Isaija

2 Ko poslednja dive i gora ki koja tano e Jehovaso ćher ka ovel utvrdimi upreder o gorska vrhija, ka ovel vazdimi upreder o bregija, hem koro late ka aven sa o narodija. 3 But narodija ka đan hem ka phenen: „Aven! Hajde te đa ki e Jehovasi gora, ko ćher ando Jakoveso Devel! Ov ka sikavi amen pekle drumija, hem ka phira ko olese staze.“ Sose ando Sion ka avel o zakon hem e Jehovaso lafi ando Jerusalim. 4 Ov ka sudini e narodonđe hem ka ispravini odova so valjani maškaro but narodija. On ka kovinen pe mačija ko raonikija hem pe koplja ko srpija. O manuša na ka vazden o mač jekh upro avereste niti više ka sikljon te maren pe. 8 Olengi phuv tani pherdi devela kola na vredinena. Klaninena pe odolese so pe vastencar ćerđe, odolese so pe najencar ćerđe.