ကမ္ဘာဦး

၁ အစအဦးမှာ ဘုရားသခင်က ကောင်းကင်နဲ့ မြေကြီးကို ဖန်ဆင်းတယ်။+

၂ မြေကြီးဟာ ပုံစံမပီပြင်သေးဘူး။ လဟာပြင်ကြီး ဖြစ်နေတယ်။ ရေပြင်ကြီးပေါ်မှာ+ အမှောင်ထု ဖုံးလွှမ်းနေတယ်။ ရေမျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ ဘုရားသခင်ရဲ့ စွမ်းအားတော်+ သက်ရောက်လှုပ်ရှားနေတယ်။+

၃ ဘုရားသခင်က “အလင်းဖြစ်စေ” လို့ပြောတဲ့အခါ အလင်းဖြစ်လာတယ်။+ ၄ အဲဒီအလင်း ကောင်းတယ်ဆိုတာကို မြင်ပြီးနောက် အလင်းနဲ့အမှောင်ကို ဘုရားသခင် ခွဲခြားလိုက်တယ်။ ၅ အလင်းကို နေ့၊ အမှောင်ကိုတော့ ညလို့ ခေါ်တယ်။+ ညဦး ကုန်လွန်သွားပြီးနောက် နံနက်ရောက်လာတယ်။ ဒါဟာ ပထမနေ့ဖြစ်တယ်။

၆ ဘုရားသခင်က “ရေထုကြားမှာ ဟင်းလင်းပြင်ကြီး+ ဖြစ်ပေါ်ပြီး ရေထုနှစ်ခုကို ခြားထားစေ” လို့ပြောတယ်။+ ၇ ဟင်းလင်းပြင်ကြီးကို ဖန်ဆင်းပြီး ဟင်းလင်းပြင်အောက်က ရေထုနဲ့ ဟင်းလင်းပြင်ပေါ်က ရေထုကို ခွဲခြားလိုက်တယ်။+ အဲဒီအတိုင်း ဖြစ်လာတယ်။ ၈ ဘုရားသခင်က ဟင်းလင်းပြင်ကြီးကို မိုးကောင်းကင်လို့ ခေါ်တယ်။ ညဦး ကုန်လွန်သွားပြီးနောက် နံနက်ရောက်လာတယ်။ ဒါဟာ ဒုတိယနေ့ဖြစ်တယ်။

၉ ဘုရားသခင်က “မိုးကောင်းကင်အောက်က ရေတွေအားလုံး တစ်နေရာမှာ စုဝေးစေ၊ ကုန်းမြေ ပေါ်စေ” လို့ပြောတဲ့အခါ+ အဲဒီအတိုင်း ဖြစ်လာတယ်။ ၁၀ ကုန်းမြေကို မြေကြီး၊+ ရေအစုအဝေးကိုတော့ ပင်လယ်လို့ ခေါ်တယ်။+ အဲဒါကောင်းတယ်ဆိုတာကို ဘုရားသခင် မြင်တယ်။+ ၁၁ “မြေပေါ်မှာ မြက်ပင်တွေ၊ မျိုးစေ့ပါတဲ့ အပင်တွေ၊ မျိုးစေ့ပါတဲ့ သီးပင်တွေ အမျိုးအလိုက် ပေါက်စေ” လို့ပြောတဲ့အခါ အဲဒီအတိုင်း ဖြစ်လာတယ်။ ၁၂ မြေပေါ်မှာ မြက်ပင်တွေ၊ မျိုးစေ့ပါတဲ့အပင်တွေ၊+ မျိုးစေ့ပါတဲ့သီးပင်တွေ အမျိုးအလိုက် ပေါက်လာတယ်။ အဲဒါကောင်းတယ်ဆိုတာကို ဘုရားသခင် မြင်တယ်။ ၁၃ ညဦး ကုန်လွန်သွားပြီးနောက် နံနက် ရောက်လာတယ်။ ဒါဟာ တတိယနေ့ဖြစ်တယ်။

၁၄ ဘုရားသခင်က “နေ့နဲ့ညကို ပိုင်းခြားဖို့+ ကောင်းကင်ပြင်မှာ အလင်းအိမ်တွေ ပေါ်လာစေ။+ အလင်းအိမ်တွေက ဥတုရာသီတွေ၊ နေ့ရက်တွေ၊ နှစ်တွေကို သတ်မှတ်ပေးမယ်။+ ၁၅ ကမ္ဘာမြေကို အလင်းပေးဖို့ ကောင်းကင်ပြင်မှာ အလင်းအိမ်တွေအဖြစ် ရှိနေလိမ့်မယ်” လို့ပြောတယ်။ အဲဒီအတိုင်း ဖြစ်လာတယ်။ ၁၆ ဘုရားသခင်က အလင်းအိမ်ကြီး နှစ်လုံးကို ဖန်ဆင်းတယ်။ နေ့ကို ကြီးစိုးဖို့ အကြီးတစ်လုံး၊+ ညကို ကြီးစိုးဖို့ အငယ်တစ်လုံးနဲ့ ကြယ်တွေကိုလည်း ဖန်ဆင်းတယ်။+ ၁၇ အဲဒီအလင်းအိမ်တွေကို ကောင်းကင်ပြင်မှာ ထားလိုက်တယ်။ ကမ္ဘာမြေကို အလင်းပေးဖို့၊ ၁၈ နေ့နဲ့ညကို ကြီးစိုးဖို့၊ အလင်းနဲ့အမှောင်ကို ပိုင်းခြားဖို့ပဲ။+ အဲဒါကောင်းတယ်ဆိုတာကို ဘုရားသခင် မြင်တယ်။ ၁၉ ညဦး ကုန်လွန်သွားပြီးနောက် နံနက်ရောက်လာတယ်။ ဒါဟာ စတုတ္ထနေ့ဖြစ်တယ်။

၂၀ ဘုရားသခင်က “ရေထဲမှာ သတ္တဝါတွေ* ပေါက်ဖွားစေ။ ပျံတတ်တဲ့ သတ္တဝါတွေလည်း မြေပြင်အထက် မိုးကောင်းကင်မှာ ပျံသန်းစေ” လို့ပြောပြီး၊+ ၂၁ ပင်လယ်သတ္တဝါကြီးတွေ၊ ရေထဲမှာသွားလာတဲ့ သတ္တဝါတွေ၊ ပျံတတ်တဲ့ သတ္တဝါတွေကို အမျိုးအလိုက် ဖန်ဆင်းတယ်။ အဲဒါကောင်းတယ်ဆိုတာကို ဘုရားသခင် မြင်တယ်။ ၂၂ ဒါနဲ့ “မျိုးပွားပြီး များပြားကြ။ ပင်လယ်ကို ပြည့်စေကြ။+ မြေပေါ်မှာလည်း ပျံတတ်တဲ့ သတ္တဝါတွေ ပွားများစေကြ” ဆိုပြီး သူတို့ကို ကောင်းချီးပေးတယ်။ ၂၃ ညဦး ကုန်လွန်သွားပြီးနောက် နံနက်ရောက်လာတယ်။ ဒါဟာ ပဉ္စမနေ့ဖြစ်တယ်။

၂၄ ဘုရားသခင်က “သားယဉ်၊ တွားသွားသတ္တဝါ၊ သားရဲစတဲ့ သတ္တဝါတွေ မြေပေါ်မှာ အမျိုးအလိုက် ပေါက်ဖွားစေ” လို့ပြောတဲ့အခါ+ အဲဒီအတိုင်း ဖြစ်လာတယ်။ ၂၅ သားယဉ်၊ သားရဲ၊ တွားသွားသတ္တဝါတွေကို အမျိုးအလိုက် ပေါက်ဖွားစေတယ်။ အဲဒါကောင်းတယ်ဆိုတာကို ဘုရားသခင် မြင်တယ်။

၂၆ ဘုရားသခင်က “ငါတို့ရဲ့+ ပုံသဏ္ဌာန်အတိုင်း၊+ ငါတို့နဲ့တူတဲ့ လူကို+ ဖန်ဆင်းကြစို့။ သူက ပင်လယ်ငါးတွေ၊ မိုးကောင်းကင်မှာပျံတဲ့ ငှက်တွေ၊ သားယဉ်တွေ၊ တွားသွားသတ္တဝါတွေနဲ့ မြေတစ်ပြင်လုံးကို အုပ်စိုးစေ” လို့ပြောတယ်။+ ၂၇ ဘုရားသခင်က မိမိပုံသဏ္ဌာန်အတိုင်း လူကို ဖန်ဆင်းတယ်။ ဘုရားသခင့် ပုံသဏ္ဌာန်အတိုင်း ယောက်ျားနဲ့မိန်းမကို ဖန်ဆင်းတယ်။+ ၂၈ ပြီးတော့ “သားသမီးတွေ အများကြီး မွေးကြ။ ကမ္ဘာမြေကို ပြည့်စေပြီး+ အုပ်ထိန်းကြ။+ ပင်လယ်ငါးတွေ၊ မိုးကောင်းကင်မှာပျံတဲ့ ငှက်တွေ၊ ကုန်းသတ္တဝါတွေကို အုပ်စိုးကြ”+ လို့ပြောပြီး သူတို့ကို ကောင်းချီးပေးတယ်။

၂၉ ဘုရားသခင်က “မြေတစ်ပြင်လုံးမှာရှိတဲ့ မျိုးစေ့ပါတဲ့ အပင်တွေ၊ မျိုးစေ့ပါတဲ့ သီးပင်တွေကို ငါပေးတယ်။ ဒါတွေဟာ မင်းတို့စားဖို့ပဲ။+ ၃၀ သားရဲတွေ၊ မိုးကောင်းကင်မှာပျံတဲ့ ငှက်တွေ၊ မြေပေါ်မှာသွားလာတဲ့ သက်ရှိသတ္တဝါတွေ စားဖို့ စိမ်းလန်းတဲ့ အပင်အားလုံးကိုလည်း ငါပေးပြီ” လို့ပြောတယ်။+ အဲဒီအတိုင်း ဖြစ်လာတယ်။

၃၁ ဘုရားသခင်က ဖန်ဆင်းထားရာအားလုံး သိပ်ကောင်းတယ်ဆိုတာကို မြင်တယ်။+ ညဦး ကုန်လွန်သွားပြီးနောက် နံနက်ရောက်လာတယ်။ ဒါဟာ ဆဋ္ဌမနေ့ဖြစ်တယ်။

၂ ကောင်းကင်နဲ့ မြေကြီးကို၊ အဲဒါတွေပေါ် ရှိသမျှကို ဖန်ဆင်းပြီးသွားပြီ။+ ၂ သတ္တမနေ့မတိုင်ခင်မှာ ဘုရားသခင်က အလုပ်တွေကို လက်စသတ်လိုက်ပြီ။ သတ္တမနေ့မှာ ဖန်ဆင်းတဲ့ အလုပ်အားလုံးကနေ စတင်အနားယူတယ်။+ ၃ ဘုရားသခင်ဟာ ရည်ရွယ်ထားသမျှကို ဖန်ဆင်းပြီးသွားလို့ သတ္တမနေ့မှာ အနားယူနေတဲ့အတွက် အဲဒီနေ့ကို ကောင်းချီးပေးပြီး မြင့်မြတ်တဲ့နေ့* လို့သတ်မှတ်တယ်။

၄ ကောင်းကင်နဲ့ မြေကြီးကို ယေဟောဝါ* ဘုရား ဖန်ဆင်းတဲ့နေ့မှာ+ ကောင်းကင်နဲ့မြေကြီး ဖြစ်ပေါ်လာပုံ သမိုင်းကြောင်းကတော့–

၅ ယေဟောဝါဘုရားက မြေပေါ် မိုးမရွာစေတဲ့အတွက်၊ ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးသူလည်း မရှိတဲ့အတွက် မြေပေါ်မှာ ဘာချုံပင်၊ ဘာအပင်မှ မပေါက်သေးဘူး။ ၆ ဒါပေမဲ့ မြေထဲကနေ ရေခိုးရေငွေ့တွေ တက်လာပြီး မြေတစ်ပြင်လုံး စိုစွတ်နေတယ်။

၇ ယေဟောဝါဘုရားက လူကို မြေမှုန့်နဲ့ ပုံဖော်ပြီး+ နှာခေါင်းထဲ အသက်စွမ်းအားကို မှုတ်လိုက်တဲ့အခါ+ လူဟာ အသက်ရှင်သူ* ဖြစ်လာတယ်။+ ၈ ယေဟောဝါဘုရားက အရှေ့ဘက်၊ ဧဒင်အရပ်မှာ ဥယျာဉ်စိုက်ပျိုးပြီး+ ဖန်ဆင်းထားတဲ့လူကို အဲဒီမှာ နေစေတယ်။+ ၉ ယေဟောဝါဘုရားက စားချင်စရာကောင်းပြီး လှပတဲ့အပင်အမျိုးမျိုးကို မြေပေါ်မှာ ပေါက်စေတယ်။ အကောင်းအဆိုး သိကျွမ်းရာအပင်ကို+ ပေါက်စေတယ်။ ဥယျာဉ်ထဲမှာ အသက်ပင်ကိုလည်း+ ပေါက်စေတယ်။

၁၀ ဥယျာဉ်ကို ရေပေးဖို့ ဧဒင်အရပ်ကနေ မြစ်တစ်စင်း စီးဆင်းလာပြီး မြစ်လေးသွယ်အဖြစ် ဖြာထွက်သွားတယ်။ ၁၁ ပထမမြစ်က ဖိရှုန်ဖြစ်ပြီး ရွှေထွက်တဲ့ ဟဝိလနယ်မြေတစ်လျှောက်လုံးကို ကွေ့ပတ်စီးဆင်းတယ်။ ၁၂ အဲဒီနယ်မြေကရွှေဟာ အရည်အသွေးကောင်းတယ်။ သစ်စေးမွှေး* နဲ့ မဟူရာကြောင်ဝင်ကျောက်လည်း ထွက်တယ်။ ၁၃ ဒုတိယမြစ်က ဂိဟုန်ဖြစ်ပြီး ကုရှနယ်မြေတစ်လျှောက်လုံးကို ကွေ့ပတ်စီးဆင်းတယ်။ ၁၄ တတိယမြစ်က တိုက်ဂရစ်*+ ဖြစ်ပြီး အဆီးရီးယားပြည်+ အရှေ့ဘက်ကို စီးဆင်းတယ်။ စတုတ္ထမြစ်က ယူဖရေးတီး+ ဖြစ်တယ်။

၁၅ ယေဟောဝါဘုရားက လူကို ဧဒင်ဥယျာဉ်မှာ နေခိုင်းတယ်။ ဥယျာဉ်ကို ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးပြီး ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ခိုင်းတယ်။+ ၁၆ ပြီးတော့ ယေဟောဝါဘုရားက “ဥယျာဉ်ထဲမှာရှိတဲ့ အပင်အားလုံးရဲ့အသီးကို မင်း စိတ်ကြိုက်စားခွင့်ရှိတယ်။+ ၁၇ ဒါပေမဲ့ အကောင်းအဆိုး သိကျွမ်းရာအပင်ရဲ့ အသီးကိုတော့ မစားနဲ့။ စားတဲ့နေ့မှာ မင်း သေကိုသေရမယ်”+ လို့သူ့ကို မိန့်မှာတယ်။

၁၈ ယေဟောဝါဘုရားက “လူဟာ တစ်ယောက်တည်း ဆက်နေဖို့ မသင့်တော်ဘူး။ သူ့ကို ကူညီမယ့်သူ၊ သူနဲ့တွဲဖက်ညီသူကို ငါလုပ်ပေးမယ်” လို့ပြောတယ်။+ ၁၉ ယေဟောဝါဘုရားက မြေမှုန့်နဲ့ဖန်ဆင်းထားတဲ့ သားရဲတွေ၊ ပျံတတ်တဲ့ သတ္တဝါတွေကို လူရှိရာဆီ ခေါ်လာပြီး နာမည်ပေးခိုင်းတယ်။ သတ္တဝါအားလုံး သူပေးတဲ့အတိုင်း နာမည်တွင်သွားတယ်။+ ၂၀ လူက သားယဉ်၊ သားရဲ၊ ပျံတတ်တဲ့ သတ္တဝါတွေကို နာမည်ပေးတယ်။ သူ့ဆီမှာတော့ ကူညီမယ့်သူ၊ တွဲဖက်ညီသူ မရှိသေးဘူး။ ၂၁ ဒါကြောင့် ယေဟောဝါဘုရားက လူကို အိပ်မောကျစေတယ်။ သူအိပ်ပျော်နေတုန်း နံရိုးတစ်ချောင်း ထုတ်ယူပြီး အဲဒီနေရာကို အသားနဲ့ ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ ၂၂ ယေဟောဝါဘုရားက အဲဒီနံရိုးနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ဖန်ဆင်းပြီး လူရှိရာဆီ ခေါ်လာတယ်။+

၂၃ အဲဒီအခါ လူက

၂၄ ဒါကြောင့် ယောက်ျားက မိဘကိုထားခဲ့ပြီး ဇနီးနဲ့ မခွဲအတူ နေလိမ့်မယ်။ သူတို့ဟာ တစ်သားတစ်ကိုယ်တည်း ဖြစ်လိမ့်မယ်။+ ၂၅ လူလင်မယားဟာ အဝတ်မဝတ်ထားပေမဲ့+ မရှက်ကြဘူး။

၃ မြွေဟာ+ ယေဟောဝါဘုရား ဖန်ဆင်းတဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေထဲမှာ သတိအကြီးဆုံးပဲ။* မြွေက မိန်းမကို “ဥယျာဉ်ထဲမှာရှိတဲ့ အပင်အားလုံးရဲ့အသီးကို မစားနဲ့လို့ ဘုရားသခင် တကယ်ပဲပြောသလား” ဆိုပြီးမေးတယ်။+ ၂ မိန်းမက “ဥယျာဉ်ထဲမှာရှိတဲ့ အပင်တွေရဲ့အသီးကို ကျွန်မတို့ စားလို့ရပါတယ်။+ ၃ ဥယျာဉ်ထဲက အပင်တစ်ပင်ရဲ့ အသီးကိုတော့+ ‘မစားနဲ့၊ မထိနဲ့။ စားမယ်၊ ထိမယ်ဆိုရင် သေရမယ်’ ဆိုပြီး ဘုရားသခင် မှာထားတယ်” လို့ပြန်ဖြေတယ်။ ၄ မြွေကလည်း “မင်းတို့ လုံးဝ သေမှာမဟုတ်ဘူး။+ ၅ တကယ်တော့ အဲဒီအသီးကို စားတဲ့နေ့မှာပဲ မျက်စိပွင့်* လာမယ်၊ အကောင်းအဆိုးကို သိလာပြီး ဘုရားလို ဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ+ ဘုရားသခင်သိတယ်” လို့ပြောတယ်။

၆ အဲဒီအပင်ရဲ့အသီးဟာ စားချင်စရာ၊ လှပပြီး မက်မောစရာကောင်းတာကို မိန်းမမြင်တဲ့အခါ ခူးစားလိုက်တယ်။+ လူယောက်ျားကိုပေးတော့ သူလည်း စားတယ်။+ ၇ အဲဒီအခါ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်စိပွင့်လာပြီး အဝတ်မဝတ်ထားမှန်း သိလာကြတယ်။ ဒါကြောင့် သဖန်းရွက်တွေကို သီပြီး ဝတ်ကြတယ်။+

၈ ညနေပိုင်းရောက်တော့ လူလင်မယားဟာ ဥယျာဉ်ထဲ လျှောက်လာတဲ့ ယေဟောဝါဘုရားရဲ့ အသံကို ကြားရတယ်။ ဒါနဲ့ ယေဟောဝါဘုရား မမြင်အောင် သစ်ပင်တွေကြားမှာ ပုန်းနေကြတယ်။ ၉ ယေဟောဝါဘုရားက “မင်း ဘယ်မှာလဲ” ဆိုပြီး ယောက်ျားကို အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်တယ်။ ၁၀ နောက်ဆုံးမှာ ယောက်ျားက “ဥယျာဉ်ထဲမှာ ကိုယ်တော့်အသံကို ကြားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် အဝတ်မဝတ်ထားလို့ ကြောက်ပြီး ပုန်းနေတာပါ” ဆိုပြီးပြောတယ်။ ၁၁ အဲဒီအခါ ဘုရားသခင်က “မင်း အဝတ်မဝတ်ထားဘူးလို့ ဘယ်သူပြောသလဲ။+ မစားနဲ့လို့ ငါမိန့်မှာထားတဲ့ အပင်ရဲ့အသီးကို စားလိုက်ပြီလား”+ လို့မေးတော့၊ ၁၂ ယောက်ျားက “ကိုယ်တော်ပေးတဲ့ မိန်းမက အဲဒီအပင်ရဲ့အသီးကို ကျွေးလို့ ကျွန်တော်စားမိတာပါ” ဆိုပြီး ဖြေတယ်။ ၁၃ ဒါနဲ့ ယေဟောဝါဘုရားက “မင်း ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ” လို့မေးတဲ့အခါ မိန်းမက “မြွေလှည့်စားလို့ စားမိတာပါ”+ လို့ဖြေတယ်။

၁၄ ဒါနဲ့ ယေဟောဝါဘုရားက မြွေကို+ “အခုလိုလုပ်တဲ့အတွက် သားယဉ်၊ သားရဲတွေထဲမှာ မင်း ကျိန်စာသင့်ပြီ။ ဝမ်းနဲ့တွားသွားပြီး မြေမှုန့်ကို တစ်သက်လုံး စားရမယ်။ ၁၅ မင်းနဲ့+ မိန်းမကိုရော+ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်နဲ့+ မိန်းမရဲ့မျိုးနွယ်ကိုပါ+ ငါရန်ငြိုးဖွဲ့စေမယ်။+ သူက မင်းရဲ့ခေါင်းကို ကြိတ်လိမ့်မယ်။+ မင်းလည်း သူ့ဖနောင့်ကို ပေါက်ရလိမ့်မယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၁၆ မိန်းမကိုလည်း “မင်းဟာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ချိန်မှာ ဒုက္ခအများကြီး ကြုံရမယ်။ ဝေဒနာခံစားပြီး သားဖွားရမယ်။ ကိုယ့်ယောက်ျားကို တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်။ သူက မင်းကို ဩဇာလွှမ်းမိုးလိမ့်မယ်” လို့ပြောတယ်။

၁၇ အာဒံ* ကိုတော့ “မင်းက မိန်းမစကား နားထောင်ပြီး ‘မစားနဲ့’ လို့ ငါမိန့်မှာထားတဲ့ အပင်ရဲ့အသီးကို စားတဲ့အတွက်+ မြေကြီးဟာ ကျိန်စာသင့်ပြီ။+ မြေထွက်သီးနှံစားရဖို့ တစ်သက်လုံး မင်း ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ကိုင်ရလိမ့်မယ်။+ ၁၈ မြေပေါ်မှာ ဆူးပင်တွေ၊ ချုံပင်တွေ ပေါက်လာမယ်။ မြေပေါ်မှာပေါက်တဲ့ အပင်တွေကို မင်း စားရမယ်။ ၁၉ မြေကြီးကဖြစ်လာတဲ့မင်းဟာ+ မြေကြီးကို ပြန်သွားချိန်အထိ ချွေးထွက်အောင် ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်မှ အစာစားရမယ်။ မင်းဟာ မြေမှုန့်ဖြစ်တဲ့အတွက် မြေမှုန့်ကိုပဲ ပြန်ရမယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၂၀ အဲဒီနောက် အာဒံက ဇနီးကို ဧဝ* လို့နာမည်ပေးတယ်။ ဧဝဟာ အသက်ရှင်သူအားလုံးရဲ့ မိခင်ဖြစ်လာမှာမို့လို့ပဲ။+ ၂၁ ယေဟောဝါဘုရားက အာဒံနဲ့သူ့မိန်းမ ဝတ်ဆင်ဖို့ သားရေဝတ်လုံရှည် လုပ်ပေးတယ်။+ ၂၂ ပြီးတော့ ယေဟောဝါဘုရားက “ဒီလူဟာ ငါတို့လိုပဲ အကောင်းအဆိုးကို သိလာပြီ။+ အခု အသက်ပင်ရဲ့+ အသီးကို ယူစားပြီး ထာဝစဉ်အသက်ရှင်တာမျိုးမဖြစ်ရလေအောင် တစ်ခုခုလုပ်မှ ဖြစ်မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၂၃ ဒါနဲ့ ယေဟောဝါဘုရားက မြေကြီးကဖြစ်လာတဲ့လူကို မြေကို ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးဖို့+ ဧဒင်ဥယျာဉ်+ အပြင်ဘက် နှင်ထုတ်လိုက်တယ်။ ၂၄ အဲဒီလိုနှင်ထုတ်ပြီးနောက် အသက်ပင်ဆီ သွားတဲ့လမ်းကို စောင့်ကြပ်ဖို့ အဆက်မပြတ် လည်နေတဲ့ မီးဓားစက်နဲ့ ခေရုဗိမ်တွေ*+ ကို ဧဒင်ဥယျာဉ်အရှေ့မှာ ထားလိုက်တယ်။

၄ အာဒံက ဇနီးဧဝနဲ့အတူအိပ်တော့ ဧဝမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတယ်။+ ကာအိနကို+ မွေးတဲ့အခါ ဧဝက “ယေဟောဝါဘုရားရဲ့ အကူအညီနဲ့ သားလေးမွေးပြီ” လို့ပြောတယ်။ ၂ နောက်တော့ ညီအာဗေလကို+ မွေးတယ်။

အာဗေလဟာ သိုးထိန်း၊ ကာအိနဟာ ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးသူ ဖြစ်လာတယ်။ ၃ အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက်မှာ ကာအိနက ယေဟောဝါဆီ ပူဇော်ဖို့ သီးနှံတချို့ ယူလာတယ်။ ၄ အာဗေလလည်း သိုးအုပ်ထဲက သားဦးတချို့နဲ့+ သိုးအဆီကို ယူလာတယ်။ ယေဟောဝါက အာဗေလနဲ့ သူပူဇော်တဲ့ အလှူကို နှစ်သက်ပေမဲ့၊+ ၅ ကာအိနနဲ့ သူပူဇော်တဲ့ အလှူကိုတော့ မနှစ်သက်ဘူး။ ဒါကြောင့် ကာအိန အရမ်းဒေါသထွက်ပြီး မျက်နှာပျက်သွားတယ်။ ၆ ဒါနဲ့ ယေဟောဝါက ကာအိနကို “ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ဒေါသထွက်ပြီး မျက်နှာပျက်နေရတာလဲ။ ၇ မင်းသာ အခုကစပြီး ကောင်းတာလုပ်မယ်ဆိုရင် မျက်နှာသာပြန်ရမှာပဲ။ ကောင်းတာမလုပ်ရင်တော့ အပြစ်က မင်းကို ခုန်အုပ်ချင်လို့ တံခါးဝမှာ ချောင်းနေတယ်။ အပြစ်ကို မင်း အနိုင်ယူလိုက်ပါ” လို့ပြောတယ်။

၈ အဲဒီနောက် ကာအိနက ညီအာဗေလကို “လယ်ထဲ သွားရအောင်” လို့ပြောတယ်။ လယ်ထဲရောက်တဲ့အခါ ကာအိနက ညီအာဗေလကို ရန်ရှာပြီး သတ်လိုက်တယ်။+ ၉ နောက်တော့ ယေဟောဝါက “မင်းရဲ့ညီအာဗေလ ဘယ်မှာလဲ” လို့မေးတဲ့အခါ ကာအိနက “ဘယ်သိမလဲ။ ကျွန်တော်က သူ့ရဲ့အုပ်ထိန်းသူမှ မဟုတ်တာ” လို့ဖြေတယ်။ ၁၀ ဘုရားသခင်က “မင်း ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ မင်းညီရဲ့သွေးက မြေကြီးထဲကနေ ငါ့ကို အော်ဟစ်နေပြီ။+ ၁၁ အခု မင်း ကျိန်စာသင့်ပြီ။ မင်းသတ်ခဲ့တဲ့ ညီရဲ့သွေးကို+ သောက်လိုက်တဲ့ မြေပေါ်ကနေ နှင်ထုတ်ခံရပြီ။ ၁၂ မြေကို မင်း ထွန်ယက်စိုက်ပျိုးတဲ့အခါ သီးနှံဖြစ်ထွန်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ မြေပေါ်မှာ လှည့်လည်သွားလာနေရတဲ့ ဝရမ်းပြေးဖြစ်လိမ့်မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၃ ကာအိနက ယေဟောဝါကို “ကိုယ်တော်ပေးတဲ့ အပြစ်ဒဏ်ဟာ ပြင်းထန်လွန်းပါတယ်။ ၁၄ ဒီနေ့၊ ကျွန်တော့်ကို ဒီအရပ်ကနေ ကိုယ်တော် နှင်ထုတ်လိုက်ပြီ။ ရှေ့တော်ကနေ ထွက်သွားရတော့မယ်။ မြေပေါ်မှာ လှည့်လည်သွားလာတဲ့ ဝရမ်းပြေးဖြစ်ရတော့မယ်။ တွေ့တဲ့သူတိုင်း ကျွန်တော့်ကို သတ်တော့မှာပေါ့” လို့ပြောတယ်။ ၁၅ ဒါကြောင့် ယေဟောဝါက “ကာအိနကို သတ်တဲ့သူဟာ ခုနစ်ဆ လက်စားချေခံရမယ်” လို့ပြောတယ်။

ကာအိနကို ဘယ်သူမှ မသတ်ရအောင် အမှတ်အသားတစ်ခု ယေဟောဝါ ပေးလိုက်တယ်။ ၁၆ ကာအိနက ယေဟောဝါရှေ့ကနေ ထွက်သွားပြီး ဧဒင်ဥယျာဉ်အရှေ့ဘက်+ နယ်နှင်ခံတွေရဲ့နယ်မြေမှာ နေထိုင်တယ်။

၁၇ ကာအိနဟာ ဇနီးနဲ့အတူအိပ်တော့+ ဇနီးမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာပြီး ဧနောက်ကို မွေးတယ်။ ကာအိနက မြို့တစ်မြို့တည်ပြီး အဲဒီမြို့ကို သားဧနောက်နာမည်နဲ့ မှည့်တယ်။ ၁၈ နောက်ပိုင်းမှာ ဧနောက်က သားအိရတ်ကို ရတယ်။ အိရတ်ရဲ့သားက မဟုယေလ၊ မဟုယေလရဲ့သားက မသုရှေလ၊ မသုရှေလရဲ့သားက လာမက်ဖြစ်တယ်။

၁၉ လာမက်မှာ ဇနီးနှစ်ယောက် ရှိတယ်။ တစ်ယောက်က အေဒါ၊ နောက်တစ်ယောက်က ဇိလ။ ၂၀ အေဒါက သားယာဗလကို မွေးတယ်။ ယာဗလဟာ တဲထိုးနေထိုင်ရင်း တိရစ္ဆာန်မွေးမြူသူတွေရဲ့ ဖခင်ကြီးပဲ။ ၂၁ သူ့ညီယုဗလကတော့ စောင်း၊ ပလွေတီးမှုတ်သူတွေရဲ့ ဖခင်ကြီးပဲ။ ၂၂ ဇိလလည်း သားတုဗလကာအိနကို မွေးတယ်။ တုဗလကာအိနဟာ ကြေးထည်နဲ့ သံထည်အမျိုးမျိုး ထုလုပ်သူပဲ။ သူ့နှမက နေမဖြစ်တယ်။ ၂၃ နောက်တော့ လာမက်က ဇနီးအေဒါနဲ့ ဇိလအတွက် ကဗျာတစ်ပုဒ် စပ်တယ်–

ငါ့ကိုရိုက်တဲ့ လူငယ်လေး၊

ငါသတ်လိုက်တယ်ဟေ့။

၂၅ အာဒံဟာ ဇနီးဧဝနဲ့အတူအိပ်တော့ ဧဝက သားတစ်ယောက် ထပ်မွေးတယ်။ ဒါနဲ့ “အာဗေလကို ကာအိန သတ်လိုက်လို့+ အာဗေလအစား နောက်ထပ်မျိုးနွယ်ကို ငါ့အတွက် ဘုရားသခင် ခန့်လိုက်ပြီ” လို့ပြောပြီး ရှေသ*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၂၆ ရှေသလည်း သားတစ်ယောက်ရပြီး ဧနုတ်လို့+ နာမည်ပေးတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ယေဟောဝါရဲ့ နာမည်ကို လူတွေ ခေါ်စပြုကြပြီ။

၅ အာဒံရဲ့ သမိုင်းမှတ်တမ်းကတော့– ဘုရားသခင်က အာဒံကို ဖန်ဆင်းတဲ့နေ့မှာ မိမိနဲ့တူအောင် ဖန်ဆင်းတယ်။+ ၂ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမကို ဖန်ဆင်းတယ်။+ ဖန်ဆင်းတဲ့နေ့မှာ+ သူတို့ကို ကောင်းချီးပေးပြီး “လူ” ဆိုတဲ့ နာမည်ပေးလိုက်တယ်။

၃ အာဒံဟာ အသက် ၁၃၀ မှာ သူနဲ့တူတဲ့ သားတစ်ယောက် ရတယ်။ အဲဒီသားကို ရှေသလို့+ နာမည်ပေးတယ်။ ၄ ရှေသကို ရပြီးနောက် အနှစ် ၈၀၀ အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။ ၅ အသက် ၉၃၀ မှာ အာဒံ သေဆုံးသွားတယ်။+

၆ ရှေသဟာ အသက် ၁၀၅ နှစ်မှာ သားဧနုတ်ကို+ ရတယ်။ ၇ ဧနုတ်ကို ရပြီးနောက် ၈၀၇ နှစ် အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။ ၈ အသက် ၉၁၂ နှစ်မှာ ရှေသ သေဆုံးသွားတယ်။

၉ ဧနုတ်ဟာ အသက် ၉၀ မှာ သားကေနန်ကို ရတယ်။ ၁၀ ကေနန်ကို ရပြီးနောက် ၈၁၅ နှစ် အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။ ၁၁ အသက် ၉၀၅ နှစ်မှာ ဧနုတ် သေဆုံးသွားတယ်။

၁၂ ကေနန်ဟာ အသက် ၇၀ မှာ သားမဟာလေလကို ရတယ်။+ ၁၃ မဟာလေလကို ရပြီးနောက် အနှစ် ၈၄၀ အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။ ၁၄ အသက် ၉၁၀ မှာ ကေနန် သေဆုံးသွားတယ်။

၁၅ မဟာလေလဟာ အသက် ၆၅ နှစ်မှာ သားယာရက်ကို ရတယ်။+ ၁၆ ယာရက်ကို ရပြီးနောက် အနှစ် ၈၃၀ အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။ ၁၇ အသက် ၈၉၅ နှစ်မှာ မဟာလေလ သေဆုံးသွားတယ်။

၁၈ ယာရက်ဟာ အသက် ၁၆၂ နှစ်မှာ သားဧနောက်ကို ရတယ်။+ ၁၉ ဧနောက်ကိုရပြီးနောက် အနှစ် ၈၀၀ အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။ ၂၀ အသက် ၉၆၂ နှစ်မှာ ယာရက် သေဆုံးသွားတယ်။

၂၁ ဧနောက်ဟာ အသက် ၆၅ နှစ်မှာ သားမသုရှလကို ရတယ်။+ ၂၂ မသုရှလကို ရပြီးနောက် စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်ရဲ့ လမ်းစဉ်အတိုင်း အနှစ် ၃၀၀ ဆက်လျှောက်လှမ်းတယ်။ တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။ ၂၃ ဧနောက်ဟာ ၃၆၅ နှစ် အသက်ရှင်တယ်။ ၂၄ ဧနောက်ဟာ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်ရဲ့ လမ်းစဉ်အတိုင်း ဆက်လျှောက်လှမ်းတယ်။+ အဲဒီနောက် သူ့ကို ဘုရားသခင်သိမ်းယူတဲ့အတွက် နောက်ထပ်မတွေ့ရတော့ဘူး။+

၂၅ မသုရှလဟာ အသက် ၁၈၇ နှစ်မှာ သားလာမက်ကို ရတယ်။+ ၂၆ လာမက်ကို ရပြီးနောက် ၇၈၂ နှစ် အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။ ၂၇ အသက် ၉၆၉ နှစ်မှာ မသုရှလ သေဆုံးသွားတယ်။

၂၈ လာမက်ဟာ အသက် ၁၈၂ နှစ်မှာ သားတစ်ယောက် ရတယ်။ ၂၉ “ယေဟောဝါဘုရား ကျိန်လိုက်တဲ့မြေပေါ်မှာ ပင်ပင်ပန်းပန်း အလုပ်ကြမ်းလုပ်ရတဲ့ ငါတို့ကို ဒီသားက စိတ်သက်သာရာရစေမှာပဲ”+ ဆိုပြီး သားကို နောဧ*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၃၀ လာမက်ဟာ နောဧကို ရပြီးနောက် ၅၉၅ နှစ် အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။ ၃၁ အသက် ၇၇၇ နှစ်မှာ လာမက် သေဆုံးသွားတယ်။

၃၂ နောဧဟာ အသက် ၅၀၀ မှာ သားရှေမ၊+ ဟာမ၊+ ယာဖက်+ တို့ကိုရတယ်။

၆ ကမ္ဘာပေါ်မှာ လူဦးရေတိုးများလာပြီး သမီးတွေ ရလာတဲ့အခါ၊ ၂ စစ်မှန်တဲ့ ဘုရားသခင်ရဲ့သားတွေက*+ လူ့သမီးတွေ ချောမောလှပတာကို သတိပြုမိလာတယ်။ ဒါနဲ့ သူတို့နှစ်သက်သူတွေကို ဇနီးအဖြစ် ယူကြတယ်။ ၃ ယေဟောဝါက “လူတွေဟာ အသွေးအသားပဲ* ဆိုပြီး ငါအမြဲသည်းခံနေမှာ မဟုတ်ဘူး။+ ဒါကြောင့် သူတို့ အနှစ် ၁၂၀ ပဲ အသက်ရှင်ရမယ်” လို့ပြောတယ်။+

၄ အဲဒီတုန်းက ကမ္ဘာပေါ်မှာ နက်ဖလင်တွေ* ရှိတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာလည်း ရှိတယ်။ ဘုရားသခင်ရဲ့သားတွေက လူ့သမီးတွေနဲ့ဆက်ဆံပြီး သားတွေ မွေးဖွားလာတယ်။ အဲဒီသားတွေဟာ နက်ဖလင်တွေဖြစ်ပြီး ရှေးခေတ်က လူထွားကြီးတွေ၊ နာမည်ကျော်ကြားသူတွေ ဖြစ်တယ်။

၅ ကမ္ဘာပေါ်မှာ လူတွေ သိပ်ဆိုးသွမ်းနေတာ၊ လူတွေရဲ့စိတ်အကြံအစည်ရှိသမျှဟာ အမြဲဆိုးညစ်နေတာကို ယေဟောဝါမြင်တယ်။+ ၆ ယေဟောဝါက ကမ္ဘာပေါ်မှာ သူဖန်ဆင်းခဲ့တဲ့ လူတွေကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်တယ်၊ စိတ်ထိခိုက်မိတယ်။+ ၇ ဒါနဲ့ ယေဟောဝါက “ငါဖန်ဆင်းခဲ့တဲ့လူတွေကို သားယဉ်တွေ၊ တွားသွားသတ္တဝါတွေ၊ ပျံတတ်တဲ့သတ္တဝါတွေနဲ့အတူ မြေပေါ်ကနေ ဖယ်ရှားတော့မယ်။ ငါဖန်ဆင်းခဲ့တဲ့ လူတွေကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်” လို့ပြောတယ်။ ၈ နောဧကတော့ ယေဟောဝါရှေ့မှာ မျက်နှာသာရသူဖြစ်တယ်။

၉ နောဧရဲ့သမိုင်းမှတ်တမ်း–

နောဧဟာ ဖြောင့်မတ်သူ၊+ တစ်ခေတ်တည်းသားတွေထဲမှာ အမှားကင်းသူ၊ ဘုရားသခင့်လမ်းစဉ်အတိုင်း လျှောက်လှမ်းသူဖြစ်တယ်။+ ၁၀ ရှေမ၊ ဟာမ၊ ယာဖက်ဆိုတဲ့ သားသုံးယောက် သူရလာတယ်။+ ၁၁ ကမ္ဘာမြေဟာ ဘုရားသခင့်အမြင်မှာ ပျက်စီးယိုယွင်းနေပြီး အကြမ်းဖက်မှုတွေ ပြည့်နေတယ်။ ၁၂ ဘုရားသခင် ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ကမ္ဘာမြေဟာ ပျက်စီးယိုယွင်းနေတယ်။+ လူတွေ အကျင့်ပျက်နေကြတယ်။+

၁၃ ဘုရားသခင်က နောဧကို မိန့်မှာတယ်– “ကမ္ဘာပေါ်မှာ လူတွေရဲ့ အကြမ်းဖက်မှုနဲ့ ပြည့်နေပြီ။ ဒါကြောင့် လူအားလုံးကို အဆုံးစီရင်ဖို့ ငါဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ။ ကမ္ဘာမြေကိုလည်း ဖျက်ဆီးမယ်။+ ၁၄ ဒီတော့ ထင်းရှူးသားနဲ့ သင်္ဘောဆောက်ပါ။+ အခန်းတွေဖွဲ့ပြီး အတွင်းအပြင်ကို ကတ္တရာစေးသုတ်ပါ။+ ၁၅ သင်္ဘောဟာ အလျားအတောင် ၃၀၀၊ အနံအတောင် ၅၀၊ အမြင့်အတောင် ၃၀ ရှိရမယ်။ ၁၆ အလင်းရောင်ရဖို့ အမိုးအောက် တစ်တောင်အကွာမှာ ပြတင်းပေါက်* ဖောက်ပါ။ သင်္ဘောထဲဝင်ဖို့ တံခါးပေါက်ကိုလည်း ဖောက်ပါ။+ ပထမထပ်၊ ဒုတိယထပ်၊ တတိယထပ်ဆိုပြီး သုံးထပ်ရှိရမယ်။

