KONA KIMI PUKA o te Watchtower
KONA KIMI PUKA
o te Watchtower
rapa nui
ꞌ
  • ꞌ
  • ā
  • ē
  • ī
  • ō
  • ū
  • ŋ
  • TE PIPIRIA
  • HE PUKA
  • HE PIRI
  • w24 Hora ꞌIti kaka parau 26-31
  • He meꞌe e aŋa ena mo hāꞌūꞌū ki te ŋā taina ena ko haka eꞌa ana

ꞌIna he video mo te meꞌe vae ena e koe.

Ka haoromaꞌi mai, ko hape ꞌā te haka topa haŋa o te video.

  • He meꞌe e aŋa ena mo hāꞌūꞌū ki te ŋā taina ena ko haka eꞌa ana
  • Te Puka Haka ꞌIte o ruŋa o te Haka Tere o Iehoha (hāpī) 2024
  • Te puꞌoko o te tahi kupu vānaŋa
  • Meꞌe pē tū huru ꞌā
  • “E HAKA EꞌA MAI ROTO I A KŌRUA TE KOPE HARA”
  • HE MEꞌE E AŊA ENA E TE TĀTOU PŪꞌOKO HAKA TERE MO HĀꞌŪꞌŪ KI TE TAINA KO HAKA EꞌA ꞌĀ
  • HE MEꞌE MO AŊA E TE NŪNAꞌA A IEHOHA
  • E HAKA ꞌAROHA ꞌE E HĀꞌŪꞌŪ I TE TAŊATA PĒ IEHOHA ꞌĀ
  • E haŋa ꞌe e haka ꞌaroha i te taŋata ko hara nui-nui ꞌā
    Te Puka Haka ꞌIte o ruŋa o te Haka Tere o Iehoha (hāpī) 2024
  • Te nūnaꞌa a Iehoha e uꞌi rō ꞌana i te taŋata hara pē Iehoha ꞌā
    Te Puka Haka ꞌIte o ruŋa o te Haka Tere o Iehoha (hāpī) 2024
  • Ko haŋa ꞌā Iehoha mo huri i te manaꞌu o te taŋata taꞌatoꞌa ꞌo te rāua hara
    Te Puka Haka ꞌIte o ruŋa o te Haka Tere o Iehoha (hāpī) 2024
  • ¿Ko haŋa ꞌā koe mo riro he pūꞌoko haka tere o te nūnaꞌa a Iehoha?
    Te Puka Haka ꞌIte o ruŋa o te Haka Tere o Iehoha (hāpī) 2024
Ka ata uꞌi
Te Puka Haka ꞌIte o ruŋa o te Haka Tere o Iehoha (hāpī) 2024
w24 Hora ꞌIti kaka parau 26-31

HĀPĪ 35

HĪMENE 123 Seamos leales y sumisos al orden teocrático

He meꞌe e aŋa ena mo hāꞌūꞌū ki te ŋā taina ena ko haka eꞌa ana

“ꞌAta hau rō atu te koa ꞌi te raŋi mo te taŋata hara e tahi huri i tōꞌona manaꞌu ki te ꞌAtua ki te iva ꞌahuru mā iva taŋata manaꞌu e tano rō ꞌana a rāua ki te mata o te ꞌAtua” (RUKA 15:7).

TEMA

Por qué hay que sacar de la congregación a algunas personas y cómo los ancianos pueden ayudarlas a arrepentirse y a recuperar su amistad con Jehová.

1, 2. (a) ¿Pē hē a Iehoha e uꞌi ena i te taŋata ko hara ꞌā ꞌe ꞌina he mamae te rāua māhatu ꞌo te rāua hara? (b) ¿He aha te meꞌe haŋa a Iehoha mo te nuꞌu era ko hara ꞌā?

JEHOVÁ no es un Dios permisivo ni tolera los pecados (Sal. 5:4-6). Él espera que respetemos las justas normas que nos ha dado en la Biblia. Claro está, no espera perfección de nosotros porque sabe que somos imperfectos (Sal. 130:3, 4). Pero al mismo tiempo rechaza a los “hombres irreverentes, que convierten la bondad inmerecida de nuestro Dios en una excusa para su conducta descarada” (Jud. 4). De hecho, la Biblia dice que Dios destruirá a “la gente irreverente” en la guerra de Armagedón (2 Ped. 3:7; Apoc. 16:16).

