Dzieci — sprawiacie nam radość!
1 Dziewczęta i chłopcy, czy znacie nakaz Jehowy, żebyście i wy uczestniczyli w działalności zboru? (Powt. Pr. 31:12; Ps. 127:3). Jakże szczęśliwi jesteśmy, mogąc razem z wami oddawać cześć Jehowie! Sprawiacie nam wielką radość, gdy siedzicie spokojnie na zebraniu i uważnie słuchacie. Szczególnie budują nas wasze komentarze, które staracie się wypowiadać własnymi słowami. Cały zbór bardzo się cieszy, gdy przedstawiacie przydzielone zadania w szkole teokratycznej, gdy chętnie przyłączacie się do nas w służbie polowej i gdy słyszymy, że śmiało świadczycie kolegom szkolnym i nauczycielom (Ps. 148:12, 13).
2 Chcemy wam powiedzieć, że jesteśmy z was dumni, obserwując wasze dobre maniery, schludny wygląd, nienaganny tryb życia oraz okazywanie szacunku dorosłym. Nasza radość szczególnie wzrasta, gdy wytyczacie sobie cele teokratyczne, pokazując, że ‛pamiętacie o swoim Wspaniałym Stwórcy’ (Kazn. 12:1; Ps. 110:3).
3 Opowiedzcie nam o swoich celach. Pewien ośmioletni chłopiec zwierzył się nadzorcy okręgu: „Najpierw chciałbym dać się ochrzcić, potem chciałbym pomagać w zborze przy nagłośnieniu i podawaniu mikrofonów, jako porządkowy, w kąciku literatury i jako lektor na studium książki i Strażnicy. Potem chciałbym być sługą pomocniczym, później starszym. Chciałbym też być pionierem i pójść na kurs pionierski. A potem służyć w Betel, być nadzorcą obwodu albo okręgu”. Cóż za piękne docenianie dla przywilejów służby Bożej!
4 Cieszymy się, obserwując, jak w miarę wzrostu fizycznego i duchowego osiągacie swoje cele (por. Łuk. 2:52). Każdego roku tysiące młodych zostaje nie ochrzczonymi głosicielami i robi dalsze postępy, by dać się ochrzcić jako oddani słudzy Jehowy. Nasza radość rośnie, gdy widzimy, że potem podejmujecie pomocniczą służbę pionierską, a nawet wstępujecie w szeregi pionierów stałych. Dzieci, naprawdę sprawiacie nam radość i przysparzacie chwały naszemu niebiańskiemu Ojcu. Oby Jehowa szczodrze wam błogosławił! (Prz. 23:24, 25).