Geestelijke vrijheid brengen aan mensen in de gevangenis

„WIJ hebben op u gewacht.” „De afgelopen nachten heb ik ervan gedroomd dat jullie zouden komen.” „Dank u dat u iemand hebt toegewezen om ons geregeld te bezoeken.” „Wij willen uiting geven aan onze dankbaarheid voor iedere zegen die wij onverdiend van Jehovah en zijn organisatie ontvangen, en voor het geestelijk voedsel dat wij te rechter tijd krijgen.”

Wat was de reden voor deze uitingen van dankbaarheid? Dit zijn enkele uitlatingen van mensen die in verschillende gevangenissen in Mexico hun straf uitzitten. Zij waarderen de aandacht die zij van Jehovah’s Getuigen krijgen en die hun, ook al zitten zij gevangen, geestelijke vrijheid heeft gebracht. In Mexico zijn 42 gevangenissen waar Jehovah’s Getuigen geregeld zorg dragen voor de geestelijke behoeften van de gevangenen. Deze instellingen worden Centro Readaptación Social (Maatschappelijk reclasseringscentrum) genoemd. In sommige van deze gevangenissen worden zelfs op geregelde basis christelijke vergaderingen gehouden, met zeer goede resultaten. Volgens een recente telling bijvoorbeeld woonden zo’n 380 personen de vergaderingen in deze instellingen bij. Er werden toen gemiddeld 350 bijbelstudies geleid. Er waren 37 personen in aanmerking gekomen om met de prediking te beginnen, en 32 hadden hun leven aan Jehovah opgedragen en dat gesymboliseerd door de waterdoop.

Hoe het werk gedaan wordt

Hoe gaan Jehovah’s Getuigen te werk bij de prediking in deze instellingen? Eerst gaan zij naar de verantwoordelijke functionarissen teneinde schriftelijke toestemming te vragen om de gevangenis te betreden, en zetten uiteen wat het doel van de bezoeken is — de gevangenen te leren hoe zij de kwaliteit van hun leven kunnen verbeteren en God kunnen dienen op een wijze die hem welgevallig is.

In elk van de gevallen hebben de autoriteiten toestemming verleend. Deze functionarissen hebben waardering voor het bijbelse onderricht dat de gevangenen wordt geboden. De gevangenisautoriteiten hebben opgemerkt dat Jehovah’s Getuigen gehoorzaam de veiligheidsregels nakomen die voor deze instellingen zijn vastgesteld. Zij hebben deze bezoekende bedienaren toegestaan kantoren, eetzalen en werkplaatsen voor hun vergaderingen te gebruiken. In één gevangenis mochten de Getuigen zelfs een kleine Koninkrijkszaal bouwen, zoals blijkt uit de volgende ervaring, die wordt verteld door een reizende opziener in Zuidoost-Mexico.

„Begin 1991 brachten wij voor het eerst een bezoek aan de gevangenis in Tehuantepec (Oaxaca), waar wij een grote geestelijke honger aantroffen. Weldra hadden wij 27 bijbelstudies opgericht. Gezien de belangstelling van de gevangenen werden er vijf gemeentevergaderingen georganiseerd. Een van de gevangenen, die een grote liefde voor Jehovah aan de dag legde, besloot een kleine Koninkrijkszaal op het gevangenisterrein te bouwen om een plaats te hebben waar vergaderingen konden worden gehouden. Hij ging naar de gevangenisdirecteur en vroeg toestemming, en de autoriteiten hebben bereidwillig hun medewerking verleend. Begin december 1992 kwamen zes gevangenen in aanmerking om verkondigers van het goede nieuws te worden. Wegens de gebleken vorderingen werden er regelingen getroffen om de Gedachtenisviering in de gevangenis te houden. Wij vroegen de gevangenisdirecteur toestemming om de symbolen — het brood en de wijn — mee te brengen en na een vier uur durende bespreking werd die toestemming gegeven.