၁၇ “ကမ္ဘာမြေပေါ်မှာ ငါရေလွှမ်းမိုးစေမယ်။+ ကောင်းကင်အောက်က အသက်စွမ်းအားရှိတဲ့ သတ္တဝါအားလုံးကို ဖျက်ဆီးမယ်။ မြေပေါ်မှာရှိသမျှ ပျက်စီးရလိမ့်မယ်။+ ၁၈ မင်းနဲ့ငါ ကတိသစ္စာပြုမယ်။ မင်းက သားမယား၊ ချွေးမတွေနဲ့အတူ သင်္ဘောထဲ ဝင်ပါ။+ ၁၉ မင်းနဲ့အတူ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ဖို့ သတ္တဝါအမျိုးမျိုးထဲက+ အထီးအမတစ်စုံစီကို+ သင်္ဘောထဲ သွင်းပါ။ ၂၀ ပျံတတ်တဲ့သတ္တဝါတွေ၊ သားယဉ်တွေ၊ တွားသွားသတ္တဝါတွေအားလုံး အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ဖို့ အမျိုးအလိုက် တစ်စုံစီကို သင်္ဘောထဲ သွင်းပါ။+ ၂၁ ကိုယ့်အတွက်ရော တိရစ္ဆာန်တွေအတွက်ပါ စားစရာအမျိုးမျိုး စုဆောင်းသိုလှောင်ထားပါ။”+

၂၂ နောဧလည်း ဘုရားသခင်မိန့်မှာသမျှအတိုင်း လုပ်တယ်။ မှာထားတဲ့အတိုင်း သူလုပ်တယ်။+

၇ အဲဒီနောက် ယေဟောဝါက နောဧကို “ဒီလူမျိုးဆက်ထဲမှာ မင်းဟာ ဖြောင့်မတ်သူပဲဆိုတာ ငါသိတယ်။ ဒါကြောင့် မင်းနဲ့အိမ်သားတွေ သင်္ဘောထဲဝင်ပါ။+ ၂ သန့်ရှင်းတဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေထဲက တစ်မျိုးကို အထီးအမ ခုနစ်ကောင်စီ၊*+ မသန့်ရှင်းတဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေထဲက တစ်မျိုးကို အထီးအမ နှစ်ကောင်စီ၊ ၃ ပျံတတ်တဲ့ သတ္တဝါတွေထဲက တစ်မျိုးကို အထီးအမ ခုနစ်ကောင်စီ* ခေါ်သွားပါ။ ဒါမှ မြေတစ်ပြင်လုံးမှာ သူတို့ အသက်ရှင် ကျန်ရစ်ပြီး မျိုးပွားနိုင်မယ်။+ ၄ နောက်ခုနစ်ရက်ကျရင် မြေပေါ်မှာ ရက်ပေါင်း ၄၀ ကြာ+ နေ့ညမပြတ် မိုးရွာစေမယ်။+ ငါဖန်ဆင်းခဲ့တဲ့ သတ္တဝါ မှန်သမျှကို မြေပေါ်ကနေ ဖယ်ရှားမယ်” လို့ပြောတယ်။+ ၅ နောဧလည်း ယေဟောဝါမှာတဲ့အတိုင်း လုပ်တယ်။

၆ ကမ္ဘာမြေပေါ် ရေလွှမ်းမိုးတဲ့အခါ နောဧဟာ အသက် ၆၀၀ ရှိနေပြီ။+ ၇ ရေမလွှမ်းမိုးခင်မှာ နောဧက သားမယား၊ ချွေးမတွေနဲ့အတူ သင်္ဘောထဲ ဝင်တယ်။+ ၈ သန့်ရှင်းတဲ့တိရစ္ဆာန်၊ မသန့်ရှင်းတဲ့တိရစ္ဆာန်၊ ပျံတတ်တဲ့သတ္တဝါ၊ မြေပေါ်သွားလာတဲ့ သတ္တဝါအမျိုးမျိုးထဲက၊+ ၉ အထီးအမအစုံလိုက် သင်္ဘောထဲ ဝင်ကြတယ်။ နောဧကို ဘုရားသခင် မှာထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ၁၀ ခုနစ်ရက်စေ့တဲ့အခါ ကမ္ဘာမြေပေါ် မိုးရွာချတော့တယ်။

၁၁ နောဧ အသက် ၆၀၀ ပြည့်တဲ့နှစ်၊ ဒုတိယလ၊ ၁၇ ရက်နေ့မှာ ကောင်းကင်မှာရှိတဲ့ ရေထုကြီး ဒလဟောရွာချပြီး ကောင်းကင်ရေတံခါးတွေ ပွင့်ထွက်သွားတယ်။+ ၁၂ အရက် ၄၀ လုံးလုံး မြေပေါ်မှာ သဲကြီးမဲကြီး မိုးရွာချတော့တယ်။ ၁၃ အဲဒီနေ့မှာ နောဧက ဇနီး၊ သား ရှေမ၊ ဟာမ၊ ယာဖက်၊+ ချွေးမသုံးယောက်တို့နဲ့အတူ သင်္ဘောထဲ ဝင်တယ်။+ ၁၄ သားယဉ်တွေ၊ သားရဲတွေ၊ တွားသွားသတ္တဝါတွေ၊ ငှက်အမျိုးမျိုးနဲ့ ပျံတတ်တဲ့သတ္တဝါတွေလည်း အမျိုးအလိုက် သင်္ဘောထဲ ဝင်ကြတယ်။ ၁၅ အသက်စွမ်းအားရှိတဲ့ တိရစ္ဆာန်အမျိုးမျိုး သင်္ဘောထဲ အစုံလိုက် ဝင်ကြတယ်။ ၁၆ နောဧကို ဘုရားသခင်မှာထားတဲ့အတိုင်း တိရစ္ဆာန်အမျိုးမျိုး အစုံလိုက် ဝင်ကြတယ်။ အဲဒီနောက် ယေဟောဝါက တံခါးပိတ်လိုက်တယ်။

၁၇ မြေပေါ်မှာ ရက် ၄၀ ကြာ ဆက်တိုက် မိုးရွာချပြီး ရေတွေတက်လာတဲ့အတွက် သင်္ဘောဟာ မြေပေါ်ကခွာပြီး ရေမှာ ပေါလောပေါ်နေတယ်။ ၁၈ ရေလွှမ်းမိုးပြီး ဆက်တိုက်ရေကြီးလာပေမဲ့ သင်္ဘောကတော့ ရေပြင်ပေါ်မှာ မျောနေတယ်။ ၁၉ မြေပေါ်မှာ အကြီးအကျယ် ရေလွှမ်းမိုးတဲ့အတွက် မြင့်မားတဲ့တောင်တွေအားလုံး ရေမြုပ်ကုန်တယ်။+ ၂၀ တောင်တွေရဲ့အထက် ၁၅ တောင်အထိ ရေတက်လာတယ်။

၂၁ ဒါကြောင့် ပျံတတ်တဲ့သတ္တဝါတွေ၊ သားယဉ်တွေ၊ သားရဲတွေ၊ အုံဖွဲ့နေတတ်တဲ့ သတ္တဝါတွေ၊ လူသားတွေစတဲ့+ ကမ္ဘာပေါ်က သတ္တဝါမှန်သမျှ သေကျေပျက်စီးကုန်တယ်။+ ၂၂ အသက်စွမ်းအားရှိတဲ့ ကုန်းသတ္တဝါအားလုံး သေကုန်တယ်။+ ၂၃ ဒီလိုနဲ့ ဘုရားသခင်က လူတွေ၊ တိရစ္ဆာန်တွေ၊ တွားသွားသတ္တဝါတွေ၊ ပျံတတ်တဲ့ သတ္တဝါတွေအပါအဝင် သက်ရှိမှန်သမျှကို မြေပြင်ပေါ်ကနေ ပယ်ရှင်းလိုက်တယ်။ အားလုံး မြေပေါ်ကနေ ဖယ်ရှားခံရပြီး+ နောဧနဲ့ သင်္ဘောထဲရှိနေသူတွေပဲ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။+ ၂၄ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရက်ပေါင်း ၁၅၀ ပတ်လုံး ရေလွှမ်းနေတယ်။+

၈ ဘုရားသခင်က နောဧနဲ့ သင်္ဘောထဲက သားယဉ်တွေ၊ သားရဲတွေကို သတိရတယ်။+ ဒါနဲ့ မြေပေါ်မှာ လေတိုက်စေတဲ့အတွက် ရေတွေ စပြီးလျော့ကျလာတယ်။ ၂ ကောင်းကင်မှာရှိတဲ့ ရေထုကြီးနဲ့ ကောင်းကင်ရေတံခါးတွေ ပိတ်သွားတဲ့အတွက် မိုးစဲသွားတယ်။+ ၃ ရေတွေ တဖြည်းဖြည်းလျော့လာပြီး ရက်ပေါင်း ၁၅၀ စေ့တဲ့အခါ အတော်လေး ကျသွားတယ်။ ၄ ခုနစ်လပိုင်း၊ ၁၇ ရက်နေ့မှာ သင်္ဘောက အာရရတ်တောင်ပေါ်မှာ တင်သွားတယ်။ ၅ ဆယ်လပိုင်းအထိ ရေပုံမှန်လျော့ကျလာတယ်။ ဆယ်လပိုင်း၊ တစ်ရက်နေ့မှာ တောင်ထိပ်တွေ ပေါ်လာတယ်။+

၆ ရက် ၄၀ စေ့ပြီးနောက် နောဧက သင်္ဘောပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်ပြီး၊+ ၇ ကျီးနက်တစ်ကောင် လွှတ်လိုက်တဲ့အခါ ကျီးနက်ဟာ မြေပေါ်မှာ ရေခန်းခြောက်သွားချိန်အထိ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် ပျံသန်းနေတယ်။

၈ အဲဒီနောက် ရေတွေကျမကျ သိနိုင်ဖို့ ချိုးငှက်တစ်ကောင် လွှတ်လိုက်တယ်။ ၉ မြေတစ်ပြင်လုံး ရေဖုံးလွှမ်းနေသေးလို့+ ချိုးငှက်ဟာ နားစရာနေရာမတွေ့ဘဲ နောဧရှိရာ သင်္ဘောဆီ ပြန်လာတယ်။ ဒါကြောင့် နောဧက ချိုးငှက်ကိုယူပြီး သင်္ဘောထဲ ပြန်သွင်းတယ်။ ၁၀ နောက်ထပ်ခုနစ်ရက် စောင့်ပြီးနောက် ချိုးငှက်ကို သင်္ဘောထဲကနေ လွှတ်လိုက်ပြန်တယ်။ ၁၁ ညဦးပိုင်းမှာ ချိုးငှက်ပြန်လာတဲ့အခါ သံလွင်ရွက်စိမ်း ကိုက်ချီလာတာကို တွေ့တော့ ရေကျနေပြီဆိုတာ နောဧသိသွားတယ်။+ ၁၂ ခုနစ်ရက်စောင့်ပြီးနောက် ထပ်လွှတ်တဲ့အခါ ချိုးငှက် ပြန်မလာတော့ဘူး။

၁၃ နောဧ အသက် ၆၀၁ နှစ်ပြည့်တဲ့နှစ်၊+ ပထမလ၊ တစ်ရက်နေ့မှာ ရေတွေခန်းသွားတယ်။ သင်္ဘောအမိုးကို နောဧ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မြေပြင်ခြောက်သွေ့လာတာကို တွေ့ရတယ်။ ၁၄ ဒုတိယလ၊ ၂၇ ရက်နေ့မှာ မြေကြီးဟာ လုံးဝခြောက်သွေ့သွားပြီ။

၁၅ အဲဒီအခါ ဘုရားသခင်က နောဧကို၊ ၁၆ “မင်းရဲ့ သားမယား၊ ချွေးမတွေနဲ့အတူ သင်္ဘောထဲက ထွက်လာကြ။+ ၁၇ ပျံတတ်တဲ့သတ္တဝါတွေ၊ တိရစ္ဆာန်တွေ၊ တွားသွားသတ္တဝါတွေဖြစ်တဲ့ သတ္တဝါအားလုံးကိုလည်း ခေါ်ထုတ်ပါ။+ မြေပေါ်မှာ သူတို့ မျိုးပွားပြီး များပြားလာရမယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၁၈ နောဧလည်း သား၊+ မယား၊ ချွေးမတွေနဲ့အတူ သင်္ဘောထဲကနေ ထွက်လာတယ်။ ၁၉ တွားသွားသတ္တဝါ၊ ပျံတတ်တဲ့သတ္တဝါ၊ မြေပေါ်သွားလာတဲ့ သတ္တဝါတွေလည်း အမျိုးအလိုက် သင်္ဘောထဲကနေ ထွက်လာတယ်။+ ၂၀ အဲဒီနောက် နောဧက ယေဟောဝါအတွက် ပူဇော်ရာပလ္လင် တည်တယ်။+ သန့်ရှင်းတဲ့တိရစ္ဆာန်တွေနဲ့ ပျံတတ်တဲ့သတ္တဝါတွေထဲက+ တချို့ကို ယူပြီး မီးရှို့ပူဇော်တယ်။+ ၂၁ ယေဟောဝါလည်း မွှေးကြိုင်တဲ့* ရနံ့ကို ရတယ်။ ဒါကြောင့် ယေဟောဝါက “လူတွေဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းက စိတ်အကြံအစည် ဆိုးညစ်ကြတယ်။+ ဒီတော့ လူတွေကြောင့် ကမ္ဘာမြေကို ငါဘယ်တော့မှ မကျိန်တော့ဘူး။+ သတ္တဝါတွေကို အခုလိုမျိုး ငါဘယ်တော့မှ မဖျက်ဆီးတော့ဘူး။+ ၂၂ အခုကစပြီး ကမ္ဘာမြေပေါ်မှာ မျိုးကြဲချိန်နဲ့ ရိတ်သိမ်းချိန်၊ ချမ်းအေးချိန်နဲ့ ပူပြင်းချိန်၊ နွေရာသီနဲ့ ဆောင်းရာသီ၊ နေ့နဲ့ည လုံးဝမပြတ်စေရဘူး”+ လို့စိတ်ထဲမှာ ပြောတယ်။

၉ ဘုရားသခင်က နောဧနဲ့သားတွေကို ကောင်းချီးပေးတယ်– “သားသမီးတွေ အများကြီးမွေးပြီး ကမ္ဘာမြေကို ပြည့်စေကြ။+ ၂ ကုန်းသတ္တဝါတွေ၊ ပျံတတ်တဲ့သတ္တဝါတွေ၊ တွားသွားသတ္တဝါတွေ၊ ပင်လယ်ငါးတွေက မင်းတို့ကို အမြဲကြောက်ရွံ့နေလိမ့်မယ်။ တိရစ္ဆာန်တွေကို မင်းတို့လက်ထဲ ငါအပ်လိုက်ပြီ။+ ၃ မြေပေါ်က သက်ရှိတိရစ္ဆာန်တွေကို စားနိုင်တယ်။+ စိမ်းလန်းတဲ့အပင်တွေလိုပဲ တိရစ္ဆာန်တွေကိုလည်း မင်းတို့စားဖို့ ငါပေးတယ်။+ ၄ သွေးဟာ အသက်ဖြစ်လို့+ သွေးပါတဲ့အသားကိုတော့ မစားနဲ့။+ ၅ ဒါ့အပြင် တစ်ယောက်ယောက်က မင်းတို့ကို သတ်ခဲ့ရင် အသက်ဖြစ်တဲ့ သူ့ရဲ့သွေးကို ငါပြန်တောင်းမယ်။ တိရစ္ဆာန်က သတ်ရင် အဲဒီတိရစ္ဆာန် သေရမယ်။ လူလူချင်းသတ်ရင် သတ်တဲ့သူ သေရမယ်။+ ၆ လူကို ဘုရားသခင့် ပုံသဏ္ဌာန်အတိုင်း ဖန်ဆင်းထားတာဖြစ်လို့+ လူလူချင်းသတ်ရင် သတ်တဲ့သူကို ပြန်သတ်ရမယ်။+ ၇ မင်းတို့ကတော့ သားသမီးတွေ အများကြီးမွေးပြီး ကမ္ဘာမြေကို ပြည့်စေကြပါ။”+

၈ အဲဒီနောက် ဘုရားသခင်က နောဧနဲ့သားတွေကို ပြောတယ်– ၉ “အခု၊ မင်းတို့နဲ့ နောင်သားစဉ်မြေးဆက်တွေ၊ ၁၀ သင်္ဘောထဲကထွက်လာတဲ့ ငှက်တွေ၊ တိရစ္ဆာန်တွေ၊ ကုန်းသတ္တဝါတွေကို+ ငါကတိပေးတယ်။+ ၁၁ သက်ရှိအားလုံးကို ဘယ်တော့မှ ရေလွှမ်းမိုးဘေးနဲ့ မဖျက်ဆီးတော့ဘူး။ ကမ္ဘာမြေကိုလည်း ဘယ်တော့မှ ရေလွှမ်းမိုးဘေးနဲ့ မဖျက်ဆီးတော့ဘူးလို့ ငါကတိပေးတယ်။”+

၁၂ ဘုရားသခင် ဆက်ပြောတယ်– “မင်းတို့ကိုရော သတ္တဝါအားလုံးကိုပါ ငါပေးထားတဲ့ကတိဟာ နောင်လူမျိုးဆက်တွေအထိ အမြဲတည်နေမယ်။ အဲဒီကတိအတွက် အထောက်အထားကတော့၊ ၁၃ မိုးတိမ်မှာ ငါထားတဲ့ သက်တံပဲ။ အဲဒီသက်တံဟာ ကမ္ဘာမြေကိုပေးထားတဲ့ ကတိအတွက် အထောက်အထား ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ၁၄ ကောင်းကင်မှာ မိုးတိမ်တွေ တက်လာတဲ့အခါတိုင်း တိမ်တွေမှာ သက်တံပေါ်လာမယ်။ ၁၅ အဲဒီအခါ မင်းတို့ကိုရော သတ္တဝါအားလုံးကိုပါ ငါပေးထားတဲ့ကတိကို ဆက်ဆက်သတိရမယ်။ သက်ရှိတွေဟာ ရေလွှမ်းမိုးဘေးကြောင့် ဘယ်တော့မှ မပျက်စီးရတော့ဘူး။+ ၁၆ မိုးတိမ်မှာ သက်တံပေါ်လာတာကို မြင်တဲ့အခါ ကမ္ဘာမြေပေါ်က သတ္တဝါအားလုံးကို ငါပေးထားတဲ့ အမြဲတည်တဲ့ကတိကို သတိရမယ်။”

၁၇ “ဒါဟာ ကမ္ဘာမြေပေါ်က သက်ရှိအားလုံးကိုပေးထားတဲ့ ငါရဲ့ကတိအတွက် အထောက်အထားပဲ”+ လို့ နောဧကို ဘုရားသခင် ထပ်ပြောတယ်။

၁၈ သင်္ဘောထဲကထွက်လာတဲ့ နောဧရဲ့သားတွေက ရှေမ၊ ဟာမ၊ ယာဖက်။+ နောက်ပိုင်းမှာ ဟာမက သားခါနန်ကို ရတယ်။+ ၁၉ ကမ္ဘာမြေပေါ်က လူအားလုံးဟာ နောဧရဲ့သားသုံးယောက်ကနေ ဆင်းသက်လာပြီး နေရာအနှံ့ ပျံ့နှံ့သွားကြတယ်။+

၂၀ နောဧက လယ်ယာလုပ်ကိုင်ပြီး စပျစ်ခြံ စိုက်ပျိုးတယ်။ ၂၁ တစ်နေ့၊ သူ စပျစ်ဝိုင်သောက်ပြီး မူးလာတဲ့အခါ တဲထဲမှာ အဝတ်ဗလာ ဖြစ်နေတယ်။ ၂၂ ခါနန်ရဲ့အဖေ ဟာမက နောဧ အဝတ်ဗလာဖြစ်နေတာကို တွေ့သွားပြီး အပြင်မှာရှိတဲ့ အစ်ကိုနှစ်ယောက်ကို ပြောပြတယ်။ ၂၃ အဲဒီအခါ ရှေမနဲ့ ယာဖက်က အဝတ်ကိုယူ၊ ပခုံးပေါ်တင်၊ နောက်ပြန်လျှောက်ပြီး အဝတ်ဗလာဖြစ်နေတဲ့ အဖေ့ကို ဖုံးလိုက်တယ်။ သူတို့က မျက်နှာလွှဲထားတဲ့အတွက် အဖေ အဝတ်ဗလာဖြစ်နေတာကို မမြင်ဘူး။

၂၄ နောဧက အမူးပြေပြီး နိုးလာတော့ သားထွေးရဲ့လုပ်ရပ်ကို သိသွားတယ်။ ၂၅ ဒါနဲ့ နောဧက

“ခါနန်ဟာ ကျိန်စာသင့်ပါစေ။+

ညီအစ်ကိုတွေဆီမှာ အနိမ့်ကျဆုံးကျွန် ဖြစ်ပါစေ”+ လို့ပြောတယ်။

သူ့ဆီမှာလည်း ခါနန် ကျွန်ခံရပါစေ” လို့ ထပ်ပြောတယ်။

၂၈ နောဧက ရေလွှမ်းမိုးဘေးပြီးနောက် နှစ်ပေါင်း ၃၅၀ ဆက်အသက်ရှင်တယ်။+ ၂၉ အသက် ၉၅၀ မှာ နောဧ သေဆုံးသွားတယ်။

၁၀ ရေလွှမ်းမိုးဘေးပြီးနောက် နောဧရဲ့သား ရှေမ၊+ ဟာမ၊ ယာဖက်ရဲ့ သားစဉ်မြေးဆက်မှတ်တမ်း။+

၂ ယာဖက်ရဲ့သားတွေက ဂေါမာ၊+ မာဂေါဂ၊+ မာဒဲ၊ ယာဝန်၊ တုဗလ၊+ မာရှက်၊+ တိရတ်။+

၃ ဂေါမာရဲ့သားတွေက အာရှကေနတ်၊+ ရိဖတ်၊ တောဂါမ။+

၄ ယာဝန်ရဲ့သားတွေက ဧလိရှ၊+ တာရှိ၊+ ခိတိမ်၊+ ဒေါဒနိမ်။

၅ သူတို့ကနေ ဆင်းသက်လာတဲ့ ကျွန်းသူကျွန်းသားတွေဟာ ဘာသာစကား၊ မျိုးနွယ်စုနဲ့ လူမျိုးအလိုက် နယ်မြေအသီးသီးကို ပျံ့နှံ့သွားကြတယ်။

၆ ဟာမရဲ့သားတွေက ကုရှ၊ မိဇရိမ်၊+ ဖုတ၊+ ခါနန်။+

၇ ကုရှရဲ့သားတွေက သေဘ၊+ ဟဝိလ၊ သာဗတ၊ ယာဂမ၊+ သတေခါ။

ယာဂမရဲ့သားတွေက ရှေဘနဲ့ ဒေဒန်။

၈ ကုရှရဲ့သားက နိမ်ရောဒ။ သူဟာ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဦးဆုံးပေါ်လာတဲ့ အစွမ်းခွန်အားကြီးသူ၊ ၉ ယေဟောဝါကို ဆန့်ကျင်တဲ့ ခွန်အားကြီးမုဆိုး ဖြစ်လာတယ်။ ဒါကြောင့် “ယေဟောဝါကို ဆန့်ကျင်တဲ့ ခွန်အားကြီးမုဆိုး နိမ်ရောဒလို လူစားမျိုး” ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကား ပေါ်လာတယ်။ ၁၀ ရှိနာပြည်မှာရှိတဲ့+ ဘေဘယ်၊+ ဧရက်၊+ အဲကတ်၊ ကာလနေမြို့ဟာ သူဦးဆုံးတည်ထောင်ခဲ့တဲ့ မြို့တွေပဲ။ ၁၁ သူက ရှိနာပြည်ကနေ အဆီးရီးယားပြည်ကို+ သွားပြီး နိနဝေ၊+ ရဟောဘုတ်အိရာ၊ ကာလလို့ခေါ်တဲ့ မြို့တွေကို တည်တယ်။ ၁၂ နိနဝေနဲ့ ကာလကြားမှာ ရေသင်မြို့ကိုလည်း တည်တယ်။ ဒီမြို့တွေဟာ မြို့ကြီးတစ်မြို့ ဖြစ်လာတယ်။*

၁၃ မိဇရိမ်ရဲ့သားတွေက လုဒိမ်၊+ အာနမိမ်၊ လဟာဗိမ်၊ နတုဟိမ်၊+ ၁၄ ပါသရုသိမ်၊+ ကာသလုဟိမ်၊ ကတ္တောရိမ်။+ ကာသလုဟိမ်ကနေ ဖိလိတိလူမျိုး+ ဆင်းသက်လာတယ်။

၁၅ ခါနန်ရဲ့သားတွေက သားဦး ဆိုင်ဒုန်နဲ့+ ဟေသ။+ ၁၆ ခါနန်ဟာ ယေဗုသိ၊+ အာမောရိ၊+ ဂိရဂါရှိ၊ ၁၇ ဟိဝိ၊+ အာကိ၊ သိနိ၊ ၁၈ အာဝဒိ၊+ ဇေမရိ၊ ဟာမသိလူတွေရဲ့+ ဘိုးဘေးပဲ။ နောက်ပိုင်းမှာ ခါနန်မျိုးနွယ်တွေ ကွဲလွင့်သွားတယ်။ ၁၉ ခါနန်လူမျိုးရဲ့နယ်နိမိတ်က ဆိုင်ဒုန်မြို့ကနေ ဂါဇာမြို့နားက+ ဂေရာမြို့အထိ၊+ သောဒုံမြို့၊ ဂေါမောရမြို့၊+ အာဒမာမြို့နဲ့ လာရှမြို့နားက ဇေဘိုင်မြို့အထိ+ ဖြစ်တယ်။ ၂၀ သူတို့ဟာ မျိုးနွယ်စု၊ ဘာသာစကား၊ နယ်မြေနဲ့ လူမျိုးအလိုက် ဟာမရဲ့သားစဉ်မြေးဆက်တွေပဲ။

၂၁ သားကြီးယာဖက်ရဲ့ညီ၊* ဧဗာလူမျိုးတို့ရဲ့+ ဘိုးဘေး ရှေမလည်း သားသမီးတွေ ရတယ်။ ၂၂ ရှေမရဲ့သားတွေက ဧလံ၊+ အာရှုရ၊+ အာဖာဇဒ်၊+ လုဒ၊ အာရံ။+

၂၃ အာရံရဲ့သားတွေက ဥဇ၊ ဟုလ၊ ဂေသာ၊ မာရှ။

၂၄ အာဖာဇဒ်ရဲ့သားက ရှေလ။+ ရှေလရဲ့သားက ဧဗာ။

၂၅ ဧဗာမှာ သားနှစ်ယောက်ရှိတယ်။ တစ်ယောက်က ဖာလက်။*+ သူ့လက်ထက်ရောက်တော့ ကမ္ဘာပေါ် နေထိုင်သူတွေ ကွဲလွင့်သွားလို့ အဲဒီနာမည်ကို ရခဲ့တယ်။ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ ယုတ္တန်။+

၂၆ ယုတ္တန်ရဲ့သားတွေက အာလမောဒန်၊ ရှေလပ်၊ ဟာဇာမာဝက်၊ ယေရ၊+ ၂၇ ဟဒေါရံ၊ ဥဇလ၊ ဒိကလ၊ ၂၈ ဩဗာလ၊ အဘိမေလ၊ ရှေဘ၊ ၂၉ ဩဖိရ၊+ ဟဝိလ၊ ယောဗပ်။ သူတို့အားလုံးဟာ ယုတ္တန်ရဲ့သားတွေပဲ။

၃၀ သူတို့နေရပ်ဟာ မေရှအရပ်ကနေ အရှေ့ဘက်တောင်တန်းဒေသ သေဖာအရပ်အထိ ကျယ်ပြန့်တယ်။

၃၁ သူတို့ဟာ မျိုးနွယ်စု၊ ဘာသာစကား၊ နယ်မြေနဲ့ လူမျိုးအလိုက် ရှေမရဲ့ သားစဉ်မြေးဆက်တွေပဲ။+

၃၂ သူတို့ဟာ မျိုးရိုးနဲ့ လူမျိုးအလိုက် နောဧသားတွေရဲ့ သားစဉ်မြေးဆက်တွေပဲ။ ရေလွှမ်းမိုးဘေး ပြီးတဲ့နောက် သူတို့ကနေ ဆင်းသက်လာတဲ့ လူမျိုးတွေဟာ ကမ္ဘာမြေအရပ်ရပ်ကို ပျံ့နှံ့သွားကြတယ်။+

၁၁ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ လူတွေဟာ ဘာသာစကား တစ်မျိုးတည်း၊ စကားအသုံးအနှုန်း တစ်မျိုးတည်း ပြောကြတယ်။ ၂ အရှေ့အရပ်ကို လူတွေ ခရီးသွားတဲ့အခါ ရှိနာပြည်မှာ+ ချိုင့်ဝှမ်းလွင်ပြင်တစ်ခုကို တွေ့ပြီး အဲဒီမှာ အခြေချနေထိုင်တယ်။ ၃ သူတို့က “အုတ်တွေ ဖုတ်ကြစို့” လို့ပြောတယ်။ ကျောက်အစား အုတ်၊ အင်္ဂတေအစား ကတ္တရာစေးကို သုံးကြတယ်။ ၄ ပြီးတော့ “မြို့တစ်မြို့ တည်ကြစို့။ မိုးထိအောင်မြင့်တဲ့ ရဲတိုက်ကို ဆောက်ပြီး နာမည်ကျော်အောင် လုပ်ကြစို့။ ဒီလိုမှမလုပ်ရင် ငါတို့ ကမ္ဘာမြေအနှံ့ ကွဲလွင့်ကုန်မယ်” လို့ပြောကြတယ်။+

၅ ယေဟောဝါက လူတွေ မြို့နဲ့ရဲတိုက် တည်ဆောက်နေတာကို သတိပြုမိတယ်။ ၆ ဒါကြောင့် ယေဟောဝါက “သူတို့တစ်တွေ လူတစ်မျိုးတည်း၊ ဘာသာစကားတစ်မျိုးတည်း+ ဖြစ်နေလို့ ဒီလိုလုပ်နေကြတာပါလား။ ဒီလိုသာဆိုရင် သူတို့စိတ်ကူးထားတဲ့အတိုင်း လုပ်နိုင်တော့မှာပဲ။ ၇ ဒီတော့ ငါတို့+ ဆင်းသွားပြီး သူတို့အချင်းချင်း နားမလည်စေဖို့ ဘာသာစကားကို ရှုပ်ထွေးအောင် လုပ်ကြစို့” လို့ပြောတယ်။ ၈ ယေဟောဝါက သူတို့ကို ကမ္ဘာမြေအနှံ့ ကွဲလွင့်စေတဲ့အတွက်+ မြို့တည်ဆောက်တဲ့လုပ်ငန်း ရပ်စဲသွားတယ်။ ၉ ယေဟောဝါက လူတွေရဲ့ဘာသာစကားကို ရှုပ်ထွေးစေခဲ့တယ်။ ယေဟောဝါက သူတို့ကို ကမ္ဘာမြေအနှံ့ ကွဲလွင့်စေခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် အဲဒီမြို့ဟာ ဘေဘယ်*+ လို့ နာမည်တွင်သွားတယ်။

၁၀ ရှေမရဲ့+ သမိုင်းမှတ်တမ်း။

ရေလွှမ်းမိုးဘေးပြီးနောက် နှစ်နှစ်အကြာ၊ ရှေမ အသက် ၁၀၀ ရှိတဲ့အခါ သားအာဖာဇဒ်ကို+ ရတယ်။ ၁၁ အာဖာဇဒ်ကို ရပြီးနောက် အနှစ် ၅၀၀ အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။+

၁၂ အာဖာဇဒ်ဟာ အသက် ၃၅ နှစ်မှာ သားရှေလကို ရတယ်။+ ၁၃ ရှေလကို ရပြီးနောက် ၄၀၃ နှစ် အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။

၁၄ ရှေလဟာ အသက် ၃၀ မှာ သားဧဗာကို ရတယ်။+ ၁၅ ဧဗာကို ရပြီးနောက် ၄၀၃ နှစ် အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်းရသေးတယ်။

၁၆ ဧဗာဟာ အသက် ၃၄ နှစ်မှာ သားဖာလက်ကို ရတယ်။+ ၁၇ ဖာလက်ကို ရပြီးနောက် အနှစ် ၄၃၀ အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။

၁၈ ဖာလက်ဟာ အသက် ၃၀ မှာ သားရာဂေါကို ရတယ်။+ ၁၉ ရာဂေါကို ရပြီးနောက် ၂၀၉ နှစ် အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်း ရသေးတယ်။

၂၀ ရာဂေါဟာ အသက် ၃၂ နှစ်မှာ သားစေရတ်ကို ရတယ်။ ၂၁ စေရတ်ကို ရပြီးနောက် ၂၀၇ နှစ် အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်းရသေးတယ်။

၂၂ စေရတ်ဟာ အသက် ၃၀ မှာ သားနာခေါ်ကို ရတယ်။ ၂၃ နာခေါ်ကို ရပြီးနောက် အနှစ် ၂၀၀ အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်းရသေးတယ်။

၂၄ နာခေါ်ဟာ အသက် ၂၉ နှစ်မှာ သားတေရကို ရတယ်။+ ၂၅ တေရကို ရပြီးနောက် ၁၁၉ နှစ် အသက်ရှင်ပြီး တခြားသားသမီးတွေကိုလည်းရသေးတယ်။

၂၆ တေရဟာ အနှစ် ၇၀ အသက်ရှင်ပြီးနောက် သားအာဗြံ၊+ နာခေါ်၊+ ခါရန်ကို ရတယ်။

၂၇ တေရရဲ့သမိုင်းမှတ်တမ်း။

တေရရဲ့သားတွေက အာဗြံ၊ နာခေါ်၊ ခါရန်။ ခါရန်သားက လောတ။+ ၂၈ ခါရန်က ဖခင်တေရ အသက်ရှင်နေတုန်း မွေးရပ်မြေ ခါလဒဲပြည်၊+ ဥရမြို့မှာ+ သေဆုံးသွားတယ်။ ၂၉ အာဗြံနဲ့ နာခေါ်လည်း အိမ်ထောင်ကျတယ်။ အာဗြံရဲ့မိန်းမက စာရဲ။+ နာခေါ် ရဲ့မိန်းမက ခါရန်သမီး မိလခါ။+ မိလခါနဲ့ အိဆခါတို့ဟာ ခါရန်ရဲ့သမီးတွေပဲ။ ၃၀ စာရဲက မြုံနေလို့+ သားသမီးမရှိဘူး။

၃၁ အဲဒီနောက် တေရဟာ သားအာဗြံ၊ ချွေးမစာရဲ၊ ခါရန်ရဲ့သား မြေးလောတကိုခေါ်ပြီး+ ခါလဒဲပြည်၊ ဥရမြို့ကနေ ခါနန်ပြည်ကို+ ထွက်သွားတယ်။ ခါရန်မြို့ကို+ ရောက်တဲ့အခါ အဲဒီမှာ နေထိုင်ကြတယ်။ ၃၂ တေရက အသက် ၂၀၅ နှစ်ရောက်တော့ ခါရန်မြို့မှာ သေဆုံးသွားတယ်။

၁၂ ယေဟောဝါက အာဗြံကို “နေရင်းပြည်၊ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေနဲ့ ဖခင်ရဲ့အိမ်ကို ထားခဲ့ပြီး ငါပြမယ့်ပြည်ကို သွားပါ။+ ၂ မင်းကို လူမျိုးကြီးဖြစ်စေပြီး ကောင်းချီးပေးမယ်။ မင်းရဲ့နာမည်ကို ကြီးမြတ်စေမယ်။ မင်းကြောင့် တခြားသူတွေ ကောင်းချီးရလိမ့်မယ်။+ ၃ မင်းကို ကောင်းချီးပေးသူတွေကို ငါကောင်းချီးပေးမယ်။ မင်းကို ကျိန်ဆဲသူတွေကို ငါကျိန်ဆဲမယ်။+ ကမ္ဘာပေါ်က လူမျိုးအားလုံး မင်းကြောင့် ကောင်းချီးခံစားရမယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၄ ယေဟောဝါပြောတဲ့အတိုင်း အာဗြံထွက်သွားတော့ လောတလည်း လိုက်သွားတယ်။ ခါရန်မြို့ကနေ ထွက်သွားချိန်မှာ+ အာဗြံက အသက် ၇၅ နှစ်ရှိနေပြီ။ ၅ အာဗြံက ဇနီးစာရဲ၊+ အစ်ကိုရဲ့သား လောတ၊+ စုဆောင်းထားတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ၊+ ခါရန်မြို့မှာရရှိခဲ့တဲ့ လူတွေ အားလုံးကို ခေါ်ပြီး ခါနန်ပြည်ကို ထွက်ခွာသွားတယ်။+ ခါနန်ပြည်ကို ရောက်တဲ့အခါ၊ ၆ အပင်ကြီးတွေရှိရာ မောရေဒေသအနားက+ ရှေခင်အရပ်အထိ+ ခရီးဆက်တယ်။ အဲဒီတုန်းက ခါနန်ပြည်မှာ ခါနန်လူမျိုးတွေ နေထိုင်ကြတယ်။ ၇ အာဗြံဆီ ယေဟောဝါ ရောက်လာပြီး “မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို+ ဒီပြည် ငါပေးမယ်”+ လို့ပြောတယ်။ အာဗြံလည်း ယေဟောဝါအတွက် အဲဒီမှာ ပူဇော်ရာပလ္လင် တည်တယ်။ ၈ ပြီးနောက် အဲဒီကနေ ဗေသလအရှေ့ဘက်+ တောင်တန်းဒေသကို ပြောင်းရွှေ့ပြီး တဲထိုးနေထိုင်တယ်။ တဲရဲ့အနောက်ဘက်မှာ ဗေသလမြို့၊ အရှေ့ဘက်မှာ အာအိမြို့+ ရှိတယ်။ အဲဒီနေရာမှာလည်း ယေဟောဝါအတွက် ပူဇော်ရာပလ္လင်ကို+ တည်တယ်၊ ယေဟောဝါရဲ့နာမည်ကို ခေါ်ပြီး ဆုတောင်းတယ်။+ ၉ အာဗြံက တဲကိုဖြုတ်၊ တစ်နေရာပြီးတစ်နေရာ တဲထိုးနေထိုင်ရင်း နေဂပ်အရပ်ကို+ ဆက်သွားတယ်။

၁၀ မကြာခင် ခါနန်ပြည်မှာ အငတ်ဘေးဆိုက်ပြီး အစာရေစာ ရှားပါးလာတဲ့အတွက်+ အာဗြံက အီဂျစ်ပြည်မှာ ခဏနေဖို့+ ဆင်းသွားတယ်။ ၁၁ အီဂျစ်ပြည်ရောက်ခါနီးမှာ စာရဲကို “မိန်းမရေ၊ နားထောင်ပါဦး။ မင်းဟာ မိန်းမချောဆိုတော့၊+ ၁၂ အီဂျစ်ပြည်သားတွေ မြင်ရင် ‘ဒါ သူ့မိန်းမပဲ’ ဆိုပြီး ကိုယ့်ကို သတ်မှာပေါ့။ မင်းကိုတော့ အသက်ချမ်းသာပေးမှာ။ ၁၃ ဒီတော့ ကိုယ့်ညီမလို့ပြောပါ မိန်းမရာ။ ဒါမှ ကိုယ်လည်း မင်းကြောင့် ကောင်းစားပြီး အသက်ချမ်းသာရာရမှာ” လို့ ပြောတယ်။+

၁၄ အီဂျစ်ပြည်ကို အာဗြံရောက်တာနဲ့ အီဂျစ်ပြည်သားတွေက စာရဲ သိပ်လှတာကို သတိပြုမိကြတယ်။ ၁၅ ဖာရောရဲ့မှူးမတ်တွေလည်း စာရဲကို မြင်ပြီး ဖာရောရှေ့မှာ ချီးမွမ်းခန်းဖွင့်ကြတယ်။ ဒါနဲ့ စာရဲကို နန်းတော်ထဲ ခေါ်သွားတယ်။ ၁၆ ဖာရောမင်းက စာရဲကြောင့် အာဗြံကို ကောင်းကောင်းဆက်ဆံတဲ့အတွက် အာဗြံဟာ သိုး၊ နွား၊ မြည်း၊ ကုလားအုတ်နဲ့ ကျွန်တွေ ရလာတယ်။+ ၁၇ ယေဟောဝါက အာဗြံရဲ့ဇနီး စာရဲအတွက်+ ဖာရောမင်းနဲ့ နန်းတွင်းသားတွေကို ဘေးဆိုးတွေနဲ့ ဒဏ်ခတ်တယ်။ ၁၈ ဒါနဲ့ ဖာရောမင်းက အာဗြံကိုခေါ်ပြီး “မင်း ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ စာရဲဟာ မင်းရဲ့ဇနီးလို့ မပြောဘဲ၊ ၁၉ ‘ညီမ’ လို့ ဘာကြောင့်ပြောရတာလဲ။+ အဲဒီလိုပြောလို့ သူ့ကို ငါသိမ်းပိုက်မိတော့မလို့ပဲ။ အခု၊ မင်းမိန်းမကို ပြန်ခေါ်သွားတော့” လို့ပြောတယ်။ ၂၀ ဖာရောမင်း အမိန့်ပေးတဲ့အတွက် မင်းမှုထမ်းတွေက အာဗြံနဲ့ စာရဲကို ပစ္စည်းဥစ္စာတွေနဲ့ တစ်ပါတည်း လိုက်ပို့ပေးကြတယ်။+

