10. Welk probleem ontstond er tussen de veehoeders van Abram en Lot, en waarom was het belangrijk dat het snel uit de weg werd geruimd?

¹⁰ „Nu bezat Lot, die met Abram meetrok, ook schapen en runderen en tenten. Daarom liet het land niet toe dat zij allen bij elkaar woonden, want hun have was talrijk geworden en zij konden niet allen bij elkaar wonen. En er ontstond ruzie tussen de hoeders van Abrams vee en de hoeders van Lots vee; en in die tijd woonden de Kanaäniet en de Fereziet in het land” (Genesis 13:5-7). Het land had niet voldoende water en weidegrond om zowel Abrams als Lots kudden in het leven te houden. Er rezen derhalve spanningen en wrokgevoelens tussen de veehoeders. Zo’n gekibbel was onbetamelijk voor aanbidders van de ware God. Als het geruzie voortduurde, zou er een permanente breuk kunnen ontstaan. Hoe zou Abram deze situatie dus aanpakken? Hij had Lot na de dood van Lots vader geadopteerd en had hem misschien als een lid van zijn eigen gezin opgevoed. Had Abram als de oudste van de twee niet het recht om het beste gebied voor zichzelf te nemen?

11, 12. Welk edelmoedige aanbod deed Abram Lot, en waarom was Lots keuze onverstandig?

¹¹ Maar „Abram [zei] tot Lot: ’Laat er alstublieft niet voortdurend ruzie zijn tussen mij en u en tussen mijn veehoeders en uw veehoeders, want wij mannen zijn broeders. Staat niet het hele land tot uw beschikking? Scheid u alstublieft van mij af. Indien gij naar links gaat, dan wil ik naar rechts gaan; maar indien gij naar rechts gaat, dan wil ik naar links gaan.’” Bij Bethel ligt een plaats die als „een van de beroemde uitkijkpunten van Palestina” wordt aangeduid. Misschien „sloeg [Lot van daar uit] zijn ogen op en zag het gehele Jordaandistrict, dat de gehele streek rijk aan water was, voordat Jehovah Sodom en Gomorra verdierf, als de tuin van Jehovah, als het land Egypte, tot aan Zoar toe”. — Genesis 13:8-10.

13. Hoe is Abrams voorbeeld nuttig voor christenen die misschien bij een financieel geschil betrokken zouden kunnen raken?

¹³ Maar Abram toonde geloof in Jehovah’s belofte dat zijn zaad uiteindelijk het hele land zou bezitten; hij kibbelde niet over een klein gedeelte ervan. Edelmoedig handelde hij in overeenstemming met het beginsel dat later in 1 Korinthiërs 10:24 werd opgetekend: „Laat een ieder niet zijn eigen voordeel blijven zoeken, maar dat van de ander.” Dit is een goede vermaning voor degenen die misschien bij een financieel geschil met een medegelovige betrokken zouden kunnen raken. In plaats van de raad in Mattheüs 18:15-17 op te volgen, hebben sommigen hun broeders voor het gerecht gedaagd (1 Korinthiërs 6:1, 7). Abrams voorbeeld laat zien dat het beter is financieel verlies te lijden dan smaad op Jehovah’s naam te brengen of de vrede van de christelijke gemeente te verstoren. — Jakobus 3:18.