2 Ahora bien, Jehová no quiere que nadie sea destruido. Como vimos en los artículos anteriores, la Biblia deja muy claro que él desea “que todos lleguen a arrepentirse” (2 Ped. 3:9). Los ancianos imitan a Jehová tratando de ayudar con paciencia a quienes han cometido un pecado grave a arrepentirse y recuperar su amistad con él. Sin embargo, no todos aceptan esa ayuda (Is. 6:9). Hay quienes se niegan a cambiar a pesar de que los ancianos intentan varias veces llevarlos al arrepentimiento. ¿Qué se debe hacer en esos casos?

“E HAKA EꞌA MAI ROTO I A KŌRUA TE KOPE HARA”

3. (a) ¿He aha te meꞌe e kī ena e te Pipiria mo aŋa ki te kope e hara e oho nō ena? (b) ¿He aha a tātou e kī ena te kope e hara e oho nō ena, ꞌāꞌana mau ꞌā i haŋa mo haka eꞌa i a ia?

3 Si alguien comete un pecado grave y no se arrepiente, a los ancianos no les queda más opción que seguir el mandato de 1 Corintios 5:13: “Saquen a la persona malvada que está entre ustedes”. En cierto sentido, podría decirse que él mismo ha tomado esa decisión; está recogiendo lo que sembró (Gál. 6:7). ¿Por qué? Porque se ha negado a aceptar la ayuda que los ancianos le han ofrecido repetidas veces (2 Rey. 17:12-15). Sus acciones demuestran que ha decidido no obedecer los mandatos de Jehová (Deut. 30:19, 20).

4. E haka eꞌa ena i te taina mai roto i a tātou, ¿he aha ana haka ꞌite ki te taꞌatoꞌa?

4 Cuando se saca de la congregación a alguien que no se ha arrepentido de un pecado grave, se hace un anuncio para informar a la congregación que esa persona ya no es testigo de Jehová.a Por supuesto, no se hace para humillarla, sino para que la congregación pueda seguir el mandato bíblico de dejar de relacionarse con ella y ni siquiera comer con ella (1 Cor. 5:9-11). Jehová dio esa instrucción por un buen motivo. El apóstol Pablo escribió: “Un poco de levadura fermenta toda la masa” (1 Cor. 5:6). Si no se sacara de la congregación a quien se niega a arrepentirse, los demás hermanos podrían llegar a la conclusión de que no es necesario esforzarse por vivir de acuerdo con las justas normas de Jehová (Prov. 13:20; 1 Cor. 15:33).

5. ¿Pē hē tātou ana uꞌi i te taina era ko haka eꞌa ꞌā ꞌe ꞌo te aha ana uꞌi pē ira?

5 Entonces, ¿cómo debemos ver a quien ya no es testigo de Jehová? Aunque no socializamos con él, no lo vemos como un caso perdido, sino como una oveja que se ha perdido y que puede volver al rebaño. No olvidemos que en algún momento le dedicó su vida a Jehová. Lamentablemente, ahora no está viviendo de acuerdo con esa promesa, así que está en una situación muy peligrosa (Ezeq. 18:31). No obstante, mientras haya tiempo y Jehová esté dispuesto a mostrar misericordia, no perdemos la esperanza de que la persona regrese. Así pues, ¿cómo pueden ayudar los ancianos a quien ha dejado de formar parte de la congregación?

HE MEꞌE E AŊA ENA E TE TĀTOU PŪꞌOKO HAKA TERE MO HĀꞌŪꞌŪ KI TE TAINA KO HAKA EꞌA ꞌĀ

6. ¿He aha te meꞌe aŋa e te tātou pūꞌoko haka tere mo hāꞌūꞌū ki te taina ko haka eꞌa ꞌā?

6 Cuando se saca a alguien de la congregación, ¿qué hacen los ancianos? ¿Lo abandonan por completo y dejan de intentar ayudarlo para que regrese a Jehová? ¡Por supuesto que no! Cuando el comité de ancianos le informe a la persona que no podrá seguir formando parte de la congregación, le explicarán los pasos que debe dar para volver. Pero eso no es todo. En la mayoría de los casos, le dirán que les gustaría volver a reunirse con ella unos pocos meses después para ver si ha cambiado de actitud. Si dice que sí, en esa siguiente reunión los ancianos la invitarán con cariño a arrepentirse y regresar. ¿Y si en ese momento no ha cambiado de actitud? Aun así, los ancianos en el futuro seguirán haciendo esfuerzos de manera periódica por reunirse con ella.

7. ¿Pē hē te tātou pūꞌoko haka tere e haka ꞌaroha ena pē Iehoha ꞌā i te taina era ko haka eꞌa ꞌā? (Jeremías 3:12).

