Natuurrampen — Een teken des tijds?

„NATIE zal tegen natie opstaan en koninkrijk tegen koninkrijk, en er zullen in de ene plaats na de andere voedseltekorten en aardbevingen zijn. Al deze dingen zijn een begin van weeën der benauwdheid.” Met deze woorden legde Jezus Christus negentien eeuwen geleden aan zijn discipelen uit dat zulke rampzalige gebeurtenissen, samen met een toename van wetteloosheid, en de wereldomvattende prediking van het goede nieuws van Gods koninkrijk, de inleiding zouden vormen van een samengesteld teken waardoor „het besluit van het samenstel van dingen” zou worden gekenmerkt. — Mattheüs 24:3-14.

In het licht hiervan moeten wij ons afvragen: Zien wij meer catastrofale aardbevingen, orkanen, overstromingen, droogten en hongersnoden dan vroegere generaties hebben meegemaakt? En hebben, in weerwil van de vooruitgang in de wetenschap en technologie, verhoudingsgewijs meer mensen daarvan te lijden?

Voor velen is het antwoord ja. In het tijdschrift New Scientist wordt bijvoorbeeld gewaarschuwd dat „de wereld meer rampen kan verwachten in de jaren ’90 dan in voorgaande decennia”. In dezelfde trant verklaarde de directeur van de Wereld Meteorologische Organisatie in de UN Chronicle van juni 1991: „De tendens is heel duidelijk. Van de jaren ’60 tot de jaren ’80 . . ., is er een vijfvoudige toename in het aantal grote natuurrampen geweest, en een drievoudige toename in het totaal aan economische verliezen.” World Health, het tijdschrift van de Wereldgezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties, gaf een wat andere kijk op de zaak door op te merken: „Voorbeelden van natuurrampen en de verwoestende gevolgen ervan zijn door de hele geschiedenis heen te vinden. Maar terwijl de 21ste eeuw naderbijkomt, krijgen wij te maken met een veranderende combinatie van demografische, ecologische en technologische omstandigheden die veel volken kwetsbaarder maken voor de invloed van zowel natuurrampen als door mensen veroorzaakte catastrofes.”

Niemand die op actuele gebeurtenissen let, staat versteld van zulke uitspraken. De nieuwsmedia hebben nooit gebrek aan sensationele verhalen, of het nu een vulkaanuitbarsting op de Filippijnen, een aardbeving in Californië, een overstroming in Bangladesh, een hongersnood in Somalië, een orkaan op Hawaii of een vloedgolf in Nicaragua is. Er gaat bijna geen maand voorbij zonder een bericht van een ramp in een of ander deel van de wereld.

Sommige mensen doen dit als onbetekenend af. Zij voeren aan dat de ogenschijnlijke toename van rampen in onze tijd enkel toe te schrijven is aan een betere berichtgeving of aan het beter bijhouden van gegevens. Zij voeren verder aan dat meer mensen te lijden hebben van rampen omdat er in deze tijd gewoon meer mensen zijn. Is met deze argumenten alles hierover gezegd?

Merk op wat er in het hierboven aangehaalde artikel in de New Scientist staat. „In de jaren ’60 werden er 523 rampen gerapporteerd en in de jaren ’70 767. In de jaren ’80 was het aantal toegenomen tot 1387.” Er wordt verder in verklaard dat „een deel van de ogenschijnlijke stijging in het afgelopen decennium teruggevoerd kan worden op de grotere openheid in de berichtgeving over rampen in China en de Sovjet-Unie”. Dan wordt eraan toegevoegd: „Niettemin stijgt het aantal.” De plotselinge stijging van het aantal rampen kan niet weggeredeneerd worden door enkel het argument van een betere berichtgeving of een beter bijhouden van gegevens.

Bovendien wordt in de UN Chronicle van maart 1992 bericht: „Gedurende de afgelopen twee decennia hebben ongeveer drie miljoen mensen het leven verloren en zijn nog eens 800 miljoen mensen getroffen door ’de verwoesting, de ontberingen en het lijden’ veroorzaakt door natuurrampen.” Dit betekent dat ongeveer één op de zeven personen die op aarde leven, getroffen is door de een of andere ramp of tragedie. Dat is beslist ontstellend en laat weinig ruimte voor twijfel aan het feit dat wij in een tijd van beroering en onrust leven.

Betekent het feit dat de bijbel zo’n tijd van grote benauwdheid voorzegt, dat God verantwoordelijk is voor de rampen en voor het lijden dat ze tot gevolg hebben? Veel mensen denken van wel. Maar wat tonen de feiten aan? En, wat nog belangrijker is, wat toont de bijbel aan?

[Illustratieverantwoording op blz. 3]

Middelste foto: Mark Peters/Sipa Press

WHO/League of Red Cross