teneinde zich aan seksueel genot over te geven, werden zij uit Jehovah’s hemelse hoven verbannen. Hierdoor werd onmiskenbaar bewezen dat engelen individuen zijn, die evenals de mensen een vrije wil hebben, zodat zij zelf kunnen kiezen tussen goed en kwaad (Gen. 6:2, 4; 2 Petr. 2:4). Talloze engelen hebben zich uit vrije wil bij Satans opstand aangesloten. — Openb. 12:7-9; Matth. 25:41.

CAPACITEITEN EN VOORRECHTEN

Aangezien God de mens „een weinig lager dan engelen” heeft geschapen (Hebr. 2:7), volgt hieruit dat engelen over meer geestvermogens beschikken dan de mens en ook een bovenmenselijke kracht bezitten. „Zegent Jehovah, o gij zijn engelen, geweldig in kracht, die zijn woord volbrengt.” Welk een kennis en macht engelen bezitten, bleek toen twee engelen bewerkten dat Sodom en Gomorra door vuur verwoest werden. Eén enkele engel doodde 185.000 man van het Assyrische leger. — Ps. 103:20; Gen. 19:13, 24; 2 Kon. 19:35.

Engelen kunnen zich ook enorm snel voortbewegen, veel sneller dan binnen de grenzen van de wereld der materie mogelijk is. Toen Daniël derhalve eens bad en God daarop een engel stuurde, kwam deze reeds enkele ogenblikken later, nog voordat het gebed ten einde was, bij Daniël aan. — Dan. 9:20-23.

Ondanks het feit dat engelen wat mentale en geestelijke vermogens betreft superieur zijn, hebben zij toch hun beperkingen. Jezus zei dat zij niet wisten wanneer het huidige samenstel van dingen weggevaagd zou worden, aangezien zij „van die dag en dat uur” geen kennis hadden (Matth. 24:36). Zij hebben grote belangstelling voor de verwezenlijking van Jehovah’s voornemens, maar er zijn sommige dingen die zij niet begrijpen (1 Petr. 1:12). Zij verheugen zich over een zondaar die berouw heeft en slaan het „theater-schouwspel” gade dat christenen op het wereldtoneel van openbare activiteit bieden. Ook slaan zij acht op het juiste voorbeeld van christelijke vrouwen, die een teken van autoriteit op hun hoofd dragen. — Luk. 15:10; 1 Kor. 4:9; 11:10.

Als dienaren van Jehovah hebben de engelen in de afgelopen eeuwen vele voorrechten genoten. Engelen dienden Abraham, Jakob, Mozes, Jozua, Jesaja, Daniël, Zacharia, Petrus, Paulus en Johannes, om er maar enkelen te noemen (Gen. 22:11; 31:11; Joz. 5:14, 15; Jes. 6:6, 7; Dan. 6:22; Zach. 1:9; Hand. 5:19, 20; 7:35; 12:7, 8; 27:23, 24; Openb. 1:1). Door hun boodschappen leverden zij een bijdrage tot het schrijven van de bijbel. In de Openbaring worden engelen veel vaker genoemd dan in enig ander bijbelboek. Talloze engelen waren rondom de grote troon van Jehovah te zien; zeven bliezen op de zeven trompetten, terwijl zeven andere de zeven schalen van Gods toorn uitgoten; een engel die in het midden van de hemel vloog, had „eeuwig goed nieuws”; maar een andere verkondigde: „Babylon de Grote is gevallen.” — Openb. 5:11; 7:11; 8:6; 14:6, 8; 16:1.

Christus en zijn volgelingen door hen gediend en ondersteund

De heilige engelen van God sloegen Jezus’ verblijf op aarde van het begin tot het einde met de grootste belangstelling gade. Zij kondigden zijn ontvangenis en zijn geboorte aan, en zij dienden hem nadat hij 40 dagen gevast had. Toen hij de laatste nacht dat hij als mens op aarde was, in de hof van Gethsemane bad, werd hij door een engel gesterkt. Toen het gepeupel kwam om hem te arresteren, had hij de beschikking kunnen hebben over minstens 12 legioenen engelen, wier hulp hij had kunnen inroepen. Engelen kondigden ook zijn opstanding aan en waren aanwezig toen hij ten hemel voer. — Matth. 4:11; 26:53; 28:5-7; Luk. 1:30, 31; 2:10, 11; 22:43; Hand. 1:10, 11.

Daarna bleven Gods hemelse boodschappers zijn dienstknechten op aarde dienen, zoals Jezus beloofd had: „Ziet erop toe dat gij niet een van deze kleinen veracht, want ik zeg u dat hun engelen in de hemel altijd het aangezicht aanschouwen van mijn Vader, die in de hemel is” (Matth. 18:10). „Zijn zij niet allen geesten voor openbare dienst, uitgezonden om te dienen ten behoeve van hen die redding zullen beërven?” — Hebr. 1:14.

ENIGGEBOREN

[Grieks: mo·noʹge·nes].

Het Griekse woord wordt door lexicografen (Thayer; Liddell en Scott) gedefinieerd als „enig in zijn soort, enig”, of „het enige lid van een familie of soort”. Het begrip wordt gebruikt om de verhouding van zowel zonen als dochters tot hun ouders te beschrijven.

De Schrift spreekt over de „eniggeboren zoon” van een weduwe uit de stad Naïn, over de „eniggeboren dochter” van Jaïrus en over iemands ’eniggeboren zoon’, die door Jezus van een demon werd genezen (Luk. 7:11, 12; 8:41, 42; 9:38). De Septuaginta gebruikt het woord met betrekking tot Jefta’s dochter, over wie geschreven staat: „Zij nu was werkelijk het enige kind. Buiten haar had hij noch zoon noch dochter.” — Recht. 11:34.

De apostel Johannes beschreef de Heer Jezus Christus herhaaldelijk als de eniggeboren Zoon van God (Joh. 1:14; 3:16, 18; 1 Joh. 4:9). Hij verwees daarbij niet naar zijn menselijke geboorte of enkel naar de mens Jezus. Als de Logos of het Woord was „deze . . . in het begin bij God”, ja, „voordat de wereld was” (Joh. 1:1, 2; 17:5, 24). Reeds destijds, in zijn voormenselijke bestaan, was hij de „eniggeboren Zoon”, die door zijn Vader „naar de wereld” werd gezonden. — 1 Joh. 4:9.

Van hem wordt gezegd dat hij „een heerlijkheid [had] zoals die van een eniggeboren zoon van een vader” en dat hij „in de boezempositie bij de Vader” was (Joh. 1:14, 18). Men kan zich moeilijk een inniger, vertrouwelijker, liefdevoller en tederder verhouding tussen een vader en zijn zoon voorstellen dan deze.

De engelen des hemels zijn zonen van God, evenals Adam een „zoon van God” was (Gen. 6:2; Job 1:6;