17. Hoe doet Jehovah een beroep op zijn volk de sabbatswetten te gehoorzamen?

¹⁷ De sabbat was een uiting van Gods diepe bezorgdheid voor het lichamelijke en geestelijke welzijn van zijn volk. Jezus zei: „De sabbat is ter wille van de mens in het leven geroepen” (Markus 2:27). Deze door Jehovah geheiligde dag bood de Israëlieten een speciale gelegenheid om hun liefde voor God te tonen. Helaas is de sabbat tegen Jesaja’s tijd gereduceerd tot een dag waarop men een leeg ritueel verricht en zich uitleeft in zelfzuchtige begeerten. Nogmaals dus, Jehovah heeft reden om zijn volk te berispen. En weer probeert hij hun hart te bereiken. Hij zegt: „Indien gij met het oog op de sabbat uw voet zult terughouden met betrekking tot het doen van al wat uzelf behaagt op mijn heilige dag, en de sabbat werkelijk een heerlijke verrukking zult noemen, een heilige dag van Jehovah, een die verheerlijkt wordt, en hem werkelijk zult verheerlijken in plaats van uw eigen wegen te volgen, in plaats van datgene te vinden wat u behaagt en een woord te spreken

Jesaja 58:13,

18. Wat zal het gevolg zijn van Juda’s nalatigheid de sabbat in ere te houden?

¹⁸ De sabbat is een dag voor geestelijke bezinning, gebed en aanbidding in gezinsverband. Hij moet de joden helpen stil te staan bij Jehovah’s opzienbarende daden ten behoeve van hen en bij de gerechtigheid en liefde die uit zijn Wet spreken. Het trouw onderhouden van deze heilige dag moet het volk dan ook helpen nader tot hun God te komen. In plaats daarvan halen zij de sabbat omlaag en lopen daardoor het gevaar van Jehovah’s zegen afgesneden te worden. — Leviticus 26:34; 2 Kronieken 36:21.