7 Los ancianos deben esforzarse por imitar la compasión de Jehová al tratar a la persona que deja de formar parte de la congregación. Por ejemplo, cuando los israelitas de la antigüedad eran desobedientes, Jehová no se quedaba de brazos cruzados esperando a que volvieran. Más bien, daba el primer paso y trataba de ayudarlos incluso antes de que mostraran cualquier signo de arrepentimiento. Como vimos en el segundo artículo de esta serie, Jehová utilizó el caso del profeta Oseas para mostrar lo compasivo que es. Le dijo a Oseas que, aunque su esposa todavía estaba pecando, le ofreciera reconciliarse con él (Os. 3:1; Mal. 3:7). Al igual que Jehová, los ancianos desean de corazón que la persona se arrepienta y vuelva a la organización, y no le hacen difícil dar ese paso (lea Jeremías 3:12).

8. ¿Pē hē te ꞌaꞌamu o te matuꞌa tane ravaꞌa haka ꞌou era i tāꞌana poki, e haka aŋi-aŋi riva-riva mai ena i te huru haka ꞌaroha o Iehoha? (Ruka 15:7).

8 Recordemos también la parábola del hijo perdido, de la que hablamos en el segundo artículo de esta serie. Tan pronto como su padre alcanzó a verlo, “corrió a su encuentro, lo abrazó y lo besó con ternura” (Luc. 15:20). Notemos que no esperó a que le pidiera perdón. De hecho, tomó la iniciativa, como cualquier padre amoroso haría. Los ancianos sienten algo parecido por las ovejas que se han perdido, y se esfuerzan por ayudarlas a “volver a casa” (Luc. 15:22-24, 32). Cuando un pecador regresa, hay felicidad en el cielo... ¡y también en la Tierra! (Lea Lucas 15:7).

9. ꞌO te haŋa o Iehoha ki te nuꞌu ko hara nui-nui ꞌā, ¿he aha te meꞌe kī ki a rāua?

9 Todo lo que hemos analizado hasta ahora ha dejado claro que Jehová no tolera que quien comete un pecado grave y no se arrepiente siga formando parte de la organización. Al mismo tiempo, él no le da la espalda a esa persona, sino que quiere que regrese. En Oseas 14:4 leemos cómo ve Jehová a quienes se arrepienten: “Sanaré su infidelidad. Los amaré por voluntad propia, porque mi furia se ha alejado”. ¡Qué importante es que los ancianos estén atentos a cualquier señal de que alguien ha empezado a arrepentirse! ¡Y qué importante es que quienes han dejado a Jehová den cuanto antes los pasos necesarios para regresar a él!

10, 11. ¿Pē hē te tātou pūꞌoko haka tere e hāꞌūꞌū ena ki te ŋā nuꞌu ena ko rahi ꞌā te matahiti ꞌo te haka eꞌa?

10 ¿Qué pasa con las personas a las que se sacó de la congregación en el pasado, tal vez muchos años atrás? Puede que ya no estén cometiendo el pecado por el que se les sacó, y en algunas situaciones tal vez ni siquiera recuerden cuál fue el motivo. Sea como sea, los ancianos tratarán de localizar y visitar a todas estas personas. Cuando las visiten, incluso se ofrecerán a orar con ellas y las animarán con cariño a regresar a la congregación. Por supuesto, si alguien lleva muchos años fuera de la organización, está claro que en sentido espiritual estará muy débil. Por eso, si dice que desea volver, los ancianos pueden decidir que algún hermano o hermana le dé clases de la Biblia, incluso aunque todavía no haya sido readmitido. Y siempre serán los ancianos quienes organicen esta medida.

11 Los ancianos quieren imitar la compasión de Jehová. Por eso se esfuerzan por buscar y ayudar a tantas personas como sea posible a saber que, si desean volver, la puerta está abierta. Si alguien muestra que está arrepentido y abandona el pecado, se le puede readmitir sin demora (2 Cor. 2:6-8).

12. (a) ¿ꞌI hora hē te tātou pūꞌoko haka tere ana uꞌi riva-riva he aha te meꞌe mo aŋa? (b) ¿He aha a tātou ana taꞌe kī e ai rō ꞌana te taŋata, ꞌo te rāua hara nui-nui, e ko haka ꞌaroha e Iehoha? (Ka uꞌi takoꞌa te kona e kī ena nota).

