’Laten ook wij elk gewicht afleggen’

„Ik ben zo ongelukkig en ontmoedigd”, klaagde Mary. Doelend op de vracht van christelijke verantwoordelijkheden, voegde deze christelijke vrouw eraan toe: „Ik zie medechristenen uitgeput raken. Ook ik voel de vermoeidheid en de druk. Help mij alstublieft te begrijpen hoe dat komt.”

VINDT u ook dat u onder druk staat en te vermoeid bent om op een bekwame wijze zorg te dragen voor uw theocratische verantwoordelijkheden? Lijkt de christelijke bediening af en toe een zware vracht, een ondraaglijke last? Vele getrouwe christenen ondergaan periodes van ontmoediging, want wij worden voortdurend omringd door negatieve krachten die onze vreugde kunnen doen afnemen. Het is inderdaad een uitdaging om in deze tijd een echte christen te zijn. Bijgevolg zouden sommige personen de christelijke bediening soms een zware vracht kunnen vinden.

De oorzaak zoeken

De Schrift maakt duidelijk dat Jehovah geen onredelijke eisen aan ons stelt. De apostel Johannes zei dat ’Gods geboden geen drukkende last’ zijn (1 Johannes 5:3). Jezus zei evenzo tot zijn volgelingen: „Neemt mijn juk op u en leert van mij, want ik ben zachtaardig en ootmoedig van hart, en gij zult verkwikking vinden voor uw ziel. Want mijn juk is weldadig en mijn vracht is licht” (Mattheüs 11:29, 30). Het is duidelijk niet Jehovah’s wil dat wij ons overbelast of afgeladen voelen in onze dienst voor hem.

Hoe zou een getrouwe christen zijn christelijke verantwoordelijkheden dan als een zware last kunnen gaan bezien? Er zijn waarschijnlijk verschillende factoren bij betrokken. Let eens op de woorden van de apostel Paulus: „Laten ook wij elk gewicht . . . afleggen en met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt” (Hebreeën 12:1). Paulus’ woorden geven te kennen dat een christen zichzelf soms onnodige lasten kan opleggen. Dit heeft niet noodzakelijkerwijs betrekking op ernstige zonden. Maar een christen zou beoordelingsfouten kunnen maken die zijn leven zeer ingewikkeld maken en waardoor het erg moeilijk voor hem wordt om de wedloop te lopen die voor ons ligt.

Een evenwichtige kijk op materiële zaken

Neem bijvoorbeeld de kwestie van werelds werk. In veel landen heeft een christen wegens de economische omstandigheden misschien geen andere keus dan vele uren te werken. Vaak neemt men echter werk aan louter om vooruit te komen of om luxeartikelen te vergaren. Toen sommige christenen opnieuw beoordeelden wat hun werkelijke behoeften waren, vonden zij het verstandig om hun werksituatie aan te passen. Dit was het geval met Debbie en haar echtgenoot, die beiden Jehovah’s Getuigen zijn. Zij zegt: „Onze financiële situatie was veranderd en er bestond voor mij niet langer een werkelijke noodzaak om full-time te blijven werken. Maar het was moeilijk om het op te geven.” Al snel begon zij de spanning te voelen van een te druk leven. Zij legt uit: „Zaterdag was mijn enige vrije dag om huishoudelijk werk te doen. Vaak had ik geen zin om in de velddienst te gaan. Ik was daar niet gelukkig mee en had last van mijn geweten, maar toch hield ik van mijn werk! Ten slotte moest ik de realiteit onder de ogen zien. Er was maar één oplossing. Ik stopte met werken.” Het is waar dat zo’n grote aanpassing voor sommigen misschien niet mogelijk is. Toch zou een zorgvuldig onderzoek van uw werkschema de noodzaak van bepaalde veranderingen aan het licht kunnen brengen.

Er kunnen andere manieren zijn om onszelf van onnodige lasten te bevrijden. Hoe staat het met het beperken van onze plezierreisjes, sportactiviteiten of andere ontspanning — inclusief tijd die wij besteden aan tv-kijken? En zelfs nadat wij op deze gebieden een gewenst evenwicht bereikt hebben, kunnen voortdurende aanpassingen nodig zijn om dat evenwicht te behouden.

Redelijkheid is van wezenlijk belang

Redelijkheid in dat soort zaken zal ons helpen ons aan te passen wanneer zich nieuwe omstandigheden voordoen. Aldus kunnen wij een positieve kijk op onze bediening bewaren. — Efeziërs 5:15-17; Filippenzen 4:5.

Vindt u dat u onder druk staat om gelijke tred te houden met wat anderen in Gods dienst doen? Ook dit kan bezorgdheid en frustratie aan uw leven toevoegen. Hoewel een goed voorbeeld van anderen u ongetwijfeld kan aanmoedigen om meer te doen, zal redelijkheid u helpen om in overeenstemming met uw eigen omstandigheden en vermogens realistische doeleinden te stellen. In de Schrift wordt ons gezegd: „Laat een ieder zich ervan vergewissen wat zijn eigen werk is, en dan zal hij alleen met betrekking tot zichzelf, en niet in vergelijking met de andere persoon, reden tot opgetogenheid hebben. Want een ieder zal zijn eigen vracht dragen.” — Galaten 6:4, 5.

Ook plaatselijke gewoonten en tradities kunnen onze lasten verzwaren. In Jezus’ dagen raakte het volk uitgeput doordat het probeerde de vele religieuze, door mensen ingestelde regels en tradities na te leven. In deze tijd is Jehovah’s volk vrijgemaakt van vals-religieuze tradities. (Vergelijk Johannes 8:32.) Toch zou een christen overmatig in beslag genomen kunnen worden door plaatselijke gebruiken. Soms worden gebeurtenissen zoals bruiloften omgeven door vrij gecompliceerde gebruiken. Deze gebruiken hoeven niet verkeerd te zijn en ze kunnen zelfs apart en interessant zijn. Maar christenen hebben wellicht niet de tijd of de financiële middelen om al die dingen in acht te nemen, en door dit toch te proberen zouden zij zich nog meer onnodige lasten op de hals kunnen halen.

