op die van de anderen.” — Fil. 2:2-4.

Het is beslist een uitdaging die raad in deze tijd toe te passen. De jaren ’70 zijn wel „Het ’Ik’-tijdperk” genoemd. Wij bevinden ons in een periode waarin eigenliefde en eigenbelang in de geest van veel mensen overheersen.

Hoe kunnen personen die God wensen te behagen tonen dat zij de persoonlijke belangen van anderen „superieur” achten aan die van zichzelf? Dit kan vooral worden getoond door op te letten hoe ons gedrag van invloed is op het geweten van anderen.

Schenk aandacht aan de volgende schriftuurlijke raad die wordt gegeven voor het geval dat een christen wordt uitgenodigd een maaltijd te gebruiken in het huis van een ongelovige:

„Indien iemand van de ongelovigen u uitnodigt en gij wenst te gaan, eet dan alles wat u wordt voorgezet, zonder vanwege uw geweten navraag te doen. Maar zou iemand tot u zeggen: ’Dit is iets wat [aan afgoden] ten slachtoffer is gebracht’, eet dan niet ter wille van degene die het heeft onthuld en vanwege het geweten. Ik zeg ’geweten’, niet het uwe, maar dat van de ander.” — 1 Kor. 10:27-29.

De bijbel verschaft soortgelijke raad voor het gedrag van christenen tegenover medegelovigen: „Houd ermee op het werk Gods af te breken ter wille van voedsel. Alle dingen zijn weliswaar rein, maar het is schadelijk voor de mens die met een aanleiding tot struikelen eet. Het is goed geen vlees te eten noch wijn te drinken noch iets te doen waarover uw broeder struikelt” (Rom. 14:20, 21). Wanneer het geweten van iemand anders gekwetst kan worden, is het alleen maar juist om zelfs iets waar normaal niets op tegen is, zoals het eten van bepaalde soorten van voedsel, te vermijden.

Misschien veroorzaakt dat waaraan u bij voedsel en drank de voorkeur geeft geen problemen