Nederig liet Elia Jehovah het antwoord geven. Als Jehovah ervoor zou zorgen dat Elisa zag dat Elia werd weggenomen, dan was Gods antwoord op Elisa’s verzoek ja. Al gauw, terwijl de twee vrienden ‘al pratend verdergingen’, gebeurde er iets wonderbaarlijks! — 2 Koningen 2:10, 11.

Een vreemde gloed verscheen aan de hemel en kwam steeds dichterbij. Plotseling was een dreigend geluid als van een storm te horen en een lichtgevend object raasde richting de twee mannen, zodat ze uit elkaar werden gedreven en misschien verschrikt achterover vielen. Wat ze zagen, was een voertuig, een wagen, die eruitzag alsof die van vuur was. Elia wist dat dit het moment was dat hij zou gaan. Klom hij op de wagen? Dat zegt het verslag niet. In ieder geval voelde hij dat hij omhoogging, hoog de lucht in, meegenomen in de storm!

Waar ging Elia heen? In sommige kerken wordt geleerd dat hij naar de hemel ging om bij God te zijn. Maar dat is onmogelijk. Eeuwen later zei Jezus namelijk dat niemand vóór hem naar de hemel was opgestegen (Johannes 3:13). Dus als er in de Bijbel staat dat ‘Elia in de storm naar de hemel opsteeg’, wat wordt er dan met ‘hemel’ bedoeld? (2 Koningen 2:11) De Bijbel gebruikt het woord hemel niet alleen voor de plek waar Jehovah is, maar ook voor de letterlijke hemel, waar de wolken zijn en de vogels vliegen (Psalm 147:8). Naar die letterlijke hemel, de lucht, steeg Elia op. Maar wat gebeurde er daarna met hem?

Jehovah bracht de profeet gewoon naar een andere plek, dit keer naar het aangrenzende koninkrijk Juda. Uit de Bijbel blijkt dat Elia daar waarschijnlijk nog minstens zeven jaar als profeet diende. In die tijd regeerde de slechte koning Joram over Juda. Hij was getrouwd met de dochter van Achab en Izebel, dus hun slechte invloed was nog steeds merkbaar. Elia moest van Jehovah een brief schrijven waarin het oordeel over Joram stond. Zoals voorspeld stierf Joram een verschrikkelijke dood. Erger nog, het verslag zegt: ‘Niemand had verdriet om zijn dood’ (2 Kronieken 21:12-20).