Toevallig werden er op 3 april 1993 (drie dagen voor de Gedachtenisviering) enkele gevangenen in vrijheid gesteld. Toen een van hen, die een verkondiger was, zijn vrijlatingspapieren kreeg, vroeg hij de gevangenisdirecteur te spreken omdat hij toestemming wilde krijgen om tot na de Gedachtenisviering te blijven. Daar stond de directeur echt van te kijken, want zo’n verzoek krijgt hij niet iedere dag, maar omdat de gevangene er zoveel belangstelling voor had de Gedachtenisviering daar in de gevangenis bij te wonen, willigde hij het verzoek in. De Gedachtenisviering werd bijgewoond door 53 personen, die aan het einde van het programma tranen van vreugde vergoten. Wij zijn overeengekomen deze groep ’Freedom Cereso’ te noemen omdat zij in geestelijke zin vrij zijn.”

Het werk van Jehovah’s Getuigen wordt in deze instellingen zeer gewaardeerd. In een van deze strafgevangenissen beveelt de directeur openlijk het bezoeken van de vergaderingen van Jehovah’s Getuigen aan als „therapie” voor een snelle reclassering van gevangenen.

Een geslaagd reclasseringsprogramma

De activiteiten van Jehovah’s Getuigen hebben ertoe geleid dat veel gevangenen volledig gereclasseerd zijn. Hoewel het dikwijls waar is dat wie in de gevangenis gezeten hebben na hun vrijlating tot een leven van misdaad terugkeren, zijn degenen die werkelijk de boodschap van Gods Woord hebben aanvaard volledig veranderd. Hun ommekeer doet ons denken aan de woorden van de apostel Paulus: „Noch hoereerders . . ., noch dieven, noch hebzuchtige personen, noch dronkaards, noch beschimpers, noch afpersers zullen Gods koninkrijk beërven. Toch zijn sommigen van u dat geweest. Maar gij zijt rein gewassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt rechtvaardig verklaard in de naam van onze Heer Jezus Christus en met de geest van onze God.” — 1 Korinthiërs 6:9-11.

De in het oog springende verandering in hun persoonlijkheid treedt duidelijk aan het licht wanneer zij uiting geven aan hun gevoelens. Miguel, die in de Campeche-gevangenis in de stad Campeche zit, drukte het als volgt uit: „Nu kan ik met vreugde zeggen dat ik mij tot de andere schapen reken die de hoop hebben die in 2 Petrus 3:13 en Mattheüs 5:5 staat opgetekend.” José, die in de Koben-gevangenis in de staat Campeche zit, merkte op: „Hoewel ik een gevangene ben en mijn misdaad misschien heel ernstig is, begrijp ik dat Jehovah heel barmhartig is en naar mijn gebeden en smekingen luistert. Hij kan mijn overtredingen vergeven en mij de gelegenheid geven de rest van mijn leven eraan te besteden met anderen over het goede nieuws van Gods koninkrijk te spreken. Dank aan onze ouderlingen voor de tijd die zij nemen om ons in de gevangenis te bezoeken opdat wij voordeel kunnen trekken van Gods Koninkrijksbeloften. Wat een fijne zegeningen! Kan ik zeggen dat ik een gevangene ben? Nee, Jehovah heeft mij de geestelijke vrijheid gegeven waaraan ik behoefte had.”

Wat is het dat maakt dat moordenaars, verkrachters, brandstichters, dieven en anderen een verandering ondergaan en christenen met een correcte levenswandel worden? Volgens deze zelfde mannen is het de hervormende kracht van Gods Woord en de goede omgang met werkelijk godvruchtige mensen. Het geval van Tiburcio, die in de strafgevangenis in Mazatlán (Sinaloa) opgesloten zit, illustreert het succes van dit reclasseringsprogramma. Hij had in de gevangenis in Concordia (Sinaloa) gezeten, waar hij wegens zijn gewelddadige temperament problemen had. Zijn vrouw was een van Jehovah’s Getuigen en hij behandelde haar altijd heel slecht, zelfs als zij hem in de gevangenis kwam opzoeken. Zij was geduldig en bleef hem bezoeken, en daarom vroeg hij haar het boek U kunt voor eeuwig in een paradijs op aarde leven voor hem mee te brengen, dat hij op eigen houtje ging bestuderen.a Vervolgens vroeg hij of er iemand naar de gevangenis kon komen om met hem te studeren. Hij begon geestelijke vorderingen te maken en zijn betrekkingen met anderen verbeterden. Hij werd overgeplaatst naar de gevangenis in Mazatlán, waar een groep is die de bijbel bestudeert, en nu is hij een verkondiger. Hij merkt op: „Nu ben ik, samen met mijn vrouw en kinderen en mijn kameraden in de gevangenis, heel dankbaar dat wij hier naar bijbelse waarheden kunnen luisteren, met de hoop dat ik in de nabije toekomst vrijgelaten word en alle grote en gemeentevergaderingen kan bezoeken.”

