10. In welk opzicht was Cyrus ’gezalfd’, en hoe kon Jehovah meer dan honderd jaar voor zijn geboorte tot hem spreken?

¹⁰ Merk op dat Jehovah tot Cyrus spreekt alsof hij al leeft. Dit stemt overeen met Paulus’ verklaring dat Jehovah „de dingen die niet zijn, roept alsof ze waren” (Romeinen 4:17). Bovendien identificeert God Cyrus als „zijn gezalfde”. Waarom deed hij dat? Jehovah’s hogepriester heeft toch nooit heilige zalfolie op Cyrus’ hoofd gegoten? Dat is waar, maar dit is een profetische zalving. Ze duidt op een aanstelling, een bevestiging in een speciaal ambt. Dat Cyrus van tevoren werd aangesteld, zou door God dus een zalving genoemd kunnen worden. — Vergelijk 1 Koningen 19:15-17; 2 Koningen 8:13.

12, 13. Hoe kwamen Jehovah’s woorden bij monde van zijn boodschapper Jesaja uit toen Babylon voor Cyrus viel?

¹² Maar niet die joodse gevangenen die geloof stelden in Jehovah! Zij bezaten een schitterende hoop. Door bemiddeling van zijn profeten had God beloofd hen te bevrijden. Hoe vervulde God zijn belofte? Op een punt ettelijke kilometers ten noorden van Babylon liet Cyrus zijn legers de Eufraat omleggen. Zo werd de voornaamste verdediging van de stad een betrekkelijk droge rivierbedding. In de beslissende nacht lieten feestvierders in Babylon in hun uitbundige zorgeloosheid de deuren met dubbele vleugels langs de kade van de Eufraat open. Jehovah verbrak de koperen deuren niet letterlijk en ook werden de ijzeren grendels waarmee die poorten werden afgesloten, niet letterlijk door hem stukgeslagen, maar dat hij op schitterende wijze het zo manoeuvreerde dat ze open en ongegrendeld bleven, had hetzelfde effect. Babylons muren waren nutteloos. Cyrus’ troepen hoefden geen stormladders te gebruiken om binnen te komen. Jehovah ging voor Cyrus uit en verwijderde de „bodemverheffingen”, ja, alle obstakels. Jesaja bleek een ware boodschapper van God te zijn.