NEGEB

(Ne̱geb) [Zuiden].

Het Hebreeuwse woord neʹghev is vermoedelijk afgeleid van een grondwoord dat „uitgedroogd zijn” betekent, en duidt vaak op het semi-aride gebied ten Z van het gebergte van Juda. Neʹghev kreeg ook de betekenis van „zuiden” en wordt gebruikt ter aanduiding van een Z-zijde (Nu 35:5), een Z-grens (Joz 15:4) en een Z-poort (Ez 46:9). In sommige vertalingen wordt niet altijd een onderscheid gemaakt tussen de geografische aanduiding en de kompasrichting, hetgeen tot enige verwarring heeft geleid. Een voorbeeld hiervan is Genesis 13:1, waar neʹghev met „zuiden” (SV) of „Zuiderland” (NBG) vertaald wordt, waardoor de indruk wordt gewekt dat Abraham vanuit Egypte zuidwaarts trok, terwijl hij in werkelijkheid noordwaarts door de Negeb naar Bethel reisde. Maar deze moeilijkheid is in veel nieuwere vertalingen weggewerkt. — GNB; NW; PC; WV.

Topografie. In de oudheid schijnt de Negeb een gebied te hebben omvat dat zich van de omgeving van Berseba in het N tot Kades-Barnea in het Z uitstrekte (Ge 21:14; Nu 13:17, 22; 32:8). De profeet Jesaja beschreef deze streek als een land van moeilijke omstandigheden, een verblijfplaats van leeuwen, luipaarden en slangen (Jes 30:6). In het noordelijke deel kan men nu en dan bronnen, putten of poelen aantreffen, en de tamarisk is een van de weinige bomen die daar gedijen (Ge 21:33). Ten ZW van Berseba liggen twee kleine gebieden en één tamelijk groot gebied met zandduinen. Een groot deel van de Negeb wordt gevormd door een hoogvlakte die tussen de 450 en 600 m boven de zeespiegel ligt, met toppen die een hoogte van zo’n 1050 m bereiken. Ten Z en ten O van Berseba zijn ruige bergketens, die zich over het algemeen van O naar W uitstrekken.

Geschiedenis. De in de Negeb gevonden regenbakken, terrasmuren en ruïnes van vele steden geven te kennen dat het gebied in de oudheid tamelijk dichtbevolkt was. De patriarchen Abraham en Isaäk vonden hier weidegronden voor hun grote kudden (Ge 13:1, 2; 20:1; 24:62). En in Abrahams tijd versloeg de Elamitische koning Kedorlaomer met zijn drie bondgenoten de bewoners van de Negeb. — Ge 14:1-7.

Eeuwen later gingen de door Mozes uitgezonden Israëlitische verspieders vanuit de Negeb, die destijds door de Amalekieten werd bewoond, het Beloofde Land binnen (Nu 13:17, 22, 29). Onder leiding van Jozua werden alle bewoners van de Negeb verslagen (Joz 10:40; 11:16), en steden in deze landstreek gingen tot het gebied van de stam Simeon behoren (Joz 19:1-6). Bovendien vestigden de nomadische Kenieten, die door huwelijk aan Mozes verwant waren, zich in de Negeb (Re 1:16; vgl. 1Sa 15:6, 7). Blijkbaar stond het gebied niet altijd onder Israëlitische heerschappij. In de loop der jaren kwamen zij herhaaldelijk met de Kanaänieten van de Negeb, vooral met de Amalekieten, in botsing (Re 1:9; 6:3; 1Sa 15:1-9; 30:1-20). Vanuit de stad Ziklag, die de Filistijnse koning Achis aan David had gegeven, deed David invallen bij de Gesurieten, de Girzieten en de Amalekieten van de Negeb (1Sa 27:5-8). Kennelijk oefende Israël pas de volledige heerschappij over de Negeb uit toen David als koning regeerde en nadat de Edomieten verslagen waren (2Sa 8:13, 14). De latere Judese koning Uzzia bouwde klaarblijkelijk torens in dit gebied en hieuw er regenbakken uit. — 2Kr 26:10.

Na de verwoesting van Jeruzalem door de Babyloniërs voorzei Obadja dat de Israëlieten naar hun land, dat ook de Negeb omvatte, zouden terugkeren. — Ob 19, 20.