၁၃ အာဗြံနဲ့စာရဲက ပိုင်ဆိုင်သမျှကိုယူပြီး လောတနဲ့အတူ အီဂျစ်ပြည်ကနေ နေဂပ်အရပ်ကို+ ထွက်သွားတယ်။ ၂ အာဗြံဟာ သိုးနွားတွေ၊ ရွှေငွေတွေ ပိုင်ဆိုင်ပြီး သိပ်ချမ်းသာတယ်။+ ၃ နေဂပ်အရပ်ကနေ ဗေသလမြို့အထိ တစ်နေရာပြီးတစ်နေရာ တဲထိုးနေထိုင်ရင်း ဗေသလနဲ့ အာအိမြို့ကြားက+ တဲထိုးနေထိုင်ခဲ့ဖူးတဲ့နေရာ၊ ၄ ပူဇော်ရာပလ္လင် တည်ခဲ့ဖူးတဲ့နေရာကို ပြန်ရောက်လာတယ်။ အဲဒီနေရာမှာ အာဗြံက ယေဟောဝါရဲ့နာမည်ကို ခေါ်ပြီး ဆုတောင်းတယ်။

၅ အာဗြံနဲ့အတူလိုက်လာတဲ့ လောတလည်း သိုးနွားတွေ၊ တဲတွေ ပိုင်ဆိုင်တယ်။ ၆ ဒါကြောင့် တစ်နေရာတည်းမှာ အတူနေဖို့ နယ်မြေမဆံ့ဘူး။ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ သိပ်များလာလို့ အတူနေထိုင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။ ၇ သူတို့ရဲ့ တိရစ္ဆာန်ထိန်းကျောင်းသူတွေ အချင်းချင်း ရန်ဖြစ်ကြတယ်။ (အဲဒီတုန်းက ခါနန်ပြည်မှာ ခါနန်လူမျိုးတွေနဲ့ ဖေရဇိလူမျိုးတွေ နေထိုင်ကြတယ်။)+ ၈ ဒါနဲ့ အာဗြံက လောတကို+ “ငါတို့ဟာ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေပဲ။ ငါတို့အချင်းချင်း၊ တိရစ္ဆာန်ထိန်းကျောင်းသူတွေအချင်းချင်း ပြဿနာမဖြစ်သင့်ဘူး။ ၉ ဒါကြောင့် ဒီနယ်မှာ မင်းကြိုက်တဲ့နေရာကို ရွေးပြီး သွားနေပါ။ မင်း ဘယ်ဘက်ကို သွားရင် ငါညာဘက်ကို သွားမယ်။ မင်း ညာဘက်ကိုသွားရင် ငါ ဘယ်ဘက်ကိုသွားမယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၀ ဒါနဲ့ လောတ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဇောရမြို့အထိ+ ဂျော်ဒန်မြစ်ဝှမ်းဒေသတစ်လျှောက်လုံးဟာ+ ယေဟောဝါရဲ့ ဥယျာဉ်လို၊+ အီဂျစ်ပြည်လို ရေပေါများတာကို သတိပြုမိတယ်။ (သောဒုံနဲ့ ဂေါမောရမြို့ကို ယေဟောဝါ မဖျက်ဆီးခင်တုန်းက အခြေအနေဖြစ်တယ်။) ၁၁ လောတလည်း ဂျော်ဒန်မြစ်ဝှမ်းဒေသကို ရွေးချယ်ပြီး အရှေ့ဘက်ကို ပြောင်းရွှေ့သွားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် လမ်းခွဲလိုက်တယ်။ ၁၂ အာဗြံက ခါနန်ပြည်မှာ နေထိုင်တယ်။ လောတကတော့ အဲဒီမြစ်ဝှမ်းဒေသကမြို့တွေမှာ+ နေထိုင်တယ်။ နောက်ဆုံး သောဒုံမြို့အနီးမှာ တဲထိုးပြီး အခြေချတယ်။ ၁၃ သောဒုံမြို့သားတွေဟာ ဆိုးညစ်သူ၊ ယေဟောဝါရှေ့မှာ အပြစ်ကြီးသူတွေပဲ။+

၁၄ လောတ လမ်းခွဲသွားပြီးနောက် ယေဟောဝါက အာဗြံကို “အခု မင်းရောက်နေတဲ့နေရာကနေ အရှေ့၊ အနောက်၊ တောင်၊ မြောက်ကို ကြည့်လိုက်ပါဦး။ ၁၅ မြင်နေရတဲ့ပြည်တစ်ခုလုံးကို မင်းနဲ့မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ငါအပိုင်ပေးမယ်။+ ၁၆ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို မြေမှုန့်လို များပြားစေမယ်။ မြေမှုန့်ကို ရေတွက်နိုင်မှပဲ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ရေတွက်နိုင်မယ်။+ ၁၇ အခု၊ ဒီပြည်တစ်ခွင်လုံး နေရာအနှံ့ သွားပါ။ ဒီတစ်ပြည်လုံး မင်းကို ငါပေးမယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၈ ဒါနဲ့ အာဗြံဟာ တဲထိုးပြီး ဆက်နေထိုင်တယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ ဟေဗြုန်မြို့၊+ မံရေအရပ်က အပင်ကြီးတွေအနား+ ရောက်လာပြီး နေထိုင်တယ်။ အဲဒီမှာ ယေဟောဝါအတွက် ပူဇော်ရာပလ္လင် တည်တယ်။+

၁၄ ရှိနာဘုရင်+ အံရဖေလ၊ ဧလာသာဘုရင် အာရုတ်၊ ဧလံဘုရင်+ ခေဒေါရလောမာ၊+ ဂေါအိမ်ဘုရင် တိဒလတို့က၊ ၂ သောဒုံဘုရင်+ ဗေရ၊ ဂေါမောရဘုရင်+ ဗိရရှ၊ အာဒမာဘုရင် ရှိနပ်၊ ဇေဘိုင်ဘုရင်+ ရှေမဘာ၊ ဗေလဘုရင်တို့နဲ့ စစ်တိုက်တယ်။ ဗေလမြို့ကို ဇောရလို့လည်း ခေါ်တယ်။ ၃ သူတို့က* ဆားငန်အိုင်ဖြစ်တဲ့+ စိဒိမ်ချိုင့်ဝှမ်းမှာ+ မဟာမိတ်ဖွဲ့ကြတယ်။

၄ ဘုရင်ငါးပါးဟာ ဘုရင် ခေဒေါရလောမာဆီမှာ ၁၂ နှစ် ကျွန်ခံပြီးနောက် ၁၃ နှစ်မြောက်မှာ ပုန်ကန်တယ်။ ၅ ဒါကြောင့် ၁၄ နှစ်မြောက်မှာ ဘုရင် ခေဒေါရလောမာက မဟာမိတ်ဘုရင်တွေနဲ့အတူ ချီတက်လာပြီး အာရှတရုတ် ကာနိမ်အရပ်မှာ ရေဖိမ်လူမျိုး၊ ဟာမအရပ်မှာ ဇူဇိမ်လူမျိုး၊ ရှာဝေ ကိရိယသိမ်အရပ်မှာ ဧမိမ်လူမျိုးတွေကို+ တိုက်ခိုက်အောင်မြင်တယ်။ ၆ စိရတောင်ပေါ်က+ ဟောရိလူမျိုးကိုလည်း+ တောကန္တာရနယ်စပ်၊ ဧလပါရန်အရပ်အထိ တိုက်ခိုက်အောင်မြင်တယ်။ ၇ အဲဒီနောက် သူတို့ပြန်လှည့်လာတယ်။ ကာဒေရှလို့ခေါ်တဲ့+ အင်မိရှပတ်အရပ်ကို ရောက်တဲ့အခါ အာမလက်လူမျိုးရဲ့+ နယ်မြေတစ်ခုလုံးအပြင် ဟာဇဇုန်တမာမြို့မှာနေထိုင်တဲ့+ အာမောရိလူမျိုးကိုလည်း+ အနိုင်ရတယ်။

၈ အဲဒီအချိန်မှာ သောဒုံဘုရင်ဟာ ဂေါမောရဘုရင်၊ အာဒမာဘုရင်၊ ဇေဘိုင်ဘုရင်၊ ဗေလ (ဇောရ) ဘုရင်တွေနဲ့အတူ ချီတက်လာတယ်။ စိဒိမ်ချိုင့်ဝှမ်းမှာ စစ်ခင်းပြီး၊ ၉ ဧလံဘုရင် ခေဒေါရလောမာ၊ ဂေါအိမ်ဘုရင် တိဒလ၊ ရှိနာဘုရင် အံရဖေလ၊ ဧလာသာဘုရင် အာရုတ်ကို+ တိုက်တယ်။ ဘုရင်လေးပါးနဲ့ ဘုရင်ငါးပါး တိုက်ခိုက်ကြတယ်။ ၁၀ စိဒိမ်ချိုင့်ဝှမ်းမှာ ကတ္တရာတွင်းတွေ အများကြီးရှိတဲ့အတွက် သောဒုံနဲ့ဂေါမောရဘုရင်တွေ ထွက်ပြေးတဲ့အခါ အဲဒီတွင်းတွေထဲ ကျသွားတယ်။ ကျန်တဲ့လူတွေ တောင်တန်းဒေသဆီ ထွက်ပြေးသွားတယ်။ ၁၁ အနိုင်ရသူတွေက သောဒုံနဲ့ ဂေါမောရမြို့မှာရှိတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေနဲ့ စားနပ်ရိက္ခာအားလုံးကို သိမ်းယူသွားကြတယ်။+ ၁၂ အာဗြံအစ်ကိုရဲ့သား၊ သောဒုံမြို့မှာနေထိုင်တဲ့+ လောတနဲ့ သူ့ရဲ့ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကိုလည်း သိမ်းယူပြီး ထွက်သွားကြတယ်။

၁၃ လွတ်မြောက်လာသူတစ်ယောက်က ဟီဘရူးလူမျိုး အာဗြံဆီ ရောက်လာပြီး အကြောင်းစုံပြောပြတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ အာဗြံက အာမောရိလူမျိုး မံရေပိုင်တဲ့ အပင်ကြီးတွေအနားမှာ+ တဲထိုးနေထိုင်တယ်။ မံရေနဲ့ သူ့ညီနောင် ဧရှကောလ၊ အာနေရဟာ+ အာဗြံနဲ့ မိတ်ဖွဲ့ထားကြတယ်။ ၁၄ ဆွေမျိုးတွေ+ အဖမ်းခံရတဲ့သတင်းကို အာဗြံ ကြားတဲ့အခါ တိုက်ရည်ခိုက်ရည်ရှိတဲ့ လက်ရင်းတပည့် ၃၁၈ ယောက်ကိုစုပြီး ဒန်မြို့အထိ+ လိုက်သွားတယ်။ ၁၅ ညရောက်တော့ သူ့လူတွေကို အုပ်စုခွဲပြီး ရန်သူတွေကို တိုက်ခိုက်အနိုင်ယူလိုက်တယ်။ ရန်သူတွေကို ဒမတ်စကတ်မြို့မြောက်ဘက် ဟောဘမြို့အထိ လိုက်ပြီးတိုက်တယ်။ ၁၆ ပြီးတော့ ပစ္စည်းဥစ္စာအားလုံး ပြန်ယူခဲ့တယ်။ တူလောတနဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ၊ အမျိုးသမီးတွေနဲ့ တခြားသူတွေကိုလည်း ပြန်ခေါ်ခဲ့တယ်။

၁၇ အာဗြံက ဘုရင် ခေဒေါရလောမာနဲ့ မဟာမိတ်ဘုရင်တွေကို အနိုင်ရပြီး ပြန်လာတဲ့အခါ သောဒုံမင်းက ဘုရင့်ချိုင့်ဝှမ်းလို့ခေါ်တဲ့+ ရှာဝေချိုင့်ဝှမ်းမှာ ထွက်ကြိုတယ်။ ၁၈ အမြင့်ဆုံးဘုရားသခင်ရဲ့+ ပုရောဟိတ်ဖြစ်တဲ့ ဆာလင်မင်း+ မေလခိဇေဒက်လည်း+ မုန့်နဲ့ဝိုင်ကို ယူလာတယ်။

၁၉ ပြီးတော့ အာဗြံအတွက် ဆုမွန်ကောင်း တောင်းပေးတယ်–

အာဗြံလည်း တိုက်ရာပါဥစ္စာတွေထဲက ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ဆာလင်မင်းကို ပေးတယ်။+

၂၁ အဲဒီနောက် သောဒုံဘုရင်က “ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို မင်းယူလိုက်။ ငါ့လူတွေကိုတော့ ပြန်ပေးပါ” လို့ပြောတယ်။ ၂၂ ဒါနဲ့ အာဗြံကလည်း “မိုးမြေကို ဖန်ဆင်းတဲ့အရှင်၊ အမြင့်ဆုံးဘုရားသခင် ယေဟောဝါရှေ့မှာ လက်ကိုမြှောက်ပြီး ကျွန်တော် ကျိန်ဆိုပါတယ်။ ၂၃ ‘ငါ့ကြောင့် အာဗြံချမ်းသာနေတာ’ လို့ မင်းကြီးမပြောနိုင်အောင် အပ်ချည်တစ်မျှင်ကအစ ခြေနင်းကြိုးတစ်ပင်အဆုံး မင်းကြီးရဲ့ဥစ္စာ ဘာတစ်ခုကိုမှ ကျွန်တော် မယူပါဘူး။ ၂၄ ဒီလူငယ်တွေ စားလိုက်တဲ့ အစာကလွဲလို့ ဘာကိုမှ မယူပါဘူး။ ကျွန်တော်နဲ့လိုက်လာတဲ့ အာနေရ၊ ဧရှကောလ၊ မံရေကတော့+ သူတို့ဝေစုကို ယူကြပါစေ” လို့ သောဒုံဘုရင်ကို ပြန်ပြောတယ်။

၁၅ အာဗြံမြင်ရတဲ့ စိတ်အာရုံမှာ ယေဟောဝါက “အာဗြံ၊ မကြောက်နဲ့။+ ငါဟာ မင်းအတွက် ဒိုင်းလွှားပဲ။+ မင်းရမယ့်ဆုလာဘ် သိပ်ကြီးမားတယ်”+ လို့ပြောတယ်။ ၂ အာဗြံကလည်း “အချုပ်အခြာအာဏာပိုင်ရှင် ယေဟောဝါ၊ ကျွန်တော့်မှာ သားသမီးမရှိတော့ ကိုယ်တော်ပေးမယ့်ဆုကို ဘယ်လိုလုပ် ရနိုင်ပါ့မလဲ။ ဒမတ်စကတ်မြို့သား ဧလျာဇာက+ ကျွန်တော့်အမွေခံ ဖြစ်ရတော့မယ်။ ၃ ကိုယ်တော်က ကျွန်တော့်ကို သားသမီးမပေးတော့+ အိမ်သားတစ်ယောက်က အမွေခံဖြစ်နေပြီ” လို့ပြောတယ်။ ၄ ယေဟောဝါက “သူဟာ အမွေခံမဟုတ်ဘူး။ မင်းရဲ့သားအရင်းကသာ အမွေခံဖြစ်ရမယ်” လို့ပြောတယ်။+

၅ အဲဒီနောက် ဘုရားသခင်က သူ့ကို အပြင်ခေါ်ထုတ်ပြီး “ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ပါဦး။ ကြယ်တွေကို ရေတွက်နိုင်ရင် ရေတွက်ကြည့်ပါ။ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ဟာ အဲဒီကြယ်တွေလိုဖြစ်လာမယ်” လို့ပြောတယ်။+ ၆ အာဗြံက ယေဟောဝါကို ယုံကြည်တယ်။+ ဒါကြောင့် ဘုရားသခင်က သူ့ကို ဖြောင့်မတ်သူလို့ သတ်မှတ်တယ်။+ ၇ “ငါဟာ မင်းကို ခါလဒဲပြည်၊ ဥရမြို့ကနေ ခေါ်ထုတ်လာတဲ့အရှင် ယေဟောဝါပဲ။ မင်းကို ဒီပြည် အပိုင်ပေးမယ်”+ လို့လည်း ပြောတယ်။ ၈ အာဗြံက “အချုပ်အခြာအာဏာပိုင်ရှင် ယေဟောဝါ၊ ဒီပြည်ကို ကျွန်တော်ပိုင်ဆိုင်ရမယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုသိနိုင်မလဲ” လို့ မေးတယ်။ ၉ ဘုရားသခင်က “သုံးနှစ်သား နွားမပျိုတစ်ကောင်၊ သုံးနှစ်သား ဆိတ်မတစ်ကောင်၊ သုံးနှစ်သား သိုးထီးတစ်ကောင်၊ ချိုးတစ်ကောင်နဲ့ ခိုကလေးတစ်ကောင်ကို ယူလာပါ” လို့ပြောတယ်။ ၁၀ ဒါနဲ့ အာဗြံက အဲဒီအကောင်တွေကိုယူ၊ နှစ်ခြမ်းခွဲပြီး ဘယ်ညာတစ်ခြမ်းစီ ချထားလိုက်တယ်။ ငှက်တွေကိုတော့ နှစ်ခြမ်းမခွဲဘဲ ထားလိုက်တယ်။ ၁၁ အသေကောင်တွေပေါ် ငှက်ကြီးတွေ လာနားတဲ့အခါ အာဗြံမောင်းထုတ်တယ်။

၁၂ နေဝင်ခါနီးမှာ အာဗြံ အိပ်မောကျသွားတော့ အမှောင်ထုကြီးက သူ့ကို လွှမ်းခြုံသွားတယ်။ ၁၃ အဲဒီအခါ ဘုရားသခင်က အာဗြံကို “မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ဟာ တခြားတိုင်းပြည်မှာ တိုင်းတစ်ပါးသားအဖြစ် နေရလိမ့်မယ်။ အဲဒီမှာ နှစ်ပေါင်း ၄၀၀ ကျွန်ခံပြီး ညှဉ်းဆဲခံရလိမ့်မယ်ဆိုတာ မှတ်ထားပါ။+ ၁၄ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကို ကျွန်အဖြစ် ခိုင်းစေတဲ့လူမျိုးကို ငါတရားစီရင်မယ်။+ သူတို့ဟာ ပစ္စည်းဥစ္စာတစ်ပွေ့တစ်ပိုက်နဲ့ ထွက်သွားကြရလိမ့်မယ်။+ ၁၅ မင်းကတော့ အသက်ရှည်ရှည်နေပြီးတဲ့နောက် အေးအေးချမ်းချမ်း သေရလိမ့်မယ်။ ဘိုးဘေးတွေနဲ့အတူ သင်္ဂြိုဟ်ခံရမယ်။+ ၁၆ အခု၊ အာမောရိလူမျိုးကို သူတို့ရဲ့အပြစ်အတွက် ဒဏ်စီရင်မယ့်အချိန် မရောက်သေးဘူး။+ ဒါကြောင့် မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ဟာ လေးဆက်မြောက်ကျမှပဲ ဒီကိုပြန်လာရမယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၁၇ နေဝင်ပြီးလို့ မှောင်မိုက်လာတဲ့အခါ မီးခိုးထွက်နေတဲ့ မီးဖိုနဲ့ မီးတုတ်တစ်ချောင်း ပေါ်လာပြီး ဘယ်ညာတစ်ခြမ်းစီ ချထားတဲ့ အသားတွေအလယ်မှာ ဖြတ်သွားတယ်။ ၁၈ အဲဒီနေ့မှာ ယေဟောဝါက အာဗြံနဲ့ ပဋိညာဉ်ဖွဲ့ပြီး+ “မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ဒီပြည် ငါပေးမယ်။+ အီဂျစ်မြစ်ကနေ ယူဖရေးတီးမြစ်ကြီးအထိ ကျယ်ပြန့်တဲ့ပြည်၊+ ၁၉ ကေနိတ်၊+ ကေနဇိ၊ ကာဒမောနိ၊ ၂၀ ဟိတ္တိ၊+ ဖေရဇိ၊+ ရေဖိမ်၊+ ၂၁ အာမောရိ၊ ခါနန်၊ ဂိရဂါရှိ၊ ယေဗုသိလူမျိုးတို့ရဲ့+ ပြည်ကို ငါပေးမယ်” လို့ပြောတယ်။

၁၆ အာဗြံရဲ့ဇနီး စာရဲက ကလေးမရဘူး။+ သူ့မှာ အီဂျစ်လူမျိုး ဟာဂရလို့ခေါ်တဲ့ ကျွန်မတစ်ယောက်တော့ ရှိတယ်။+ ၂ စာရဲက အာဗြံကို “အစ်ကို၊ ကျွန်မပြောတာ နားထောင်ပါဦး။ ယေဟောဝါဘုရားက ကျွန်မကို သားသမီးမပေးဘူး။ ဒါကြောင့် ဟာဂရကို ယူလိုက်ပါလား။ ဒီနည်းနဲ့ ကျွန်မ ကလေးရနိုင်မလားလို့ပါ”+ ဆိုပြီးပြောတယ်။ အာဗြံလည်း စာရဲပြောတာကို နားထောင်တယ်။ ၃ ခါနန်ပြည်မှာ ဆယ်နှစ်ကြာ နေထိုင်ပြီးတဲ့နောက် စာရဲက သူ့ယောက်ျား အာဗြံလက်ထဲ အီဂျစ်ကျွန်မ ဟာဂရကို အပ်လိုက်တယ်။ ၄ အာဗြံနဲ့ ဟာဂရ အတူနေတဲ့အတွက် ဟာဂရမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတယ်။ ကိုယ်ဝန်ရှိမှန်းလည်း သိရော သခင်မကို မလေးမစား လုပ်တော့တယ်။

၅ အဲဒီအခါ စာရဲက အာဗြံကို “အစ်ကို့ကြောင့် ကျွန်မ ခုလို စိတ်ထိခိုက်နေရတာ။ ဒီကျွန်မိန်းမကို အစ်ကို့ရင်ခွင်ထဲ အပ်လိုက်တာ ကျွန်မပါ။ အခု သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိမှန်းလည်း သိရော ကျွန်မကို မလေးမစားလုပ်တော့တာပဲ။ အစ်ကိုနဲ့ကျွန်မကို ယေဟောဝါဘုရားပဲ တရားစီရင်ပေးပါစေ” လို့ပြောတယ်။ ၆ အာဗြံကလည်း “ဟာဂရက မင်းလက်ထဲမှာ ရှိတာပဲ။ ကောင်းမယ်ထင်သလိုသာ လုပ်ပါ” လို့ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ စာရဲ ညှဉ်းဆဲတဲ့အတွက် ဟာဂရလည်း ထွက်ပြေးသွားတယ်။

၇ အဲဒီနောက် ယေဟောဝါရဲ့ ကောင်းကင်တမန်က ရှုရအရပ်ကိုသွားတဲ့+ တောလမ်းမှာရှိတဲ့ ရေတွင်းနားမှာ ဟာဂရကို တွေ့တယ်။ ၈ “စာရဲရဲ့ကျွန်မ ဟာဂရ၊ ဘယ်က လာတာလဲ။ ဘယ်ကို သွားမှာလဲ” လို့မေးတော့ “သခင်မ စာရဲဆီက ထွက်ပြေးလာတာပါ” လို့ပြန်ဖြေတယ်။ ၉ ယေဟောဝါရဲ့ ကောင်းကင်တမန်က “မင်းရဲ့သခင်မဆီ ပြန်သွားပါ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် နှိမ့်ချပြီး သူ့လက်အောက်မှာပဲ နေပါ” လို့ပြောတယ်။ ၁၀ ပြီးတော့ ယေဟောဝါရဲ့ ကောင်းကင်တမန်က “မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို မရေတွက်နိုင်လောက်အောင် ငါများပြားစေမယ်” လို့ပြောတယ်။+ ၁၁ ယေဟောဝါရဲ့ ကောင်းကင်တမန်က “အခု၊ မင်းမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ။ သားလေး မွေးမယ်။ မင်းဒုက္ခရောက်လို့ ညည်းတွားတဲ့ အသံကို ယေဟောဝါကြားပြီ။ ဒါကြောင့် သားလေးကို အိရှမေလ* လို့ နာမည် ပေးရမယ်။ ၁၂ အိရှမေလဟာ မြည်းရိုင်းလို လူစားမျိုး ဖြစ်လာမယ်။ လူတိုင်းနဲ့ ရန်ဘက်ဖြစ်လိမ့်မယ်။ လူတိုင်းကလည်း သူ့ကို ရန်လုပ်လိမ့်မယ်။ သူက ညီအစ်ကိုတွေရဲ့ အနီးအနားမှာ နေထိုင်လိမ့်မယ်”* လို့ဆက်ပြောတယ်။

၁၃ ဟာဂရလည်း သူနဲ့စကားပြောတဲ့ ယေဟောဝါရဲ့နာမည်ကို ခေါ်ပြီး “အို ဘုရားသခင်၊ ကိုယ်တော်ဟာ အရာအားလုံးကို မြင်တဲ့ဘုရားပါ”+ လို့ဆုတောင်းတယ်။ ပြီးတော့ “ငါ့ကိုမြင်တဲ့အရှင်ကို ဒီနေရာမှာ ငါမြင်ဖူးပြီ” လို့လည်း ပြောတယ်။ ၁၄ ဒါကြောင့် အဲဒီရေတွင်းကို ဗေရလဟဲရော* လို့ခေါ်တယ်။ (အဲဒီရေတွင်းက ကာဒေရှနဲ့ ဗေရက်အရပ်ကြားမှာ ရှိတယ်။) ၁၅ ဟာဂရ သားလေးမွေးလာတဲ့အခါ အာဗြံက သားကို အိရှမေလလို့ နာမည်ပေးတယ်။+ ၁၆ သားအိရှမေလကို ဟာဂရမွေးတဲ့အချိန်မှာ အာဗြံ အသက် ၈၆ နှစ်ရှိပြီ။

၁၇ အာဗြံအသက် ၉၉ နှစ်မှာ သူ့ဆီ ယေဟောဝါ ရောက်လာပြီး “ငါဟာ အနန္တတန်ခိုးရှင် ဘုရားသခင်ပဲ။ ငါ့ရှေ့မှာ သစ္စာရှိလမ်းစဉ်အတိုင်း လျှောက်လှမ်းပြီး အမှားကင်းအောင် နေပါ။ ၂ မင်းနဲ့ဖွဲ့တဲ့ ပဋိညာဉ်ကို ငါအတည်ဖြစ်စေမယ်။+ မင်းကို သားမြေးတွေ အများကြီးရစေမယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၃ အာဗြံ ပျပ်ဝပ်လိုက်တော့ ဘုရားသခင် ဆက်ပြောတယ်– ၄ “မင်းနဲ့ငါပဋိညာဉ် ဖွဲ့လိုက်ပြီ။+ မင်းဟာ လူမျိုးများစွာရဲ့ဖခင် ဖြစ်လာမယ်။+ ၅ မင်းကို အာဗြံ* လို့မခေါ်တော့ဘူး။ လူမျိုးများစွာရဲ့ဖခင် ဖြစ်စေမှာမို့ အာဗြဟံ* လို့ခေါ်ရလိမ့်မယ်။ ၆ မင်းရဲ့သားမြေးတွေကို အများကြီး ပွားများစေမယ်။ မင်းဆီကနေ လူမျိုးတွေ၊ ဘုရင်တွေ ဆင်းသက်လာမယ်။+

၇ “မင်းနဲ့ရော မင်းရဲ့မျိုးနွယ် အစဉ်အဆက်နဲ့ပါ ဖွဲ့ထားတဲ့ ထာဝရပဋိညာဉ်ကို ငါစောင့်ထိန်းမယ်။+ ငါဟာ မင်းရဲ့ဘုရားသခင်၊ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားသခင် ဖြစ်မယ်။ ၈ တိုင်းတစ်ပါးသားအဖြစ်+ မင်းနေထိုင်နေတဲ့ ခါနန်တစ်ပြည်လုံးကို မင်းနဲ့ မင်းရဲ့ မျိုးနွယ်ကို ထာဝစဉ် အပိုင်ပေးမယ်။ ငါဟာ သူတို့ရဲ့ဘုရားသခင် ဖြစ်မယ်။”+

၉ အာဗြဟံကို ဘုရားသခင် မှာတယ်– “ငါ့ပဋိညာဉ်ကို မင်းစောင့်ထိန်းရမယ်။ မင်းရဲ့ မျိုးနွယ်အစဉ်အဆက်လည်း စောင့်ထိန်းရမယ်။ ၁၀ မင်းနဲ့ မင်းရဲ့သားစဉ်မြေးဆက်တွေ စောင့်ထိန်းရမယ့် ပဋိညာဉ်ကတော့ မင်းဆီမှာရှိတဲ့ ယောက်ျားတိုင်း အရေဖျား ဖြတ်ရမယ်။+ ၁၁ မင်းတို့ အရေဖျား ဖြတ်ရမယ်။ ဒါဟာ မင်းတို့နဲ့ငါဖွဲ့တဲ့ ပဋိညာဉ်ရဲ့ အမှတ်အသားပဲ။+ ၁၂ မင်းတို့ရဲ့အမျိုးအစဉ်အဆက် အိမ်မှာမွေးတဲ့သူဖြစ်စေ၊ ကိုယ့်သားမြေးမဟုတ်ဘဲ တိုင်းတစ်ပါးသားဆီက ငွေနဲ့ဝယ်ထားသူဖြစ်စေ သားယောက်ျားတိုင်း ရှစ်ရက်သားအရွယ်မှာ အရေဖျားဖြတ်ရမယ်။+ ၁၃ အိမ်မှာမွေးတဲ့ ယောက်ျားအားလုံး၊ ငွေနဲ့ဝယ်ထားတဲ့ ယောက်ျားအားလုံး အရေဖျားဖြတ်ရမယ်။+ ဒီလိုအရေဖျားဖြတ်တာဟာ မင်းတို့နဲ့ငါဖွဲ့ထားတဲ့ ထာဝရပဋိညာဉ်ရဲ့ အမှတ်အသားပဲ။ ၁၄ အရေဖျား မဖြတ်သူကိုတော့ ပယ်ရှင်းရမယ်။* ငါ့ပဋိညာဉ်ကို သူချိုးဖောက်တယ်။”

၁၅ ဘုရားသခင်က အာဗြဟံကို “မင်းရဲ့မိန်းမကို စာရဲ*+ လို့မခေါ်တော့ဘူး။ စာရာ* လို့ခေါ်ရလိမ့်မယ်။ ၁၆ သူ့ကို ငါကောင်းချီးပေးမယ်။ သူက မင်းအတွက် သားတစ်ယောက် မွေးပေးမယ်။+ ငါကောင်းချီးပေးမှာမို့လို့ သူ့ဆီကနေ လူမျိုးတွေ၊ ဘုရင်တွေ ဆင်းသက်လာမယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၇ အဲဒီအခါ အာဗြဟံက ပျပ်ဝပ်ရင်း “အသက် ၁၀၀ ရှိတဲ့သူက ကလေးရနိုင်ပါဦးမလား။ အသက် ၉၀ ရှိတဲ့ စာရာကလည်း ကလေးမွေးနိုင်ပါဦးမလား”+ လို့တွေးပြီး ရယ်မိတယ်။+

၁၈ ပြီးတော့ အာဗြဟံက “အိရှမေလဟာ ကိုယ်တော့်ကောင်းချီး ခံစားရပါစေ” ဆိုပြီး စစ်မှန်တဲ့ ဘုရားသခင်ကို ပြောတယ်။+ ၁၉ ဘုရားသခင်က “မင်းရဲ့ဇနီး စာရာဟာ သားတစ်ယောက် မွေးကို မွေးလာမယ်။ သူ့ကို အိဇက်*+ လို့ နာမည်ပေးရမယ်။ သူနဲ့ ငါပဋိညာဉ် ဖွဲ့မယ်။ အဲဒီပဋိညာဉ်ဟာ သူ့ရဲ့ နောင်မျိုးနွယ်တွေအထိ ထာဝရတည်မြဲနေမယ်။+ ၂၀ အိရှမေလနဲ့ပတ်သက်ပြီး မင်းပြောတာကိုလည်း ငါကြားတယ်။ သူ့ကို ငါကောင်းချီးပေးပြီး သူ့သားမြေးတွေကို အများကြီး ပွားများစေမယ်။ သူ့ဆီကနေ မျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင် ၁၂ ယောက် ဆင်းသက်လာမယ်။ သူ့ကို လူမျိုးကြီးဖြစ်စေမယ်။+ ၂၁ ဒါပေမဲ့ ငါ့ရဲ့ပဋိညာဉ်ကိုတော့ နောက်နှစ် ဒီအချိန်မှာ စာရာမွေးမယ့်+ သားအိဇက်အားဖြင့် အတည်ဖြစ်စေမယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၂၂ ဘုရားသခင်က အာဗြဟံနဲ့ စကားပြောပြီးနောက် ထွက်သွားတယ်။ ၂၃ အာဗြဟံလည်း ဘုရားသခင် မှာထားတဲ့အတိုင်း သားအိရှမေလ၊ အိမ်မှာမွေးတဲ့သူ၊ ငွေနဲ့ဝယ်ထားတဲ့သူစတဲ့ အိမ်သားယောက်ျားအားလုံးကို ခေါ်ပြီး အဲဒီနေ့မှာပဲ အရေဖျားဖြတ်ပေးလိုက်တယ်။+ ၂၄ အာဗြဟံ အရေဖျားဖြတ်ချိန်မှာ အသက် ၉၉ နှစ်ရှိပြီ။+ ၂၅ သားအိရှမေလ အရေဖျားဖြတ်ချိန်မှာ အသက် ၁၃ နှစ်ရှိပြီ။+ ၂၆ အဲဒီနေ့မှာပဲ အာဗြဟံရော သားအိရှမေလပါ အရေဖျားဖြတ်ကြတယ်။ ၂၇ အိမ်မှာမွေးတဲ့သူ၊ တိုင်းတစ်ပါးသားဆီက ငွေနဲ့ဝယ်ထားတဲ့သူစတဲ့ အိမ်သားယောက်ျားအားလုံး အရေဖျားဖြတ်ကြတယ်။

၁၈ အဲဒီနောက် မံရေအရပ်က အပင်ကြီးတွေနားမှာ+ အာဗြဟံဆီ ယေဟောဝါ+ ရောက်လာတယ်။ နေပူပြင်းတဲ့ အဲဒီအချိန်မှာ အာဗြဟံက တဲဝမှာ ထိုင်နေတယ်။ ၂ သူလှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ လူသုံးယောက် ရပ်နေတာတွေ့တော့+ ကြိုဆိုဖို့ တဲဝကနေ ပြေးထွက်ပြီး မြေပေါ် ပျပ်ဝပ်လိုက်တယ်။ ၃ ပြီးတော့ “ယေဟောဝါ၊* ကျွန်တော် ဧည့်ဝတ်ပြုပါရစေ။ ခဏလောက် ဝင်နားပါဦး။ ၄ ရေနည်းနည်းယူလာပြီး ခြေဆေးပေးပါ့မယ်။+ ပြီးရင် သစ်ပင်အောက်မှာ အနားယူကြပါ။ ၅ ကျွန်တော့်ဆီ ရောက်လာပြီဆိုတော့ အဆာပြေစားဖို့ မုန့်နည်းနည်း ယူလာပါရစေ။ စားပြီးမှ ဆက်သွားကြပါ” လို့ပြောတဲ့အခါ သူတို့က “ကောင်းပြီ။ ခင်ဗျားပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပါ” လို့ပြောတယ်။

၆ အာဗြဟံလည်း တဲထဲမှာရှိတဲ့ စာရာဆီ အမြန်ပြေးသွားတယ်။ “ဂျုံနုသုံးဆီယာကို* နယ်ပြီး မုန့်လုံးတွေ လုပ်ပါဦး။ မြန်မြန်လေး” လို့ပြောတယ်။ ၇ ပြီးတော့ နွားအုပ်ဆီ ပြေးသွားတယ်။ နုထွားတဲ့ နွားပေါက်တစ်ကောင် ရွေးတယ်၊ အစေခံကိုပေးပြီး မြန်မြန်ပြင်ဆင်တယ်။ ၈ အဲဒီနောက် ထောပတ်၊ နို့နဲ့ အမဲသားဟင်းကို တည်ခင်းပေးတယ်။ သူတို့စားနေတုန်း အနားက သစ်ပင်အောက်မှာ အာဗြဟံ ရပ်နေတယ်။+

၉ “ခင်ဗျားရဲ့ဇနီး စာရာ+ ဘယ်မှာလဲ” လို့ သူတို့မေးတဲ့အခါ အာဗြဟံက “တဲထဲမှာပါ” လို့ဖြေတယ်။ ၁၀ သူတို့ထဲကတစ်ယောက်က “နောက်နှစ် ဒီအချိန်ရောက်ရင် ခင်ဗျားဆီ ဆက်ဆက်ပြန်လာမယ်။ ခင်ဗျားရဲ့ဇနီး စာရာ သားတစ်ယောက် မွေးလိမ့်မယ်”+ ဆိုပြီးပြောတယ်။ စာရာက အဲဒီလူရဲ့အနောက်ဘက်၊ တဲဝမှာ နားထောင်နေတယ်။ ၁၁ အာဗြဟံနဲ့စာရာဟာ အသက်ကြီးပြီး အိုနေပြီ။+ စာရာလည်း ကလေးမွေးတဲ့အရွယ် လွန်နေပြီ။+ ၁၂ ဒါကြောင့် စာရာက “ငါအသက်ကြီးပြီပဲ။ ငါ့သခင်လည်း အိုနေပြီ။ တကယ်ပဲ အဲဒီလိုပျော်နိုင်ပါဦးမလား”+ လို့စိတ်ထဲမှာပြောရင်း ရယ်မိတယ်။ ၁၃ အဲဒီအခါ ယေဟောဝါက အာဗြဟံကို “ခင်ဗျားရဲ့ဇနီး စာရာက ဘာလို့ရယ်တာလဲ။ ‘ငါအိုနေပြီ၊ တကယ် ကလေးမွေးနိုင်ပါ့မလား’ ဆိုပြီး ဘာလို့ပြောတာလဲ။ ၁၄ ယေဟောဝါ မတတ်နိုင်တာ ရှိလို့လား။+ နောက်နှစ် ဒီအချိန်ရောက်ရင် ခင်ဗျားဆီ ကျွန်တော်ပြန်လာမယ်။ စာရာ သားတစ်ယောက် မွေးလိမ့်မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၅ စာရာလည်း လန့်သွားပြီး “ကျွန်မ မရယ်ပါဘူး” လို့ငြင်းတော့ သူက “ခင်ဗျား ရယ်ပါတယ်” လို့ပြန်ပြောတယ်။

၁၆ သူတို့ ပြန်သွားတဲ့အခါ သောဒုံမြို့ဘက် လှမ်းကြည့်ကြတယ်။+ အာဗြဟံလည်း သူတို့ကို လိုက်ပို့တယ်။ ၁၇ ယေဟောဝါက “ငါဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ အာဗြဟံကို အသိမပေးဘဲ မနေဘူး။+ ၁၈ အာဗြဟံဟာ အင်အားကြီးတဲ့ လူမျိုးကြီး ဖြစ်မှာပဲ။ မြေကြီးပေါ်က လူမျိုးအားလုံးလည်း သူ့ကြောင့် ကောင်းချီးခံစားရမယ်။+ ၁၉ အာဗြဟံကို ငါကောင်းကောင်းသိတယ်။ သူဟာ မှန်ကန်ဖြောင့်မတ်ပြီး ယေဟောဝါရဲ့ နည်းလမ်းတွေအတိုင်း လိုက်ဖို့ သားစဉ်မြေးဆက်တွေကို မှာကြားမယ်ဆိုတာ ငါယုံတယ်။+ ငါယေဟောဝါလည်း သူနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ကတိကို ပြည့်စုံစေမယ်” လို့ပြောတယ်။

၂၀ ယေဟောဝါက “သောဒုံနဲ့ ဂေါမောရမြို့ရဲ့ အပြစ်ဟာ ကြီးလွန်းတယ်။+ သူတို့နဲ့ပတ်သက်ပြီး အော်ဟစ်ညည်းညူနေကြတာကို ငါကြားပြီ။+ ၂၁ ငါကြားတဲ့အတိုင်း ဟုတ်မဟုတ်၊ သူတို့ရဲ့အကျင့်တွေ တကယ်ဆိုးမဆိုး သိရအောင် ငါဆင်းကြည့်မယ်။ အဲဒါကို ငါသိချင်တယ်” လို့ပြောတယ်။+

၂၂ အဲဒီလူနှစ်ယောက်ဟာ သောဒုံမြို့ဘက် ထွက်သွားကြတယ်။ ယေဟောဝါကတော့+ အာဗြဟံနဲ့အတူ နေရစ်ခဲ့တယ်။ ၂၃ အာဗြဟံလည်း အနားကို သွားပြီး “လူကောင်းတွေကို လူဆိုးတွေနဲ့အတူ တကယ်ဖျက်ဆီးပစ်မှာလား။+ ၂၄ မြို့ထဲမှာ လူကောင်းအယောက် ၅၀ ရှိခဲ့ရင် အဲဒီလူ ၅၀ ကို ထည့်မတွက်တော့ဘူးလား။ ဒီမြို့ကို ခွင့်မလွှတ်ဘဲ ဖျက်ဆီးမှာပဲလား။ ၂၅ လူကောင်းတွေကို လူဆိုးတွေနဲ့ရောပြီး ဖျက်ဆီးမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သေချာပါတယ်။ အဲဒီလိုဖျက်ဆီးရင် လူကောင်းနဲ့ လူဆိုး ခံစားရတဲ့အကျိုးဆက်ဟာ တူနေမှာပေါ့။+ အဲဒီလို ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူးမဟုတ်လား။+ မြေတစ်ပြင်လုံးရဲ့တရားသူကြီးက မှန်ကန်တာကိုပဲ လုပ်မှာပါ”+ လို့ပြောတယ်။ ၂၆ ဒါနဲ့ ယေဟောဝါက “သောဒုံမြို့မှာ လူကောင်း ၅၀ ရှိရင် တစ်မြို့လုံးကို ခွင့်လွှတ်မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၂၇ အာဗြဟံက “ကျွန်တော်ဟာ မြေမှုန့်နဲ့ ပြာမှုန့်သက်သက်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ယေဟောဝါကို ထပ်ပြောပါရစေဦး။ ၂၈ လူကောင်း ၅၀ ပြည့်ဖို့ ၅ ယောက်လိုနေရင်ကော တစ်မြို့လုံးကို ဖျက်ဆီးမှာပဲလား” လို့မေးတော့ “၄၅ ယောက်ရှိရင် ဒီမြို့ကို မဖျက်ဆီးဘူး” လို့ဖြေတယ်။+

