doen zij onverstandige aankopen en komen op die manier in de schuld bij crediteuren.

25. Wat is in het voorgaande onder onze aandacht gebracht met betrekking tot de waarde en noodzaak van zelfbeheersing?

²⁵ Werkelijk, er kan niet genoeg de nadruk worden gelegd op de waarde en noodzaak van zelfbeheersing. Als wij geen zelfbeheersing oefenen, kunnen al onze christelijke werken wel eens „op de een of andere wijze” tevergeefs blijken te zijn. Gebrek aan zelfbeheersing heeft het mensengeslacht op de weg van zonde en de dood geplaatst, de val van tal van Jehovah’s dienstknechten veroorzaakt en ellende voor hen teweeggebracht. Zoals vele getrouwe bijbelse figuren echter hebben bewezen, is het mogelijk zelfbeheersing te oefenen. Vooral als het op genoegens aankomt, op de dingen waarvan wij op zich genieten — zoals eten en drinken, seksualiteit en ontspanning — hebben wij zelfbeheersing nodig, willen wij doen wat verstandig, liefdevol en juist is.

’Voeg bij uw kennis zelfbeheersing’

„Juist om deze reden moet gij, doordat gij als weerklank van uw zijde ernstig elke krachtsinspanning bijdraagt, bij uw geloof deugd voegen, bij uw deugd kennis, bij uw kennis zelfbeheersing.” — 2 Petr. 1:5, 6.

1, 2. (a) Waarom is Petrus’ vermaning om bij onze kennis zelfbeheersing te voegen zo passend? (b) Waarom is het oefenen van zelfbeheersing geen gemakkelijke zaak?

GODS Woord legt er grote nadruk op dat wij de kennis moeten verwerven die het bevat. Volgens Jezus’ woorden is zulk een kennis onontbeerlijk voor het verkrijgen van eeuwig leven: „Dit betekent eeuwig leven, dat zij kennis in zich opnemen van u, de enige ware God, en van hem die gij hebt uitgezonden, Jezus Christus” (Joh. 17:3). Zoals wij echter pas hebben gezien, zal kennis zonder zelfbeheersing ons geen leven geven en daarom geeft de apostel Petrus ons de zeer passende raad: „Juist om deze reden moet gij, doordat gij als weerklank van uw zijde ernstig elke krachtsinspanning bijdraagt, bij uw geloof deugd voegen, bij uw deugd kennis, bij uw kennis zelfbeheersing.” — 2 Petr. 1:5, 6.

² Zo groot als de waarde en noodzaak van het oefenen van zelfbeheersing is, zo groot, kan men zeggen, is ook de krachtsinspanning die ervoor nodig is om zelfbeheersing te oefenen. Waarom? Waarom moeten zelfs rijpe christenen er altijd voor zorgen dat zij „voortgaan te wandelen op een wijze welke God . . . waardig is”, hoewel wij toegeven dat dit de een meer moeite kost dan de ander? (1 Thess. 2:12) Omdat, onder de huidige omstandigheden, het vasthouden aan een rechtschapen handelwijze precies het tegenovergestelde is van het volgen van de weg van de minste weerstand, hetgeen weer is toe te schrijven aan de drie vijanden, namelijk het vlees, de wereld en de Duivel, waartegenover wij ons als christenen gesteld zien.

3. Welke vijand binnen in ons maakt zelfbeheersing moeilijk, zoals uit welk schriftuurlijke getuigenis blijkt?

³ Allereerst hebben wij de overgeërfde neigingen van het gevallen vlees. Ja, evenals wij verschillende lichamelijke gebreken van onze voorvaders hebben geërfd, hebben wij ook morele zwakheden of fouten in onze persoonlijkheid geërfd. Wij kunnen er niet aan ontkomen: „De vaders hebben onrijpe druiven gegeten en de tanden der kinderen zijn slee geworden.” Zoals Jehovah vlak na de vloed