6, 7. Hoe weten we dat God belangstelling had voor Jeremia, en hoe was de situatie in Juda toen hij werd geboren?

⁶ Een man en vrouw die de geboorte van een kind verwachten, denken vaak aan hun toekomstige zoon (of dochter). Wat voor iemand zal hij zijn, en wat zal hij met zijn leven gaan doen — wat zullen zijn interesses, carrière en prestaties zijn? Jouw ouders hebben waarschijnlijk ook aan zulke dingen gedacht. Met Jeremia’s ouders moet het net zo zijn gegaan. Maar het bijzondere bij Jeremia was dat de Schepper van het universum sterk geïnteresseerd was in zijn leven en in zijn doen en laten. (Lees Jeremia 1:5.)

⁷ Nog voordat Jeremia was geboren, gebruikte God dus zijn voorkennis. Hij had speciale belangstelling voor een jongen die geboren zou worden in een priesterlijk gezin dat ten noorden van Jeruzalem woonde. Dat was in het midden van de zevende eeuw voor onze jaartelling, geen aangename tijd in Juda vanwege de slechte regering van koning Manasse. (Zie blz. 19.) Tijdens het grootste deel van zijn 55 jaar durende regering deed hij wat slecht was in Jehovah’s ogen. Na hem volgde zijn zoon Amon dezelfde koers (2 Kon. 21:1-9, 19-26). Gedurende de regering van de volgende koning van Juda vond er een ingrijpende verandering plaats: koning Josia zocht Jehovah. Tegen het achttiende jaar van zijn regering had Josia het land van afgoderij gereinigd. Dat moet Jeremia’s ouders blij hebben gemaakt. Tijdens Josia’s regering werd hun zoon door God aangesteld (2 Kron. 34:3-8).

GOD KIEST EEN WOORDVOERDER UIT

8. Wat voor toewijzing kreeg Jeremia, en hoe reageerde hij?

⁸ We weten niet hoe oud Jeremia was toen God tegen hem zei: „Tot profeet voor de natiën heb ik u gemaakt.” Hij was misschien rond de 25, de leeftijd waarop een priester met de eerste fase van zijn dienst kon beginnen (Num. 8:24). Hoe dan ook, Jeremia antwoordde: „Ach, o Soevereine Heer Jehovah! Zie, ik weet werkelijk niet hoe ik moet spreken, want ik ben nog maar een jongen” (Jer. 1:6). Hij aarzelde, misschien omdat hij zich te jong of te onbekwaam voelde voor de zware verantwoordelijkheid en voor het spreken in het openbaar, wat bij de taak van een profeet hoorde.