၂၉ အာဗြဟံကလည်း “အယောက် ၄၀ ရှိရင်ကော” လို့ထပ်မေးတဲ့အခါ “၄၀ ရှိရင် မဖျက်ဆီးဘူး” ဆိုပြီးဖြေတယ်။ ၃၀ ဒါပေမဲ့ အာဗြဟံက “ယေဟောဝါ၊ အမျက်မထွက်ပါနဲ့။+ ကျွန်တော် ပြောပါရစေဦး။ အယောက် ၃၀ ရှိရင်ကော” လို့မေးတော့ “၃၀ ရှိရင် မဖျက်ဆီးဘူး” ဆိုပြီးဖြေတယ်။ ၃၁ ဒါနဲ့ အာဗြဟံက “ယေဟောဝါ၊ ကျွန်တော် ပြောပါရစေဦး။ အယောက် ၂၀ ရှိရင်ကော” လို့ထပ်မေးတော့ “၂၀ ရှိရင် မဖျက်ဆီးဘူး” ဆိုပြီးဖြေတယ်။ ၃၂ နောက်ဆုံးမှာ အာဗြဟံက “ယေဟောဝါ၊ စိတ်မရှိပါနဲ့။ တစ်ခါလောက် ထပ်ပြောပါရစေ။ ၁၀ ယောက်ပဲ ရှိရင်ကော” လို့ မေးတော့ “၁၀ ယောက်ရှိရင် မဖျက်ဆီးဘူး” ဆိုပြီးဖြေတယ်။ ၃၃ ယေဟောဝါက အာဗြဟံနဲ့ စကားပြောပြီးတဲ့အခါ ထွက်သွားတယ်။+ အာဗြဟံလည်း အိမ်ပြန်သွားတယ်။

၁၉ ညနေစောင်းမှာ သောဒုံမြို့ကို ကောင်းကင်တမန်နှစ်ပါး ရောက်လာတော့ လောတဟာ သောဒုံမြို့တံခါးမှာ ထိုင်နေတယ်။ သူတို့ကိုတွေ့တဲ့အခါ ကြိုဆိုဖို့ ထသွားပြီး မြေပေါ် ပျပ်ဝပ်လိုက်တယ်။+ ၂ ပြီးတော့ “လူကြီးမင်းတို့၊ ဒီည ကျွန်တော့်အိမ်မှာ လာတည်းကြပါဗျာ။ ခြေဆေးပေးပါ့မယ်။ မနက်ဖြန်ကျမှ စောစောထပြီး ခရီးဆက်ကြပါ” လို့ပြောတဲ့အခါ သူတို့က “နေပါစေ။ မြို့ရင်ပြင်မှာပဲ ညအိပ်တော့မယ်” ဆိုပြီးပြောတယ်။ ၃ ဒါပေမဲ့ လောတ မရမကခေါ်တဲ့အတွက် အိမ်ကိုလိုက်လာတယ်။ လောတလည်း စားစရာပြင်ဆင်ပြီး တဆေးမဲ့မုန့် ဖုတ်ပေးတော့ သူတို့စားကြတယ်။

၄ သူတို့မအိပ်ခင်မှာ သောဒုံမြို့သား လူကြီးလူငယ်တွေပါတဲ့ လူရမ်းကားတစ်အုပ် အိမ်ကို လာဝိုင်းကြတယ်။ ၅ လောတကို အော်ခေါ်ပြီး “ဒီည မင်းအိမ်ကို ရောက်လာတဲ့လူတွေ ဘယ်မှာလဲ။ သူတို့နဲ့ ပျော်ပါးချင်လို့* ထုတ်ပေးစမ်း” လို့ပြောကြတယ်။+

၆ လောတလည်း အိမ်ပြင်ကို ထွက်၊ တံခါးပိတ်ပြီး၊ ၇ “ညီအစ်ကိုတို့၊ ဒီလိုယုတ်ညံ့တဲ့လုပ်ရပ်ကို မလုပ်ကြပါနဲ့ဗျာ။ ၈ ကျွန်တော့်မှာ အပျိုစင်သမီးနှစ်ယောက် ရှိတယ်။ သူတို့ကို ထုတ်ပေးပါ့မယ်။ ခင်ဗျားတို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်နိုင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်အိမ်ရိပ်ခိုနေတဲ့ ဒီလူတွေကိုတော့ ဘာမှမလုပ်ကြပါနဲ့” လို့တောင်းပန်တယ်။+ ၉ သူတို့က “ဖယ်စမ်းပါ။ ဆွေမရှိမျိုးမရှိ၊ တစ်နယ်တစ်ကျေးကနေ လာပြီးတော့များ ငါတို့ကို ဆရာလုပ်ချင်သေးတယ်။ မင်းကို ဟိုလူတွေထက် ပိုဆိုးအောင် လုပ်ပစ်မယ်” လို့ပြောရင်း လောတကို တွန်းဖယ်ပြီး တံခါးကို ရိုက်ချိုးဖို့ ရှေ့တိုးလာကြတယ်။ ၁၀ ဒါကြောင့် ကောင်းကင်တမန်တွေက လောတကို အိမ်ထဲဆွဲသွင်းပြီး တံခါးပိတ်လိုက်တယ်။ ၁၁ တံခါးဝမှာရှိတဲ့ လူကြီးလူငယ်တွေကိုတော့ မျက်စိကန်းအောင် ဒဏ်ခတ်လိုက်တဲ့အတွက် တံခါးပေါက်ကို စမ်းတဝါးဝါးရှာရင်း မောပန်းသွားကြတယ်။

၁၂ အဲဒီနောက် ကောင်းကင်တမန်တွေက လောတကို “ဒီမြို့မှာ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေ ရှိသေးလား။ သမက်တွေ၊ သားသမီးတွေ၊ ခင်ဗျားရဲ့လူတွေကို ဒီမြို့ကနေ ခေါ်ထုတ်သွားပါ။ ၁၃ ဒီမြို့ကို ဖျက်ဆီးတော့မယ်။ ဒီမြို့နဲ့ပတ်သက်ပြီး လူတွေရဲ့အော်ဟစ်ညည်းညူသံဟာ ယေဟောဝါရှေ့မှာ ကျယ်လောင်လွန်းတဲ့အတွက်+ ဒီမြို့ကိုဖျက်ဆီးဖို့ ကျွန်တော်တို့ကို ယေဟောဝါ လွှတ်လိုက်တာ” လို့ပြောတယ်။ ၁၄ ဒါကြောင့် လောတက သမက်လောင်းတွေဆီ သွားပြီး “ကဲ၊ မင်းတို့ မြန်မြန်ထွက်သွားကြ။ ဒီမြို့ကို ယေဟောဝါဘုရား ဖျက်ဆီးတော့မယ်” လို့အထပ်ထပ်ပြောပေမဲ့ သမက်တွေက လောတ နောက်ပြောင်နေတယ်လို့ ထင်ကြတယ်။+

၁၅ အရုဏ်တက်လာတဲ့အခါ ကောင်းကင်တမန်တွေက “အပြစ်ရှိတဲ့ ဒီမြို့ကို ဖျက်ဆီးတဲ့အခါ ပါမသွားဖို့ ခင်ဗျားရဲ့ဇနီးနဲ့ သမီးနှစ်ယောက်ကိုခေါ်ပြီး မြန်မြန်ထွက်သွား” လို့ လောတကို အပူတပြင်း တိုက်တွန်းတယ်။+ ၁၆ လောတ အချိန်ဆွဲနေတော့ ယေဟောဝါရဲ့ သနားညှာတာမှုကြောင့်+ ကောင်းကင်တမန်တွေက လောတ၊ သူ့ဇနီးနဲ့ သမီးနှစ်ယောက်ကို လက်ဆွဲပြီး မြို့ပြင် ခေါ်ထုတ်သွားတယ်။+ ၁၇ မြို့ပြင်ရောက်တာနဲ့ “အသက်လွတ်အောင် ပြေးကြ။ နောက်လှည့်မကြည့်နဲ့။+ ဒီဒေသတစ်လျှောက်လုံးမှာ မနားကြနဲ့။+ ဖျက်ဆီးမခံရအောင် တောင်ပေါ်ကိုသာ ပြေးကြ” လို့ပြောတယ်။

၁၈ အဲဒီအခါ လောတက “ယေဟောဝါ၊* အဲဒီကိုတော့ မပြေးပါရစေနဲ့။ ၁၉ အခု၊ ကြီးမားလှတဲ့ ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာပြပြီး ကျွန်တော့်ကို အသက်ချမ်းသာပေးလိုက်ပါပြီ။+ ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာသာပေးပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ တောင်ပေါ်ကိုတော့ မပြေးပါရစေနဲ့။ ဒုက္ခရောက်ပြီး သေမှာစိုးလို့ပါ။+ ၂၀ ဟိုးရှေ့ကမြို့လေးက နီးတော့ အဲဒီကိုပဲ ပြေးပါရစေ။ ဒါဆို ကျွန်တော် အသက်ချမ်းသာရပါလိမ့်မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၂၁ ဒါနဲ့ ကောင်းကင်တမန်က “ကောင်းပြီ။ ခင်ဗျားကို ငဲ့ညှာတဲ့အနေနဲ့+ အဲဒီမြို့ကို မဖျက်ဆီးတော့ဘူး။+ ၂၂ မြန်မြန်သာ ပြေးပေတော့။ အဲဒီကို ခင်ဗျားမရောက်မချင်း ကျွန်တော်ဘာမှမလုပ်ဘူး” ဆိုပြီးပြောတယ်။+ ဒါကြောင့် အဲဒီမြို့ကို ဇောရ* လို့ခေါ်တယ်။+

၂၃ ဇောရမြို့ကို လောတရောက်တဲ့အခါ နေမြင့်နေပြီ။ ၂၄ ယေဟောဝါက သောဒုံနဲ့ ဂေါမောရမြို့အပေါ် ကန့်နဲ့မီးကို ရွာကျစေတယ်။ အဲဒီကန့်နဲ့မီးဟာ ယေဟောဝါရှိရာ ကောင်းကင်ကနေ ကျလာတာ။+ ၂၅ မြို့သားတွေ၊ အပင်တွေအပါအဝင် အဲဒီမြို့တွေရှိတဲ့ ဒေသတစ်ခုလုံးကို ဘုရားသခင် ဖျက်ဆီးလိုက်တယ်။+ ၂၆ နောက်ကလိုက်လာတဲ့ လောတမိန်းမကတော့ နောက်လှည့်ကြည့်လို့ ဆားတိုင်ဖြစ်သွားတယ်။+

၂၇ အာဗြဟံဟာ မနက်စောစောထပြီး ယေဟောဝါရှေ့ ရပ်ခဲ့တဲ့နေရာကို သွားတယ်။+ ၂၈ သောဒုံမြို့၊ ဂေါမောရမြို့နဲ့ အဲဒီဒေသတစ်ခုလုံးကို သူလှမ်းကြည့်တော့ မြင်ကွင်းဟာ မယုံနိုင်စရာပဲ။ မီးခိုးတွေဟာ မီးဖိုထဲကနေ အလိပ်လိုက်တက်သလို တက်နေတယ်။+ ၂၉ ဘုရားသခင်က အဲဒီဒေသမှာရှိတဲ့ မြို့တွေကို ဖျက်ဆီးတဲ့အခါ အာဗြဟံကို သတိရတယ်။ ဒါကြောင့် လောတနေထိုင်တဲ့ဒေသက မြို့တွေကို ဖျက်ဆီးတဲ့အခါ လောတကို လွတ်မြောက်စေခဲ့တယ်။+

၃၀ နောက်ပိုင်းမှာ လောတက ဇောရမြို့မှာ+ မနေရဲလို့ သမီးနှစ်ယောက်နဲ့အတူ တောင်တန်းဒေသကိုသွားပြီး+ လိုဏ်ဂူတစ်ခုထဲမှာ နေထိုင်တယ်။ ၃၁ သမီးကြီးက “အဖေလည်း အသက်ကြီးပြီ။ လူ့သဘာဝအတိုင်း ငါတို့ကို လက်ထပ်မယ့် ယောက်ျားတွေလည်း ဒီဒေသမှာ မရှိဘူး။ ၃၂ ဒီတော့ အဖေ့ကို ဝိုင်တိုက်ရအောင်။ အဖေ့မျိုးဆက် မပြတ်ဖို့ အဖေနဲ့အတူ အိပ်ကြစို့” လို့ သမီးငယ်ကို ပြောတယ်။

၃၃ အဲဒီညမှာ သူတို့က အဖေ့ကို ဝိုင်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် တိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သမီးကြီးက အဖေနဲ့အိပ်တယ်။ သူ ဘယ်အချိန်အိပ်ပြီး ဘယ်အချိန်ထသွားမှန်း အဖေ မသိလိုက်ဘူး။ ၃၄ နောက်တစ်နေ့မှာ သမီးကြီးက “မနေ့ညက ငါအဖေနဲ့ အိပ်ပြီးပြီ။ ဒီည အဖေ့ကို ဝိုင်ထပ်တိုက်ရအောင်။ အဖေ့မျိုးဆက် မပြတ်ဖို့ နင် အဖေနဲ့အိပ်ပါ” ဆိုပြီး သမီးငယ်ကို ပြောတယ်။ ၃၅ အဲဒီညမှာလည်း အဖေ့ကို ဝိုင်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် တိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သမီးငယ်က အဖေနဲ့အိပ်တယ်။ သူဘယ်အချိန်အိပ်ပြီး ဘယ်အချိန်ထသွားမှန်း အဖေ မသိလိုက်ဘူး။ ၃၆ ဒီလိုနဲ့ သမီးနှစ်ယောက်စလုံးဟာ အဖေနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်ကို လွယ်ထားကြတယ်။ ၃၇ သမီးကြီးက သားလေးမွေးပြီး မောဘလို့ နာမည်ပေးတယ်။+ သူဟာ အခုခေတ် မောဘလူမျိုးတွေရဲ့ ဘိုးဘေးပဲ။+ ၃၈ သမီးငယ်လည်း သားလေးမွေးပြီး ဗေနမိလို့ နာမည်ပေးတယ်။ သူကတော့ အခုခေတ် အမ္မုန်လူမျိုးတွေရဲ့ ဘိုးဘေးပဲ။+

၂၀ အာဗြဟံလည်း နေဂပ်အရပ်ဆီ ထွက်သွားပြီး ကာဒေရှနဲ့+ ရှုရအရပ်ကြားမှာ+ နေထိုင်တယ်။+ ဂေရာအရပ်မှာ+ ခဏနေထိုင်တုန်း၊ ၂ အာဗြဟံက ဇနီးစာရာကို “ကျွန်တော့်ညီမပါ”+ ဆိုပြီး ပြောပြန်တယ်။ ဒါနဲ့ ဂေရာဘုရင် အဘိမလက်က လူလွှတ်ပြီး စာရာကို ခေါ်လိုက်တယ်။+ ၃ ညရောက်တော့ အဘိမလက်ရဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ဘုရားသခင် ရောက်လာပြီး “အဲဒီမိန်းမဟာ အိမ်ထောင်သည်၊ ပိုင်ရှင်ရှိတဲ့မိန်းမပဲ။+ သူ့ကိုသိမ်းယူတဲ့အတွက် မင်းသေရလိမ့်မယ်”+ ဆိုပြီးပြောတယ်။ ၄ အဘိမလက်မင်းက စာရာကို လက်ဖျားနဲ့တောင် မထိရသေးတော့ “ယေဟောဝါဘုရား၊ အပြစ်မရှိတဲ့လူမျိုးကို အဆုံးစီရင်တော့မှာလား။ ၅ ယောက်ျားဖြစ်သူက သူ့မိန်းမကို ‘ကျွန်တော့်ညီမ’ တဲ့။ မိန်းမကလည်း သူ့ယောက်ျားကို ‘ကျွန်မအစ်ကို’ တဲ့။ ဒါကြောင့် မှားလို့မှားမှန်းမသိဘဲ သဘောရိုးနဲ့ ကျွန်တော် လုပ်မိတာပါ” လို့ပြောတယ်။ ၆ အဲဒီအခါ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်က “မင်း သဘောရိုးနဲ့လုပ်မှန်း သိလို့ ငါ့ကို မပြစ်မှားမိအောင် တားနေတာ။ ဒါကြောင့် အဲဒီမိန်းမကိုထိဖို့ ငါခွင့်မပြုတာပေါ့။ ၇ အခု၊ အဲဒီမိန်းမကို ပြန်ပို့လိုက်ပါ။ သူ့ယောက်ျားက ပရောဖက်ဆိုတော့+ မင်းအသက်ဆက်ရှင်နိုင်ဖို့ အသနားခံဆုတောင်းပေးမှာပဲ။+ ပြန်မပို့ရင်တော့ မင်းရော မင်းရဲ့လူတွေပါ သေရလိမ့်မယ်” လို့ အိပ်မက်ထဲမှာ ပြောတယ်။

၈ ဒါနဲ့ အဘိမလက်မင်းက မနက်စောစောထ၊ မင်းမှုထမ်းတွေကိုခေါ်ပြီး အကြောင်းစုံပြောပြတော့ ထိတ်လန့်သွားကြတယ်။ ၉ အဘိမလက်မင်းက အာဗြဟံကိုခေါ်ပြီး “မင်း ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ မင်းကို ဘာများလုပ်မိလို့ ငါနဲ့ငါ့နိုင်ငံအပေါ် ဒီလို ကြီးလေးတဲ့အပြစ်သင့်အောင် လုပ်ရတာလဲ။ မင်းလုပ်ပုံက မဟုတ်သေးဘူး” လို့ပြောတယ်။ ၁၀ အဘိမလက်မင်းက “မင်း ဘာသဘောနဲ့ ဒီလိုလုပ်တာလဲ” လို့မေးတဲ့အခါ၊+ ၁၁ အာဗြဟံက “‘ဒီအရပ်သားတွေက ဘုရားသခင်ကို မကြောက်တော့ ကျွန်တော့်မိန်းမအတွက်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို သတ်မှာပဲ’ ဆိုပြီး တွေးမိလို့ပါ။+ ၁၂ တကယ်လည်း သူဟာ ကျွန်တော့်ညီမပါပဲ။ အဖေတူ အမေကွဲညီမပါ။ နောက်ပိုင်းမှာ သူ့ကို ကျွန်တော်လက်ထပ်လိုက်တာ။+ ၁၃ ဘုရားသခင်က ကျွန်တော့်ကို အဖေ့အိမ်ကနေထွက်ပြီး+ ခရီးလှည့်လည်ခိုင်းတဲ့အခါ ‘ကိုယ့်ကို ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာပြတဲ့အနေနဲ့ ရောက်လေရာတိုင်းမှာ “ကျွန်မအစ်ကို” လို့ပြော’ ဆိုပြီး သူ့ကို မှာထားလို့ပါ”+ ဆိုပြီးပြန်ဖြေတယ်။

၁၄ အဲဒီနောက် အဘိမလက်မင်းက အာဗြဟံကို သိုးနွားတွေ၊ ကျွန်တွေ ပေးတယ်။ ဇနီးစာရာကို ပြန်အပ်တယ်။ ၁၅ ပြီးတော့ “ငါ့ပိုင်နက်ထဲက မင်းကြိုက်တဲ့နေရာမှာ နေထိုင်ပါ” လို့ ပြောတယ်။ ၁၆ စာရာကိုလည်း “မင်းအစ်ကို,ကို ငါ ငွေစ ၁,၀၀၀ ပေးတယ်။+ ဒါဟာ မင်းရဲ့လူတွေနဲ့ လူအားလုံးရှေ့မှာ မင်း အပြစ်ကင်းတယ်ဆိုတဲ့ အထောက်အထားပဲ။ မင်းကို ကဲ့ရဲ့ရှုတ်ချစရာအကြောင်း မရှိစေရဘူး” ဆိုပြီးပြောတယ်။ ၁၇ အာဗြဟံလည်း စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်ဆီ အသနားခံဆုတောင်းပေးတယ်။ အဲဒီအခါ ဘုရားသခင်က အဘိမလက်နဲ့ မိဖုရားကိုရော ကျွန်မိန်းမတွေကိုပါ ပြန်ကျန်းမာစေတဲ့အတွက် သူတို့ သားသမီးရလာကြတယ်။ ၁၈ ယေဟောဝါက အာဗြဟံရဲ့ဇနီး စာရာအတွက် အဘိမလက်ရဲ့နန်းတော်က မိန်းမတွေ ကလေးမရနိုင်အောင် ဒဏ်ခတ်ခဲ့တယ်။+

၂၁ ယေဟောဝါက ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း စာရာကို သတိရတယ်။ စာရာကို ကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း ယေဟောဝါ လုပ်ဆောင်တယ်။+ ၂ ဒါကြောင့် စာရာမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာပြီး+ အာဗြဟံ အိုမင်းချိန်၊ ဘုရားသခင် ကတိပေးထားတဲ့အချိန်မှာ သားတစ်ယောက် မွေးလာတယ်။+ ၃ အာဗြဟံက စာရာမွေးတဲ့ သားကို အိဇက်လို့ နာမည်ပေးတယ်။+ ၄ ဘုရားသခင်မှာထားတဲ့အတိုင်း အိဇက်ကို ရှစ်ရက်သားအရွယ်မှာ အရေဖျားဖြတ်ပေးတယ်။+ ၅ သားအိဇက်ကို မွေးတဲ့အချိန်မှာ အာဗြဟံ အသက် ၁၀၀ ရှိနေပြီ။ ၆ စာရာက “ငါ့ကို ဘုရားသခင် ရယ်မောစေပြီ။ ဒီသတင်းကြားတဲ့သူတိုင်း ငါနဲ့အတူ ရယ်မောကြလိမ့်မယ်။* ၇ ‘စာရာဟာ ကလေးကို နို့တိုက်ရလိမ့်မယ်’ ဆိုပြီး အာဗြဟံကို ဘယ်သူပြောခဲ့ဖူးမှာလဲ။ အခုတော့ သူအိုမင်းချိန်မှာ သူ့အတွက် သားတစ်ယောက် ငါမွေးပေးခဲ့ပြီ” လို့ပြောတယ်။

၈ ဒီလိုနဲ့ အိဇက်ကြီးပြင်းလာပြီး နို့ဖြတ်တဲ့နေ့မှာ အာဗြဟံက စားသောက်ပွဲကြီး လုပ်တယ်။ ၉ အာဗြဟံအတွက် အီဂျစ်သူ ဟာဂရမွေးပေးတဲ့ သားက+ အိဇက်ကို လှောင်ပြောင်နေတာ+ စာရာသတိပြုမိတယ်။ ၁၀ ဒါကြောင့် စာရာက “ဒီကျွန်မိန်းမနဲ့ သူ့သားကို မောင်းထုတ်ပါ။ သူ့သားဟာ ကျွန်မသား အိဇက်နဲ့အတူ အမွေမခံရဘူး” လို့အာဗြဟံကို ပြောတယ်။+ ၁၁ သားနဲ့ပတ်သက်ပြီး စာရာပြောတဲ့စကားကြောင့် အာဗြဟံ တော်တော်စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားတယ်။+ ၁၂ ဒါနဲ့ ဘုရားသခင်က “ကျွန်မိန်းမနဲ့ သူ့ကလေးအကြောင်း စာရာပြောတဲ့စကားကြောင့် စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့။ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်လို့ အခေါ်ခံရမယ့်သူဟာ အိဇက်ကနေ ဆင်းသက်လာမှာဖြစ်လို့+ စာရာပြောတာကို နားထောင်လိုက်။ ၁၃ ကျွန်မိန်းမရဲ့သားက+ မင်းရဲ့သားပဲဆိုတော့ သူ့ဆီကနေလည်း လူမျိုးတစ်မျိုးကို ငါဆင်းသက်စေမှာပါ”+ လို့အာဗြဟံကို ပြောတယ်။

၁၄ ဒါကြောင့် အာဗြဟံက မနက်စောစောထ၊ ရေထည့်ထားတဲ့ သားရေဘူးနဲ့ စားစရာတွေကို ဟာဂရပခုံးပေါ် တင်ပေးပြီး သားလေးနဲ့အတူ ထွက်သွားခိုင်းတယ်။+ ဟာဂရလည်း ထွက်သွားပြီး ဗေရရှေဘ+ တောကန္တာရမှာ ခြေဦးတည့်ရာ သွားတော့တယ်။ ၁၅ ဒီလိုနဲ့ ဘူးထဲကရေ ကုန်သွားတော့ သားလေးကို ချုံပင်အောက်မှာ နေခိုင်းတယ်။ ၁၆ ဟာဂရက “သားလေးသေမှာကို ငါမကြည့်ရက်ဘူး” ဆိုပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ သွားထိုင်ရင်း ငိုနေလိုက်တော့တယ်။

၁၇ အဲဒီအခါ လူငယ်လေးရဲ့အသံကို ဘုရားသခင်ကြားတော့+ ဘုရားသခင်ရဲ့ ကောင်းကင်တမန်က ကောင်းကင်ကနေ ဟာဂရကို ခေါ်ပြီး+ “ဟာဂရ၊ ဘာလို့ငိုနေတာလဲ။ မစိုးရိမ်ပါနဲ့။ လူငယ်လေး ငိုနေတဲ့အသံကို ဘုရားသခင်ကြားပြီ။ ၁၈ ထပါ။ သားကိုဆွဲထူပြီး ဖက်ထားပါ။ သူ့ကို လူမျိုးကြီးဖြစ်စေမယ်”+ လို့ပြောတယ်။ ၁၉ ပြီးတော့ ဟာဂရရဲ့မျက်စိကို ဘုရားသခင် ဖွင့်လိုက်တဲ့အတွက် ရေတွင်းတစ်တွင်းကို တွေ့သွားတယ်။ ဒါနဲ့ သားရေဘူးထဲ ရေဖြည့်ပြီး သားကို တိုက်လိုက်တယ်။ ၂၀ ဘုရားသခင်က လူငယ်လေး ကြီးပြင်းလာချိန်တစ်လျှောက်လုံး လူငယ်လေးနဲ့အတူ ရှိတယ်။+ သူဟာ လေးသမား ဖြစ်လာပြီး၊ ၂၁ ပါရန်တောကန္တာရမှာ+ နေထိုင်တယ်။ မိခင်က သူ့ကို အီဂျစ်သူတစ်ယောက်နဲ့ ပေးစားလိုက်တယ်။

၂၂ အဲဒီအချိန်မှာ အဘိမလက်မင်းက ဗိုလ်ချုပ်ဖိကောလနဲ့အတူ အာဗြဟံဆီ ရောက်လာပြီး “မင်းဘာပဲလုပ်လုပ် မင်းနဲ့အတူ ဘုရားသခင်ရှိတယ်ဆိုတာ ငါတို့သိတယ်။+ ၂၃ ဒါကြောင့် ငါနဲ့ ငါ့ရဲ့သားစဉ်မြေးဆက်တွေကို မလှည့်စားဘူး၊ မင်းကို ငါခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာပြခဲ့သလို မင်းလည်း ငါနဲ့ ငါ့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သားတွေကို ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာပြပါ့မယ်လို့ ဘုရားသခင်ကို တိုင်တည်ပြီး သစ္စာဆိုပါ” လို့ပြောတယ်။+ ၂၄ အာဗြဟံလည်း “ကျွန်တော် သစ္စာဆိုပါတယ်” လို့ဖြေတယ်။

၂၅ ဒါပေမဲ့ အာဗြဟံက အဘိမလက်မင်းရဲ့ကျွန်တွေ မတရားသိမ်းယူထားတဲ့ ရေတွင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြောပြလိုက်တယ်။+ ၂၆ အဘိမလက်မင်းက “ဒါ ဘယ်သူ့လက်ချက်မှန်း ငါမသိရပါလား။ မင်းကလည်း ငါ့ကို ဒီအကြောင်း မပြောပြဘဲကိုး။ ငါ အခုမှ သိရတာ” လို့ပြောတယ်။ ၂၇ အဲဒီနောက် အာဗြဟံက အဘိမလက်မင်းကို သိုးနွားတွေ ပေးပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ကတိသစ္စာပြုကြတယ်။ ၂၈ အာဗြဟံက သိုးအုပ်ထဲကနေ သိုးမလေး ခုနစ်ကောင်ကို ခွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ၊ ၂၉ အဘိမလက်မင်းက “ဘာလုပ်ဖို့လဲ” လို့မေးတယ်။ ၃၀ အာဗြဟံက “ဒီရေတွင်းကို ကျွန်တော်တူးခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ သက်သေအဖြစ် ဒီသိုးမလေး ခုနစ်ကောင်ကို လက်ခံပါ” လို့ပြောပြီး၊ ၃၁ အဲဒီနေရာမှာ နှစ်ယောက်သား သစ္စာဆိုကြတယ်။ ဒါကြောင့် အဲဒီနေရာကို ဗေရရှေဘ*+ လို့ခေါ်တယ်။ ၃၂ ဗေရရှေဘအရပ်မှာ နှစ်ယောက်သား ကတိသစ္စာပြုပြီးနောက်+ အဘိမလက်မင်းက ဗိုလ်ချုပ်ဖိကောလနဲ့အတူ ဖိလိတိပြည်ကို+ ပြန်သွားတယ်။ ၃၃ အဲဒီနောက် အာဗြဟံက ဗေရရှေဘအရပ်မှာ မန်ကျည်းပင်* စိုက်တယ်၊ ထာဝရဘုရားသခင်+ ယေဟောဝါရဲ့ နာမည်ကိုခေါ်ပြီး ဆုတောင်းတယ်။+ ၃၄ ဖိလိတိပြည်မှာ အချိန်အတော်ကြာ သူ နေထိုင်တယ်။+

၂၂ အဲဒီနောက် စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်က အာဗြဟံကို စမ်းသပ်တယ်။+ ဘုရားသခင်က “အာဗြဟံ” လို့ခေါ်တဲ့အခါ “ခင်ဗျာ” လို့ထူးတယ်။ ၂ ဘုရားသခင်က “မင်းသိပ်ချစ်တဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသား+ အိဇက်ကိုခေါ်ပြီး+ မောရိအရပ်ကို+ သွားပါ။ ငါပြမယ့်တောင်ပေါ်မှာ မင်းရဲ့သားကို ပူဇော်ပါ” လို့ပြောတယ်။

၃ အာဗြဟံလည်း မနက်စောစောထ၊ မြည်းကို ကုန်းနှီးတင်ပြီး သားအိဇက်နဲ့ ကျွန်နှစ်ယောက်ကို ခေါ်တယ်။ မီးရှို့ပူဇော်ဖို့ ထင်းခွဲပြီးနောက် ဘုရားသခင်ပြတဲ့နေရာဆီ ထွက်သွားတယ်။ ၄ သုံးရက်မြောက်နေ့မှာ အဲဒီနေရာကို လှမ်းမြင်ရတယ်။ ၅ အာဗြဟံက ကျွန်တွေကို “မြည်းနဲ့အတူ ဒီမှာ နေရစ်ခဲ့ကြ။ ဒို့သားအဖကတော့ ဟိုနေရာမှာ သွားဝတ်ပြုပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်” လို့မှာတယ်။

၆ အာဗြဟံက မီးရှို့ပူဇော်ဖို့ ထင်းကိုယူပြီး  သားအိဇက်ကို  ထမ်းခိုင်းတယ်။ သူကတော့ မီးနဲ့ဓားကို ကိုင်ပြီး နှစ်ယောက်အတူ သွားကြတယ်။ ၇ အိဇက်က အာဗြဟံကို “အဖေ” လို့ခေါ်တော့ “ငါ့သား၊ ဘာပြောမလို့လဲ” လို့ ထူးတယ်။ အိဇက်က “မီးရော၊ ထင်းရော ပါလာပြီ။ ပူဇော်မယ့်သိုးက ဘယ်မှာလဲ” လို့မေးတယ်။ ၈ “ပူဇော်မယ့်သိုးကို+ ဘုရားသခင် ပြင်ဆင်ပေးမှာပေါ့ သားရယ်” လို့ အာဗြဟံ ဖြေတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ဆက်လျှောက်သွားကြတယ်။

၉ နောက်ဆုံး၊ ဘုရားသခင်ပြတဲ့နေရာကို ရောက်လာတဲ့အခါ အာဗြဟံက ပူဇော်ရာပလ္လင် တည်ပြီး ထင်းတွေစီလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သားအိဇက်ကို ခြေလက်တွေ ချည်နှောင်ပြီး ပူဇော်ရာပလ္လင်က ထင်းတွေပေါ် တင်လိုက်တယ်။+ ၁၀ အဲဒီနောက် ဓားကိုယူပြီး သားကိုသတ်ဖို့ လုပ်တယ်။+ ၁၁ အဲဒီအချိန်မှာ ယေဟောဝါရဲ့ ကောင်းကင်တမန်က ကောင်းကင်ကနေ “အာဗြဟံ၊ အာဗြဟံ” လို့ခေါ်တော့ “ခင်ဗျာ” လို့ သူပြန်ထူးတယ်။ ၁၂ ကောင်းကင်တမန်က “မင်းရဲ့သားကို မသတ်နဲ့။ သူ့ကို ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့။ တစ်ဦးတည်းသော သားကိုတောင် ပေးတဲ့အတွက် မင်းဟာ ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့သူဖြစ်မှန်း အခု ငါသိပြီ” လို့ပြောတယ်။+ ၁၃ အာဗြဟံ ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ချုံပုတ်မှာ ချိုငြိနေတဲ့ သိုးထီးတစ်ကောင်ကိုတွေ့တော့ သွားယူပြီး သားအိဇက်အစား မီးရှို့ပူဇော်လိုက်တယ်။ ၁၄ အာဗြဟံက အဲဒီနေရာကို ယေဟောဝါယိရေ* ဆိုပြီး နာမည်ပေးတယ်။ ဒါကြောင့် “ယေဟောဝါရဲ့တောင်ပေါ်မှာ ပြင်ဆင်ပေးလိမ့်မယ်”+ ဆိုပြီး အခုချိန်ထိ ပြောတတ်ကြတယ်။

၁၅ ယေဟောဝါရဲ့ ကောင်းကင်တမန်က ကောင်းကင်ကနေ အာဗြဟံကို ဒုတိယအကြိမ်ခေါ်ပြီး ပြောတယ်– ၁၆ “ယေဟောဝါ ပြောတာက ‘အခုလို တစ်ဦးတည်းသော သားကို+ မင်းပေးတဲ့အတွက် ငါ့ကိုယ်ငါတိုင်တည်ပြီး ကျိန်ဆိုတယ်။+ ၁၇ မင်းကို ငါဆက်ဆက် ကောင်းချီးပေးမယ်။ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ကောင်းကင်ကြယ်တွေလို၊ ပင်လယ်သဲပွင့်တွေလို တိုးပွားများပြားစေမယ်။+ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်က ရန်သူတွေရဲ့ မြို့တံခါးကို သိမ်းပိုက်လိမ့်မယ်။+ ၁၈ ငါ့စကားကို မင်းနားထောင်တဲ့အတွက် ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ လူမျိုးအားလုံးဟာ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကြောင့်+ ကောင်းချီးရလိမ့်မယ်။’”+

၁၉ အဲဒီနောက် အာဗြဟံက ကျွန်တွေဆီ ပြန်လာတယ်။ ဗေရရှေဘအရပ်ကို+ အတူပြန်သွားပြီး အဲဒီမှာ ဆက်နေထိုင်တယ်။

၂၀ နောက်ပိုင်းမှာ အာဗြဟံက “မင်းအစ်ကိုနာခေါ် ရဲ့ဇနီး မိလခါလည်း သားတွေမွေးပြီ။+ ၂၁ သားတွေကတော့ ဥဇ၊ သူ့ညီ ဗုဇ၊ အာရံရဲ့အဖေ ကေမွေလ၊ ၂၂ ခေသက်၊ ဟာဇော၊ ပိလဒါရှ၊ ယိဒလပ်၊ ဗေသွေလပဲ”+ ဆိုတဲ့သတင်းကို ကြားတယ်။ ၂၃ ဒီသားရှစ်ယောက်ဟာ အာဗြဟံအစ်ကို နာခေါ် ရဲ့ဇနီး မိလခါ မွေးတဲ့သားတွေပဲ။ ဗေသွေလကတော့ ရေဗက္ကာရဲ့အဖေဖြစ်တယ်။+ ၂၄ နာခေါ်ရဲ့မယားငယ် ရုမာလည်း သားတေဘ၊ ဂါဟံ၊ သဟာရှ၊ မာခါတို့ကို မွေးတယ်။

၂၃ စာရာဟာ ၁၂၇ နှစ် အသက်ရှင်ပြီးနောက်၊+ ၂ ခါနန်ပြည်၊+ ဟေဗြုန်မြို့လို့ခေါ်တဲ့+ ကိရယအာဘမြို့မှာ+ သေဆုံးသွားတယ်။ အာဗြဟံလည်း စာရာကြောင့် ဝမ်းနည်းပူဆွေးပြီး ငိုကြွေးတယ်။ ၃ အဲဒီနောက် စာရာရဲ့အလောင်းနားကနေ ထသွားပြီး ဟေသအမျိုးသားတွေကို၊+ ၄ “ကျွန်တော်ဟာ ခင်ဗျားတို့ဆီ လာအခြေချတဲ့ တိုင်းတစ်ပါးသားပါ။+ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ဇနီးကို သင်္ဂြိုဟ်ဖို့ သင်္ချိုင်းမြေတစ်ကွက်လောက် ပေးပါလား” လို့ တောင်းဆိုတယ်။ ၅ အဲဒီအခါ ဟေသအမျိုးသားတွေက အာဗြဟံကို၊ ၆ “ခင်ဗျားဟာ ဘုရားသခင် ရွေးချယ်ထားတဲ့ ခေါင်းဆောင်ပဲ။*+ ခင်ဗျားရဲ့ဇနီးကို ဒီမှာရှိတဲ့ အကောင်းဆုံးသင်္ချိုင်းမှာ သင်္ဂြိုဟ်နိုင်ပါတယ်။ ခင်ဗျားရဲ့ဇနီးကို သင်္ဂြိုဟ်ဖို့ ဘယ်သူမှ ကိုယ့်သင်္ချိုင်းကို မပေးဘဲမနေပါဘူး” လို့ပြန်ပြောကြတယ်။

၇ အာဗြဟံလည်း အဲဒီပြည်သားတွေဖြစ်တဲ့ ဟေသအမျိုးသားတွေကို+ ဦးညွှတ်ပြီး၊ ၈ “ကျွန်တော့်ဇနီးကို သင်္ဂြိုဟ်ဖို့ ခင်ဗျားတို့သဘောတူတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်ပြောတာကို နားထောင်ပါ။ ဇောဟာရဲ့သား ဧဖရုန်ကို၊ ၉ သူ့မြေကွက်အစွန်မှာရှိတဲ့ မက်ပေလဂူကို ကျွန်တော့်ဆီ ရောင်းဖို့ ပြောပေးကြပါ။ တန်ရာတန်ကြေးကို+ ခင်ဗျားတို့ရှေ့မှာတင် ပေးပါ့မယ်။ သင်္ချိုင်းမြေတစ်ကွက်+ လိုချင်လို့ပါ” လို့ပြောတယ်။

၁၀ ဒီအချိန်မှာ ဟိတ္တိလူမျိုး ဧဖရုန်ဟာ မြို့တံခါးမှာ+ ဟေသအမျိုးသားတွေနဲ့အတူ ထိုင်နေတယ်။ သူက ဟေသအမျိုးသားတွေရှေ့မှာ၊ ၁၁ “မဟုတ်တာဗျာ။ ကျွန်တော်ပြောတာ နားထောင်ပါဦး။ မြေကွက်ရော၊ မြေကွက်မှာရှိတဲ့ဂူရော ကျွန်တော့်လူမျိုးတွေရှေ့မှာ ခင်ဗျားကို ပေးပါတယ်။ ခင်ဗျားရဲ့ဇနီးကို သင်္ဂြိုဟ်လိုက်ပါ” လို့ပြောတယ်။ ၁၂ အဲဒီအခါ အာဗြဟံက ပြည်သားတွေရှေ့မှာ ဦးညွှတ်ပြီး၊ ၁၃ လူအများကြားနိုင်အောင် “တစ်ဆိတ်လောက် နားထောင်ပါဦး။ မြေကွက်အတွက် တန်ရာတန်ကြေး ပေးပါ့မယ်။ ကျွန်တော့်ဇနီးကို အဲဒီမှာသင်္ဂြိုဟ်နိုင်ဖို့ ဒီငွေစကို လက်ခံပါ” လို့ပြောလိုက်တယ်။

၁၄ အဲဒီအခါ ဧဖရုန်က အာဗြဟံကို၊ ၁၅ “ဒီမြေကွက်ဟာ ငွေရှယ်ကယ်* ၄၀၀ တန်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒါက အရေးမကြီးပါဘူး။ ခင်ဗျားရဲ့ဇနီးကိုသာ သင်္ဂြိုဟ်ပါ” လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ၁၆ အာဗြဟံလည်း သဘောတူပြီး ဟေသအမျိုးသားတွေရှေ့မှာ ဧဖရုန်ပြောခဲ့တဲ့ငွေပမာဏ ရှယ်ကယ် ၄၀၀ ကို ကုန်သည်တွေရဲ့ စံအလေးချိန်အတိုင်း ချိန်ပေးလိုက်တယ်။+ ၁၇ ဧဖရုန်ရဲ့မြေကွက်က မံရေအရပ်ရဲ့အရှေ့ဘက် မက်ပေလအရပ်မှာ ရှိတယ်။ အဲဒီမြေကွက်၊ မြေကွက်မှာရှိတဲ့ ဂူနဲ့အပင်အားလုံးကို၊ ၁၈ မြို့တံခါးမှာရှိတဲ့ ဟေသအမျိုးသားတွေရှေ့မှာ အာဗြဟံဝယ်ထားတဲ့ မြေကွက်အဖြစ် အတည်ပြုလိုက်တယ်။ ၁၉ အဲဒီနောက် အာဗြဟံက ဇနီးစာရာကို ခါနန်ပြည်၊ ဟေဗြုန်မြို့၊ မံရေအရပ်ရဲ့ အရှေ့ဘက်မှာရှိတဲ့ မက်ပေလမြေကွက်က ဂူထဲမှာ သင်္ဂြိုဟ်တယ်။ ၂၀ မြေကွက်နဲ့ မြေကွက်မှာရှိတဲ့ဂူဟာ ဟေသအမျိုးသားတွေ လွှဲပေးလိုက်တဲ့ အာဗြဟံပိုင် သင်္ချိုင်းမြေ ဖြစ်လာတယ်။+

