ZEBRA

[Hebr.: peʹreʼ].

Een dier dat tot de familie der paardachtigen behoort en qua uiterlijk en gewoonten op de wilde ezel lijkt, hoewel het daarvan gemakkelijk te onderscheiden is door zijn donkere of zwarte strepen. De strepen verbrokkelen de contouren en de aaneengesloten lichaamsvorm van de zebra zozeer dat zelfs scherpziende inboorlingen de aanwezigheid van het dier op slechts 40 of 50 m afstand van hen dikwijls niet opmerken. Het scherpe gezichts- en reukzintuig van de zebra dienen, evenals zijn snelheid, als bescherming tegen roofdieren. Naar verluidt kan de zebra zich, na een beginspurt, lange tijd met een snelheid van ruim 60 km/u voortbewegen. Ook zijn hoeven en tanden zijn doeltreffende verdedigingswapens.

De zebra is een in het wild levend dier dat zich moeilijk laat temmen (Job 24:5; 39:5; Jes 32:14). Zebra’s voeden zich hoofdzakelijk met grassen (Job 6:5; Jer 14:6). Ze lessen geregeld hun dorst (Ps 104:11) en worden zelden verder dan 8 km van drenkplaatsen vandaan aangetroffen.

De koppigheid van de zebra en de sterke geslachtsdrift van de zebramerrie in de bronsttijd werden gebruikt om de onafhankelijke en overspelige handelwijze van het weerspannige Israël te illustreren (Jer 2:24; Ho 8:9). Jehovah’s engel voorzei dat Abrahams zoon Ismaël „een zebra van een mens” zou worden. Vermoedelijk sloeg dit op een onstuimige, onafhankelijke gezindheid, zoals wordt gesuggereerd door de woorden: „Zijn hand zal tegen iedereen zijn.” — Ge 16:12.

„Onager” en „wilde ezel” zijn passende alternatieve weergaven voor het Hebreeuwse woord peʹreʼ. — Job 6:5, vtn.