Beschouw eens wat er gebeurde toen Jezus een vrouw bezocht die Martha heette. In plaats van volledig voordeel te trekken van zijn goddelijke wijsheid „werd [Martha] afgeleid door het zorg dragen voor vele bezigheden”. Zij hield zich met vele details bezig en voelde zich daardoor overbelast (Lukas 10:40). Maar Jezus stelde vriendelijk voor dat zij haar regelingen voor de maaltijd zou vereenvoudigen zodat zij voordeel kon trekken van zijn onderwijs (Lukas 10:41, 42). Dit vormt een goede illustratie van het feit dat een juist oordeel en redelijkheid u zullen helpen een juist evenwicht in uw christelijke bediening te bereiken. — Jakobus 3:17.

Een juist oordeel is ook vereist bij het kiezen van uw metgezellen. In Spreuken 27:3 staat de waarschuwing: „De zwaarte van een steen en een vracht zand — maar de ergernis veroorzaakt door een dwaas, is zwaarder dan die beide.” Uw naaste metgezellen zullen onveranderlijk een sterke invloed op uw denkwijze hebben. Door omgang met personen die geneigd zijn te vitten en anderen in de gemeente te bekritiseren, zouden zaden van ontmoediging en negatief denken in u kunnen worden gezaaid (1 Korinthiërs 15:33). Als u bemerkt dat dit een probleem is, zouden enkele verstandige veranderingen in de omgang die u zoekt, uw vracht kunnen verlichten.

Wandel bescheiden met God

In Micha 6:8 treffen wij deze tot nadenken stemmende vraag aan: „Wat vraagt Jehovah van u terug dan . . . bescheiden te wandelen met uw God?” Bescheidenheid wordt gedefinieerd als een zich bewust zijn van zijn beperkingen. Zij die hun beperkingen niet inzien, kunnen te veel hooi op hun vork nemen en zichzelf overstelpen met verplichtingen. Dit is met rijpe christenen, zelfs met opzieners, gebeurd, wat ontmoediging, frustratie en verlies van vreugde tot gevolg had. Kenneth, een christelijke ouderling, erkende: „Ik merkte dat ik depressief aan het worden was en ik zei: ’Dat laat ik niet met mij gebeuren.’ Dus beperkte ik mijn verplichtingen enigszins en concentreerde mij op wat ik wel kon doen.”

Zelfs de nederige profeet Mozes had het er moeilijk mee zijn eigen beperkingen in te zien. Dus moest Jethro, Mozes’ schoonvader, hem tot bezinning brengen met betrekking tot de buitensporige hoeveelheid werk die hij alleen probeerde te verrichten. „Wat is dit voor zaak die gij voor het volk doet?”, vroeg Jethro. „Het is niet goed zoals gij doet. Gij zult beslist uitgeput raken . . . want deze zaak is een te grote last voor u. Gij kunt het niet alleen doen. . . . Maar gijzelf dient uit heel het volk bekwame mannen te kiezen, . . . en het moet geschieden dat zij elke grote zaak voor u zullen brengen, maar elke kleine zaak zullen zij zelf als rechters behandelen. Maak het zo lichter voor uzelf, en zij moeten de last met u dragen.” Mozes begon onmiddellijk wat van zijn werk aan anderen te delegeren en vond aldus verlichting van wat een ondraaglijke vracht aan het worden was. — Exodus 18:13-26.

Bij een andere gelegenheid zei Mozes tot Jehovah: „Ik, althans ik alleen, kan heel dat volk niet dragen, want zij zijn mij te zwaar.” Weer was delegeren het antwoord. Dit zou ook in uw situatie de oplossing kunnen zijn als u zich overstelpt voelt door te veel verplichtingen. — Numeri 11:14-17.

Jehovah helpt ons de vracht te dragen

Jezus zei dat zijn juk weldadig was en zijn vracht licht maar niet gewichtloos. Het juk dat wij op Jezus’ uitnodiging op ons kunnen nemen is geen juk van passiviteit. Het is een juk van volledige toewijding aan God als een discipel van Jezus Christus. Daarom brengt het een bepaalde mate van gewicht of druk met zich wanneer men een echte christen wil zijn (Mattheüs 16:24-26; 19:16-29; Lukas 13:24). Naarmate de wereldtoestanden verslechteren, zal de druk toenemen. Wij hebben echter reden om een positieve instelling te bezitten, omdat Jezus’ uitnodiging inhoudt dat anderen met hem onder zijn juk konden komen en dat hij hen zou bijstaan.a Zolang wij Christus’ leiding dus volgen, zal onze vracht te dragen blijven omdat hij ons zal helpen.

God zorgt voor degenen die hem liefhebben en hij behoedt het hart en de geestelijke vermogens van allen die gebedsvol hun last op hem werpen (Psalm 55:22; Filippenzen 4:6, 7; 1 Petrus 5:6, 7). „Gezegend zij Jehovah, die dagelijks de vracht voor ons draagt, de ware God van onze redding”, zei de psalmist (Psalm 68:19). Ja, wees ervan verzekerd dat God ook voor u dagelijks de vracht zal dragen indien u elk gewicht aflegt en met volharding de wedloop loopt die voor u ligt.

[Voetnoten]

[Illustratie op blz. 24]

Verstandige ouderlingen zijn bereid enkele taken te delegeren en de vracht te delen