၂၄ အာဗြဟံက အသက်ကြီးပြီး အိုမင်းလာတယ်။ ယေဟောဝါက သူ့ကို အရာရာမှာ ကောင်းချီးပေးတယ်။+ ၂ အာဗြဟံက ပစ္စည်းဥစ္စာရှိသမျှကို အုပ်ထိန်းရတဲ့ အသက်အကြီးဆုံးကျွန်ကို ခေါ်ပြီး+ “မင်းရဲ့လက်ကို ငါ့ပေါင်အောက်မှာ ထားပါ။* ၃ ငါ့သားကို ဒီခါနန်ပြည်သူတွေနဲ့ မပေးစားပါဘူးလို့ မိုးမြေကိုအုပ်စိုးတဲ့ ဘုရားသခင် ယေဟောဝါကို တိုင်တည်ပြီး သစ္စာဆိုပါ။+ ၄ မင်းက ငါ့နေရင်းပြည်၊ ငါ့ဆွေမျိုးတွေဆီ သွားပြီး+ သားအိဇက်အတွက် မိန်းမ ရှာပေးရမယ်” လို့ပြောတယ်။

၅ ကျွန်ကလည်း “မိန်းကလေးက ဒီပြည်ကို မလိုက်လာချင်ဘူး ဆိုရင်ကော။ သခင့်သားကို သခင်ထွက်လာခဲ့တဲ့ ပြည်ဆီ+ ခေါ်သွားရမှာလား” လို့မေးတယ်။ ၆ အာဗြဟံက “ငါ့သားကို အဲဒီပြည်ကို မခေါ်သွားနဲ့။+ ၇ ကောင်းကင်အုပ်စိုးရှင်ဘုရားသခင် ယေဟောဝါက ငါ့အဖေရဲ့အိမ်သားတွေ၊ ငါ့ဆွေမျိုးတွေရှိတဲ့+ ပြည်ကနေ ငါ့ကိုခေါ်ထုတ်ပြီး ‘မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို+ ဒီပြည်ပေးမယ်’+ လို့ကျိန်ဆိုပြီးပြောခဲ့တယ်။+ အဲဒီဘုရားက ကောင်းကင်တမန်ကို မင်းရှေ့မှာ စေလွှတ်မယ်။+ ငါ့သားအတွက် မိန်းမကို အဲဒီကနေ မင်းခေါ်လာရမယ်။+ ၈ မိန်းကလေးက မင်းနဲ့အတူ မလိုက်လာချင်ဘူးဆိုရင် ဒီသစ္စာဆိုချက်ကနေ မင်းလွတ်ပြီ။ ဒါပေမဲ့ ငါ့သားကိုတော့ အဲဒီကို မခေါ်သွားနဲ့” လို့ပြောတယ်။ ၉ ကျွန်ကလည်း သခင်အာဗြဟံရဲ့ ပေါင်အောက်မှာ လက်ကိုထားပြီး ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်လို့ သစ္စာဆိုတယ်။+

၁၀ အဲဒီနောက် သခင့်ဆီက ကုလား အုတ်ဆယ်ကောင်နဲ့ အကောင်းဆုံး လက်ဆောင်အမျိုးမျိုးကို ယူပြီး မက်ဆိုပိုတေးမီးယားပြည်၊ နာခေါ်မြို့ကို ခရီးထွက်သွားတယ်။ ၁၁ မြို့ပြင်ရေတွင်းနား ရောက်တဲ့အခါ ကုလားအုတ်တွေကို နားခိုင်းလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်ဟာ အမျိုးသမီးတွေ ရေခပ်ဆင်းတဲ့ ညနေခင်းအချိန်ပဲ။ ၁၂ အဲဒီအခါ ကျွန်က “အာဗြဟံရဲ့ဘုရားသခင် ယေဟောဝါ၊ ဒီနေ့ ကျွန်တော့်ကို အဆင်ပြေအောင် ကူညီပေးပါ။ ကျွန်တော့်သခင် အာဗြဟံကို ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာပြပါ။ ၁၃ အခု ရေတွင်းနားမှာ ကျွန်တော်ရပ်နေပါတယ်။ မြို့သူတွေ ရေခပ်ဖို့ လာနေကြပါတယ်။ ၁၄ ကျွန်တော်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ‘မင်းရဲ့ရေအိုးထဲက ရေနည်းနည်း တိုက်ပါလား’ ဆိုပြီးပြောပါမယ်။ အဲဒီမိန်းကလေးက ‘သောက်ပါရှင်။ ကုလားအုတ်တွေကိုလည်း ရေတိုက်ပါ့မယ်’ လို့ဖြေရင် သူဟာ ကိုယ်တော့်ကျွန် အိဇက်အတွက် ရွေးချယ်ထားသူ ဖြစ်ပါစေ။ ကိုယ်တော်က ကျွန်တော့်သခင်ကို ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာပြမှန်း ဒီနည်းနဲ့ ကျွန်တော်သိပါရစေ” လို့ ဆုတောင်းတယ်။

၁၅ အဲဒီလိုဆုတောင်းလို့ မပြီးခင်မှာ ဗေသွေလရဲ့သမီး+ ရေဗက္ကာက ပခုံးပေါ် ရေအိုးတင်ပြီး ထွက်လာတယ်။ ရေဗက္ကာဟာ အာဗြဟံအစ်ကို နာခေါ်နဲ့+ ဇနီးမိလခါရဲ့+ မြေးပဲ။ ၁၆ အဲဒီမိန်းကလေးဟာ သိပ်လှတဲ့ အပျိုစင်လေးပါ။ သူက ရေတွင်းဆီ ဆင်းသွားတယ်။ ရေဖြည့်ပြီးနောက် ပြန်တက်လာတယ်။ ၁၇ ကျွန်လည်း သူ့ဆီပြေးသွားပြီး “ရေအိုးထဲက ရေတစ်ငုံလောက် တိုက်ပါလား” လို့ပြောတယ်။ ၁၈ သူက “သောက်ပါရှင်” လို့ပြောပြီးတော့ ရေအိုးကို အမြန်ချပြီး ရေတိုက်တယ်။ ၁၉ ရေတိုက်ပြီးတဲ့အခါ “ကုလားအုတ်တွေလည်း ရေအဝသောက်နိုင်အောင် ခပ်ပေးပါ့မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၂၀ ပြီးတော့ အိုးထဲကရေကို ရေတိုက်ခွက်ထဲ အမြန်ထည့်၊ ရေတွင်းဆီ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် သွားပြီး ကုလားအုတ်အားလုံး သောက်ဖို့ ရေခပ်ပေးတယ်။ ၂၁ ကျွန်လည်း စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ မိန်းကလေးကို အံ့သြတကြီးကြည့်ရင်း သူ့ခရီးစဉ် အောင်မြင်အောင် ယေဟောဝါ ကူညီနေတာများလားဆိုပြီး စဉ်းစားနေတယ်။

၂၂ ကုလားအုတ်တွေ ရေသောက်ပြီးသွားတဲ့အခါ ကျွန်က မိန်းကလေးရဲ့နှာခေါင်းမှာ တပ်ဖို့ ရှယ်ကယ်* တစ်ဝက်လေးတဲ့ ရွှေကွင်းတစ်ကွင်းနဲ့ တစ်ဆယ်ရှယ်ကယ်လေးတဲ့ ရွှေလက်ကောက်နှစ်ကွင်း ထုတ်ပေးပြီး၊ ၂၃ “မင်းက ဘယ်သူ့သမီးလဲကွဲ့။ မင်းအဖေအိမ်မှာ ဒီည အဘတို့ တည်းခိုလို့ရသလား” ဆိုပြီးမေးတယ်။ ၂၄ မိန်းကလေးကလည်း “ကျွန်မဟာ ဗေသွေလရဲ့သမီး၊+ နာခေါ်နဲ့+ မိလခါရဲ့ မြေးပါ။ ၂၅ ကျွန်မတို့ဆီမှာ ကောက်ရိုးတွေ၊ တိရစ္ဆာန်အစာတွေ အများကြီးပဲ။ တည်းခိုစရာနေရာလည်း ရှိပါတယ်” လို့ပြန်ဖြေတယ်။ ၂၆ အဲဒီအခါ ကျွန်က ယေဟောဝါကို ဦးညွှတ်ပျပ်ဝပ်ပြီး၊ ၂၇ “အာဗြဟံရဲ့ဘုရားသခင် ယေဟောဝါကို ချီးမွမ်းကြပါစေ။  ယေဟောဝါက ကျွန်တော့်သခင်ကို ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာနဲ့ သစ္စာစောင့်သိမှု ပြပါပြီ။ ကျွန်တော့်ကို သခင့်ညီအစ်ကိုတွေဆီ ပို့ဆောင်ပေးပါပြီ” လို့ပြောတယ်။

၂၈ ရေဗက္ကာလည်း အမေ့အိမ်ကို ပြေးသွားပြီး အကြောင်းစုံ ပြောပြတယ်။ ၂၉ ရေဗက္ကာမှာ လာဗန်ဆိုတဲ့+ အစ်ကိုတစ်ယောက် ရှိတယ်။ လာဗန်က မြို့ပြင်ရေတွင်းနားမှာရှိတဲ့လူဆီ ပြေးသွားတယ်။ ၃၀ နှမရေဗက္ကာလက်ထဲက ရွှေနှာကွင်းနဲ့ လက်ကောက်ကို မြင်တဲ့အပြင် အဲဒီလူပြောတဲ့စကားတွေကိုလည်း ရေဗက္ကာဆီကနေ ကြားတယ်။ ဒါကြောင့် ရေတွင်းဘေးက ကုလားအုတ်တွေအနား ရပ်နေတဲ့လူကို သွားတွေ့တယ်။ ၃၁ သူ့ကိုတွေ့တာနဲ့ “ခင်ဗျားဟာ ယေဟောဝါရဲ့ကောင်းချီး ခံစားရသူပဲ။ လာပါ။ ဒီမှာ ရပ်မနေပါနဲ့။ ကျွန်တော့်အိမ်ကို အသင့်ပြင်ထားပါတယ်။ ကုလားအုတ်တွေအတွက်လည်း နေရာရှိပါတယ်” လို့ပြောတယ်။ ၃၂ သူလည်း အိမ်ကို လိုက်လာတယ်။ လာဗန်က ကုလားအုတ်တွေကို ကကြိုးတန်ဆာတွေ ဖြုတ်ပေးပြီး ကောက်ရိုးနဲ့အစာတွေ ကျွေးတယ်။ သူနဲ့ သူ့လူတွေ ခြေဆေးဖို့လည်း ရေပေးတယ်။ ၃၃ စားစရာတွေ လာချပေးတဲ့အခါ သူက “ပြောစရာရှိတာ ပြောပြီးမှပဲ စားပါ့မယ်” ဆိုတော့ လာဗန်က “ကောင်းပြီ၊ ပြောပါ” လို့ပြောတယ်။

၃၄ အဲဒီအခါ သူပြောတာက “ကျွန်တော်ဟာ အာဗြဟံရဲ့ကျွန်ပါ။+ ၃၅ ယေဟောဝါဘုရားက ကျွန်တော့်သခင်ကို ကောင်းချီးအများကြီးပေးတဲ့အတွက် သိုးနွား၊ ရွှေ၊ ငွေ၊ ကျွန်၊ ကုလားအုတ်နဲ့ မြည်းတွေ ရှိလာပြီး တော်တော့်ကို ချမ်းသာနေပြီ။+ ၃၆ သခင့်ဇနီး စာရာကလည်း အသက်ကြီးမှ သားတစ်ယောက် မွေးပါတယ်။+ သခင်က သားကို သူ့မှာရှိသမျှ ပေးပါလိမ့်မယ်။+ ၃၇ သခင်က ကျွန်တော့်ကို ‘ငါ့သားကို ဒီခါနန်ပြည်သူတွေနဲ့ မပေးစားရဘူး။+ ၃၈ ငါ့အဖေရဲ့အိမ်သားတွေ၊ ဆွေမျိုးတွေဆီသွားပြီး+ ငါ့သားအတွက် မိန်းမရှာပေးရမယ်’+ လို့သစ္စာဆိုခိုင်းပါတယ်။ ၃၉ ‘မိန်းကလေးက မလိုက်လာချင်ဘူးဆိုရင်ကော’+ လို့ ကျွန်တော်မေးတော့၊ ၄၀ သခင်က ‘ယေဟောဝါဘုရားရဲ့ လမ်းစဉ်အတိုင်း ငါလျှောက်လှမ်းတဲ့အတွက်+ ဘုရားက ကောင်းကင်တမန် စေလွှတ်ပြီး+ မင်းရဲ့ခရီးစဉ်ကို အောင်မြင်အောင် ကူညီပေးမှာ သေချာတယ်။ ငါ့အဖေရဲ့အိမ်သားတွေ၊ ဆွေမျိုးတွေဆီကနေ+ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ငါ့သားအတွက် မင်းခေါ်လာရမယ်။ ၄၁ ငါ့အိမ်သားတွေဆီ သွားလို့မှ သူတို့က မိန်းကလေးကို မပေးလိုက်ဘူးဆိုရင်တော့ ဒီသစ္စာဆိုချက်ကနေ မင်းလွတ်ပြီ’+ လို့ပြောပါတယ်။

၄၂ “ဒီနေ့ ကျွန်တော် ရေတွင်းကို ရောက်တဲ့အခါ ‘အာဗြဟံရဲ့ဘုရား ယေဟောဝါ၊ ကျွန်တော့်ခရီးစဉ်ကို အောင်မြင်အောင် ကူညီပေးပါ။ ၄၃ အခု ရေတွင်းနားမှာ ကျွန်တော်ရပ်နေတုန်း ရေလာခပ်တဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို+ “မင်းရဲ့ရေအိုးထဲက ရေနည်းနည်း တိုက်ပါလား” လို့ပြောမယ်။ ၄၄ အဲဒီမိန်းကလေးက “သောက်ပါရှင်။ ကုလားအုတ်တွေကိုလည်း ရေခပ်တိုက်ပါ့မယ်” လို့ ပြန်ဖြေရင် သူဟာ သခင့်သားအတွက် ယေဟောဝါ ရွေးချယ်ထားသူ ဖြစ်ပါစေ’ လို့ ကျွန်တော် ဆုတောင်းတယ်။+

၄၅ “စိတ်ထဲမှာ အဲဒီလိုဆုတောင်းလို့ မပြီးခင် ရေဗက္ကာက ပခုံးပေါ် ရေအိုးတင်ပြီး ထွက်လာတယ်။ ရေတွင်းကို ရေဆင်းခပ်တဲ့အခါ ကျွန်တော်က “ရေနည်းနည်း တိုက်ပါလား” လို့ပြောတယ်။+ ၄၆ သူက ပခုံးပေါ်ကရေအိုးကို အမြန်ချပြီး “သောက်ပါရှင်၊ ကုလားအုတ်တွေကိုလည်း ရေတိုက်ပါ့မယ်” လို့ပြောတယ်။ ကျွန်တော် ရေသောက်ပြီးတဲ့အခါ သူက ကုလားအုတ်တွေကိုလည်း ရေတိုက်တယ်။+ ၄၇ “မင်းက ဘယ်သူ့သမီးလဲ” လို့ ကျွန်တော်မေးတော့ “ဗေသွေလရဲ့သမီး၊ နာခေါ်နဲ့မိလခါရဲ့ မြေးပါ” လို့ သူဖြေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ နှာခေါင်းမှာ ရွှေကွင်း၊ လက်မှာ လက်ကောက်တွေ ဆင်ပေးလိုက်တယ်။+ ၄၈ ပြီးတော့ အာဗြဟံရဲ့ဘုရား ယေဟောဝါကို+ ဦးညွှတ်ပျပ်ဝပ်တယ်။ သခင့်သားအတွက် သခင့်အစ်ကိုရဲ့သမီးဆီ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ပို့ဆောင်ပေးတဲ့အရှင် ယေဟောဝါကို ချီးမွမ်းတယ်။ ၄၉ အခု ခင်ဗျားတို့က ကျွန်တော့်သခင်ကို ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာနဲ့ သစ္စာစောင့်သိမှု ပြမယ်၊ မပြဘူးဆိုတာ ပြောကြပါ။ ဒါမှ ကျွန်တော် ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိနိုင်မှာပါ။”+

၅၀ အဲဒီအခါ လာဗန်နဲ့ ဗေသွေလက “ဒါကို ယေဟောဝါ စီစဉ်တာဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့မှာ အကောင်းအဆိုး ပြောပိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး။ ၅၁ ဒီမှာ ရေဗက္ကာရှိတာပဲ။ သူ့ကိုခေါ်သွားပါ။ ယေဟောဝါပြောတဲ့အတိုင်း ခင်ဗျားသခင်ရဲ့ သားအတွက် ဇနီးဖြစ်လာပါစေ” လို့ပြန်ပြောတယ်။ ၅၂ သူတို့စကားကို ကြားတာနဲ့ အာဗြဟံရဲ့ကျွန်က ယေဟောဝါရှေ့ ပျပ်ဝပ်လိုက်တယ်။ ၅၃ ပြီးတော့ ရွှေထည်ငွေထည်၊ အဝတ်အထည်တွေထုတ်ပြီး ရေဗက္ကာကိုပေးတယ်။ ရေဗက္ကာရဲ့ အစ်ကိုနဲ့ အမေကိုလည်း အဖိုးတန်လက်ဆောင်တွေ ပေးတယ်။ ၅၄ ပြီးမှ သူနဲ့သူ့လူတွေ စားသောက်ပြီး အဲဒီမှာ ညအိပ်ကြတယ်။ မနက်လင်းတော့

သူက “သခင့်ဆီ ပြန်ပါရစေ” လို့ခွင့်တောင်းတယ်။

၅၅ အစ်ကိုနဲ့အမေက “မိန်းကလေးကို ကျွန်တော်တို့နဲ့အတူ ဆယ်ရက်လောက် နေခိုင်းပါဦး။ ပြီးမှ သွားကြပေါ့” လို့ပြောတယ်။ ၅၆ ဒါပေမဲ့ ကျွန်က “မတားပါနဲ့။ ယေဟောဝါရဲ့ အကူအညီကြောင့် ကျွန်တော့်ခရီးစဉ် အောင်မြင်သွားပြီဆိုတော့ သခင့်ဆီ ပြန်ပါရစေ” လို့ပြောတယ်။ ၅၇ ဒီတော့ သူတို့က “ရေဗက္ကာကို မေးကြည့်ရအောင်” ဆိုပြီး၊ ၅၈ “ဒီလူနဲ့ လိုက်သွားမလား” လို့မေးတော့ “ကျွန်မ လိုက်ချင်တယ်” ဆိုပြီး ရေဗက္ကာဖြေတယ်။

၅၉ သူတို့လည်း ရေဗက္ကာနဲ့+ သူ့အထိန်းကို+ အာဗြဟံရဲ့ကျွန်နဲ့အတူ လွှတ်လိုက်ကြတယ်။ ၆၀ ပြီးတော့ ရေဗက္ကာကို “ငါတို့ရဲ့နှမဟာ လူသန်းပေါင်းများစွာရဲ့ မိခင်ဖြစ်လာပါစေ။ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ဟာ မလိုမုန်းထားသူတွေရဲ့ မြို့တံခါးကို သိမ်းပိုက်နိုင်ပါစေ”+ လို့ဆုမွန်ကောင်း တောင်းပေးတယ်။ ၆၁ အဲဒီနောက် ရေဗက္ကာနဲ့ သူ့အခြွေအရံတွေဟာ ကုလားအုတ်တွေပေါ် တက်ထိုင်ပြီး ကျွန်နောက်ကို လိုက်သွားကြတယ်။ ကျွန်လည်း ရေဗက္ကာကိုခေါ်ပြီး ပြန်သွားတယ်။

၆၂ နေဂပ်အရပ်မှာ+ နေထိုင်တဲ့ အိဇက်ဟာ ဗေရလဟဲရောကို+ သွားတဲ့လမ်းကနေ အပြန်၊ ၆၃ ညနေစောင်းအချိန်မှာ တွေးတောဆင်ခြင်ဖို့ လယ်ပြင်မှာ လမ်းလျှောက်ထွက်နေတယ်။+ သူလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကုလားအုတ်တွေလာနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ၆၄ ရေဗက္ကာလည်း အိဇက်ကို တွေ့တာနဲ့ ကုလားအုတ်ပေါ်ကနေ ဆင်းပြီး၊ ၆၅ “ကျွန်မတို့ကို ကြိုဆိုဖို့ လယ်ပြင်မှာ လာနေတာ ဘယ်သူများလဲ” လို့ မေးတဲ့အခါ ကျွန်က “သခင်လေးပါ” လို့ဖြေတယ်။ ရေဗက္ကာလည်း ပဝါကိုယူပြီး ခေါင်းဖုံးလိုက်တယ်။ ၆၆ ကျွန်က အိဇက်ကို အကြောင်းစုံ ပြန်ပြောပြတယ်။ ၆၇ အိဇက်လည်း ရေဗက္ကာကို သူ့အမေစာရာရဲ့ တဲဆီ ခေါ်သွားတယ်။+ ဒီလိုနဲ့ ရေဗက္ကာဟာ သူ့ဇနီးဖြစ်လာတယ်။ ရေဗက္ကာကို သိပ်ချစ်သွားတဲ့အတွက်+ အမေသေဆုံးလို့ ဝမ်းနည်းနေတာတွေ ဖြေသာလာတယ်။+

၂၅ အာဗြဟံက ကေတုရလို့ခေါ်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ထပ်ယူတယ်။ ၂ ကေတုရက သားဇိမရံ၊ ယုတ်ရှန်၊ မေဒန်၊ မိဒျန်၊+ အိရှဘတ်၊ ရှုအာ+ တို့ကိုမွေးတယ်။

၃ ယုတ်ရှန်က သားရှေဘနဲ့ ဒေဒန်ကို ရတယ်။

ဒေဒန်ရဲ့သားတွေက အာရှုရိမ်၊ လေတုရှိမ်၊ လုံမိမ်။

၄ မိဒျန်ရဲ့သားတွေက ဧဖာ၊ ဧဖေရ၊ ဟာနုတ်၊ အဘိဒ၊ ဧလဒါ။

သူတို့အားလုံးဟာ ကေတုရရဲ့သားမြေးတွေပဲ။

၅ နောက်တော့ အာဗြဟံက သူပိုင်ဆိုင်သမျှ အိဇက်ကို ပေးလိုက်တယ်။+ ၆ မယားငယ်တွေနဲ့ရတဲ့ သားတွေကိုတော့ လက်ဆောင်တွေ ပေးတယ်။ ပြီးတော့ သူအသက်ရှင်နေတုန်း သူတို့ကို သားအိဇက်နဲ့ဝေးရာ+ အရှေ့ပြည်ဆီ လွှတ်လိုက်တယ်။ ၇ အာဗြဟံက ၁၇၅ နှစ် အသက်ရှင်တယ်။ ၈ ဒီလိုနဲ့ အာဗြဟံက ကျေနပ်စရာကောင်းတဲ့ဘဝနဲ့ အသက်ရှည်ရှည် နေပြီးနောက် နောက်ဆုံးထွက်သက်ကို ရှူထုတ်ပြီး သေဆုံးသွားတယ်။ ဘိုးဘေးတွေ စုဝေးရာကို ရောက်သွားတယ်။* ၉ သားအိဇက်နဲ့အိရှမေလက မံရေအရပ် အရှေ့၊ ဟိတ္တိလူမျိုး ဇောဟာသား ဧဖရုန်ရဲ့မြေကွက်ထဲက မက်ပေလဂူမှာ သူ့ကို သင်္ဂြိုဟ်လိုက်တယ်။+ ၁၀ ဟေသအမျိုးသားတွေဆီက အာဗြဟံဝယ်ခဲ့တဲ့ မြေကွက်၊ ဇနီးစာရာကို သင်္ဂြိုဟ်ထားတဲ့သင်္ချိုင်းမှာ အာဗြဟံကို သင်္ဂြိုဟ်တယ်။+ ၁၁ အာဗြဟံ သေဆုံးပြီးနောက် သားအိဇက်ကို ဘုရားသခင် ဆက်ကောင်းချီးပေးတယ်။+ အိဇက်က ဗေရလဟဲရောအရပ်နားမှာ+ နေထိုင်တယ်။

၁၂ စာရာရဲ့ကျွန်မ အီဂျစ်သူ ဟာဂရနဲ့+ အာဗြဟံရတဲ့သား အိရှမေလရဲ့+ သမိုင်းမှတ်တမ်း။

၁၃ မျိုးနွယ်စုအလိုက် အိရှမေလရဲ့ သားတွေကတော့ သားဦး နဗာယုတ်၊+ ကေဒါ၊+ အာဒဗေလ၊ မိဗသံ၊+ ၁၄ မိရှမ၊ ဒုမာ၊ မာစ၊ ၁၅ ဟာဒဒ်၊ တေမ၊ ယေတုရ၊ နာဖိရှ၊ ကေဒမာ။ ၁၆ အဲဒီ ၁၂ ယောက်ဟာ အိရှမေလရဲ့သားတွေ၊ မျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင်တွေပဲ။+ သူတို့က အခြေချနေထိုင်တဲ့နေရာတွေ၊ စခန်းချတဲ့နေရာတွေကို ကိုယ့်နာမည်နဲ့ မှည့်ခေါ်ကြတယ်။ ၁၇ အိရှမေလဟာ ၁၃၇ နှစ် အသက်ရှင်ပြီးနောက် နောက်ဆုံးထွက်သက်ကို ရှူထုတ်ပြီး သေဆုံးသွားတယ်။ ဘိုးဘေးတွေ စုဝေးရာကို ရောက်သွားတယ်။ ၁၈ အိရှမေလရဲ့ သားမြေးတွေဟာ အီဂျစ်ပြည်အနီး ရှုရအရပ်နားမှာရှိတဲ့+ ဟဝိလနယ်မြေကနေ+ အဆီးရီးယားပြည်အထိ နေထိုင်ကြတယ်။ ညီအစ်ကိုတွေအနီးအနားမှာ သူတို့ အခြေချနေထိုင်ကြတယ်။*+

၁၉ အာဗြဟံသားအိဇက်ရဲ့ သမိုင်းမှတ်တမ်း။+

အာဗြဟံက သားအိဇက်ကို ရတယ်။ ၂၀ အိဇက်ဟာ ပါဒန်အာရံဒေသက အာရံအမျိုးသား ဗေသွေလရဲ့သမီး၊+ အာရံအမျိုးသား လာဗန်ရဲ့နှမ ရေဗက္ကာနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုချိန်မှာ အသက် ၄၀ ရှိပြီ။ ၂၁ အိဇက်က ရေဗက္ကာ ကလေးမရတဲ့အတွက် ယေဟောဝါဆီ အမြဲအသနားခံတယ်။ သူအသနားခံတာကို ယေဟောဝါ နားထောင်တဲ့အတွက် ရေဗက္ကာမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတယ်။ ၂၂ ရေဗက္ကာက ဗိုက်ထဲကသားတွေ အချင်းချင်း ကန်နေကြလို့+ “ဒီလိုသာဖြစ်နေရင် ငါအသက်ရှင်နေလို့ ဘာထူးမှာလဲ” ဆိုပြီး ယေဟောဝါကို အကျိုးအကြောင်း မေးကြည့်တယ်။ ၂၃ ယေဟောဝါက “မင်းရဲ့ဗိုက်ထဲမှာ+ လူမျိုးနှစ်မျိုး ရှိတယ်။ မတူတဲ့လူမျိုးနှစ်မျိုး မွေးလာမယ်။+ တစ်မျိုးက ခွန်အားပိုကြီးမယ်။+ အကြီးဟာ အငယ်ဆီမှာ ကျွန်ခံရမယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၂၄ သားဖွားချိန်ရောက်တော့ တကယ်ပဲ အမြွှာလေးဖြစ်နေတယ်။ ၂၅ ဦးဆုံးမွေးတဲ့သားက တစ်ကိုယ်လုံးနီပြီး အမွေးထူလွန်းတော့ သားမွေးထည်ဝတ်ထားသလိုပဲ။+ ဒါကြောင့် သူ့ကို ဧသော*+ လို့ နာမည်ပေးတယ်။ ၂၆ အဲဒီနောက် ညီဖြစ်သူက ဧသောရဲ့ဖနောင့်ကို ကိုင်ပြီး+ မွေးလာတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ယာကုပ်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ဒီကလေးတွေကို ရေဗက္ကာမွေးချိန်မှာ အိဇက် အသက် ၆၀ ရှိပြီ။

၂၇ ကြီးပြင်းလာတဲ့အခါ ဧသောက တောပျော်မုဆိုးကျော်+ ဖြစ်လာတယ်။ ယာကုပ်ကတော့ တဲမှာ အနေများပြီး အပြစ်ပြောစရာမရှိတဲ့သူပဲ။+ ၂၈ အိဇက်က သူစားဖို့ သားကောင်တွေရှာပေးတဲ့ ဧသောကို ချစ်တယ်။ ရေဗက္ကာက ယာကုပ်ကို ချစ်တယ်။+ ၂၉ တစ်နေ့၊ ယာကုပ် ပဲဟင်းချက်နေတုန်း ဧသောက အမဲလိုက်ရာကနေ မောမောပန်းပန်း ပြန်ရောက်လာတယ်။ ၃၀ ဒါနဲ့ ဧသောက “မင်းရဲ့ ပဲဟင်းနီနီ နည်းနည်းလောက် ကျွေးစမ်းပါ။ မြန်မြန်။ ငါမောလာလို့” ဆိုပြီး ယာကုပ်ကို ပြောတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ဧဒုံ*+ လို့လည်း ခေါ်တယ်။ ၃၁ ယာကုပ်က “မင်းရဲ့သားဦး အခွင့်အရေးကို+ အရင် ရောင်းပါ” လို့ပြောတော့၊ ၃၂ ဧသောက “ဒီမှာဖြင့် သေတော့မယ်။ အဲဒီအခွင့်အရေးကို ဘာလုပ်ရမှာလဲ” လို့ပြန်ပြောတယ်။ ၃၃ ယာကုပ်က “ဒါဆို အခု သစ္စာဆို” လို့ပြောတော့ သူလည်း သစ္စာဆိုပြီး ယာကုပ်ကို သားဦးအခွင့်အရေး ရောင်းလိုက်တယ်။+ ၃၄ ဒါနဲ့ ယာကုပ်က မုန့်နဲ့ ပဲနီလေးဟင်းပေးလိုက်တော့ ဧသောဟာ စားသောက်ပြီး ထွက်သွားတယ်။ သားဦးအခွင့်အရေးကို သူတန်ဖိုးမထားခဲ့ဘူး။

၂၆ ခါနန်ပြည်မှာ အာဗြဟံလက်ထက်တုန်းက အငတ်ဘေးကြုံခဲ့သလို အခုလည်း အငတ်ဘေး ထပ်ကြုံရပြန်တယ်။+ ဒါကြောင့် အိဇက်က ဖိလိတိဘုရင် အဘိမလက်ရှိရာ ဂေရာအရပ်မှာ သွားနေတယ်။ ၂ အဲဒီမှာ ယေဟောဝါက သူ့ဆီရောက်လာပြီး “အီဂျစ်ပြည်ကို မသွားနဲ့။ ငါပြတဲ့ပြည်မှာပဲ နေထိုင်ပါ။ ၃ မင်းနဲ့ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ဒီတစ်ပြည်လုံး ပေးမှာဖြစ်လို့+ ဒီပြည်မှာပဲ တိုင်းတစ်ပါးသားအဖြစ်နေပါ။+ ငါ မင်းနဲ့အတူ ဆက်ရှိပြီး ကောင်းချီးပေးမယ်။ မင်းအဖေအာဗြဟံကို ကျိန်ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင်း ငါလုပ်ဆောင်မယ်။+ ၄ ‘မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ကောင်းကင်ကြယ်တွေလို တိုးပွားများပြားစေမယ်။+ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ဒီတစ်ပြည်လုံး ငါပေးမယ်။+ မြေကြီးပေါ်မှာရှိတဲ့ လူမျိုးအားလုံးဟာ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကြောင့် ကောင်းချီးရလိမ့်မယ်’ ဆိုပြီး ငါကျိန်ဆိုခဲ့တယ်။+ ၅ အာဗြဟံက ငါ့စကားနားထောင်ပြီး ငါ့ရဲ့တောင်းဆိုချက်တွေ၊ မိန့်မှာချက်တွေ၊ ဥပဒေတွေနဲ့ ပညတ်တွေကို အမြဲလိုက်နာခဲ့တယ်” လို့ပြောတယ်။+ ၆ အိဇက်လည်း ဂေရာအရပ်မှာ ဆက်နေထိုင်တယ်။+

၇ ဂေရာအရပ်သားတွေက ဇနီးရေဗက္ကာအကြောင်း မေးလာတဲ့အခါ အိဇက်က “ကျွန်တော့်ညီမ”+ ဆိုပြီးပြောတယ်။ ရေဗက္ကာက သိပ်လှတော့+ “ငါ့မိန်းမအတွက်နဲ့ ဒီအရပ်သားတွေ ငါ့ကိုသတ်မှာပဲ” လို့တွေးမိတဲ့အတွက် “ကျွန်တော့်ဇနီး” လို့ မပြောရဲဘူး။ ၈ အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် ဖိလိတိဘုရင် အဘိမလက်က ပြတင်းပေါက်ကနေ လှမ်းကြည့်တဲ့အခါ အိဇက်က ဇနီးရေဗက္ကာကို ကြင်နာယုယနေတာ မြင်သွားတယ်။+ ၉ ချက်ချင်းပဲ အိဇက်ကိုခေါ်ပြီး “သူဟာ မင်းရဲ့ဇနီး ဖြစ်လျက်နဲ့ ‘ကျွန်တော့်ညီမ’ လို့ ဘာကြောင့်ပြောတာလဲ” ဆိုပြီးမေးတယ်။ အိဇက်က “သူ့ကြောင့် ကျွန်တော်သေမှာ စိုးလို့ပါ” ဆိုပြီး ပြန်ဖြေတယ်။+ ၁၀ အဘိမလက်မင်းက “မင်း ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။+ ငါ့လူတစ်ယောက်ယောက်က မင်းမိန်းမနဲ့အတူ အိပ်မိရင် ငါတို့ အပြစ်သင့်တော့မှာပဲ” ဆိုပြီး၊+ ၁၁ “ဒီလူနဲ့ သူ့ဇနီးကို ထိတဲ့သူဟာ အသတ်ခံရမယ်” လို့ သူ့လူတွေကို အမိန့်ထုတ်လိုက်တယ်။

၁၂ အိဇက်က အဲဒီပြည်မှာ မျိုးကြဲတဲ့အခါ ယေဟောဝါ ကောင်းချီးပေးတဲ့အတွက် အဲဒီနှစ်မှာ အဆ ၁၀၀ ရိတ်သိမ်းရတယ်။+ ၁၃ ဒါကြောင့် ပစ္စည်းဥစ္စာတိုးပွားလာပြီး တအားချမ်းသာလာတယ်။ ၁၄ သိုးအုပ်၊ နွားအုပ်နဲ့ အစေခံတွေ အများကြီးရလာတဲ့အတွက်+ ဖိလိတိလူတွေ သူ့ကို မနာလိုဖြစ်လာတယ်။

၁၅ ဒါကြောင့် သူ့အဖေအာဗြဟံလက်ထက်မှာ အာဗြဟံရဲ့ကျွန်တွေ တူးခဲ့တဲ့ ရေတွင်းအားလုံးကို ဖိလိတိလူတွေ မြေဖို့ပစ်ကြတယ်။+ ၁၆ အဘိမလက်မင်းကလည်း “မင်းက ငါတို့ထက် ပိုအင်အားကြီးလာလို့ ငါတို့ဆီကနေ ထွက်သွားပါ” ဆိုပြီး ပြောတဲ့အခါ၊ ၁၇ အိဇက်က အဲဒီကနေ ထွက်သွားပြီး ဂေရာချိုင့်ဝှမ်းမှာ+ တဲထိုးနေထိုင်တယ်။ ၁၈ အာဗြဟံလက်ထက်က တူးခဲ့ပေမဲ့ အာဗြဟံသေဆုံးပြီးနောက် ဖိလိတိလူတွေ မြေဖို့ပစ်ခဲ့တဲ့ ရေတွင်းတွေကို အိဇက်ပြန်ဖော်တယ်။+ အဲဒီရေတွင်းတွေကို သူ့အဖေပေးခဲ့တဲ့ နာမည်အတိုင်း ပြန်မှည့်ခေါ်တယ်။+

၁၉ အိဇက်ရဲ့ကျွန်တွေက အဲဒီချိုင့်ဝှမ်းမှာ* ရေတွင်းတူးတဲ့အခါ ရေချိုတွင်းတစ်တွင်း တွေ့တယ်။ ၂၀ အဲဒီအခါ ဂေရာအရပ်သား သိုးထိန်းတွေက “ဒါ ငါတို့ရေတွင်းကွ” ဆိုပြီး အိဇက်ရဲ့သိုးထိန်းတွေကို ရန်လုပ်ကြတယ်။ အဲဒီလိုရန်လုပ်တဲ့အတွက် အိဇက်က ရေတွင်းကို ဧသက်* လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၂၁ နောက်ရေတွင်းတစ်တွင်း တူးတော့လည်း ရန်လုပ်ပြန်တယ်။ ဒါနဲ့ အိဇက်က အဲဒီရေတွင်းကို သိတန* လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၂၂ နောက်တစ်နေရာ ပြောင်းရွှေ့ပြီး ရေတွင်းထပ်တူးတဲ့အခါ သူတို့ ရန်မလုပ်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့် “အခု ယေဟောဝါဘုရားက ငါတို့ကို ကျယ်ဝန်းတဲ့နေရာပေးပြီ။ ဒီပြည်မှာ များပြားစေပြီ”+ ဆိုပြီး အဲဒီရေတွင်းကို ရဟောဘုတ်* လို့နာမည်ပေးတယ်။

၂၃ နောက်တော့ အိဇက်ဟာ အဲဒီနေရာကနေ ဗေရရှေဘအရပ်ကို+ ထွက်သွားတယ်။ ၂၄ အဲဒီညမှာ ယေဟောဝါ ရောက်လာပြီး “ငါဟာ မင်းအဖေအာဗြဟံရဲ့ ဘုရားသခင်ပဲ။+ မကြောက်နဲ့။+ မင်းနဲ့အတူ ငါရှိတယ်။ ငါ့ကျွန်အာဗြဟံကြောင့် မင်းကို ကောင်းချီးပေးပြီး မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို များပြားစေမယ်”+ လို့ပြောတယ်။ ၂၅ ဒါကြောင့် သူက အဲဒီနေရာမှာ ပူဇော်ရာပလ္လင် တည်တယ်၊ ယေဟောဝါရဲ့ နာမည်ကိုခေါ်ပြီး ဆုတောင်းတယ်။+ အဲဒီနေရာမှာ တဲထိုးနေထိုင်ပြီး+ သူ့ကျွန်တွေက ရေတွင်းတစ်တွင်း တူးကြတယ်။

၂၆ အဲဒီနောက် အဘိမလက်မင်းက အကြံပေးအရာရှိ အဟုဇတ်၊ ဗိုလ်ချုပ်ဖိကောလတို့နဲ့အတူ+ ဂေရာအရပ်ကနေ အိဇက်ဆီ ရောက်လာတယ်။ ၂၇ အိဇက်က “ကျွန်တော့်ကိုမုန်းလို့ မောင်းထုတ်လိုက်ပြီပဲ။ ကျွန်တော့်ဆီ ဘာလို့လာတာလဲ” လို့မေးတယ်။ ၂၈ သူတို့က “မင်းနဲ့အတူ ယေဟောဝါရှိမှန်း ငါတို့ ကောင်းကောင်းသိပါပြီ။+ ဒါကြောင့် ပြောချင်တာက ‘ငါတို့အချင်းချင်း ကတိကဝတ်ပြုရအောင်။ အဲဒီကတိအတိုင်း လုပ်မယ်လို့ သစ္စာဆိုရအောင်။+ ၂၉ မင်းနစ်နာအောင် ငါတို့ မလုပ်ခဲ့ဘူး။ မင်းရဲ့ကောင်းကျိုးအတွက်ပဲ လုပ်ပေးခဲ့တယ်။ မင်းကို အေးအေးဆေးဆေး ထွက်သွားခွင့်ပြုခဲ့တယ်။ မင်းလည်း ငါတို့ကို နစ်နာအောင် မလုပ်ပါဘူးလို့ သစ္စာဆိုပါ။ မင်းဟာ ယေဟောဝါရဲ့ကောင်းချီး ခံစားရသူပဲ’” ဆိုပြီးပြောကြတယ်။ ၃၀ အိဇက်က စားသောက်ပွဲ လုပ်ပေးတော့ သူတို့စားသောက်ကြတယ်။ ၃၁ မနက်စောစောထပြီး အပြန်အလှန် သစ္စာဆိုကြတယ်။+ ပြီးနောက် အိဇက်ပြန်လွှတ်လိုက်တော့ သူတို့ အေးအေးဆေးဆေး ထွက်သွားကြတယ်။

၃၂ အဲဒီနေ့မှာပဲ အိဇက်ရဲ့ကျွန်တွေက သူတို့တူးခဲ့တဲ့ ရေတွင်းမှာ+ “ရေထွက်ပြီ” လို့လာပြောကြတယ်။ ၃၃ ဒါနဲ့ အဲဒီရေတွင်းကို ရှေဘလို့ နာမည်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီမြို့ကိုလည်း ဗေရရှေဘလို့+ ဒီနေ့အထိ ခေါ်ကြတယ်။

