Zachowuj wiarę i dobre sumienie

Coś ciekawego z Listu 1 do Tymoteusza

OKOŁO roku 56 n.e. apostoł Paweł ostrzegł starszych zboru efeskiego, że niektórzy powstaną wśród nich jako „ciemiężycielskie wilki” i będą ‛mówić rzeczy przewrotne, aby uczniów za sobą pociągnąć’ (Dzieje Apostolskie 20:29, 30). Po kilku latach wpływ odstępczych poglądów był już tak groźny, że Paweł gorąco zachęcał Tymoteusza do toczenia boju duchowego w tym zborze, aby strzec jego czystości i dopomóc braciom w zachowaniu wiary. Głównie z tego powodu między 61 a 64 rokiem n.e. apostoł napisał z Macedonii do Tymoteusza swój pierwszy list.

Paweł udzielił mu wskazówek co do obowiązków starszego, miejsca wyznaczonego kobietom przez Boga oraz wymagań stawianych starszym i sługom pomocniczym. Pouczenia takie również dziś przynoszą pożytek.

Wezwanie do zachowania wiary

Początek listu to rady dotyczące zachowywania wiary i dobrego sumienia (1:1-20). Apostoł zachęcał Tymoteusza, żeby pozostał w Efezie i ‛nakazał poniektórym, aby nie nauczali innej doktryny’. Paweł był wdzięczny za wyznaczoną mu służbę i przyznał, że gdy prześladował chrześcijan, działał w nieświadomości i niewierze. Zobowiązał Tymoteusza, by w dalszym ciągu toczył duchowy bój, „zachowując wiarę i dobre sumienie” i nie upodabniając się do tych, którzy ‛pod względem wiary zostali rozbitkami’.

Rady dotyczące świętej służby

Następnie Paweł udzielił rad jako „nauczyciel narodów w sprawie wiary i prawdy” (2:1-15). Należy się modlić za osoby na wysokich stanowiskach, by chrześcijanie mogli prowadzić spokojne życie. Wolą Boga jest wybawienie ludzi wszelkiego pokroju; doniosłą rolę spełnia nauka o tym, że Chrystus „wydał siebie na okup odpowiedni za wszystkich”. Kobieta ma zdobić się ze skromnością i nie może sprawować władzy nad mężczyzną.

Zbór musi być dobrze zorganizowany (3:1-16). Paweł podał więc wymagania stawiane nadzorcom i sługom pomocniczym. Jego list miał uświadomić Tymoteuszowi, jak się prowadzić w zborze, który jest „filarem i podporą prawdy”.

Paweł udzielił Tymoteuszowi osobistych rad, chcąc mu pomóc w strzeżeniu się fałszywych nauk (4:1-16). W późniejszych czasach niektórzy mieli odpaść od wiary. Jednakże Tymoteusz, dzięki stałemu zwracaniu uwagi na siebie samego i na swe nauczanie, miał ‛wybawić zarówno siebie, jak i tych, którzy się mu przysłuchiwali’.

Tymoteusz otrzymał też rady dotyczące traktowania różnych osób, młodych i starych (5:1-25). Na przykład trzeba się odpowiednio troszczyć o wdowy w podeszłym wieku, mające opinię dobrych chrześcijanek. Zamiast plotkować, młodsze wdowy powinny wychodzić za mąż i rodzić dzieci. Starszych, którzy przewodniczyli we właściwy sposób, należy poczytywać za godnych podwójnego szacunku.

Pobożność i poprzestawanie na swoim

Paweł zakończył list radami na temat pobożności (6:1-21). „Prawdziwa pobożność połączona z poprzestawaniem na swoim” przysparza wielkich zysków, lecz kto postanowił stać się bogatym, tego czeka ruina i zagłada. Tymoteusz powinien walczyć w szlachetnym boju wiary i ‛mocno chwycić się życia wiecznego’. Chcąc uchwycić to rzeczywiste życie, bogaci chrześcijanie nie mieli ‛pokładać nadziei w niepewnych bogactwach, lecz w Bogu’.

[Ramka i ilustracja na stronie 30]

Zbawiona przez rodzenie dzieci: Kiedy Paweł pisał: „Będzie zabezpieczona przez rodzenie dzieci, pod warunkiem, że pozostaną w wierze i miłości oraz w uświęceniu połączonym ze zdrowym rozsądkiem”, nie omawiał kwestii wybawienia do życia wiecznego, lecz stosowną rolę pobożnej niewiasty (1 Tymoteusza 2:11-15). Wydawanie na świat dzieci, opiekowanie się nimi oraz prowadzenie domu miało ją ‛zabezpieczać’ przed brakiem zajęć, plotkowaniem i wtrącaniem się do cudzych spraw (1 Tymoteusza 5:11-15). Obowiązki domowe miały być uzupełnieniem jej służby dla Jehowy. Rzecz jasna wszyscy chrześcijanie powinni zważać na swe postępowanie i mądrze wykorzystywać czas (Efezjan 5:15, 16).