12 Hay algunas situaciones en las que los ancianos deben tener una precaución especial antes de readmitir a alguien, como por ejemplo si fue culpable de abuso de menores, si cometió apostasía o si tramó poner fin a un matrimonio. En esos casos, los ancianos tienen que asegurarse de que esté arrepentido de verdad (Mal. 2:14; 2 Tim. 3:6). Ellos tienen que proteger a las ovejas. Pero al mismo tiempo debemos comprender que Jehová aceptará de nuevo en su pueblo a cualquier persona que se arrepienta de corazón y deje de cometer pecados graves. Por tanto, aunque los ancianos tomarán las debidas precauciones al tratar con aquellos que en el pasado se comportaron de manera cruel o traicionera, no llegarán al punto de afirmar que quienes cometen ciertos tipos de pecados nunca podrán recibir la misericordia de Jehová (1 Ped. 2:10).b

HE MEꞌE MO AŊA E TE NŪNAꞌA A IEHOHA

13. ¿He aha te meꞌe mo aŋa ki te taina ko ture ꞌana ꞌi muꞌa o te taꞌatoꞌa ꞌe he aha te meꞌe mo aŋa ki te kope ko haka eꞌa ꞌana?

13 Como vimos en el artículo anterior, a veces se hace un anuncio de que alguien ha sido censurado. En ese caso, podemos seguir relacionándonos con él porque sabemos que se ha arrepentido y ha dejado de cometer el pecado (1 Tim. 5:20). Sigue formando parte de la congregación y necesita que los hermanos lo animen a continuar haciendo lo que es correcto (Heb. 10:24, 25). Ahora bien, la situación es muy diferente cuando se saca a alguien de la congregación. En ese caso, dejamos de relacionarnos con él y ni siquiera comemos con él (1 Cor. 5:11).

14. Hai meꞌe e hāpī ena e te Pipiria, ¿he aha te tātou meꞌe mo uꞌi mo aŋa ki te nuꞌu haka eꞌa era mai roto i a tātou? (Ka mataꞌitaꞌi takoꞌa i te hohoꞌa).

14 ¿Significa todo esto que, cuando se saca a una persona de la congregación, debemos ignorarla por completo? No necesariamente. Está claro que no vamos a socializar con ella. Pero los cristianos pueden usar su conciencia educada por la Biblia para decidir si invitarán a alguien que fue sacado de la congregación —quizás un familiar o alguien que solía ser un amigo cercano— a una reunión de congregación. ¿Y cómo hay que tratarlo si asiste? En el pasado, no lo habríamos saludado. Pero, en este caso también, cada cristiano debe usar su conciencia educada por la Biblia. Puede que algunos se sientan cómodos saludando a la persona o dándole la bienvenida. Ahora bien, lo que no haríamos sería tener una conversación larga o socializar con ella.

Serie de imágenes: 1. Una hermana llama por teléfono a una mujer que fue sacada de la congregación y la invita a una reunión de congregación. 2. La hermana y su esposo saludan con cariño a la mujer en el Salón del Reino.

Cada cristiano puede utilizar su conciencia educada por la Biblia para decidir si invitará a una reunión a alguien a quien se sacó de la congregación o si le dará la bienvenida con un saludo breve cuando asista a una reunión. (Vea el párrafo 14).


15. ¿O ruŋa i a ai e vānaŋa ena te kupu vānaŋa o te 2 Iovani 9-11? (Ka uꞌi takoꞌa te kona e kī ena “¿Estaban hablando Juan y Pablo del mismo tipo de pecado?”).

15 Puede que nos preguntemos: “¿Pero no dice la Biblia que quien saluda a estas personas ‘se hace cómplice de sus malas acciones’?” (lea 2 Juan 9-11). El contexto indica que estos versículos se refieren a apóstatas y a los que promueven activamente la mala conducta (Apoc. 2:20). Por tanto, si una persona promueve activamente enseñanzas apóstatas u otros pecados, los ancianos no harían planes para visitarla. Por supuesto, todavía existe la posibilidad de que cambie. Pero, mientras eso no suceda, no la saludaríamos ni la invitaríamos a asistir a una reunión de congregación.

¿Estaban hablando Juan y Pablo del mismo tipo de pecado?

En su segunda carta, el apóstol Juan escribió por inspiración: “Si alguien viene a ustedes y no trae estas enseñanzas, no lo reciban en sus casas ni lo saluden. Porque el que lo saluda se hace cómplice de sus malas acciones” (2 Juan 10, 11).

Por otro lado, en 1 Corintios 5:11, Pablo dijo que los cristianos debemos dejar de relacionarnos con quienes han sido sacados de la congregación. Ahora bien, ¿estaban Juan y Pablo hablando de personas que han cometido el mismo tipo de pecado? Todo indica que no.