၃၄ ဧသော အသက် ၄၀ မှာ ဟိတ္တိလူမျိုး ဗေရိရဲ့သမီး ယုဒိတ်၊ ဟိတ္တိလူမျိုး ဧလုန်ရဲ့သမီး ဗာရှမတ်တို့နဲ့+ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်တယ်။ ၃၅ သူတို့ကြောင့် အိဇက်နဲ့ရေဗက္ကာ တော်တော့်ကို စိတ်ဆင်းရဲရတယ်။+

၂၇ အိဇက်လည်း အိုမင်းလာပြီး မျက်စိတော်တော်မှုန်လာတဲ့အခါ သားကြီးဧသောကို+ “သားရေ” လို့ခေါ်တော့ “ခင်ဗျာ” လို့ ပြန်ထူးတယ်။ ၂ အိဇက်က “အဖေ အသက်ကြီးပြီ။ ဘယ်နေ့သေမယ်မှန်း မသိနိုင်ဘူး။ ၃ ဒါကြောင့် အခု လေးနဲ့မြားကိုယူ၊ တောထဲသွားပြီး အဖေ့အတွက် သားကောင်ရှာလာခဲ့။+ ၄ အဖေကြိုက်တဲ့ ဟင်းကို ကောင်းကောင်းချက်ပြီး ယူလာခဲ့။ အဖေ မသေခင် အဲဒီဟင်းကိုစားပြီး သားကို ကောင်းချီးပေးမယ်” လို့ပြောတယ်။

၅ အိဇက်က သားဧသောကို အဲဒီလိုပြောနေချိန်မှာ ရေဗက္ကာ နားထောင်နေတယ်။ ဧသောက တောထဲမှာ သားကောင် သွားရှာတယ်။+ ၆ ရေဗက္ကာက သားယာကုပ်ကို ခေါ်ပြီး+ “မင်းအဖေက အစ်ကိုဧသောကို ပြောနေတာ အခုပဲ အမေကြားလိုက်တယ်။ ၇ ‘သားကောင်ရှာပြီး အရသာရှိတဲ့ ဟင်းတစ်ခွက် ချက်ခဲ့ပါ။ အဲဒီဟင်းကို စားပြီးရင် အဖေမသေခင် ယေဟောဝါဘုရားရှေ့ မင်းကို ကောင်းချီးပေးမယ်’ တဲ့။+ ၈ ဒါကြောင့် အမေပြောတာ နားထောင်၊ ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်နော်။+ ၉ ဆိတ်အုပ်ဆီ သွားပြီး အကောင်းဆုံး ဆိတ်ကလေးနှစ်ကောင် ယူလာခဲ့။ မင်းအဖေအကြိုက် ဟင်းကောင်းတစ်ခွက် အမေချက်ပေးမယ်။ ၁၀ အဲဒီဟင်းကို မင်းအဖေစားဖို့ ယူသွားပေးလိုက်။ သူမသေခင် မင်းကို ကောင်းချီးပေးမှာပါ” လို့ပြောတယ်။

၁၁ ယာကုပ်က အမေရေဗက္ကာကို “အစ်ကိုဧသောက အမွေးထူတယ်။+ ကျွန်တော်က အမွေးမထူဘူး။ ၁၂ အဖေစမ်းကြည့်ရင်+ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ အဖေ့ကို မထီလေးစားလုပ်ရာ ရောက်မှာပေါ့။ ကောင်းချီးမရဘဲ ကျိန်ဆဲခံနေရပါဦးမယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၃ အဲဒီအခါ အမေက “သားရယ်၊ မင်းအစား အမေပဲ ကျိန်ဆဲခံပါ့မယ်။ အမေပြောသလိုသာ လုပ်ပါ။ ဆိတ်ကလေးတွေ ယူလာခဲ့ချေ” လို့ ပြောတယ်။+ ၁၄ ယာကုပ်က ဆိတ်ကလေးတွေ သွားယူလာတဲ့အခါ ရေဗက္ကာက အိဇက်အကြိုက် ဟင်းကောင်းတစ်ခွက် ချက်တယ်။ ၁၅ အိမ်မှာသိမ်းထားတဲ့ သားကြီးဧသောရဲ့အကောင်းဆုံးအဝတ်တွေကိုထုတ်ပြီး သားငယ်ယာကုပ်ကို ဝတ်ပေးတယ်။+ ၁၆ ယာကုပ်ရဲ့လက်တွေမှာ၊ အမွေးမရှိတဲ့လည်ပင်းမှာ ဆိတ်သားရေကို ပတ်ပေးတယ်။+ ၁၇ ပြီးတော့ သူကောင်းကောင်းချက်ထားတဲ့ဟင်းနဲ့ မုန့်ကို ယာကုပ်လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။+

၁၈ ယာကုပ်က အိဇက်ဆီ သွားပြီး “အဖေ” လို့ခေါ်တော့ “ဟေ၊ သားကြီးလား၊ သားငယ်လား” လို့မေးတယ်။ ၁၉ ယာကုပ်က “သားကြီး ဧသောပါ။+ ထပါဦး။ အဖေပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ခဲ့ပြီ။ ကျွန်တော်ယူလာတဲ့ အသားဟင်းကိုစားပြီး အဖေ ကောင်းချီးပေးပါ”+ လို့ပြောတယ်။ ၂၀ အိဇက်က “သားကောင်ရတာ မြန်လှချေလား” လို့ပြောတော့ “ယေဟောဝါဘုရားက သားကောင်ကို ကျွန်တော့်ဆီ ခေါ်လာပေးလို့ပါ” ဆိုပြီး ဖြေတယ်။ ၂၁ ဒါနဲ့ အိဇက်က “အဖေ့နား လာပါဦး။ သားကြီးဧသော ဟုတ်မဟုတ် စမ်းကြည့်ရအောင်” လို့ပြောတယ်။+ ၂၂ ယာကုပ်လည်း အနားကို တိုးသွားလိုက်တော့ အိဇက်က စမ်းကြည့်ပြီး “အသံကတော့ ယာကုပ်ရဲ့အသံ။ လက်တွေက ဧသောရဲ့လက်တွေပါလား”+ လို့ပြောတယ်။ ၂၃ ယာကုပ်ရဲ့လက်တွေက ဧသောရဲ့လက်တွေလို အမွေးထူနေတော့ အိဇက် မရိပ်မိလိုက်ဘူး။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ကောင်းချီးပေးတယ်။+

၂၄ အိဇက်က “မင်း ဧသောဟုတ်ရဲ့လား” လို့ထပ်မေးတယ်။ “ဟုတ်ပါတယ်” လို့ပြန်ဖြေတော့၊ ၂၅ “ဒါဆို အသားဟင်း ယူလာခဲ့။ အဖေ စားပြီးရင် ကောင်းချီးပေးမယ်” လို့ပြောတယ်။ ပြီးတော့ ယာကုပ်ယူလာပေးတဲ့ အသားဟင်းကို စားတယ်။ ဝိုင်ယူလာပေးတော့ သောက်တယ်။ ၂၆ အဲဒီနောက် အိဇက်က “အနားလာပြီး အဖေ့ကို နမ်းပါဦး၊ သားရယ်”+ ဆိုတော့၊ ၂၇ ယာကုပ်လည်း အနားတိုးသွားပြီး နမ်းတဲ့အခါ သူ့အဝတ်နံ့ကို အိဇက်ရတယ်။+ ဒါနဲ့ ယာကုပ်ကို ကောင်းချီးပေးတယ်–

“ကြည့်စမ်း။ ငါ့သားရဲ့ကိုယ်နံ့ဟာ ယေဟောဝါကောင်းချီးပေးတဲ့ လယ်ပြင်ရဲ့ ရနံ့လိုပါပဲလား။ ၂၈ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်က မင်းကို ကောင်းကင်ဆီးနှင်း၊+ မြေသြဇာကောင်းတဲ့မြေကြီး၊+ များပြားလှတဲ့ ကောက်နှံနဲ့ ဝိုင်အသစ်တွေ+ ပေးပါစေ။ ၂၉ မင်းဆီမှာ လူတွေ ကျွန်ခံပြီး မင်းကို လူမျိုးနွယ်တွေ ဦးညွှတ်ကြပါစေ။ မင်းဟာ ညီအစ်ကိုတွေကို အုပ်စိုးသူဖြစ်ပါစေ။ မင်းကို သူတို့ဦးညွှတ်ကြပါစေ။+ မင်းကို ကျိန်ဆဲသူတိုင်း ကျိန်စာသင့်ပြီး ကောင်းချီးပေးသူတိုင်း ကောင်းချီးခံစားရပါစေ။”+

၃၀ အိဇက်ကောင်းချီးပေးပြီးနောက် ယာကုပ် ထွက်သွားရုံပဲ ရှိသေးတယ်။ ဧသောက အမဲလိုက်ရာကနေ ပြန်ရောက်လာတယ်။+ ၃၁ သူလည်း ဟင်းကောင်းတစ်ခွက် ချက်ပြီး ယူလာတယ်။ ပြီးတော့ “အဖေ၊ ထပါဦး။ ကျွန်တော်ယူလာတဲ့ အသားဟင်းကို စားပြီး အဖေ ကောင်းချီးပေးပါ” လို့ပြောတယ်။ ၃၂ အဲဒီအခါ အိဇက်က “မင်း ဘယ်သူလဲ” လို့မေးတော့ “သားကြီး ဧသောပါ”+ လို့ဖြေတယ်။ ၃၃ အိဇက် အကြီးအကျယ် တုန်လှုပ်သွားတယ်။ “ဒါဆိုရင် သားကောင်ရှာပြီး အဖေ့ဆီ ယူလာခဲ့တာ ဘယ်သူတုံး။ မင်းမရောက်လာခင် အဖေစားပြီးသွားလို့ ကောင်းချီးတောင် ပေးလိုက်ပြီ။ သူ တကယ်ပဲ ကောင်းချီးခံစားရလိမ့်မယ်” လို့ပြောတယ်။

၃၄ ဧသောက အဖေ့စကားကို ကြားတော့ ယူကျုံးမရဖြစ်ပြီး “အဖေ၊ ကျွန်တော့်ကိုလည်း ကောင်းချီးပေးပါဦး။ ပေးပါဦး” လို့ အော်ငိုရင်း ပြောတယ်။+ ၃၅ အဲဒီအခါ အိဇက်က “မင်းရဲ့ညီက မင်းရမယ့်ကောင်းချီးတွေကို မလိမ့်တပတ်လုပ်ပြီး ယူသွားပြီ” လို့ပြောတယ်။ ၃၆ ဒါနဲ့ ဧသောက “ယာကုပ်* ဆိုတဲ့ကောင်ဟာ နာမည်နဲ့လည်း လိုက်ပါတယ်။ သူ ဒီလိုလုပ်တာ နှစ်ခါရှိပြီ။+ ကျွန်တော့်ရဲ့ သားဦးအခွင့်အရေးကို ယူပြီးပြီ။+ အခုလည်း ကျွန်တော်ရမယ့် ကောင်းချီးကို ယူသွားပြန်ပြီ။+ ကျွန်တော့်အတွက် ကောင်းချီးတစ်ခုလေးတောင် မကျန်တော့ဘူးလား အဖေရယ်” လို့ပြောတယ်။ ၃၇ အိဇက်က “သူ့ကို မင်းရဲ့အရှင်သခင်အဖြစ် ငါခန့်လိုက်ပြီ။+ ညီအစ်ကိုအားလုံးကို သူ့ရဲ့ကျွန်အဖြစ် ပေးလိုက်ပြီ။ ကောက်နှံနဲ့ ဝိုင်အသစ်တွေကိုလည်းပေးလိုက်ပြီ။+ ဒီတော့ မင်းအတွက် ငါဘာများ လုပ်ပေးနိုင်တော့မှာလဲ သားရယ်” ဆိုပြီး ဧသောကို ပြောတယ်။

၃၈ ဧသောက “ကျွန်တော့်အတွက် ကောင်းချီးတစ်ခုတောင် မရှိတော့ဘူးလား။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း ကောင်းချီးပေးပါဦး။ ပေးပါဦး၊ အဖေရယ်” လို့ပြောပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုတယ်။+ ၃၉ ဒါနဲ့ အိဇက်က၊

“မင်းဟာ ကောင်းကင်ဆီးနှင်းနဲ့ဝေးရာ၊ မြေသြဇာကောင်းတဲ့ မြေကြီးနဲ့ဝေးရာမှာ နေထိုင်ရလိမ့်မယ်။+ ၄၀ ဓားနဲ့ အသက်မွေးရမယ်။+ ညီဆီမှာ ကျွန်ခံရမယ်။+ မခံနိုင်တော့တဲ့တစ်နေ့မှာ ကျွန်ထမ်းပိုးကို ချိုးပြီး အလွတ်ရုန်းလိမ့်မယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၄၁ ဧသောဟာ ယာကုပ်ကို အဖေ ကောင်းချီးပေးလိုက်တဲ့အတွက် အခဲမကျေနိုင်ဘူး။+ ဒါကြောင့် “အဖေဆုံးလို့ ငိုရမယ့်အချိန် နီးနေပြီပဲ။+ ပြီးရင်တော့ ယာကုပ်ကို သတ်ပစ်မယ်” ဆိုပြီးကြံစည်တယ်။ ၄၂ သားကြီးဧသော ပြောတာတွေကို ရေဗက္ကာသိသွားတဲ့အခါ သားငယ်ယာကုပ်ကို ချက်ချင်းခေါ်ပြီး “မင်းအစ်ကို ဧသောက မင်းကို ကလဲ့စားချေဖို့ တေးထားတယ်။ သတ်ပစ်ဖို့လည်း ကြံစည်နေတယ်။ ၄၃ အခု အမေပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပါ။ အမေ့အစ်ကို လာဗန်ရှိတဲ့ ခါရန်မြို့ကိုပြေးပါ။+ ၄၄ မင်းအစ်ကို ဒေါသပြေတဲ့အထိ အဲဒီမှာ ခဏသွားနေချေ။ ၄၅ သူစိတ်ဆိုးပြေလို့ မင်းရဲ့လုပ်ရပ်ကို မေ့ပျောက်သွားချိန်ကျမှ မင်းကို ပြန်ခေါ်မယ်။ သားနှစ်ယောက်စလုံးကို တစ်နေ့တည်းမှာ အမေ အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး” လို့ပြောတယ်။

၄၆ အဲဒီနောက် ရေဗက္ကာက “ဟေသ အမျိုးသမီးတွေကြောင့် ကျွန်မ စိတ်ညစ်ရလွန်းလို့ သေတော့မယ်။+ ယာကုပ်လည်း ဒီပြည်သူ ဟေသအမျိုးသမီး တစ်ယောက်ယောက်ကို ယူရင်တော့ ကျွန်မအသက်ရှင်နေလို့ ဘာထူးမှာလဲ”+ ဆိုပြီး အိဇက်ကို တဖွဖွပြောတယ်။

၂၈ ဒါကြောင့် အိဇက်က ယာကုပ်ကိုခေါ်ပြီး ကောင်းချီးပေးတယ်။ ပြီးတော့ “ခါနန်အမျိုးသမီးတွေကို မယူနဲ့။+ ၂ မင်းအဘိုး ဗေသွေလရဲ့ အမျိုးတွေနေထိုင်တဲ့ ပါဒန်အာရံအရပ်ကို သွားပြီး ဦးကြီးလာဗန်ရဲ့ သမီးတစ်ယောက်ကို+ ယူပါ။ ၃ အနန္တတန်ခိုးရှင် ဘုရားသခင်က မင်းကို ကောင်းချီးပေးမယ်။ မင်းရဲ့သားမြေးတွေကို ပွားများစေမယ်။ မင်းဟာ တကယ်ပဲ လူစုကြီးရဲ့ဖခင် ဖြစ်လာမယ်။+ ၄ ဘုရားသခင်က အာဗြဟံကို ကတိပေးထားတဲ့ ကောင်းချီးအားလုံး+ မင်းနဲ့ မင်းရဲ့သားမြေးတွေကို ပေးမယ်။ အာဗြဟံကို ဘုရားသခင်ပေးခဲ့တဲ့ပြည်၊ တိုင်းတစ်ပါးသားအဖြစ် မင်းနေတဲ့ပြည်ကို မင်းအပိုင်ရလိမ့်မယ်”+ လို့မှာတယ်။

၅ အိဇက်လွှတ်လိုက်လို့ ယာကုပ်လည်း အာရံအမျိုးသား+ ဗေသွေလရဲ့သား လာဗန်ရှိရာ ပါဒန်အာရံအရပ်ကို ထွက်သွားတယ်။ လာဗန်ဟာ ယာကုပ်နဲ့ဧသောရဲ့အမေ ရေဗက္ကာရဲ့အစ်ကိုပဲ။+

၆ အိဇက်က ယာကုပ်ကို ကောင်းချီးပေးပြီး မိန်းမရှာဖို့ ပါဒန်အာရံအရပ်ကို လွှတ်လိုက်တဲ့အကြောင်း၊ ကောင်းချီးပေးချိန်မှာ “ခါနန်အမျိုးသမီးတွေကို မယူနဲ့”+ လို့မှာလိုက်တဲ့အကြောင်း၊ ၇ ယာကုပ်က မိဘစကား နားထောင်ပြီး ပါဒန်အာရံအရပ်ကို+ ထွက်သွားတဲ့အကြောင်း ဧသော  သိသွားတယ်။ ၈ ခါနန်အမျိုးသမီးတွေကို အိဇက် မနှစ်သက်မှန်းလည်း+ သိသွားတဲ့အခါ၊ ၉ အာဗြဟံရဲ့သား အိရှမေလဆီ သွားပြီး လက်ရှိဇနီးတွေအပြင် အိရှမေလရဲ့သမီး မဟာလတ်ကို ယူလိုက်တယ်။ မဟာလတ်က နဗာယုတ်ရဲ့နှမပဲ။+

၁၀ ယာကုပ်လည်း ဗေရရှေဘအရပ်ကနေ ခါရန်မြို့ကို သွားတယ်။+ ၁၁ တစ်နေရာရောက်တော့ နေဝင်သွားလို့ ညအိပ်ဖို့ပြင်တယ်။ ကျောက်တုံးကို ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်တယ်။+ ၁၂ အိပ်မက်ထဲမှာ ကောင်းကင်အထိမီတဲ့ လှေကားကို မြင်တယ်။ လှေကားမှာ ဘုရားသခင်ရဲ့ ကောင်းကင်တမန်တွေ တက်လိုက်ဆင်းလိုက် လုပ်နေကြတယ်။+ ၁၃ သူကြည့်လိုက်တော့ လှေကားထိပ်မှာ ယေဟောဝါ ရှိနေတယ်။ ဘုရားသခင်က

“ငါဟာ မင်းအဘိုးအာဗြဟံရဲ့ဘုရား၊ အိဇက်ရဲ့ဘုရား ယေဟောဝါပဲ။+ မင်းအိပ်နေတဲ့မြေကို မင်းနဲ့ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ငါပေးမယ်။+ ၁၄ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ဟာ မြေမှုန့်လို များပြားလာမယ်။+ မင်းဟာ အရှေ့၊ အနောက်၊ တောင်၊ မြောက် အရပ်ရပ်ကို ပျံ့နှံ့သွားရမယ်။ ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ လူမျိုးအားလုံးဟာ မင်းနဲ့ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကြောင့် အမှန်တကယ် ကောင်းချီးခံစားရမယ်။+ ၁၅ မင်းနဲ့အတူ ငါရှိနေမယ်။ မင်းကို သွားလေရာရာမှာ ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပြီး ဒီပြည်ရောက်အောင် ပြန်ပို့ပေးမယ်။+ ငါပေးထားတဲ့ကတိအတိုင်း လုပ်ဆောင်ပေးမယ်။ မင်းကို မပစ်ထားဘူး”+ လို့ပြောတယ်။

၁၆ ယာကုပ်လည်း အိပ်ပျော်ရာကနေ နိုးလာပြီး “ဒီနေရာမှာ ယေဟောဝါဘုရားရှိမှန်း ငါမသိခဲ့ဘူး” လို့ပြောတယ်။ ၁၇ သူကြောက်စိတ်ဝင်လာပြီး “ဒီနေရာဟာ ထိတ်လန့်အံ့ဩစရာပဲ။ ဘုရားသခင်ရဲ့အိမ်တော်၊+ ကောင်းကင်တံခါးဝပဲ+ ဖြစ်ရမယ်” လို့ဆက်ပြောတယ်။ ၁၈ ဒါကြောင့် ယာကုပ်က မနက်စောစောထ၊ ခေါင်းအုံးတဲ့ကျောက်ကို စိုက်ထူပြီး ဆီလောင်းချတယ်။+ ၁၉ ပြီးတော့ အဲဒီနေရာကို ဗေသလ* လို့နာမည်ပေးတယ်။ အရင်တုန်းက အဲဒီမြို့ကို လုဇလို့ခေါ်တယ်။+

၂၀ အဲဒီနောက် ယာကုပ်က “ဘုရားသခင်သာ ကျွန်တော်နဲ့အတူ ဆက်ရှိမယ်၊ လမ်းခရီးမှာ ကာကွယ်ပေးမယ်၊ စားစရာ ဝတ်စရာပေးမယ်၊ ၂၁ အဖေ့အိမ်ကို ချောချောမောမော ပြန်ပို့ပေးမယ်ဆိုရင် ယေဟောဝါဟာ ကျွန်တော့်ဘုရားသခင်ဖြစ်မှန်း ပြလိုက်တာပဲ။ ၂၂ ကျွန်တော်စိုက်ထူထားတဲ့ ဒီကျောက်တိုင်ဟာ ဘုရားသခင်ရဲ့အိမ်တော် ဖြစ်လာမယ်။+ ကျွန်တော့်ကိုပေးသမျှထဲက ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ကိုယ်တော့်အတွက် ဆက်ဆက်ပေးပါ့မယ်” လို့ သစ္စာကတိပြုတယ်။

၂၉ ယာကုပ်က ခရီးဆက်ပြီး အရှေ့ပြည်သားတွေရဲ့ ပြည်ကို ရောက်သွားတယ်။ ၂ စားကျက်မြေတစ်ခုမှာ ရေတွင်းတစ်တွင်း တွေ့တယ်။ သိုးထိန်းတွေဟာ အဲဒီရေတွင်းမှာ သိုးတွေကို ရေတိုက်လေ့ရှိတာကြောင့် ရေတွင်းဘေးမှာ သိုးအုပ်သုံးစု နားနေကြတယ်။ ရေတွင်းဝကို ကျောက်တုံးကြီးနဲ့ ပိတ်ထားတယ်။ ၃ သိုးအုပ်အားလုံး စုံတဲ့အခါ ကျောက်တုံးကို လှိမ့်ဖယ်ပြီး သိုးတွေကို ရေတိုက်ကြတယ်။ ပြီးရင် တွင်းဝကို ကျောက်တုံးနဲ့ ပြန်ပိတ်ရတယ်။

၄ ယာကုပ်က သူတို့ကို “ညီအစ်ကိုတို့၊ ဘယ်အရပ်က လာတာလဲ” လို့မေးတော့ “ခါရန်မြို့ကပါ”+ လို့ဖြေကြတယ်။ ၅ “နာခေါ် ရဲ့မြေး+ လာဗန်ကို+ သိကြလား” လို့မေးတော့ “သိတာပေါ့” ဆိုပြီးဖြေတယ်။ ၆ “သူနေကောင်းရဲ့လား” လို့ ထပ်မေးတဲ့အခါ “နေကောင်းပါတယ်။ ဟိုမှာ သူ့သမီးရာခေလ+ သိုးတွေနဲ့ လာနေတယ်လေ” လို့ပြောကြတယ်။ ၇ ဒါနဲ့ သူက “အခု နေ့လယ်ပိုင်းပဲ ရှိသေးတာ။ သိုးတွေစုသိမ်းချိန် မရောက်သေးဘူး။ သိုးတွေကို ရေတိုက်ပြီး ကျောင်းပါဦး” လို့ပြောတယ်။ ၈ သူတို့ကလည်း “သိုးအုပ်အားလုံး မစုံခင် ရေတိုက်လို့ မရဘူး။ အားလုံးစုံမှ ကျောက်တုံးကို လှိမ့်ဖယ်ပြီး ရေတိုက်ရတယ်” လို့ပြောတယ်။

၉ အဲဒီလိုပြောနေတုန်း သိုးကျောင်းသူလေး ရာခေလက ဖခင်ရဲ့သိုးတွေနဲ့အတူ ရောက်လာတယ်။ ၁၀ ယာကုပ်က ဦးကြီးလာဗန်ရဲ့သမီး ရာခေလနဲ့ သိုးတွေကိုလည်းမြင်ရော ရေတွင်းဝက ကျောက်တုံးကို လှိမ့်ဖယ်ပေးပြီး လာဗန်ရဲ့သိုးတွေကို ရေတိုက်တယ်။ ၁၁ ပြီးတော့ ရာခေလကိုနမ်းပြီး ငိုတယ်။ ၁၂ သူဟာ ရာခေလအဖေရဲ့ဆွေမျိုးပါ၊ ရေဗက္ကာရဲ့သားပါလို့ ပြောပြလိုက်တော့ ရာခေလလည်း ပြေးသွားပြီး သူ့အဖေကို ပြောပြတယ်။

၁၃ လာဗန်လည်း+ နှမရဲ့သား ယာကုပ်အကြောင်းကို ကြားတာနဲ့ ပြေးပြီးလာတွေ့တယ်။ ပြီးတော့ ယာကုပ်ကို ဖက်နမ်းပြီး အိမ်ခေါ်သွားတယ်။ ယာကုပ်က အကြောင်းစုံပြောပြတော့၊ ၁၄ လာဗန်က “မင်းဟာ ငါ့သွေးသားရင်းချာပဲ” လို့ပြောတယ်။ ယာကုပ်လည်း သူ့ဆီမှာ တစ်လကြာ နေတယ်။

၁၅ နောက်တော့ လာဗန်က “မင်းက ငါ့အမျိုးဖြစ်တာနဲ့ပဲ+ ငါ့အတွက် အခမဲ့အလုပ်လုပ်ပေးတာမျိုး မဖြစ်သင့်ပါဘူး။ လုပ်အားခ ဘယ်လောက်လိုချင်လဲ၊ ပြော”+ ဆိုပြီး ယာကုပ်ကို မေးတယ်။ ၁၆ လာဗန်မှာ သမီးနှစ်ယောက်ရှိတယ်။ သမီးကြီးက လေအာ၊ သမီးငယ်က ရာခေလ။+ ၁၇ လေအာက မျက်လုံးမျက်ဖန် မလှဘူး။ ရာခေလကတော့ ရုပ်ရည်လှပပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ ၁၈ ယာကုပ်က ရာခေလကို ချစ်မိသွားတော့ “ဦးကြီးရဲ့သမီးငယ် ရာခေလကို ကျွန်တော်နဲ့ပေးစားမယ်ဆိုရင် ခုနစ်နှစ် အလုပ်လုပ်ပေးမယ်” လို့ပြောတယ်။+ ၁၉ လာဗန်က “ငါ့သမီးကို တခြားလူနဲ့ပေးစားတာထက် မင်းနဲ့ပေးစားတာ ပိုကောင်းတာပေါ့။ ငါ့ဆီမှာ ဆက်နေ” လို့ပြောတယ်။ ၂၀ ဒါနဲ့ ယာကုပ်က ရာခေလကိုရဖို့ ခုနစ်နှစ် အလုပ်လုပ်တယ်။+ ရာခေလကို ချစ်လွန်းတော့ ခုနစ်နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်ဟာ သူ့အတွက် ခဏလေးလိုပဲ။

၂၁ နောက်တော့ ယာကုပ်က “ကျွန်တော် အလုပ်လုပ်တဲ့ရက် စေ့သွားပြီ။ ကျွန်တော့်မိန်းမကို ပေးပါတော့။ သူနဲ့အတူ နေပါရစေ” လို့ပြောတယ်။ ၂၂ လာဗန်လည်း မြို့သားအားလုံးကို ခေါ်ပြီး စားသောက်ပွဲ လုပ်တယ်။ ၂၃ ညရောက်တော့ အခွင့်ကောင်းယူပြီး သမီးလေအာကို ယာကုပ်ဆီ ခေါ်လာတယ်။ ယာကုပ်လည်း သူနဲ့အတူ အိပ်တယ်။ ၂၄ လာဗန်က ကျွန်မဇိလပကို လေအာအတွက် လက်ဖွဲ့တယ်။+ ၂၅ မိုးလင်းတော့ လေအာဖြစ်နေမှန်း ယာကုပ် သိသွားတဲ့အခါ “ဦးကြီး ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ ရာခေလကို ရချင်လို့ ဦးကြီးဆီမှာ အလုပ်လုပ်တာပါ။ ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့ လှည့်စားရတာလဲ” ဆိုပြီး လာဗန်ကို ပြောတယ်။+ ၂၆ လာဗန်ကလည်း “ငါတို့ဒေသမှာ သမီးကြီးကို မပေးစားခင် သမီးငယ်ကို ပေးစားရိုးထုံးစံ မရှိဘူး။ ၂၇ လေအာနဲ့အတူ တစ်ပတ်လောက် ပွဲခံလိုက်ပါဦး။ ငါ့ဆီမှာ နောက်ထပ်ခုနစ်နှစ် အလုပ်လုပ်မယ်ဆိုရင် သမီးငယ်နဲ့ ပေးစားမယ်” လို့ပြောတယ်။+ ၂၈ ယာကုပ်က သဘောတူပြီး လေအာနဲ့အတူ တစ်ပတ်လောက် ပွဲခံတယ်။ ပြီးနောက် လာဗန်က ယာကုပ်ကို သမီးရာခေလနဲ့ ပေးစားတယ်။ ၂၉ ကျွန်မဗိလဟာကို+ ရာခေလအတွက် လက်ဖွဲ့တယ်။

၃၀ ယာကုပ်က ရာခေလနဲ့ အိပ်တယ်။ လေအာထက် ရာခေလကို ပိုချစ်တော့ လာဗန်ဆီမှာ နောက်ထပ်ခုနစ်နှစ် အလုပ်လုပ်တယ်။+ ၃၁ လေအာ အချစ်မခံရမှန်း ယေဟောဝါမြင်တဲ့အခါ သူ့ကို သားသမီးထွန်းကားစေတယ်။+ ရာခေလကတော့ မြုံနေတယ်။+ ၃၂ လေအာမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာပြီး သားလေးမွေးတော့ “ငါ့ဒုက္ခကို ယေဟောဝါဘုရား မြင်တယ်။+ အခု ငါ့ယောက်ျား ငါ့ကို ချစ်တော့မှာပါ” ဆိုပြီး ကလေးကို ရုဗင်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၃၃ ကိုယ်ဝန်ထပ်ရပြီး သားလေးမွေးလာတော့ “ငါအချစ်မခံရဘူးဆိုတာ ယေဟောဝါကြားလို့ ဒီသားကို ထပ်ပေးတာပဲ” ဆိုပြီး ကလေးကို ရှိမောင်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၃၄ နောက်ထပ် ကိုယ်ဝန်ရပြီး သားလေးမွေးလာတယ်။ “သားသုံးယောက်တောင် မွေးပေးပြီဆိုမှတော့ ဒီတစ်ခါ ငါ့ယောက်ျားက ငါ့ကို ပိုပြီးတွယ်တာလာမှာပဲ” ဆိုပြီး ကလေးကို လေဝိ*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၃၅ နောက်ထပ် ကိုယ်ဝန်ရှိလာပြီး သားလေးမွေးတဲ့အခါ “အခု ယေဟောဝါကို ငါချီးမွမ်းမယ်” ဆိုပြီး ကလေးကို ယုဒ*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ အဲဒီနောက် သားသမီး မထွန်းကားတော့ဘူး။

၃၀ ရာခေလက ယာကုပ်အတွက် သားသမီး မမွေးပေးနိုင်မှန်း သိတဲ့အခါ အစ်မကို မနာလိုဖြစ်လာတယ်။ ဒါကြောင့် “ကျွန်မကို သားသမီးပေးပါ။ ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် သေရပါတော့မယ်” ဆိုပြီး ယာကုပ်ကို ပြောတယ်။ ၂ ယာကုပ်လည်း အရမ်းစိတ်ဆိုးပြီး “ငါက ဘုရားမှ မဟုတ်တာ။ မင်းကို သားသမီးမွေးဖွားခွင့် မပေးတာ ဘုရားသခင်ပဲ” လို့ပြန်ပြောတယ်။ ၃ ဒါနဲ့ ရာခေလက “ကျွန်မိန်းမဗိလဟာ+ ရှိသားပဲ။ သူနဲ့အတူ အိပ်ပါလား။ သူသာ ကလေးမွေးခဲ့ရင် ကျွန်မ သားသမီးရနိုင်ကောင်းပါရဲ့” လို့ပြောပြီး၊ ၄ ဗိလဟာကို အပ်လိုက်တော့ ယာကုပ်က သူနဲ့အိပ်တယ်။+ ၅ ဗိလဟာမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာပြီး ယာကုပ်အတွက် သားလေးမွေးတယ်။ ၆ ရာခေလက “ဘုရားသခင်ဟာ ငါ့ရဲ့တရားသူကြီးပဲ။ ငါ့အသံကိုကြားလို့ သားတစ်ယောက် ပေးသနားပြီ” ဆိုပြီး ကလေးကို ဒန်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၇ ဗိလဟာမှာ ကိုယ်ဝန်ထပ်ရှိလာပြီး ဒုတိယသားကို မွေးတယ်။ ၈ ရာခေလက “အစ်မနဲ့နပန်းလုံးတာ ငါနိုင်ပြီ” ဆိုပြီး ကလေးကို နဿလိ*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။

၉ လေအာက သားသမီး မထွန်းကားတော့မှန်း သိတဲ့အခါ ကျွန်မိန်းမ ဇိလပကို ယာကုပ်လက်ထဲ အပ်လိုက်တယ်။+ ၁၀ ဇိလပက ယာကုပ်အတွက် သားလေး မွေးပေးတယ်။ ၁၁ လေအာက “အလားအလာကောင်းပြီ” ဆိုပြီး ကလေးကို ဂဒ်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၁၂ ဇိလပက ဒုတိယသားကို မွေးတဲ့အခါ၊ ၁၃ လေအာက “ပျော်လိုက်တာ။ အမျိုးသမီးတွေက  ငါ့ကို ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့တဲ့ သူလို့ ခေါ်ကြမှာ သေချာတယ်”+ ဆိုပြီး ကလေးကို အာရှာ*+ လို့ နာမည်ပေးတယ်။

၁၄ ဂျုံစပါးရိတ်သိမ်းချိန်မှာ ရုဗင်က+ လယ်တောထဲသွားရင်း အနုဆေးသီး* ကိုတွေ့တော့ မိခင်လေအာဆီယူလာတယ်။ ရာခေလက “နင့်သားယူလာတဲ့ အနုဆေးသီး နည်းနည်းလောက်ပေးပါလား” လို့တောင်းတယ်။ ၁၅ လေအာက “ငါ့ယောက်ျားကို ယူထားတာ အားမရသေးလို့+ ငါ့သား ခူးလာတဲ့ အနုဆေးသီးတွေကိုပါ ယူဦးမလို့လား” လို့ပြောတော့ ရာခေလက “ကောင်းပြီလေ။ နင့်သား ခူးလာတဲ့ အနုဆေးသီးကိုပေးရင် ဒီည နင်နဲ့အိပ်ဖို့ သူ့ကို လွှတ်လိုက်မယ်” လို့ပြောတယ်။

၁၆ ညနေပိုင်းရောက်တော့ လေအာက လယ်တောကနေ ပြန်လာတဲ့ ယာကုပ်ကို ထွက်ကြိုပြီး “ကျွန်မရဲ့သား ခူးလာတဲ့ အနုဆေးသီးကို ပေးလိုက်ရလို့ ဒီည ရှင် ကျွန်မနဲ့အိပ်ရမယ်” လို့ပြောတယ်။ ယာကုပ်လည်း အဲဒီညမှာ သူနဲ့အတူ အိပ်တယ်။ ၁၇ ဘုရားသခင်က လေအာရဲ့ဆုတောင်းသံကို ကြားပြီး အဖြေပေးတဲ့အတွက် သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတယ်။ အချိန်တန်တော့ ယာကုပ်အတွက် ငါးယောက်မြောက်သားကို မွေးတယ်။ ၁၈ အဲဒီအခါ လေအာက “ငါ့ကျွန်မကို ငါ့ယောက်ျားဆီ အပ်လိုက်လို့ ငါ့ကို ဘုရားသခင် အခပေးပြီ” ဆိုပြီး သားကို အိသခါ*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၁၉ လေအာမှာ ကိုယ်ဝန်ထပ်ရှိလာပြီး ယာကုပ်အတွက် ခြောက်ယောက်မြောက်သားကို မွေးတယ်။+ ၂၀ ဒါနဲ့ လေအာက “ဘုရားသခင်က ကောင်းတဲ့ ဆုလက်ဆောင် ပေးသနားပြီ။ သားခြောက်ယောက်+ မွေးပေးပြီးပြီဆိုတော့ ယောက်ျားက ငါ့ကို ပစ်ပစ်ခါခါ မလုပ်လောက်ပါဘူး”+ ဆိုပြီး ကလေးကို ဇာဗုလုန်*+ လို့ နာမည်ပေးတယ်။ ၂၁ အဲဒီနောက် သမီးတစ်ယောက် မွေးလာတဲ့အခါ ဒိန+ လို့နာမည်ပေးတယ်။

၂၂ နောက်ဆုံးတော့ ဘုရားသခင်က ရာခေလကို သတိရတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ဆုတောင်းသံကို ကြားပြီး အဖြေပေးတဲ့အနေနဲ့ သားဖွားနိုင်စွမ်း ပေးတယ်။+ ၂၃ ဒါနဲ့ သူ ကိုယ်ဝန်ရှိလာပြီး သားလေးမွေးတော့ “ငါခံရတဲ့ ကဲ့ရဲ့ရှုတ်ချခြင်းကို ဘုရားသခင် ဖယ်ရှားပေးပြီ” လို့ပြောတယ်။+ ၂၄ ပြီးတော့ “ယေဟောဝါက ငါ့ကို သားတစ်ယောက် ထပ်ပေးပြီ” ဆိုပြီး ကလေးကို ယောသပ်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။

၂၅ ယောသပ်ကို ရာခေလ မွေးပြီးတာနဲ့ ယာကုပ်က  “ကျွန်တော် ကိုယ့်မြို့ကိုယ့်ရွာ ပြန်ပါရစေ။+ ၂၆ ဦးကြီးဆီမှာ အလုပ်လုပ်ပြီးရထားတဲ့ သားမယားတွေကို ခေါ်သွားမယ်။ ဦးကြီးအတွက် ကျွန်တော် ဘယ်လိုအလုပ်လုပ်ပေးခဲ့မှန်း ဦးကြီး ကောင်းကောင်းသိပါတယ်” လို့ လာဗန်ကို ပြောတယ်။+ ၂၇ လာဗန်က “ဒီမှာပဲ ဆက်နေပါကွာ။ နိမိတ်ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့ ယေဟောဝါဘုရားက မင်းကြောင့် ငါ့ကို ကောင်းချီးပေးနေမှန်း ငါသိရတယ်။ ၂၈ မင်း လုပ်အားခ ဘယ်လောက် လိုချင်လဲ ပြော။ ငါပေးမယ်” လို့ပြောတယ်။+ ၂၉ ယာကုပ်က “ကျွန်တော် ဘယ်လို အလုပ်လုပ်ပေးခဲ့တယ်၊ ကျွန်တော့်ကြောင့် တိရစ္ဆာန်တွေ ဘယ်လောက် တိုးပွားလာတယ်ဆိုတာ ဦးကြီးသိပါတယ်။+ ၃၀ ကျွန်တော်မလာခင်က ဦးကြီးဆီမှာ တိရစ္ဆာန်နည်းနည်းပဲရှိပေမဲ့ အခုတော့ များလာပြီ။ ကျွန်တော်ရောက်ပြီးကတည်းက ဦးကြီးကို ယေဟောဝါဘုရား ကောင်းချီးပေးခဲ့တာပဲ။ အခုတော့ ကျွန်တော် ကိုယ့်မိသားစုကို ရှာကျွေးချင်ပါပြီ”+ လို့ပြန်ပြောတယ်။

၃၁ ဒါနဲ့ လာဗန်က “မင်းကို ငါဘာပေးရမလဲ” လို့မေးတော့ ယာကုပ်က “ဘာမှပေးဖို့ မလိုပါဘူး။ ဦးကြီးရဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေကို ဆက်ထိန်းကျောင်းပေးပါ့မယ်။+ ကျွန်တော်တောင်းဆိုတဲ့အတိုင်းသာ လုပ်ပေးပါ။ ၃၂ ဒီနေ့၊ တိရစ္ဆာန်အုပ်ထဲ လှည့်ပတ်ကြည့်ရအောင်။ ဦးကြီးက အကွက်အကျားပါတဲ့ သိုးတွေ၊ အညိုကွက်ပါတဲ့ သိုးထီးလေးတွေ၊ အကွက်အကျားပါတဲ့ ဆိတ်မတွေကို သီးသန့်ဖယ်ထားပါ။ ခုချိန်ကစပြီး နောက်ထပ်မွေးလာတဲ့ အဲဒီလိုအကောင်မျိုးတွေဟာ ကျွန်တော့်လုပ်အားခပဲ။+ ၃၃ ကျွန်တော်ရိုးသားမှန်း အဲဒီအကောင်တွေကို ဦးကြီးလာကြည့်တဲ့နေ့မှာ သိရလိမ့်မယ်။ အကွက်အကျားမပါတဲ့ ဆိတ်မတွေ၊ အညိုကွက်မပါတဲ့ သိုးထီးလေးတွေကို ကျွန်တော့်ဆီမှာသာ တွေ့ခဲ့ရင် ကျွန်တော်ခိုးတယ်လို့ မှတ်ပါ” လို့ပြောလိုက်တယ်။

