Młodzi ludzie, którzy ‛pokładają ufność w Jehowie’
MŁODZI nie mają monopolu na urodę, tak jak starsi nie są jedynymi osobami wyróżniającymi się mądrością (porównaj Przysłów [Przypowieści] 11:22, BT; Kaznodziei 10:1, Brandstaetter). Trwałe piękno i prawdziwa mądrość są raczej udziałem tych, którzy pokładają ufność w Jehowie i z głębi serca mówią o Nim: „Ty jesteś moim Bogiem” (Psalm 31:14, NW; Przypowieści 9:10; Przysłów 16:31, NW).
Na całym świecie stale rośnie liczba młodych i starych, którzy odznaczają się wewnętrznym pięknem i dowodzą swej mądrości służeniem Bogu oraz głoszeniem dobrej nowiny o Jego Królestwie. Rozważmy choćby przykład ośmioletniej Sabriny.
Sabrina mieszka w Niemczech i chodzi do drugiej klasy. Jest pierwszym Świadkiem Jehowy w swojej szkole. Niestety, koleżanki często jej dokuczały. Jednakże któregoś dnia nauczycielka poprosiła dzieci o przyniesienie na lekcję ulubionej książki. Sabrina postanowiła wziąć Mój zbiór opowieści biblijnych. Była nieco podenerwowana, ale wieczorem w przeddzień zajęć się przygotowała. Ponieważ jej klasa liczy 26 uczniów, dziewczynka zdawała sobie sprawę, że może nie mieć zbyt wiele czasu. Zdecydowała jednak, że nie dopuści, by ktokolwiek przerwał jej wypowiedź, i ufała we wsparcie Jehowy. W wyznaczonym dniu nauczycielka zapytała, kto przyniósł ze sobą książkę i chciałby ją przedstawić jako pierwszy. Ku ogólnemu zaskoczeniu książkę miała tylko Sabrina. Stanęła przed klasą i zaczęła opowiadać, czytać, pokazywać ilustracje i wyjaśniać, że wszystko oparte jest na Biblii. Na koniec zapytała: „Kto chciałby mieć tę książkę?” Jeden egzemplarz wręczyła nauczycielce, a w ciągu następnych kilku dni kolejnych dziesięć dała niektórym uczniom z klasy. Nauczycielka tak skomentowała jej wystąpienie: „Jeszcze nigdy nie widziałam czegoś podobnego”. Za swą pracę Sabrina otrzymała najwyższą ocenę.
Naprawdę wielu młodych Świadków zaznaje radości z rozgłaszania w szkole dobrej nowiny. Zalicza się do nich również Erika, 11-letnia głosicielka z Meksyku. Od wczesnego dzieciństwa uczono ją miłości do Jehowy. Ale Erika jest też wyjątkowo pilną uczennicą. Pewnego razu kazano jej opracować materiał na temat AIDS, nałogu palenia oraz alkoholizmu. Ponieważ dobrze się przygotowała, korzystając z Przebudźcie się!, dostała najlepszy stopień. Nauczycielka spytała Erikę, skąd zaczerpnęła wiadomości, więc dziewczynka dała jej publikacje z artykułami poruszającymi te zagadnienia. Później nauczycielka omówiła te czasopisma z całą klasą. Ze względu na zachowanie, szacunek dla nauczycieli i dobre stopnie Erika dostaje wiele nagród i dyplomów, a także korzysta ze stypendiów. Niemniej za swe największe osiągnięcie uważa to, że dała się rozpoznać jako Świadek Jehowy, że rozpowszechnia literaturę biblijną i wywyższa imię Boże.
Dziesięcioletni Shannon mieszka na Nowej Zelandii. Widzi tylko na jedno oko — drugie stracił, gdy w niemowlęctwie zachorował na raka. Kiedy miał 7 lat, jego matka zaczęła studiować Biblię ze Świadkami Jehowy. Jednakże wkrótce potem zamieszkała bez ślubu z pewnym mężczyzną i postanowiła zrezygnować ze studium. Shannon błagał, by mógł dalej poznawać Biblię, i jego prośba została spełniona. Świadkowie wciąż odwiedzali ten dom, aż w końcu cała trójka zaczęła studiować Pismo Święte i robić postępy duchowe. Po zawarciu związku małżeńskiego matka i ojczym Shannona dali się ochrzcić.
Pewnego dnia Shannon głosił od drzwi do drzwi z żoną nadzorcy podróżującego. Domownik spytał chłopca: „Co się stało z twoim okiem?” „Miałem w nim raka i trzeba je było usunąć” — odparł. „Wkrótce Jehowa da mi w raju nowe oko i właśnie o tym chcieliśmy panu opowiedzieć”.