mijn generatie de bijbelse profetieën in vervulling heb zien gaan die eeuwen geleden door geïnspireerde en toegewijde mannen zijn opgetekend.”

De leden van mijn generatie die zich buiten de theocratische organisatie bevinden, zijn uiteraard precies geworden zoals het Photo-Drama der Schepping uit 1914 dat reeds had voorspeld: verzot op geld, verzot op genot en verzot op roem. Wij die binnen de organisatie van de Heer zijn, hebben op alle mogelijke manieren geprobeerd hun aandacht te richten op de boodschap des levens. Wij hebben ons bediend van slagzinnen, paginagrote advertenties, de radio, geluidswagens, draagbare grammofoons, reusachtige congressen, informatieoptochten met borden en een groeiend leger van-huis-tot-huisbedienaren. Deze activiteit heeft ertoe gediend de mensen te scheiden in voorstanders van Gods opgerichte koninkrijk aan de ene kant en tegenstanders ervan aan de andere kant. Dit was het werk dat door Jezus voor mijn generatie was voorzegd! — Matthéüs 25:31-46.

Tot de laatste klop van mijn ’vermoeide hart’ zal het vol waardering blijven kloppen voor het voorrecht dat ik geniet om tot een unieke generatie te behoren. Het zal opgetogen blijven kloppen wegens het voorrecht dat ik nu heb om miljoenen glimlachende gezichten te zien die eeuwig zullen blijven glimlachen.

Een kind looft Jehovah

ALS kinderen het krachtige verlangen hebben Jehovah te dienen, staan er veel gelegenheden voor hen open om getuigenis te geven. Dit bleek uit de ervaring van een vijfjarige jongen in het westen van Kenia. — Prediker 12:1.

Zijn moeder vroeg hem: „Wat wil je worden als je groot bent?” De jongen had een speciale pionier in de gemeente gadegeslagen en antwoordde: „Ik wil speciale pionier worden, zoals broeder F———.” Zijn moeder antwoordde: „Maar dat kan niet; je kunt niet eens gewone pionier worden omdat je geen bijbelstudie hebt.” De jongen vroeg: „Wat kan ik daaraan doen?” Zijn moeder gaf hem de raad te proberen zijn speelkameraadjes uit zijn exemplaar van Mijn boek met bijbelverhalen te onderwijzen.

De vijfjarige jongen pakte zijn Bijbelverhalen-boek en ging bij zijn vriendjes langs om hen uit te nodigen de bijbel met hem te bestuderen. Het resultaat?

Hij vormde een groepje van tien kinderen met wie hij kon studeren. Hij maakte een goed gebruik van de illustraties, stelde veel onderzoekende vragen en stelde aan het eind van de studie overzichtsvragen. Als zij het zich niet konden herinneren, behandelde hij het materiaal opnieuw. De moeder lichtte toe dat het werkelijk verheugend was deze kinderen voor haar huis op de grond te zien zitten om samen te studeren! Haar vijfjarige zoontje stelde vragen en dan gingen alle handen omhoog omdat de kinderen antwoord wilden geven.

Bovendien gaf het de moeder, en ook de gemeente, vreugde te zien dat acht van deze kinderen de gemeentevergaderingen bijwoonden. De andere twee waren nog te klein. Dit alles gebeurde omdat een vijfjarige jongen Jehovah wilde loven en anderen wilde helpen.