၃၄ လာဗန်ကလည်း “ကောင်းပြီလေ။ မင်းပြောသလို လုပ်ကြတာပေါ့” လို့ပြောတယ်။+ ၃၅ အဲဒီနေ့မှာ လာဗန်က အကွက်အကျားပါတဲ့ ဆိတ်ထီးတွေ၊ အကွက်အပြောက်ပါတဲ့ ဆိတ်မတွေ၊ အဖြူကွက်နဲ့ အညိုကွက်ပါတဲ့  သိုးထီးလေးတွေအားလုံးကို သီးသန့်ဖယ်ပြီး သားတွေလက်ထဲ အပ်လိုက်တယ်။ ၃၆ ပြီးတော့ အဲဒီတိရစ္ဆာန်တွေကို ယာကုပ်နဲ့ သုံးရက်ခရီး ဝေးတဲ့နေရာဆီ ခေါ်သွားတယ်။ ယာကုပ်ကတော့ ကျန်တဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေကို ဆက်ထိန်းကျောင်းတယ်။

၃၇ ယာကုပ်က လိဗနာပင်၊* ဗာဒံပင်နဲ့ ပိုးစာပင်* ရဲ့ သစ်ကိုင်းစိမ်းတွေကို ခုတ်ပြီး အဖြူအစင်းတွေပေါ်အောင် အခွံခွာလိုက်တယ်။ ၃၈ တိရစ္ဆာန်တွေ ရေလာသောက်တဲ့အခါ အခွံခွာထားတဲ့ သစ်ကိုင်းတွေရှေ့မှာ မိတ်လိုက်အောင်လို့ ယာကုပ်က အဲဒီသစ်ကိုင်းတွေကို တိရစ္ဆာန်တွေမြင်အောင် ရေသောက်ခွက်ထဲ ချထားလိုက်တယ်။

၃၉ တိရစ္ဆာန်တွေက အဲဒီသစ်ကိုင်းတွေရှေ့မှာ မိတ်လိုက်ပြီး အစင်းတွေ၊ အကွက်အကျားတွေပါတဲ့ အကောင်တွေ မွေးလာတယ်။ ၄၀ ယာကုပ်က အစင်းတွေ၊ အညိုကွက်တွေပါတဲ့ သိုးထီးလေးတွေကို ရွေးထုတ်ပြီး လာဗန်ရဲ့တိရစ္ဆာန်တွေ မြင်ကွင်းမှာ ထားလိုက်တယ်။ အဲဒီနောက် သူ့တိရစ္ဆာန်တွေကို လာဗန်ရဲ့တိရစ္ဆာန်တွေနဲ့ မရောသွားအောင် ခွဲထားလိုက်တယ်။ ၄၁ ယာကုပ်က သန်မာတဲ့တိရစ္ဆာန်တွေ မိတ်လိုက်တဲ့အခါတိုင်း သစ်ကိုင်းတွေကို သူတို့မြင်အောင် ရေတိုက်ခွက်ထဲ ချပေးတယ်။ တိရစ္ဆာန်တွေက သစ်ကိုင်းတွေနားမှာ မိတ်လိုက်ကြတယ်။ ၄၂ ပိန်တဲ့တိရစ္ဆာန်တွေရှေ့မှာတော့ သစ်ကိုင်းတွေ မထားပေးဘူး။ ဒါကြောင့် ပိန်တဲ့အကောင်တွေက လာဗန်ရဲ့ဥစ္စာတွေ၊ သန်မာတဲ့အကောင်တွေက ယာကုပ်ရဲ့ဥစ္စာတွေ ဖြစ်လာတယ်။+

၄၃ ဒီလိုနဲ့ ယာကုပ်ဟာ အင်မတန် ချမ်းသာလာတယ်။ သိုးနွားတွေ၊ ကုလားအုတ်တွေ၊ မြည်းတွေ၊ ကျွန်တွေ အများကြီး ပိုင်ဆိုင်လာတယ်။+

၃၁ နောက်တော့ လာဗန်ရဲ့သားတွေက “ငါတို့အဖေပိုင်သမျှကို ယာကုပ်ယူသွားပြီ။ အဖေ့ဥစ္စာတွေနဲ့ သူကြီးပွားနေတာ” လို့ပြောနေကြတာကို ယာကုပ်ကြားတယ်။+ ၂ လာဗန်ရဲ့မျက်နှာကို ကြည့်တော့လည်း သဘောထားပြောင်းသွားမှန်း ယာကုပ်ရိပ်မိတယ်။+ ၃ ယေဟောဝါက “မင်းရဲ့ဘိုးဘေးတွေ၊ ဆွေမျိုးတွေရှိတဲ့ပြည်ကို ပြန်ပါ။+ မင်းနဲ့အတူ ငါအမြဲရှိမယ်” လို့ပြောတယ်။ ၄ အဲဒီအခါ ယာကုပ်က ရာခေလနဲ့ လေအာကို သူ့တိရစ္ဆာန်အုပ်ရှိတဲ့ လယ်တောဆီ လာဖို့ မှာလိုက်တယ်။ ၅ ပြီးတော့ သူတို့ကို ပြောတယ်–

“မင်းတို့အဖေက ငါ့အပေါ် သဘောထားပြောင်းသွားမှန်း ငါသိတယ်။+ ဒါပေမဲ့ ငါ့အဖေကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားသခင်က ငါနဲ့အတူ ရှိတယ်။+ ၆ မင်းတို့အဖေအတွက် ငါအစွမ်းကုန် လုပ်ပေးခဲ့တာ မင်းတို့ အသိဆုံးပါ။+ ၇ သူက ငါ့ကိုလှည့်စားပြီး ငါ့လုပ်အားခကို ဆယ်ကြိမ်တောင် ပြောင်းလဲခဲ့ပေမဲ့ ငါ့ကိုထိခိုက်အောင် လုပ်ဖို့ ဘုရားသခင် ခွင့်မပြုခဲ့ဘူး။ ၈ ‘အကွက်အကျားပါတဲ့ အကောင်တွေဟာ မင်းလုပ်အားခပဲ’ လို့ သူပြောတော့ တိရစ္ဆာန်တစ်အုပ်လုံးက အကွက်အကျားတွေ မွေးလာတယ်။ ‘အစင်းပါတဲ့ အကောင်တွေဟာ မင်းလုပ်အားခပဲ’ လို့ပြောတော့လည်း တိရစ္ဆာန်တစ်အုပ်လုံးက အစင်းပါတဲ့အကောင်တွေ မွေးလာတယ်။+ ၉ ဒီနည်းနဲ့ ဘုရားသခင်က မင်းတို့အဖေရဲ့ တိရစ္ဆာန်အုပ်ကို ငါ့လက်ထဲ အပ်တယ်။ ၁၀ တိရစ္ဆာန်တွေ မိတ်လိုက်ချိန်မှာ ငါအိပ်ပျော်သွားတော့ အိပ်မက်မက်တယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာ မိတ်လိုက်နေတဲ့ ဆိတ်ထီးတွေက အစင်းတွေ၊ အကွက်အကျားတွေပါတဲ့ အကောင်တွေ ဖြစ်နေတာကို ငါတွေ့လိုက်တယ်။+ ၁၁ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်ရဲ့ ကောင်းကင်တမန်က အိပ်မက်ထဲမှာ ‘ယာကုပ်’ လို့ခေါ်တော့ ငါက ‘ခင်ဗျာ’ လို့ပြန်ထူးတယ်။ ၁၂ အဲဒီအခါ သူက ‘ကြည့်လိုက်ပါ။ မိတ်လိုက်နေတဲ့ ဆိတ်ထီးတွေဟာ အစင်းတွေ၊ အကွက်အကျားတွေပါတဲ့ အကောင်တွေချည်းပဲဆိုတာ မင်း မြင်ပြီလား။ မင်းကို လာဗန်ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ ငါအားလုံးသိတယ်။+ ၁၃ မင်းက ဗေသလအရပ်မှာ+ ကျောက်တိုင်ကို ဆီလောင်းပြီး* သစ္စာကတိပြုခဲ့တယ်။+ အဲဒီတုန်းက မင်းဆီရောက်လာတဲ့ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်ဟာ ငါပဲ။ အခု၊ ဒီပြည်ကနေထွက်ပြီး ကိုယ့်ဇာတိမြေကို ပြန်ပါ’ တဲ့။”+

၁၄ ရာခေလနဲ့ လေအာကလည်း “အဖေ့အိမ်ကနေ ကျွန်မတို့အမွေရစရာ ဘာမှမရှိဘူး။ ၁၅ အဖေက ကျွန်မတို့ကို ရောင်းစားပြီး ရသမျှငွေကို သုံးဖြုန်းလိုက်ကတည်းက ကျွန်မတို့ကို သူစိမ်းတွေလို သဘောထားခဲ့တယ်။+ ၁၆ အဖေ့ဆီက ဘုရားသခင်သိမ်းယူလိုက်တဲ့ စည်းစိမ်အားလုံးဟာ ကျွန်မတို့နဲ့ သားသမီးတွေရဲ့ဥစ္စာပဲ။+ ဒါကြောင့် ဘုရားသခင်ပြောသလိုသာ လုပ်ပါ”+ လို့ပြန်ပြောတယ်။

၁၇ ဒါနဲ့ ယာကုပ်က သားမယားတွေကို ကုလားအုတ်ပေါ် တင်တယ်။+ ၁၈ ပြီးတော့ တိရစ္ဆာန်အုပ်တွေ၊ စုဆောင်းထားတဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ၊+ ပါဒန်အာရံအရပ်မှာရခဲ့တဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေ အားလုံးကိုယူပြီး အဖေအိဇက်ရှိရာ ခါနန်ပြည်ကို ထွက်သွားတယ်။+

၁၉ လာဗန် သိုးမွေးညှပ်ဖို့ သွားနေတုန်း ရာခေလက အဖေ့ရဲ့+ တေရပ်ရုပ်တု*+ ကိုခိုးယူခဲ့တယ်။ ၂၀ ယာကုပ်ကလည်း လာဗန်ကို အသိမပေးဘဲ ထွက်သွားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အာရံအမျိုးသား လာဗန်ကို လှည့်စားခဲ့တယ်။ ၂၁ ယာကုပ်က သူ့မိသားစု၊ ပစ္စည်းဥစ္စာအားလုံးနဲ့အတူ မြစ်ကြီး*+ တစ်ဖက်ကမ်းကို ကူးသွားတယ်။ အဲဒီနောက် ဂိလဒ်+ တောင်တန်းဒေသဘက်ကို ဦးတည်သွားတယ်။ ၂၂ ယာကုပ်ထွက်သွားမှန်း နောက်သုံးရက်ကြာမှ လာဗန်သိတယ်။ ၂၃ ဒါနဲ့ သူ့လူတွေကိုခေါ်ပြီး ယာကုပ်နောက်လိုက်တာ ခုနစ်ရက်ကြာမှ ဂိလဒ်တောင်တန်းဒေသမှာ မီတော့တယ်။ ၂၄ ညရောက်တော့ အာရံအမျိုးသား+ လာဗန်ရဲ့အိပ်မက်ထဲမှာ+ ဘုရားသခင် ရောက်လာပြီး “ယာကုပ်ကို စကားပြောတဲ့အခါ ဆင်ခြင်ပါ”+ လို့မှာတယ်။

၂၅ ယာကုပ်က ဂိလဒ်တောင်တန်းမှာ တဲထိုးထားတယ်။ လာဗန်လည်း ရောက်လာတဲ့အခါ သူ့လူတွေနဲ့အတူ အဲဒီတောင်တန်းမှာ စခန်းချတယ်။ အဲဒီနောက် ယာကုပ်ဆီ သွားပြီး၊ ၂၆ “မင်း ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ ငါ့ကိုလည်း အသိမပေးပါလား။ စစ်သုံ့ပန်းတွေကို ခေါ်သွားသလို ငါ့သမီးတွေကို ဘာလို့ခေါ်သွားတာလဲ။ ၂၇ ဘာလို့ ငါ့ကိုလှည့်စားပြီး မပြောမဆိုနဲ့ တိတ်တိတ်လေး ထွက်ပြေးရတာလဲ။ ငါ့ကိုသာပြောခဲ့ရင် ချူတပ်ဗုံတွေ စောင်းတွေ တီး၊ သီချင်းတွေဆိုပြီး ဝမ်းသာအားရ လိုက်ပို့မှာပေါ့။ ၂၈ အခုတော့ ငါ့သမီးတွေ၊ မြေးတွေကို နမ်းခွင့်တောင် မပေးဘူး။ မင်းလုပ်ပုံက တော်တော်ဆိုးတာပဲ။ ၂၉ မင်းတို့ဒုက္ခရောက်အောင် ငါလုပ်လို့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မနေ့ညမှာ မင်းတို့အဖေကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားသခင်က ‘ယာကုပ်ကို စကားပြောတဲ့အခါ ဆင်ခြင်ပါ’+ ဆိုပြီး ငါ့ကိုမှာတယ်။ ၃၀ မင်းအဖေရဲ့အိမ်ကို ပြန်ချင်လွန်းလို့ ထွက်သွားတယ်ဆိုရင်လည်း ငါ့ရဲ့ဘုရားရုပ်တုတွေကို ဘာလို့ခိုးသွားတာလဲ” လို့ပြောတယ်။+

၃၁ ဒါနဲ့ ယာကုပ်က “ဦးကြီးရဲ့သမီးတွေကို ကျွန်တော်နဲ့ခွဲလိုက်မှာ စိုးလို့ပါ။ ၃၂ ဦးကြီးရဲ့ဘုရားရုပ်တုတွေကို တစ်ယောက်ယောက်ဆီမှာ တွေ့ရင် အရှင်မထားပါနဲ့။ ကျွန်တော့်ပစ္စည်းတွေကို အားလုံးရှေ့မှာ ရှာကြည့်ပါ။ ဦးကြီးရဲ့ရုပ်တုကို တွေ့ရင် ယူသွားပါ” လို့ လာဗန်ကို ပြန်ပြောတယ်။ အဲဒီရုပ်တုတွေကို ရာခေလခိုးထားမှန်း ယာကုပ်မသိဘူး။ ၃၃ ဒါနဲ့ လာဗန်လည်း ယာကုပ်ရဲ့တဲ၊ လေအာရဲ့တဲ၊ ကျွန်မနှစ်ယောက်ရဲ့+ တဲတွေထဲ ဝင်ရှာပေမဲ့ မတွေ့ဘူး။ နောက်ဆုံး လေအာရဲ့တဲကနေ ထွက်ပြီး ရာခေလရဲ့တဲထဲ ဝင်ရှာတယ်။ ၃၄ ရာခေလက တေရပ်ရုပ်တုကို အမျိုးသမီးသုံး ကုလားအုတ်ကုန်းနှီးအိတ်ထဲ ထည့်ပြီး အဲဒီအိတ်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတယ်။ ဒါကြောင့် လာဗန်က တဲတစ်ခုလုံး နှံ့အောင်ရှာပေမဲ့ မတွေ့ဘူး။ ၃၅ ရာခေလက ဖခင်ကို “မိန်းမတို့ဓမ္မတာအတိုင်း ဖြစ်နေလို့+ မထနိုင်တာကို စိတ်မရှိပါနဲ့” လို့ပြောတယ်။ လာဗန်လည်း နှံ့အောင်ရှာပေမဲ့ တေရပ်ရုပ်တုကို မတွေ့ဘူး။+

၃၆ အဲဒီအခါ ယာကုပ်စိတ်ဆိုးပြီး လာဗန်ကို အပြစ်တင်တယ်။ “ကျွန်တော် ဘာအမှားလုပ်မိလို့လဲ။ ဘာအပြစ်လုပ်မိလို့ ကျွန်တော့်နောက်ကို အသည်းအသန် လိုက်ရတာလဲ။ ၃၇ အခု ကျွန်တော့်ပစ္စည်းတွေကို ရှာပြီးပြီပဲ။ ဦးကြီးပိုင်တာ ဘာများတွေ့လို့လဲ။ တွေ့ရင် ဒီလူအားလုံးရှေ့မှာ ချပြပါ။ ဘယ်သူလွန်သလဲဆိုတာ သူတို့ဆုံးဖြတ်ပါစေ။ ၃၈ ဦးကြီးဆီမှာ ကျွန်တော် အနှစ် ၂၀ နေခဲ့တယ်။ ဦးကြီးရဲ့သိုးတွေဆိတ်တွေ သားလျှောတာ တစ်ခါမှ မရှိခဲ့ဘူး။+ ဦးကြီးရဲ့သိုးထီးတွေကိုလည်း ကျွန်တော် တစ်ခါမှ မစားခဲ့ဖူးဘူး။ ၃၉ သားရဲကိုက်တဲ့အကောင်တွေကို+ ဦးကြီးဆီ တစ်ခါမှ မယူလာဖူးဘူး။ ကိုယ်တိုင်ပဲ အရှုံးခံခဲ့တယ်။ နေ့မှာဖြစ်ဖြစ်၊ ညမှာဖြစ်ဖြစ် တိရစ္ဆာန်တွေ အခိုးခံရရင်လည်း ကျွန်တော့်ကိုပဲ ပြန်လျော်ခိုင်းတယ်။ ၄၀ နေပူဒဏ်၊ ညရဲ့အအေးဒဏ်ကို ခံခဲ့ရတယ်။ အိပ်ရေးလည်း ပျက်ခဲ့ရတယ်။+ ၄၁ ဦးကြီးအိမ်မှာ အနှစ် ၂၀ လုံးလုံး ဒီလိုအပင်ပန်းခံခဲ့တယ်။ ဦးကြီးရဲ့သမီးနှစ်ယောက်အတွက် ၁၄ နှစ်၊ တိရစ္ဆာန်တွေအတွက် ၆ နှစ် အလုပ်လုပ်ခဲ့တယ်။ ဦးကြီးက ကျွန်တော့်လုပ်အားခကိုလည်း ဆယ်ကြိမ် ပြောင်းလဲပစ်တယ်။+ ၄၂ အာဗြဟံကိုးကွယ်တဲ့ဘုရား၊ ကျွန်တော့်အဖေအိဇက် ကြောက်ရွံ့တဲ့ဘုရားသာ+ ကျွန်တော့်ဘက်မှာ မရှိဘူးဆိုရင် ဦးကြီးက ကျွန်တော့်ကို လက်ချည်းသက်သက် ပြန်လွှတ်လိုက်မှာပဲ။ ကျွန်တော်ဒုက္ခခံပြီး ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ခဲ့တာကို ဘုရားသခင်သိလို့ မနေ့ညက ဦးကြီးကို ဆုံးမတာပါ”+ လို့ပြောတယ်။

၄၃ ဒါနဲ့ လာဗန်က ယာကုပ်ကို “ဒီသမီးတွေဟာ ငါ့သမီးတွေ၊ ဒီကလေးတွေဟာ ငါ့ကလေးတွေ၊ ဒီတိရစ္ဆာန်တွေဟာ ငါ့တိရစ္ဆာန်တွေပဲ။ အခုမြင်သမျှအားလုံး ငါနဲ့ ငါ့သမီးတွေရဲ့ ဥစ္စာတွေပဲ။ သူတို့တွေ၊ သူတို့မွေးတဲ့ကလေးတွေ ထိခိုက်အောင် ငါလုပ်ပါ့မလား။ ၄၄ ကဲ၊ ကတိသစ္စာပြုကြရအောင်။ ဒို့နှစ်ယောက်အတွက် သက်သေပေါ့ကွာ” လို့ပြောတယ်။ ၄၅ ယာကုပ်လည်း ကျောက်တုံးတစ်တုံးကို ယူပြီး စိုက်ထူလိုက်တယ်။+ ၄၆ သူ့လူတွေကို “ကျောက်တုံးတွေ စုကြ” လို့ပြောတော့ ကျောက်တုံးတွေကို စုပုံကြတယ်။ ပြီးနောက် အဲဒီကျောက်ပုံပေါ်မှာ သူတို့စားသောက်ကြတယ်။ ၄၇ အဲဒီကျောက်ပုံကို လာဗန်က ယေဂါဆဟာဒုသလို့ခေါ်ပြီး ယာကုပ်ကတော့ ဂါလဒ်လို့ခေါ်တယ်။

၄၈ လာဗန်က “ဒီနေ့ ဒီကျောက်ပုံဟာ ဒို့နှစ်ယောက်အတွက် သက်သေပဲ” လို့ပြောတယ်။ ဒါကြောင့် အဲဒီကျောက်ပုံကို ဂါလဒ်လို့+ ခေါ်တယ်။ ၄၉ ကင်းမျှော်စင်လို့လည်း ခေါ်တယ်။ လာဗန်က “ဒို့နှစ်ယောက် မျက်ကွယ်ရာရောက်တဲ့အခါ ယေဟောဝါက ငါတို့ကို စောင့်ကြည့်နေပါစေ။ ၅၀ ငါ့သမီးတွေကို မင်း နှိပ်စက်ရင်၊ ငါ့သမီးတွေအပြင် တခြားမိန်းမတွေ ထပ်ယူရင် လူတွေမမြင်ပေမဲ့ ငါတို့ရဲ့သက်သေ ဘုရားသခင် မြင်တယ်ဆိုတာ သတိရပါ” လို့ပြောပြီး၊ ၅၁ “ဒီမှာ ကျောက်ပုံရှိတယ်။ ငါတို့ ကတိသစ္စာပြုခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ သက်သေအဖြစ် ကျောက်တိုင်လည်း ရှိတယ်။ ၅၂ ငါက မင်းကို အန္တရာယ်ပြုဖို့ ဒီကျောက်ပုံကို ကျော်မလာဘူး။ မင်းလည်း ငါ့ကို အန္တရာယ်ပြုဖို့ ဒီကျောက်ပုံနဲ့ ကျောက်တိုင်ကို ကျော်မလာရဘူး။ ဒီကျောက်ပုံနဲ့ ကျောက်တိုင်ဟာ သက်သေပဲ။+ ၅၃ အာဗြဟံကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရား၊+ နာခေါ်ကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရား၊ သူတို့အဖေကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားက ဒို့နှစ်ယောက်ကို တရားစီရင်ပါစေ” လို့ပြောတယ်။ ယာကုပ်လည်း ဖခင်အိဇက် ကြောက်ရွံ့တဲ့အရှင်ကို+ တိုင်တည်ပြီး သစ္စာဆိုတယ်။

၅၄ အဲဒီနောက် ယာကုပ်က တောင်ပေါ်မှာ ပူဇော်သက္ကာဆက်သပြီး သူ့လူတွေကို စားသောက်ဖို့ ခေါ်တယ်။ သူတို့စားသောက်ပြီး တောင်ပေါ်မှာ ညအိပ်ကြတယ်။ ၅၅ လာဗန်လည်း မနက်စောစောထ၊ သမီးတွေ၊ မြေးတွေကိုနမ်းပြီး+ ဆုမွန်ကောင်းတောင်းပေးတယ်။+ အဲဒီနောက် လမ်းခွဲပြီး အိမ်ပြန်သွားတယ်။+

၃၂ ယာကုပ်က ခရီးဆက်သွားတော့ ဘုရားသခင့် ကောင်းကင်တမန်တွေနဲ့ ဆုံတယ်။ ၂ သူတို့ကို တွေ့တာနဲ့ “ဒါ ဘုရားသခင့်တပ်စခန်းပဲ” ဆိုပြီး အဲဒီနေရာကို မဟာနိမ်* လို့နာမည်ပေးတယ်။

၃ အဲဒီနောက် ယာကုပ်က ဧဒုံပြည်လို့ခေါ်တဲ့+ စိရပြည်မှာရှိတဲ့+ အစ်ကိုဧသောဆီ တမန်တွေ ကြိုလွှတ်ပြီး၊ ၄ “သခင့်ကျွန်ယာကုပ် ပြောခိုင်းလိုက်တာက ‘လာဗန်ဆီမှာ ကျွန်တော် အကြာကြီးနေပြီး အခုမှ ပြန်လာတာပါ။+ ၅ သိုး၊ နွား၊ မြည်း၊ ကျွန်တွေ ရခဲ့ပါပြီ။+ သခင့်မျက်နှာသာရဖို့ အခုလို ကြိုပြီး သတင်းပို့ထားတာပါ’” လို့ ပြောခိုင်းတယ်။

၆ တမန်တွေလည်း ယာကုပ်ဆီ ပြန်လာပြီး “သခင့်အစ်ကို ဧသောနဲ့ တွေ့ခဲ့ပါတယ်။ သခင့်ကိုတွေ့ဖို့ လူ ၄၀၀ နဲ့အတူ လာနေပါတယ်”+ လို့ပြောပြတယ်။ ၇ ယာကုပ်က တအားကြောက်ပြီး စိုးရိမ်သွားတယ်။+ ဒါကြောင့် သူ့လူတွေ၊ သိုးနွားတွေ၊ ကုလားအုတ်တွေကို နှစ်စုခွဲလိုက်တယ်။ ၈ “တစ်စုကို ဧသောတိုက်ခဲ့ရင် နောက်တစ်စုတော့ လွတ်ကောင်းပါရဲ့” ဆိုပြီး တွေးမိလို့ပဲ။

၉ အဲဒီနောက် ယာကုပ်က “အဘိုးအာဗြဟံရဲ့ ဘုရား၊ အဖေအိဇက်ရဲ့ ဘုရား၊ ‘မင်းရဲ့တိုင်းပြည်နဲ့ ဆွေမျိုးတွေဆီ ပြန်ပါ။ မင်းကို ငါကောင်းချီးပေးမယ်’ လို့ပြောခဲ့တဲ့ဘုရား ယေဟောဝါ၊+ ၁၀ ကိုယ်တော်ပြခဲ့တဲ့ ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာနဲ့ သစ္စာတွေကို+ ကျွန်တော် မခံစားထိုက်ပါဘူး။ ဂျော်ဒန်မြစ်ကို တောင်ဝှေးတစ်ချောင်းနဲ့ပဲ ဖြတ်ကူးခဲ့တာ။ အခုတော့ ကျွန်တော့်မှာ အုပ်စုနှစ်စု ရှိနေပါပြီ။+ ၁၁ အစ်ကိုဧသောရဲ့လက်ကနေ ကယ်တင်ပေးပါလို့ ဆုတောင်းပါတယ်။+ ကျွန်တော့်ကိုရော သားမယားတွေကိုပါ သူတိုက်ခိုက်မှာ စိုးလို့ပါ။+ ၁၂ ကိုယ်တော်က ‘မင်းကို ငါကောင်းချီးပေးမယ်။ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ပင်လယ်သဲပွင့်တွေလို မရေတွက်နိုင်အောင် များပြားစေမယ်’+ လို့ပြောခဲ့ပါပြီ” ဆိုပြီး ဆုတောင်းတယ်။

၁၃ အဲဒီနောက် ယာကုပ်က အဲဒီမှာ ညအိပ်တယ်။ အစ်ကိုဧသောကို လက်ဆောင်တွေပေးဖို့+ သူ့တိရစ္ဆာန်တွေထဲက၊ ၁၄ ဆိတ်မ ၂၀၀၊ ဆိတ်ထီး ၂၀၊ သိုးမ ၂၀၀၊ သိုးထီး ၂၀၊ ၁၅ သားပေါက်ရှိတဲ့ ကုလားအုတ်မ ၃၀၊ နွားမ ၄၀၊ နွားထီး ၁၀၊ မြည်းမ ၂၀၊ မြည်းထီး ၁၀ ကောင်ကို ဖယ်ထားတယ်။+

၁၆ သူ့ကျွန်တွေကို တိရစ္ဆာန်တစ်အုပ်စီ အပ်ပြီး “တစ်အုပ်နဲ့တစ်အုပ်ခြားပြီး ငါ့ရှေ့က ကူးသွားနှင့်ကြ” လို့ပြောတယ်။ ၁၇ ရှေ့ဆုံးကသွားတဲ့ ကျွန်ကို “ငါ့အစ်ကိုဧသောနဲ့ တွေ့လို့ ‘မင်းရဲ့သခင် ဘယ်သူလဲ။ ဘယ်သွားမလို့လဲ။ ဒါတွေက ဘယ်သူ့တိရစ္ဆာန်တွေလဲ’ လို့မေးခဲ့ရင်၊ ၁၈ ‘သခင့်ကျွန်ယာကုပ်ရဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေပါ။ သခင်ဧသောအတွက် ပို့လိုက်တဲ့ လက်ဆောင်တွေပါ။+ သူ အနောက်မှာ လာနေပါတယ်’  ဆိုပြီးပြောရမယ်” လို့မှာတယ်။ ၁၉ ဒုတိယကျွန်၊ တတိယကျွန်၊ တိရစ္ဆာန်အုပ်တွေကို မောင်းတဲ့သူအားလုံးကိုလည်း “ဧသောကိုတွေ့ရင် အဲဒီအတိုင်း ပြောပါ။ ၂၀ ‘သခင့်ကျွန်ယာကုပ်က အနောက်မှာ လာနေပါတယ်’ လို့ပြောပါ” ဆိုပြီးမှာတယ်။ ‘လက်ဆောင်ကြိုတင်ပို့ပေးထားတဲ့အတွက် သူစိတ်ပြေပြီး+ ငါ့ကိုတွေ့တဲ့အခါ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လက်ခံမှာပါ’ ဆိုပြီးတွေးမိလို့ပဲ။ ၂၁ ဒါကြောင့် လက်ဆောင်တွေကို တစ်ဖက်ကမ်း အရင်ပို့ပြီး သူကတော့ အဲဒီည စခန်းမှာ နေခဲ့တယ်။

၂၂ ညရောက်တော့ မယားနှစ်ယောက်၊+ ကျွန်မနှစ်ယောက်၊+ သားငယ် ၁၁ ယောက်ကို ခေါ်ပြီး ယာဗုတ်ချောင်းရဲ့+ ရေတိမ်ပိုင်းကနေ ကူးဖြတ်ကြတယ်။ ၂၃ သူတို့နဲ့အတူ ရှိသမျှအားလုံးကို ချောင်းတစ်ဖက်ပို့လိုက်တယ်။

၂၄ နောက်ဆုံး၊ ယာကုပ်တစ်ယောက်တည်း ကျန်ရစ်တဲ့အခါ လူတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး မိုးလင်းခါနီးအထိ သူနဲ့ နပန်းလုံးတယ်။+ ၂၅ နပန်းလုံးရင်း အဲဒီလူက မနိုင်တော့မှန်း သိတဲ့အခါ ယာကုပ်ရဲ့ပေါင်ဆစ်ရိုးကို ပုတ်လိုက်တယ်။ ယာကုပ်ရဲ့ပေါင်ဆစ် လွဲသွားတယ်။+ ၂၆ သူက “ကျုပ်ကို လွှတ်ပါ။ မိုးလင်းတော့မယ်” လို့ပြောတော့ ယာကုပ်က “ကောင်းချီးမပေးမချင်း မလွှတ်ဘူး” လို့ပြန်ပြောတယ်။+ ၂၇ ဒါနဲ့ “ခင်ဗျားနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ” လို့ သူမေးတော့ “ယာကုပ်ပါ” ဆိုပြီးဖြေတယ်။ ၂၈ သူက “လူတွေနဲ့ရော ဘုရားသခင်နဲ့ပါ ယှဉ်ပြိုင်ပြီး+ အနိုင်ရတဲ့အတွက် ခင်ဗျားကို အစ္စရေး*+ လို့ခေါ်ရမယ်။ ယာကုပ်လို့ မခေါ်ရတော့ဘူး” ဆိုပြီးပြောတယ်။ ၂၉ ယာကုပ်ကလည်း “ခင်ဗျားနာမည်ကော” လို့မေးတဲ့အခါ သူက “ကျုပ်နာမည်ကို ဘာလို့မေးတာလဲ”+ လို့ပြောပြီး ယာကုပ်ကို ကောင်းချီးပေးတယ်။ ၃၀ ဒါကြောင့် ယာကုပ်က “ဘုရားသခင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့တာတောင် ငါအသက်ရှင်နေတုန်းပါလား” ဆိုပြီး+ အဲဒီအရပ်ကို ပေနေလ*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။

၃၁ ပေနွေလ* အရပ်ကနေ ယာကုပ်ထွက်လာတော့ နေမြင့်နေပြီ။ သူက ပေါင်ဆစ်ရိုးလွဲထားလို့ ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ဖြစ်နေတယ်။+ ၃၂ အဲဒီလူက ယာကုပ်ရဲ့ပေါင်ဆစ်ရိုးကို ပုတ်လိုက်တဲ့အတွက် အစ္စရေးလူမျိုးတွေဟာ ပေါင်ဆစ်ရိုးပေါ်က အရွတ်ကို ဒီနေ့ထိ စားလေ့မရှိဘူး။

၃၃ ယာကုပ် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လူ ၄၀၀ နဲ့အတူ အစ်ကိုဧသော လာနေတာကို တွေ့တယ်။+ ဒါကြောင့် လေအာ၊ ရာခေလနဲ့ ကျွန်မနှစ်ယောက်ဆီမှာ ကလေးတွေကို အပ်လိုက်တယ်။+ ၂ ရှေ့ဆုံးမှာ ကျွန်မတွေနဲ့ ကလေးတွေ၊+ အလယ်မှာ လေအာနဲ့ ကလေးတွေ၊+ နောက်ဆုံးမှာ ရာခေလနဲ့+ ယောသပ်ကို ထားတယ်။ ၃ ယာကုပ်ကတော့ ရှေ့ဆုံးကနေ သွားပြီး ခုနစ်ကြိမ် ဦးညွှတ်ရင်း အစ်ကို့အနား တိုးသွားတယ်။

၄ ဧသောက သူ့ဆီ ပြေးလာပြီး ဖက်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ငိုကြတယ်။ ၅ ဧသောက မိန်းမတွေနဲ့ ကလေးတွေကို လှမ်းကြည့်ပြီး “မင်းနဲ့ပါလာတာ ဘယ်သူတွေလဲ” လို့မေးတော့ ယာကုပ်က “ဘုရားသခင် ပေးသနားတဲ့ သားသမီးတွေပါ”+ လို့ဖြေတယ်။ ၆ ကျွန်မတွေနဲ့ ကလေးတွေက ရှေ့ကိုထွက်လာပြီး ဦးညွှတ်တယ်။ ၇ လေအာနဲ့ ကလေးတွေလည်း ရှေ့ကိုထွက်လာပြီး ဦးညွှတ်တယ်။ ပြီးတော့ ရာခေလနဲ့ယောသပ် ရှေ့ကိုထွက်လာပြီး ဦးညွှတ်တယ်။+

၈ ဧသောက “လမ်းမှာ ငါတွေ့ခဲ့တဲ့ လူတွေ၊ တိရစ္ဆာန်တွေကို ဘာလို့ လွှတ်လိုက်တာတုံး”+ လို့မေးတော့ ယာကုပ်က “အစ်ကို့မျက်နှာသာ ရချင်လို့ပါ”+ ဆိုပြီးဖြေတယ်။ ၉ ဧသောကလည်း “ငါ့ညီရာ၊ အစ်ကို့ဆီမှာ အများကြီးပါ။+ မင်းဥစ္စာတွေကို မင်းပဲ ပြန်ယူလိုက်” လို့ပြောတယ်။ ၁၀ ဒါပေမဲ့ ယာကုပ်က “မဟုတ်တာဗျာ။ ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာသာပေးတဲ့အနေနဲ့ ဒီလက်ဆောင်တွေကို လက်ခံပါ။ အစ်ကို့ကို တွေ့ချင်လို့ ဒီလက်ဆောင်တွေ ယူခဲ့တာပါ။ ကျွန်တော့်ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လက်ခံတဲ့အတွက် အစ်ကို့မျက်နှာကို မြင်ရတာ ဘုရားသခင့်မျက်နှာကို မြင်ရသလိုပါပဲ။+ ၁၁ ဘုရားသခင် မျက်နှာသာပေးလို့ ကျွန်တော့်မှာ အားလုံးပြည့်စုံနေပါပြီ။+ ဒါကြောင့် ဒီမေတ္တာလက်ဆောင်ကို လက်ခံပေးပါ” ဆိုပြီး+ တိုက်တွန်းနေတော့ ဧသောလည်း လက်ခံလိုက်တယ်။

၁၂ အဲဒီနောက် ဧသောက “သွားကြစို့။ ငါ ရှေ့ကသွားမယ်” လို့ပြောတော့၊ ၁၃ ယာကုပ်က “အစ်ကိုသိတဲ့အတိုင်း ကလေးတွေက ငယ်သေးတယ်။+ ဒါ့အပြင် သားပေါက်ရှိတဲ့ သိုးနွားတွေကိုလည်း စောင့်ရှောက်ရဦးမယ်။ တစ်ရက်တည်းအရောက် ခရီးပြင်းနှင်မယ်ဆိုရင် တိရစ္ဆာန်တွေ သေကုန်မှာ။ ၁၄ ဒါကြောင့် အစ်ကို သွားနှင့်ပါ။ ကျွန်တော်ကတော့ အစ်ကိုရှိရာ စိရပြည်အထိ+ တိရစ္ဆာန်တွေနဲ့ ကလေးတွေ သွားနိုင်သလောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၅ ဧသောက “ဒါဆိုရင် ငါ့လူတချို့ကို ထားခဲ့ပေးမယ်” လို့ပြောတော့ ယာကုပ်က “မလုပ်ပါနဲ့ အစ်ကို။ အစ်ကို့မျက်နှာသာရရင်ပဲ ကျေနပ်ပါပြီ” လို့ပြောတယ်။ ၁၆ ဧသောလည်း အဲဒီနေ့မှာပဲ စိရပြည်ကို ပြန်သွားတယ်။

၁၇ ယာကုပ်က သုကုတ်အရပ်ကို ခရီးဆက်ပြီး အဲဒီမှာ အိမ်တစ်လုံးနဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေအတွက် တင်းကုပ်တွေ ဆောက်တယ်။ ဒါကြောင့် အဲဒီအရပ်ကို သုကုတ်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။

၁၈ ယာကုပ်က ပါဒန်အာရံအရပ်ကနေ+ ထွက်လာပြီးနောက် ခါနန်ပြည်၊+ ရှေခင်မြို့ကို+ ဘေးမသီရန်မခ ရောက်လာတယ်။ အဲဒီမြို့နားက မြေကွက်တစ်ကွက်မှာ တဲထိုးနေထိုင်တယ်။ ၁၉ အဲဒီမြေကွက်ကို ဟာမော်ရဲ့သားတွေဆီကနေ ငွေစ ၁၀၀ နဲ့ဝယ်လိုက်တယ်။+ ဟာမော်ရဲ့သားတစ်ယောက်ကတော့ ရှေခင်လို့ခေါ်တယ်။ ၂၀ ပြီးနောက် ယာကုပ်က ပူဇော်ရာပလ္လင်ကို တည်ပြီး ဘုရားသခင်ဟာ အစ္စရေးရဲ့ ဘုရားသခင်ပဲလို့ နာမည်ပေးတယ်။+

၃၄ ယာကုပ်နဲ့လေအာရဲ့သမီး ဒိနဟာ+ ခါနန်ပြည်သူတွေဆီ သွားလည်ပြီး ပေါင်းသင်းလေ့ရှိတယ်။+ ၂ အဲဒီပြည်ရဲ့ခေါင်းဆောင် ဟိဝိလူမျိုး+ ဟာမော်ရဲ့သား ရှေခင်က ဒိနကို မြင်တဲ့အခါ ခေါ်သွားပြီး စော်ကားလိုက်တယ်။ ၃ နောက်တော့မှ သူက ချစ်ခင်စွဲလမ်းသွားလို့ ဒိနရဲ့အချစ်ကိုရဖို့ သွေးဆောင်ပြောဆိုတော့တယ်။ ၄ ပြီးတော့ “ဒီမိန်းကလေးကို တောင်းပေးပါ” လို့ ဖခင်ဟာမော်ကို+ ပူဆာတယ်။

၅ သမီးဒိနကို ရှေခင် စော်ကားလိုက်တဲ့အကြောင်း ယာကုပ်ကြားချိန်မှာ သားတွေက လယ်တောမှာ တိရစ္ဆာန်တွေ ထိန်းကျောင်းနေတော့ သူတို့ပြန်မလာမချင်း ဘာမှမပြောဘူး။ ၆ နောက်တော့ ရှေခင်ရဲ့အဖေ ဟာမော်က ယာကုပ်ကို လာတွေ့တယ်။ ၇ ယာကုပ်ရဲ့သားတွေလည်း အဲဒီသတင်းကြားကြားချင်း လယ်တောကနေ ပြန်လာတယ်။ ရှေခင်က ဒိနနဲ့အတူအိပ်၊ မလုပ်သင့်တာကိုလုပ်ပြီး သူတို့အဖေအစ္စရေးကို အရှက်ခွဲတဲ့အတွက် သူတို့ မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး အရမ်းဒေါသထွက်ကြတယ်။+

၈ ဟာမော်က သူတို့ကို “ကျုပ်ရဲ့သား ရှေခင်က ခင်ဗျားတို့ရဲ့သမီးကို တကယ်စွဲလမ်းနေတာ။ ကျုပ်သားနဲ့ ပေးစားပါဗျာ။ ၉ ကျုပ်တို့အချင်းချင်း အမျိုးတော်ကြရအောင်။ ကျုပ်တို့ကို ခင်ဗျားတို့ရဲ့သမီးတွေ ပေးပါ၊ ကျုပ်တို့ရဲ့ သမီးတွေကိုလည်း ခင်ဗျားတို့ ယူပါ။+ ၁၀ ကျုပ်တို့နဲ့အတူ ဒီပြည်ရဲ့ကြိုက်တဲ့နေရာမှာ နေပါ။ ဒီမှာပဲ စီးပွားလုပ်ပြီး အခြေချနေထိုင်ကြပေါ့” လို့ပြောတယ်။ ၁၁ ရှေခင်ကလည်း ဒိနရဲ့အဖေနဲ့ အစ်ကိုတွေကို “ကျွန်တော့်ကို လက်ခံပေးပါ။ တောင်းသမျှ ပေးပါ့မယ်။ ၁၂ တင်တောင်းငွေနဲ့ လက်ဆောင်တွေကို ကြိုက်သလောက် တောင်းပါ။+ တောင်းသလောက် ပေးပါ့မယ်။ ကျွန်တော့်ကို ဒီမိန်းကလေးနဲ့သာ ပေးစားပါဗျာ” လို့ပြောတယ်။

