Wanneer Oost en West elkaar ontmoeten

„OOST is Oost en West is West, en nimmer zullen die twee elkaar ontmoeten.” Deze woorden van de Britse dichter Rudyard Kipling herinneren ons aan de diepgaande culturele verschillen die de mensheid verdelen en die bijdragen tot de tribale, raciale en nationalistische haatgevoelens die tegenwoordig overal om ons heen tot uitbarsting komen. Velen vragen zich af: Kan God hier niet iets aan doen? Ja, dat kan hij! En hij doet er zelfs nu al iets aan! De volgende regel van Kiplings gedicht sprak hierover. Hoe lang zouden Oost en West verdeeld blijven? De dichter zei: „Totdat Aarde en Hemel weldra voor Gods grote Rechterstoel staan.”

God heeft de verantwoordelijkheid om te oordelen aan zijn Zoon, Jezus Christus, overgedragen (Johannes 5:22-24, 30). Maar wanneer begint die oordeelstijd? Wie worden er geoordeeld, en met welke gevolgen? Het was Jezus die in een profetie de wereldoorlogen en de daarmee samengaande ellende beschreef waardoor de mensheid sinds 1914 wordt geteisterd. Hij verklaarde dat deze dingen „het teken” kenmerken van zijn onzichtbare „tegenwoordigheid en van het besluit van het samenstel van dingen”. — Mattheüs 24:3-8.

Op het hoogtepunt van deze belangrijke profetie geeft Jezus te kennen dat onze huidige tijd een tijd van oordeel is, door over zichzelf te zeggen: „Wanneer de Zoon des mensen gekomen zal zijn in zijn heerlijkheid, en alle engelen met hem, dan zal hij op zijn glorierijke troon plaats nemen. En alle natiën zullen vóór hem vergaderd worden, en hij zal de mensen van elkaar scheiden, zoals een herder de schapen van de bokken scheidt. En de schapen zal hij aan zijn rechterhand zetten, maar de bokken aan zijn linkerhand.” In figuurlijk opzicht zijn alle mensen op aarde nu voor de Rechter vergaderd, en zij zijn rekenschap verschuldigd voor de manier waarop zij op zijn reddingsboodschap reageren. Wanneer binnenkort, tijdens de grote verdrukking, het oordeel wordt voltrokken, zullen de ongehoorzame, met bokken te vergelijken personen „heengaan in de eeuwige afsnijding, maar de rechtvaardigen [de gehoorzame, met schapen te vergelijken personen] in het eeuwige leven”. — Mattheüs 25:31-33, 46; Openbaring 16:14-16.

’Van de opgang der zon en van de ondergang der zon’

Het oordeel van deze wereld begon in feite tijdens de stormachtige jaren van de Eerste Wereldoorlog. In die tijd gaven de geestelijken van de christenheid hun onverdeelde steun aan de strijdende partijen. Hierdoor werden zij geïdentificeerd als een deel van een verdorven wereld die „de gramschap Gods” verdient (Johannes 3:36). Maar hoe staat het met vredelievende christenen die geloof oefenen in God? In 1919 begon hun bijeenvergadering aan de zijde van de Koning, Jezus Christus.

Zij zijn uit alle delen van de aarde gekomen, eerst de overgeblevenen van de 144.000 gezalfden, die door de eeuwen van het christelijke tijdperk heen zijn uitgekozen. Zij zullen „medeërfgenamen met Christus” zijn in zijn hemelse koninkrijk (Romeinen 8:17). Tot hen zegt Gods profeet: „Wees niet bevreesd, want ik ben met u. Van de opgang der zon zal ik uw zaad brengen, en van de ondergang der zon zal ik u bijeenbrengen. Ik zal tot het noorden zeggen: ’Geef hier!’ en tot het zuiden: ’Houd niet terug. Breng mijn zonen van verre en mijn dochters van het uiteinde der aarde, ieder die naar mijn naam genoemd is en die ik tot mijn eigen heerlijkheid geschapen heb, die ik geformeerd heb, ja, die ik gemaakt heb.’” — Jesaja 43:5-7.

Maar dat is nog niet alles! Vooral vanaf de jaren dertig begon de bijeenvergadering van een grote schare, die nu in de miljoenen loopt. Zij zijn „de schapen” waarover Jezus in Mattheüs 25:31-46 sprak. Net als het gezalfde overblijfsel vóór hen, zijn zij ’geloof gaan hebben’ in Degene die verklaart: ’Gij zijt mijn getuigen en ik ben God’ (Jesaja 43:10-12). Ook de bijeenvergadering van deze grote schare vindt plaats ’van de opgang der zon en van de ondergang der zon, van het noorden en het zuiden, en van het uiteinde der aarde’.

Deze vredelievende schapen worden samengevoegd tot één internationale broederschap. Zij spreken de vele verschillende talen van de 231 landen waarin zij wonen. Toch zijn zij geestelijk verenigd in het leren van de „zuivere taal” van de bijbelse Koninkrijksboodschap, „opdat zij allen de naam van Jehovah aanroepen, ten einde hem schouder aan schouder te dienen” (Zefanja 3:9). Hun eenheid van geloof, doelstelling en daden vormt een schitterend getuigenis van het feit dat Oost inderdaad West heeft ontmoet, alsook volken uit alle andere windrichtingen, om de Soevereine Heer Jehovah te dienen en te loven.

In sommige landen vindt deze bijeenvergadering onder de meest opmerkelijke omstandigheden plaats, zoals uit de volgende berichten zal blijken.