Notemos que cada apóstol se estaba refiriendo a una situación diferente. Pablo hablaba de un hombre que había caído en la inmoralidad sexual. Sin embargo, unos 43 años después, Juan estaba hablando de apóstatas y de otras personas que enseñan activamente ideas falsas y animan a otros a hacer cosas que la Biblia condena. Por ejemplo, algunos estaban enseñando que Jesús no era el Cristo (1 Juan 2:22; 4:2, 3).

Cuando Juan escribió sus cartas, la apostasía ya estaba bastante extendida. Aunque sabía que no podría detenerla, como apóstol cumplió con su responsabilidad de actuar “como restricción” frenándola tanto tiempo como fuera posible (2 Tes. 2:7).

Juan les advirtió a los hermanos que no se dejaran engañar por aquellos falsos maestros. Les mandó que nunca les permitieran entrar en sus casas ni los saludaran. Saludar a un apóstata sería darle una oportunidad para que enseñe sus ideas retorcidas y corruptas. Lo mismo sucedería si respondiéramos a lo que los apóstatas publican en las redes sociales o en páginas de internet. Si alguien saludara a un apóstata, se haría “cómplice de sus malas acciones”.

En cambio, como se ve en el capítulo 5 de 1 Corintios, Pablo habló de sacar de la congregación a un hombre que había caído en la inmoralidad sexual. Todo indica que no era un apóstata ni estaba animando activamente a otras personas a violar las leyes de Dios (compare con Apocalipsis 2:20). Así que, aunque Pablo les mandó a los cristianos que dejaran de relacionarse con él y que ni siquiera comieran con él, no les dijo que nunca pudieran saludarlo de manera breve.

E HAKA ꞌAROHA ꞌE E HĀꞌŪꞌŪ I TE TAŊATA PĒ IEHOHA ꞌĀ

16, 17. (a) ¿He aha te meꞌe haŋa a Iehoha mo aŋa e te nuꞌu era ko hara ꞌā? (Ezequiel 18:32). (b) ¿Pē hē te tātou pūꞌoko haka tere e riva ena mo puꞌa i te rima ki a Iehoha ꞌi te hora e hāꞌūꞌū ena i te nuꞌu hara?

16 ¿Qué hemos aprendido en estos cinco artículos? Que Jehová no quiere que nadie sea destruido (lea Ezequiel 18:32). Quiere que los pecadores se reconcilien con él (2 Cor. 5:20). Por eso tantas veces a lo largo de la historia Jehová les ha pedido a quienes lo han abandonado que se arrepientan y vuelvan a él. Y qué privilegio tienen los ancianos de poder colaborar con Jehová en ayudar a arrepentirse a quienes han cometido un pecado grave (Rom. 2:4; 1 Cor. 3:9).

17 ¡Qué bonito es imaginar la alegría que se produce en el cielo cuando los pecadores se arrepienten! Nuestro Padre celestial, Jehová, se siente muy feliz cada vez que una de sus ovejas perdidas regresa a la congregación. Continuemos meditando siempre en la compasión, la misericordia y la bondad inmerecida de Jehová, y así el amor que sentimos por él se hará cada día más fuerte (Luc. 1:78).

¿HE AHA TAꞌA MEꞌE MO PĀHONO?

  • ¿ꞌO te aha he meꞌe tano mo haka eꞌa i te taŋata mai roto i te nūnaꞌa a Iehoha?

  • ¿Pē hē te tātou pūꞌoko haka tere e haka ꞌaroha ena i te taŋata pē Iehoha ꞌā?

  • Hai meꞌe e hāpī mai ena e te Pipiria, ¿he aha te meꞌe mo uꞌi mo aŋa e tahi e tahi o tātou ki te ŋā kope era ko haka eꞌa ꞌā?

HĪMENE 111 Los motivos de nuestro gozo

a Ya no diremos que una persona ha sido expulsada. De acuerdo con las palabras de Pablo en 1 Corintios 5:13, diremos que se le ha sacado de la congregación.

b Según la Biblia, un pecado imperdonable no es un tipo particular de pecado, sino uno que comete alguien que tiene una actitud endurecida y se ha puesto en contra de Dios de forma permanente. Solo Jehová y Jesús pueden juzgar quiénes han cometido un pecado que nunca será perdonado (Mar. 3:29; Heb. 10:26, 27).

    Puka pāpaꞌi hai ꞌarero Rapa Nui (2011-2025)
    Ka Eꞌa
    Ka Uru
    • rapa nui
    • Haka ma'u
    • Huru haŋa ꞌaꞌau
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Te huru tano mo aŋa i roto nei
    • Te meꞌe mo taꞌe aŋa e mātou
    • Configuración de privacidad
    • JW.ORG
    • Ka Uru
    Haka ma'u