En dan is er Conrado, die heel dankbaar is voor de veranderingen die hij in zijn leven heeft kunnen aanbrengen. Hij had zulke ernstige huwelijksproblemen dat zijn vrouw hem verlaten had. Daarom nam hij zijn toevlucht tot drugs. Na verloop van tijd werd hij drugshandelaar. Hij werd gearresteerd en tot gevangenisstraf veroordeeld omdat hij een zending marihuana en cocaïne had vervoerd. In de gevangenis was een groep die met Jehovah’s Getuigen de bijbel bestudeerde, en hij werd uitgenodigd om met hen mee te studeren. Hij brengt zijn gevoelens als volgt onder woorden: „Ik was onder de indruk van de ordelijke wijze waarop de vergaderingen werden gehouden, het programma van onderzoek aan de hand van de publikaties en het feit dat alles op de bijbel gebaseerd was. Ik vroeg onmiddellijk om een bijbelstudie en ging de vergaderingen bezoeken.” Dat was in januari 1993. Conrado is nu op vrije voeten en blijft vorderingen maken in de christelijke gemeente.

De Islas Marías

In Mexico bevindt zich een gevreesde gevangenis die uit vier eilanden bestaat, de Islas Marías geheten. De gevangenen kunnen zich vrij bewegen op de strafeilanden waar zij gevangenzitten. Sommigen wonen daar met hun vrouw en kinderen.

Er is daar een kleine gemeente opgericht. Drie broeders uit Mazatlán reizen er eenmaal per maand naar toe om te helpen de vergaderingen te leiden, lectuur te verstrekken en aanmoediging te geven. Soms gaat de kringopziener erheen om hen te bezoeken. Het gemiddelde vergaderingsbezoek ligt tussen de 20 en 25. Er zijn vier gedoopte en twee niet-gedoopte verkondigers. De reizende opziener bericht dat „sommigen zeventien kilometer lopen om de vergaderingen op zondag te bezoeken en na de vergadering haastig moeten vertrekken om op tijd voor het appèl binnen te zijn. Stevig doorlopend kost het meer dan twee uur om terug te komen.” Een van de broeders, die in die gevangenis de waarheid heeft leren kennen, zei onlangs: „Vroeger was ik erop gebrand snel vrij te komen, maar nu mag dat zijn wanneer Jehovah het maar wil, want ik heb hier binnen in elk geval heel wat werk te doen.”

Wij zijn blij te zien dat de waarheid haar kracht uitoefent om oprechte personen die naar een manier zoeken om Jehovah te behagen, vrij te maken. Meer dan twaalf van degenen die de waarheid in de gevangenis hebben leren kennen, zijn inmiddels vrij, hebben zich laten dopen en leiden nu een eerzaam leven als Gods dienstknechten, terwijl sommigen zelfs gemeenteouderling zijn geworden. De kracht die de bijbel heeft om harten te helen en mensen te hervormen, is op spectaculaire wijze gedemonstreerd. Zodra deze mannen, die gevangenzaten omdat zij misdrijven hadden begaan, het pad van het licht van Gods Woord betreden, ervaren zij de ware vrijheid die Jezus beloofde toen hij zei: „Gij zult de waarheid kennen en de waarheid zal u vrijmaken.” — Johannes 8:32; Psalm 119:105.

[Voetnoot]

[Illustratie op blz. 23]

Velen hebben voordeel getrokken van de christelijke waarheden die zij in de gevangenis hebben geleerd