၁၃ ယာကုပ်ရဲ့သားတွေက နှမဒိနကို ရှေခင်စော်ကားခဲ့တဲ့အတွက် ရှေခင်နဲ့ သူ့အဖေဟာမော်ကို ဉာဏ်ဆင်ပြီး ပြန်ပြောတယ်။ ၁၄ “နှမလေးဒိနကို အရေဖျားမဖြတ်ထားတဲ့ ယောက်ျားနဲ့ ပေးစားလို့မဖြစ်ဘူး။+ ပေးစားရင် ကဲ့ရဲ့စရာဖြစ်မှာပေါ့။ ၁၅ ခင်ဗျားတို့ယောက်ျားအားလုံး ကျွန်တော်တို့လို အရေဖျားဖြတ်မှပဲ သဘောတူနိုင်မယ်။+ ၁၆ ဒါမှ ကျွန်တော်တို့ရဲ့သမီးတွေကို ခင်ဗျားတို့နဲ့  ပေးစားပြီး ခင်ဗျားတို့ရဲ့သမီးတွေကိုလည်း ကျွန်တော်တို့ယူမယ်။ ခင်ဗျားတို့နဲ့အတူ နေထိုင်ပြီး လူမျိုးတစ်မျိုးတည်း ဖြစ်လာမယ်။ ၁၇ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ပြောတာကို လက်မခံဘူး၊ အရေဖျားမဖြတ်ဘူးဆိုရင်တော့ နှမလေး ဒိနကို ပြန်ခေါ်သွားမယ်။”

၁၈ သူတို့ပြောတာကို ဟာမော်နဲ့+ ရှေခင်က+ သဘောတူတယ်။ ၁၉ လူငယ်ရှေခင်က ယာကုပ်သမီးကို ချစ်မြတ်နိုးတဲ့အတွက် သူတို့တောင်းဆိုတဲ့အတိုင်း ချက်ချင်း လိုက်လျောတယ်။+ သူဟာ အဖေ့အမျိုးတွေထဲမှာ ဂုဏ်သရေအရှိဆုံးပဲ။

၂၀ ဟာမော်နဲ့ ရှေခင်က မြို့တံခါးကို သွားပြီး မြို့သားတွေနဲ့ တိုင်ပင်တယ်။+ ၂၁ “ဒီလူတွေက ကျုပ်တို့နဲ့ သင့်သင့်မြတ်မြတ် နေချင်တယ်။ သူတို့ကို ဒီပြည်မှာ နေခွင့်ပေးပြီး စီးပွားလုပ်ခွင့် ပေးရအောင်။ ဒီပြည်က ကျယ်တာပဲ။ သူတို့လာနေရင်လည်း အဆင်ပြေပါတယ်။ သူတို့ရဲ့သမီးတွေကို ကျုပ်တို့ ယူနိုင်တယ်။ ကျုပ်တို့ရဲ့သမီးတွေကိုလည်း သူတို့နဲ့ ပေးစားနိုင်တယ်။+ ၂၂ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။ ဒီပြည်သားယောက်ျားအားလုံး သူတို့လို အရေဖျားဖြတ်ရမယ်။+ ဒါမှ ကျုပ်တို့နဲ့အတူ နေထိုင်ဖို့၊ လူမျိုးတစ်မျိုးတည်း ဖြစ်လာဖို့ သူတို့သဘောတူမယ်တဲ့။ ၂၃ သူတို့ရဲ့ပိုင်ဆိုင်ရာတွေ၊ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေ၊ တိရစ္ဆာန်တွေက ကျုပ်တို့ဥစ္စာတွေ ဖြစ်လာမှာပဲ။ ဒီတော့ ကျုပ်တို့နဲ့အတူ လာနေနိုင်ပါတယ်လို့ ပြောပြီး သဘောတူလိုက်ရအောင်” လို့ပြောတယ်။ ၂၄ မြို့တံခါးမှာ စုဝေးသူအားလုံးက ဟာမော်နဲ့ ရှေခင်ပြောတာကို လက်ခံပြီး မြို့သားယောက်ျားအားလုံး အရေဖျားဖြတ်ကြတယ်။

၂၅ ဒီလိုနဲ့ သုံးရက်မြောက်နေ့၊ သူတို့နာကျင်နေတုန်းမှာ ယာကုပ်ရဲ့သားနှစ်ယောက်၊ ဒိနရဲ့အစ်ကို ရှိမောင်နဲ့ လေဝိက+ ဓားကိုယ်စီကိုင်၊ အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ဖြစ်နေတဲ့ မြို့ကို သွားပြီး ယောက်ျားအားလုံးကို သတ်လိုက်တယ်။+ ၂၆ ဟာမော်နဲ့ သူ့သားရှေခင်ကို သတ်ပြီး ဒိနကို ရှေခင်အိမ်ကနေ ခေါ်ထုတ်လာတယ်။ ၂၇ နှမဒိန စော်ကားခံလိုက်ရတဲ့အတွက်+ ယာကုပ်ရဲ့ကျန်တဲ့သားတွေလည်း အသတ်ခံရသူတွေဆီ လာပြီး မြို့ကိုသိမ်းယူကြတယ်။ ၂၈ သိုးနွားတွေ၊ မြည်းတွေ၊ မြို့ထဲလယ်ထဲမှာရှိတာတွေကို သိမ်းယူကြတယ်။ ၂၉ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကိုယူပြီး ကလေးတွေ၊ မိန်းမတွေကို ဖမ်းသွားတယ်။ အိမ်ထဲရှိသမျှကိုလည်း သိမ်းသွားတယ်။

၃၀ အဲဒီအခါ ယာကုပ်က ရှိမောင်နဲ့ လေဝိကို+ “မင်းတို့ကြောင့် ငါအကြီးအကျယ် ဒုက္ခရောက်ပြီ။ ဒီပြည်မှာရှိတဲ့ ခါနန်လူမျိုးတွေ၊ ဖေရဇိလူမျိုးတွေက ငါ့ကိုမုန်းတော့မှာပဲ။ ငါတို့မှာ လူက လက်တစ်ဆုပ်စာပဲရှိတာ။ သူတို့တွေ ဝိုင်းတိုက်ခိုက်လို့ ငါနဲ့ငါ့အိမ်သားတွေ သေကုန်တော့မှာပဲ” လို့ပြောတယ်။ ၃၁ သူတို့ကလည်း “ကျွန်တော်တို့နှမကို ပြည့်တန်ဆာလို ဆက်ဆံရသလား” ဆိုပြီးပြန်ပြောတယ်။

၃၅ အဲဒီနောက် ဘုရားသခင်က “ဗေသလအရပ်မှာ+ သွားနေပါ။ အစ်ကိုဧသောရဲ့ရန်ကို ကြောက်ပြီး ထွက်ပြေးတုန်းက+ မင်းဆီရောက်လာတဲ့ ဘုရားသခင်အတွက် အဲဒီမှာ ပူဇော်ရာပလ္လင် တည်ပါ” ဆိုပြီး ယာကုပ်ကို ပြောတယ်။

၂ ယာကုပ်က အိမ်သူအိမ်သားတွေ၊ အတူပါလာသူတွေ အားလုံးကို “မင်းတို့မှာရှိတဲ့ နတ်ဘုရားရုပ်တုတွေကို လွှင့်ပစ်ကြ။+ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး အဝတ်တွေ လဲကြ။ ၃ အခု ဗေသလအရပ်ကို သွားကြစို့။ ငါဒုက္ခရောက်တုန်းက အသနားခံတာကို နားထောင်ပြီး သွားလေရာ ငါနဲ့အတူရှိခဲ့တဲ့+ ဘုရားသခင်အတွက် အဲဒီမှာ ပူဇော်ရာပလ္လင် တည်မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၄ သူတို့က နတ်ဘုရားရုပ်တုတွေ၊ နားဆွဲတွေကိုပေးတော့ ယာကုပ်လည်း ရှေခင်မြို့နားက အပင်ကြီးအောက်မှာ မြှုပ်လိုက်တယ်။

၅ အဲဒီနောက် သူတို့ ခရီးဆက်လာကြတယ်။ ဘုရားသခင်က ပတ်ဝန်းကျင်မြို့သားတွေကို ကြောက်စိတ်ဝင်စေတဲ့အတွက် ယာကုပ်ရဲ့သားတွေနောက်ကို မလိုက်ရဲကြဘူး။ ၆ ယာကုပ်နဲ့ သူ့လူတွေက ခါနန်ပြည်၊ လုဇမြို့လို့ခေါ်တဲ့+ ဗေသလမြို့ကို ရောက်လာတယ်။ ၇ ယာကုပ်က အဲဒီမှာ ပူဇော်ရာပလ္လင်တည်တယ်။ အစ်ကို့ရန်ကို ကြောက်ပြီး ထွက်ပြေးတုန်းက သူ့ဆီ ဘုရားသခင်ရောက်လာတဲ့ နေရာဖြစ်လို့ ဧလဗေသလ* ဆိုပြီး နာမည်ပေးတယ်။+ ၈ နောက်တော့ ရေဗက္ကာရဲ့အထိန်း ဒေဗောရ+ သေဆုံးသွားလို့ ဗေသလမြို့နားက အပင်ကြီးအောက်မှာ သင်္ဂြိုဟ်တယ်။ အဲဒီအပင်ကို အာလုံဗတ်ကုတ်* လို့နာမည်ပေးတယ်။

၉ ပါဒန်အာရံအရပ်ကနေ ယာကုပ်ထွက်လာတဲ့အခါ ဘုရားသခင်က သူ့ဆီ ထပ်ရောက်လာပြီး ကောင်းချီးပေးတယ်။ ၁၀ ပြီးတော့ “မင်းနာမည်ဟာ ယာကုပ်ဆိုပေမဲ့+ အခု ယာကုပ်လို့ မခေါ်ရတော့ဘူး။ အစ္စရေးလို့ ခေါ်ရတော့မယ်” ဆိုပြီး သူ့ကို အစ္စရေးလို့ စခေါ်တယ်။+ ၁၁ ဘုရားသခင်က “ငါဟာ အနန္တတန်ခိုးရှင် ဘုရားသခင်ပဲ။+ သားသမီးတွေ အများကြီးမွေးဖွားပါ။ မင်းဟာ လူမျိုးများစွာရဲ့ဖခင် ဖြစ်လာမယ်။+ မင်းဆီကနေ ဘုရင်တွေ ဆင်းသက်လာမယ်။+ ၁၂ အာဗြဟံနဲ့ အိဇက်အတွက် ငါပေးတဲ့ပြည်ကို မင်းနဲ့ မင်းရဲ့မျိုးနွယ်ကို ပေးမယ်”+ လို့ဆက်ပြောတယ်။ ၁၃ ယာကုပ်နဲ့ စကားပြောပြီးနောက်  ဘုရားသခင် ထွက်သွားတယ်။

၁၄ ယာကုပ်က ဘုရားသခင်နဲ့ စကားပြောခဲ့တဲ့နေရာမှာ ကျောက်တိုင်တစ်ခု စိုက်ထူတယ်။ ကျောက်တိုင်ပေါ်မှာ သွန်းလောင်းရာအလှူနဲ့ ဆီကို လောင်းတယ်။+ ၁၅ ဘုရားသခင်နဲ့ စကားပြောခဲ့တဲ့ အဲဒီနေရာကို ဗေသလလို့ ဆက်ခေါ်တယ်။+

၁၆ အဲဒီနောက် ဗေသလမြို့ကနေ သူတို့ ထွက်ခွာလာကြတယ်။ ဧဖရတ်မြို့နဲ့ အလှမ်းဝေးသေးတဲ့နေရာမှာ ရာခေလက သားဖွားချိန်စေ့လို့ အရမ်းနာကျင်လာတယ်။ ၁၇ ခက်ခက်ခဲခဲ မီးဖွားနေတုန်း လက်သည်က “မကြောက်နဲ့။ သားတစ်ယောက် ထပ်ရပြီ” လို့ပြောတယ်။+ ၁၈ သေလုမြောပါး ဖြစ်နေတဲ့ ရာခေလက အသက်မထွက်ခင်လေးမှာ ကလေးကို ဗေနောနိ* လို့နာမည်ပေးတယ်။ ယာကုပ်ကတော့ ဗင်ယာမိန်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၁၉ ရာခေလ သေသွားတော့ ဘက်သလီဟင်လို့ခေါ်တဲ့+ ဧဖရတ်မြို့ကိုသွားတဲ့ လမ်းမှာ သင်္ဂြိုဟ်တယ်။ ၂၀ ယာကုပ်က ရာခေလရဲ့ သင်္ချိုင်းဂူမှာ မှတ်တိုင်စိုက်ထူခဲ့တယ်။ အဲဒီမှတ်တိုင်က ဒီနေ့အထိ ရှိနေဆဲပဲ။

၂၁ နောက်တော့ အစ္စရေးက အဲဒီကနေထွက်လာပြီး ဧဒါမျှော်စင်အလွန်မှာ တဲထိုးနေထိုင်တယ်။ ၂၂ အဲဒီအရပ်မှာ နေထိုင်တုန်း တစ်နေ့မှာ ရုဗင်က အဖေ့မယားငယ် ဗိလဟာနဲ့ အတူအိပ်တယ်။ ဒီသတင်းကို အစ္စရေးကြားတယ်။+

ယာကုပ်မှာ သား ၁၂ ယောက်ရှိတယ်။ ၂၃ လေအာနဲ့ရတဲ့သားတွေက သားဦးရုဗင်၊+ ရှိမောင်၊ လေဝိ၊ ယုဒ၊ အိသခါ၊ ဇာဗုလုန်။ ၂၄ ရာခေလနဲ့ရတဲ့ သားတွေက ယောသပ်နဲ့ ဗင်ယာမိန်။ ၂၅ ရာခေလရဲ့ကျွန်မ ဗိလဟာနဲ့ရတဲ့ သားတွေက ဒန်နဲ့ နဿလိ။ ၂၆ လေအာရဲ့ကျွန်မ ဇိလပနဲ့ရတဲ့ သားတွေက ဂဒ်နဲ့ အာရှာ။ သူတို့ဟာ ပါဒန်အာရံအရပ်မှာ ယာကုပ်ရခဲ့တဲ့သားတွေပဲ။

၂၇ ယာကုပ်က အဖေအိဇက်ရှိရာ ဟေဗြုန်လို့ခေါ်တဲ့ ကိရယအာဘမြို့၊ မံရေအရပ်ကို ရောက်လာတယ်။+ အဲဒီအရပ်မှာ အာဗြဟံနဲ့ အိဇက်တို့ တိုင်းတစ်ပါးသားအဖြစ် နေထိုင်ခဲ့တယ်။+ ၂၈ အိဇက်က အသက် ၁၈၀ ရှိနေပြီ။+ ၂၉ အိဇက်က ကျေနပ်စရာကောင်းတဲ့ဘဝနဲ့ အသက်ရှည်ရှည်နေပြီးနောက် နောက်ဆုံးထွက်သက်ကို ရှူထုတ်ပြီး သေဆုံးသွားတယ်။ ဘိုးဘေးတွေ စုဝေးရာကို ရောက်သွားတယ်။* သားဧသောနဲ့ ယာကုပ်က သူ့ကို သင်္ဂြိုဟ်ကြတယ်။+

၃၆ ဧဒုံလို့ခေါ်တဲ့ ဧသောရဲ့+ သမိုင်းမှတ်တမ်း။

၂ ဧသောက ခါနန်ပြည်သူတွေနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတယ်။ တစ်ယောက်က ဟိတ္တိလူမျိုး+ ဧလုန်ရဲ့သမီး အေဒါ။+ နောက်တစ်ယောက်က ဟိဝိလူမျိုး ဇိဘောင်ရဲ့မြေးမ၊ အာနရဲ့သမီး အဟောလိဗာမ။+ ၃ ကျန်တဲ့တစ်ယောက်က အိရှမေလရဲ့သမီး၊ နဗာယုတ်ရဲ့+ နှမ ဗာရှမတ်။+

၄ ဧသောရဲ့မိန်းမ အေဒါက ဧလိဖတ်ကို မွေးတယ်။ ဗာရှမတ်က ရွေလကို မွေးတယ်။

၅ အဟောလိဗာမက  ယုရှ၊ ယာလံ၊ ကောရကို+ မွေးတယ်။

သူတို့ဟာ ခါနန်ပြည်မှာမွေးတဲ့ ဧသောရဲ့သားတွေပဲ။ ၆ ဧသောက သားမယားတွေ၊  အိမ်သားတွေ၊ တိရစ္ဆာန်အုပ်တွေ၊  ခါနန်ပြည်မှာ စုဆောင်းခဲ့တဲ့  စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေ အားလုံးကိုယူပြီး+  ညီယာကုပ်နဲ့ဝေးရာ  တခြားပြည်ကို ထွက်သွားတယ်။+ ၇ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ များလွန်းလို့ အတူနေထိုင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တဲ့အပြင် တိရစ္ဆာန်အုပ်တွေကြောင့်လည်း သူတို့နေထိုင်တဲ့နယ်မြေက မဆံ့တော့ဘူး။ ၈ ဒါကြောင့် ဧဒုံလို့ခေါ်တဲ့ ဧသောက+ စိရတောင်တန်းဒေသကို+ သွားပြီးနေထိုင်တယ်။

၉ စိရတောင်တန်းဒေသမှာ နေထိုင်တဲ့ ဧဒုံလူမျိုးရဲ့ဘိုးဘေး ဧသောရဲ့သမိုင်းမှတ်တမ်း။+

၁၀ ဧသောရဲ့သားတွေက အေဒါနဲ့ရတဲ့သား ဧလိဖတ်။ ဗာရှမတ်နဲ့ရတဲ့သား ရွေလ။+

၁၁ ဧလိဖတ်ရဲ့သားတွေက တေမန်၊+ ဩမရ၊ ဇေဖော၊ ဂါတံ၊ ကေနတ်။+ ၁၂ ဧလိဖတ်ရဲ့မယားငယ် တိမနကမွေးတဲ့သား အာမလက်။+ သူတို့ဟာ ဧသောရဲ့မိန်းမ အေဒါရဲ့သားမြေးတွေပဲ။

၁၃ ရွေလရဲ့သားတွေက  နာဟတ်၊ ဇေရ၊ ရှမ္မာ၊ မိဇာ။ သူတို့ဟာ ဧသောရဲ့မိန်းမ ဗာရှမတ်ရဲ့+ သားမြေးတွေပဲ။

၁၄ ဧသောရဲ့မိန်းမ အဟောလိဗာမရဲ့သားတွေက ယုရှ၊ ယာလံ၊ ကောရ။ အဟောလိဗာမက ဟိဝိလူမျိုးဇိဘောင်ရဲ့ မြေးမ၊ အာနရဲ့သမီးပဲ။

၁၅ ဧသောကနေ ဆင်းသက်လာတဲ့ စော်ဘွားတွေကတော့+ သားဦး ဧလိဖတ်ရဲ့ သားတွေဖြစ်တဲ့ စော်ဘွားတေမန်၊ စော်ဘွားဩမရ၊ စော်ဘွားဇေဖော၊ စော်ဘွားကေနတ်၊+ ၁၆ စော်ဘွားကောရ၊ စော်ဘွားဂါတံ၊ စော်ဘွားအာမလက်။ သူတို့ဟာ ဧဒုံပြည်မှာ ဧလိဖတ်ကနေ+ ဆင်းသက်လာတဲ့ စော်ဘွားတွေ၊ အေဒါရဲ့သားမြေးတွေပဲ။

၁၇ ဧသောရဲ့သား ရွေလကနေ ဆင်းသက်လာသူတွေကတော့ စော်ဘွားနာဟတ်၊ စော်ဘွားဇေရ၊ စော်ဘွားရှမ္မာ၊ စော်ဘွားမိဇာ။ သူတို့ဟာ ဧဒုံပြည်မှာ+ ရွေလကနေ ဆင်းသက်လာတဲ့ စော်ဘွားတွေ၊ ဧသောရဲ့မိန်းမ ဗာရှမတ်ရဲ့သားမြေးတွေပဲ။

၁၈ ဧသောရဲ့မိန်းမ အဟောလိဗာမရဲ့ သားတွေကတော့ စော်ဘွားယုရှ၊ စော်ဘွားယာလံ၊ စော်ဘွားကောရ။ သူတို့ဟာ အာနရဲ့သမီး၊ ဧသောရဲ့မိန်းမ အဟောလိဗာမကနေ ဆင်းသက်လာတဲ့ စော်ဘွားတွေပဲ။

၁၉ သူတို့ဟာ ဧဒုံလို့ခေါ်တဲ့+ ဧသောရဲ့သားမြေးတွေ၊ စော်ဘွားတွေပဲ။

၂၀ အဲဒီပြည်သားတွေဖြစ်တဲ့ ဟောရိလူမျိုး စိရရဲ့သားတွေက+ လောတန်၊ ရှောဗလ၊ ဇိဘောင်၊ အာန၊+ ၂၁ ဒိရှုန်၊ ဧဇာ၊ ဒိရှန်။+ သူတို့ဟာ ဧဒုံပြည်မှာ စိရရဲ့သားမြေး ဟောရိလူမျိုး စော်ဘွားတွေပဲ။

၂၂ လောတန်ရဲ့သားတွေက ဟောရိနဲ့ ဟေမံ။ လောတန်ရဲ့နှမက တိမန။+

၂၃ ရှောဗလရဲ့သားတွေက အာလဝန်၊ မနာဟတ်၊ ဧဗလ၊ ရှေဖော၊ ဩနိမ်။

၂၄ ဇိဘောင်ရဲ့+ သားတွေက အာယနဲ့ အာန။ အာနဟာ ဇိဘောင်ရဲ့မြည်းတွေကို ထိန်းကျောင်းရင်း တောကန္တာရထဲမှာ ရေပူစမ်းတွေ ရှာတွေ့သူပဲ။

၂၅ အာနရဲ့သားက ဒိရှုန်၊ သမီးက အဟောလိဗာမ။

၂၆ ဒိရှုန်ရဲ့သားတွေက ဟင်ဒန်၊ ဧရှဗန်၊ အိသရန်၊ ခေရန်။+

၂၇ ဧဇာရဲ့သားတွေက ဗိလဟန်၊ ဇာဝန်၊ အာကန်။

၂၈ ဒိရှန်ရဲ့သားတွေက ဥဇနဲ့ အာရန်။+

၂၉ ဟောရိလူမျိုးစော်ဘွားတွေက စော်ဘွားလောတန်၊ စော်ဘွားရှောဗလ၊ စော်ဘွားဇိဘောင်၊ စော်ဘွားအာန၊ ၃၀ စော်ဘွားဒိရှုန်၊ စော်ဘွားဧဇာ၊ စော်ဘွားဒိရှန်။+ သူတို့ဟာ  စိရပြည်မှာရှိတဲ့ ဟောရိလူမျိုး စော်ဘွားတွေပဲ။

၃၁ အစ္စရေးလူမျိုးကို ဘုရင်တစ်ပါးမှ မအုပ်စိုးခင်+ ဧဒုံပြည်ကို အုပ်စိုးတဲ့ ဘုရင်တွေကတော့၊+ ၃၂ ဗောရရဲ့သား ဗေလက ဧဒုံပြည်ကို အုပ်ချုပ်တယ်။ မြို့တော်က ဒင်နဗာမြို့။ ၃၃ ဗေလမင်း ကွယ်လွန်တော့ ဗောဇရမြို့က ဇေရရဲ့သား ယောဗပ် နန်းတက်တယ်။ ၃၄ ယောဗပ်မင်း ကွယ်လွန်တော့ တေမန်နယ်သားဟုရှံ နန်းတက်တယ်။ ၃၅ ဟုရှံမင်း ကွယ်လွန်တော့ ဗေဒဒ်ရဲ့သား ဟာဒဒ် နန်းတက်တယ်။ မြို့တော်က အာဝိတ်မြို့။ ဟာဒဒ်က မောဘပြည်မှာ မိဒျန်လူမျိုးတွေကို+ အနိုင်ရခဲ့သူဖြစ်တယ်။ ၃၆ ဟာဒဒ်မင်း ကွယ်လွန်တော့ မာသရက်အရပ်သား စာမလ နန်းတက်တယ်။ ၃၇ စာမလမင်း ကွယ်လွန်တော့ ရဟောဘုတ်မြို့သား ရှောလနန်းတက်တယ်။ အဲဒီမြို့က မြစ်နားမှာရှိတယ်။ ၃၈ ရှောလမင်း ကွယ်လွန်တော့ အာခဗော်ရဲ့သား ဗာလဟာနန် နန်းတက်တယ်။ ၃၉ အာခဗော်ရဲ့သား ဗာလဟာနန်မင်း ကွယ်လွန်တော့ ဟာဒါ နန်းတက်တယ်။ မြို့တော်က ပေါမြို့ပဲ။ မိဖုရားက မေဇဟပ်ရဲ့မြေး၊ မာတရေဒရဲ့သမီး မဟေတဗေလလို့ ခေါ်တယ်။

၄၀ မိသားစုအလိုက်၊ နယ်မြေအလိုက် ဧသောကနေ ဆင်းသက်လာတဲ့ စော်ဘွားတွေကတော့ စော်ဘွားတိမန၊ စော်ဘွားအာလဝ၊ စော်ဘွားယေသက်၊+ ၄၁ စော်ဘွားအဟောလိဗာမ၊ စော်ဘွားဧလာ၊ စော်ဘွားပိနုန်၊ ၄၂ စော်ဘွားကေနတ်၊ စော်ဘွားတေမန်၊ စော်ဘွားမိဗဇာ၊ ၄၃ စော်ဘွားမာဂဒေလ၊ စော်ဘွားအိရံ။ သူတို့ဟာ နယ်မြေအလိုက်+ အုပ်ချုပ်တဲ့ ဧဒုံစော်ဘွားတွေပဲ။ ဧဒုံလူမျိုးတွေရဲ့ ဘိုးဘေးကတော့ ဧသောပဲ။+

၃၇ တိုင်းတစ်ပါးသားအဖြစ်+ ဖခင်နေထိုင်ခဲ့တဲ့ ခါနန်ပြည်မှာ ယာကုပ် ဆက်နေထိုင်တယ်။

၂ ယာကုပ်ရဲ့ သမိုင်းမှတ်တမ်း။

လူငယ်ယောသပ်က+ အသက် ၁၇ နှစ်မှာ အဖေ့မိန်းမ ဗိလဟာနဲ့ဇိလပရဲ့ သားတွေနဲ့အတူ+ သိုးကျောင်းတယ်။+ ယောသပ်က သူတို့ရဲ့ မကောင်းတဲ့လုပ်ရပ်တွေအကြောင်း အဖေ့ကို ပြောပြတယ်။ ၃ အစ္စရေးက အသက်ကြီးမှရတဲ့ သားယောသပ်ကို တခြားသားတွေထက်+ ပိုချစ်တယ်။ ဒါကြောင့် သူ့အတွက် လှပတဲ့ဝတ်ရုံရှည်ကို ချုပ်ပေးတယ်။ ၄ အဖေက သားအားလုံးထက် ယောသပ်ကို ပိုချစ်မှန်း အစ်ကိုတွေ သိတဲ့အခါ သူ့ကို မုန်းလာပြီး စကားကောင်းကောင်း မပြောနိုင်ကြတော့ဘူး။

၅ နောက်ပိုင်းမှာ ယောသပ်က သူမက်တဲ့အိပ်မက်အကြောင်း အစ်ကိုတွေကို ပြောပြတော့+ ပိုလို့တောင် မုန်းကြတယ်။ ၆ သူက “နားထောင်ကြပါဦး။ ကျွန်တော့်အိပ်မက်အကြောင်း ပြောပြမလို့ပါ။ ၇ ကျွန်တော်တို့ လယ်ထဲမှာ ကောက်လှိုင်းတွေစည်းနေတုန်း ကျွန်တော့်ကောက်လှိုင်းဟာ မတ်မတ်ထောင်လာတယ်။ အစ်ကိုတို့ရဲ့ ကောက်လှိုင်းတွေက ကျွန်တော့်ကောက်လှိုင်းကို ဝိုင်းပြီး ဦးညွှတ်ကြတယ်”+ လို့ပြောတော့၊ ၈ အစ်ကိုတွေက “မင်းကိုယ်မင်း ဘုရင်မှတ်ပြီး ငါတို့ကို ခြယ်လှယ်မလို့လား” လို့ပြောတယ်။+ သူ့အိပ်မက်နဲ့ စကားတွေကြောင့် သူ့ကို ပိုပြီးမုန်းလာကြတယ်။

၉ အဲဒီနောက် ယောသပ် အိပ်မက်မက်ပြန်တယ်။ “ကျွန်တော် အိပ်မက်ထပ်မက်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ နေ၊ လနဲ့ ကြယ် ၁၁ လုံးက ကျွန်တော့်ကို ဦးညွှတ်နေကြတယ်”+ လို့ အစ်ကိုတွေကို ပြောပြတယ်။ ၁၀ အဲဒီအိပ်မက်အကြောင်း အဖေနဲ့အစ်ကိုတွေကို ပြောပြတော့ အဖေက “ဘယ်လို အိပ်မက်ကြီးလဲ။ ငါရော၊ မင်းအမေရော၊ မင်းအစ်ကိုတွေရော မင်းဆီလာပြီး ဦးညွှတ်ရမယ်ဆိုတဲ့ သဘောလား” ဆိုပြီး ဆုံးမတယ်။ ၁၁ အစ်ကိုတွေက သူ့ကို မနာလိုဖြစ်ပေမဲ့+ အဖေကတော့ အဲဒီအကြောင်းကို စိတ်ထဲမှတ်ထားတယ်။

၁၂ အဲဒီနောက် အစ်ကိုတွေက ဖခင်ရဲ့သိုးအုပ်ကို ရှေခင်မြို့နားမှာ ထိန်းကျောင်းဖို့ ထွက်သွားကြတယ်။+ ၁၃ နောက်တော့ အစ္စရေးက “မင်းအစ်ကိုတွေ ရှေခင်မြို့နားမှာ သိုးကျောင်းနေတယ်။ မင်းကို သူတို့ဆီ လွှတ်ချင်တယ်” လို့ပြောတဲ့အခါ ယောသပ်က “သွားပါ့မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၄ ဒါနဲ့ ယာကုပ်က “မင်းအစ်ကိုတွေ၊ သိုးအုပ်တွေ အဆင်ပြေမပြေ သွားကြည့်ပါဦး။ ပြီးရင် ပြန်လာပြောပြ” လို့မှာပြီး ယောသပ်ကို ဟေဗြုန်ချိုင့်ဝှမ်းကနေ+ လွှတ်လိုက်တယ်။ ယောသပ်လည်း ရှေခင်မြို့ဘက်ကို ထွက်သွားတယ်။ ၁၅ လယ်တောထဲမှာ သွားနေတုန်း လူတစ်ယောက်နဲ့တွေ့တော့ အဲဒီလူက “ဘာရှာနေတာလဲ” လို့မေးတယ်။ ၁၆ ယောသပ်က “အစ်ကိုတွေကို ရှာနေတာပါ။ သူတို့ ဘယ်မှာ သိုးကျောင်းနေသလဲ။ သိရင် ပြောပြပါခင်ဗျာ” လို့ပြန်ပြောတယ်။ ၁၇ အဲဒီလူက “သူတို့ ဒီကနေ ထွက်သွားပြီ။ ‘ဒေါသန်ကို သွားရအောင်’ လို့ ပြောသံကြားလိုက်တယ်” ဆိုပြီးပြောတော့ ယောသပ်လည်း လိုက်သွားပြီး ဒေါသန်မြို့မှာ အစ်ကိုတွေကို တွေ့တယ်။

၁၈ အစ်ကိုတွေက ယောသပ်ကို အဝေးကနေ လှမ်းမြင်တဲ့အခါ သတ်ဖို့ကြံစည်ကြတယ်။ ၁၉ “ဟိုမှာကြည့်စမ်း၊ အိပ်မက်ဆရာ လာနေပြီ။+ ၂၀ သူ့ကိုသတ်ပြီး ရေတွင်းထဲ ပစ်ချလိုက်ရအောင်။ သားရဲကိုက်သတ်လိုက်ပြီလို့ ပြောမယ်လေ။ သူ့အိပ်မက်တွေ ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ ကြည့်ကြသေးတာပေါ့” လို့ အချင်းချင်း ပြောကြတယ်။ ၂၁ ဒါကို ရုဗင်ကြားတော့+ ယောသပ်ကို ကယ်ချင်တာနဲ့ “သူ့ကို မသတ်ပါနဲ့ကွာ။+ ၂၂ သွေးထွက်သံယိုဖြစ်အောင် မလုပ်ကြပါနဲ့။+ သူ့ကို တောထဲက ရေတွင်းထဲသာ ပစ်ချလိုက်။ အနာတရဖြစ်အောင် မလုပ်ကြပါနဲ့”+ လို့ပြောတယ်။ ရုဗင်က ယောသပ်ကို သူတို့လက်ထဲကနေ ကယ်ပြီး အဖေ့ဆီ ပြန်ပို့ပေးဖို့ အကြံရှိတယ်။

၂၃ အစ်ကိုတွေက ယောသပ်လည်း ရောက်လာရော သူ့ဝတ်ရုံရှည်ကို ဆွဲချွတ်ကြတယ်။+ ၂၄ သူ့ကိုဖမ်းချုပ်ပြီး ရေတွင်းထဲ ပစ်ချလိုက်တယ်။ တွင်းက ရေခန်းနေတယ်။

၂၅ အဲဒီနောက် သူတို့ထိုင်ပြီး စားသောက်ကြတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ အိရှမေလလူမျိုး+ ကုန်သည်တွေက ကုလားအုတ်တွေပေါ်မှာ အမည်းရောင်သစ်စေးမွှေး၊ ဗာလစံဆီ၊* သစ်စေးခေါက်တွေ+ တင်ဆောင်လာပြီး ဂိလဒ်ပြည်ကနေ အီဂျစ်ပြည်ဘက် သွားနေတာကို သူတို့တွေ့တယ်။ ၂၆ ယုဒက “ဒို့ညီကို သတ်ပြီး ဖုံးကွယ်ထားလို့ကော ဘာအကျိုးရှိမှာလဲ။+ ၂၇ သူ့ကို အိရှမေလလူမျိုးတွေဆီ ရောင်းလိုက်ရအောင်။+ ကိုယ်တိုင်မသတ်တာ ကောင်းမယ်။ သူဟာ ငါတို့ညီအရင်းခေါက်ခေါက်ပဲ” လို့ပြောတယ်။ ယုဒရဲ့စကားကို ညီအစ်ကိုတွေ လက်ခံကြတယ်။ ၂၈ ဒါကြောင့် မိဒျန်ကုန်သည်တွေ+ ဖြတ်သွားတဲ့အခါ ယောသပ်ကို ရေတွင်းထဲက ဆွဲတင်ပြီး အိရှမေလလူမျိုးတွေဆီ ငွေစ ၂၀ နဲ့ ရောင်းလိုက်တယ်။+ သူတို့က ယောသပ်ကို အီဂျစ်ပြည် ခေါ်သွားကြတယ်။

၂၉ ရုဗင်က ရေတွင်းဆီ ပြန်လာတဲ့အခါ တွင်းထဲမှာ ယောသပ်ကို မတွေ့တော့ အဝတ်ကို ဆွဲဆုတ်လိုက်တယ်။ ၃၀ တခြားညီတွေဆီ သွားပြီး “ညီလေး မရှိတော့ဘူး။ ဒုက္ခပဲ၊ ငါဘာလုပ်ရမလဲ” လို့ပြောတယ်။

၃၁ သူတို့က ဆိတ်တစ်ကောင်သတ်ပြီး ယောသပ်ရဲ့ဝတ်ရုံကို သွေးထဲနှစ်လိုက်တယ်။ ၃၂ ပြီးတော့ အဖေ့ဆီ ပို့ပြီး “ဒီဝတ်ရုံကို တွေ့လို့ပါ။ အဖေ့သားရဲ့ဝတ်ရုံ ဟုတ်မဟုတ် စစ်ဆေးကြည့်ပါဦး”+ လို့ပြောခိုင်းတယ်။ ၃၃ ယာကုပ်က ဝတ်ရုံကို စစ်ဆေးပြီးနောက် “ဒါ ငါ့သားရဲ့ဝတ်ရုံပဲ။ သူ့ကို သားရဲကိုက်သတ်လိုက်ပြီ။ ယောသပ်ခမျာ တစ်စစီကိုက်ဖဲ့ခံရပြီပေါ့” လို့ပြောပြီး၊ ၃၄ အဝတ်တွေကို ဆွဲဆုတ်၊ ခါးမှာ အထည်ကြမ်း* ဝတ်ပြီး သားအတွက်  ရက်ပေါင်းများစွာ ငိုကြွေးတယ်။ ၃၅ ယာကုပ်က သားသမီးတွေ နှစ်သိမ့်ပေးတာကို လက်မခံဘဲ “ငါ့သားအတွက် ငိုကြွေးရင်းနဲ့ပဲ သင်္ချိုင်း*+ ထဲဆင်းတော့မယ်” လို့ပြောပြီး သားအတွက် ငိုပဲငိုနေတော့တယ်။

၃၆ မိဒျန်လူမျိုးတွေက ယောသပ်ကို အီဂျစ်ပြည်မှာရှိတဲ့ ဖာရောမင်းရဲ့ နန်းတွင်းအရာရှိ၊+ ကိုယ်ရံတော်မှူး+ ပေါတိဖာဆီ ရောင်းလိုက်တယ်။

၃၈ အဲဒီနောက် ယုဒက သူ့ညီအစ်ကိုတွေဆီကနေ ထွက်သွားပြီး အဒုလံမြို့သား ဟိရနေတဲ့အရပ်မှာ တဲထိုးနေထိုင်တယ်။ ၂ အဲဒီမှာ ခါနန်လူမျိုး+  ရှုအရဲ့သမီးကို တွေ့တယ်။ သူနဲ့အိမ်ထောင်ပြုပြီး အတူနေတယ်။ ၃ အဲဒီမိန်းမမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာပြီး သားလေးမွေးတော့ ဧရလို့ နာမည်ပေးတယ်။+ ၄ နောက်ထပ် ကိုယ်ဝန်ရှိလာပြီး သားလေးမွေးတဲ့အခါ ဩနန်လို့ နာမည်ပေးတယ်။ ၅ သားတစ်ယောက် ထပ်မွေးတော့ ရှေလလို့ နာမည်ပေးတယ်။ ရှေလကို မွေးချိန်မှာ အာခဇိပ်မြို့ မှာ+ သူတို့ နေထိုင်ကြတယ်။

၆ အချိန်တန်တော့ ယုဒက သားဦး ဧရကို တာမာလို့ခေါ်တဲ့ အမျိုးသမီးနဲ့ ပေးစားတယ်။+ ၇ ဒါပေမဲ့ ယုဒရဲ့သားဦး ဧရကို ယေဟောဝါ မနှစ်သက်ဘူး။ ဒါကြောင့် ယေဟောဝါက သူ့ကို အဆုံးစီရင်လိုက်တယ်။ ၈ ယုဒက “မရီးကို မတ်ယူရမယ်ဆိုတဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မရီးနဲ့လက်ထပ်ပြီး အစ်ကို့မျိုးဆက် မပြတ်အောင် ထိန်းသိမ်းပါ”+ လို့ဩနန်ကို ပြောတယ်။ ၉ ဒါပေမဲ့ ဩနန်က မရီးနဲ့ရမယ့်ကလေးကို ကိုယ့်မျိုးဆက်အဖြစ် သတ်မှတ်လို့မရမှန်းသိတော့+ အစ်ကို့အတွက် သားသမီး မထွန်းကားနိုင်အောင် မရီးနဲ့ပေါင်းသင်းတဲ့အခါတိုင်း သုက်ရည်ကို စွန့်ပစ်တယ်။+ ၁၀ သူ့လုပ်ရပ်ဟာ ယေဟောဝါရှေ့မှာ ဆိုးတဲ့အတွက် သူ့ကိုလည်း ဘုရားသခင် အဆုံးစီရင်လိုက်တယ်။+ ၁၁ အဲဒီအခါ ယုဒက ‘ရှေလလည်း အစ်ကိုတွေလို သေနိုင်တယ်’+ လို့တွေးမိတဲ့အတွက် ချွေးမတာမာကို “ငါ့သားရှေလ အရွယ်ရောက်တဲ့အထိ မင်းအဖေရဲ့အိမ်ကို ပြန်ပြီး မုဆိုးမဘဝနဲ့နေပါ” လို့ပြောတယ်။ တာမာလည်း ထွက်သွားပြီး အဖေ့အိမ်မှာ နေထိုင်တယ်။

၁၂ အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် ရှုအရဲ့သမီး၊+ ယုဒရဲ့မိန်းမ သေဆုံးသွားတယ်။ ယုဒလည်း ငိုကြွေးချိန် ပြီးသွားတဲ့အခါ သူ့ရဲ့သိုးမွေးညှပ်သူတွေရှိတဲ့ တိမနမြို့ကို+ အဒုလံမြို့သား+ မိတ်ဆွေဟိရနဲ့အတူ သွားတယ်။ ၁၃ “ယောက္ခမက သိုးမွေးညှပ်ဖို့ တိမနမြို့ကို သွားနေတယ်” ဆိုတဲ့သတင်းကို တာမာကြားတော့၊ ၁၄ မုဆိုးမအဝတ်ကို ချွတ်၊ ပဝါကို ခြုံ၊ မျက်နှာကို ဖုံးပြီး တိမနမြို့ကိုသွားတဲ့လမ်း ဧနိမ်မြို့အဝင်မှာ ထိုင်နေတယ်။ ရှေလ အရွယ်ရောက်ပြီဖြစ်ပေမဲ့ သူနဲ့ပေးစားမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိလို့ပဲ။+

၁၅ တာမာက မျက်နှာကို ပဝါနဲ့ဖုံးထားတော့ ယုဒက ပြည့်တန်ဆာလို့ ထင်သွားတယ်။ ၁၆ ဒါကြောင့် လမ်းဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ တာမာကို ချွေးမမှန်းမသိဘဲ+ အနားသွားပြီး “မင်းနဲ့အိပ်ပါရစေ” လို့ပြောတယ်။ အဲဒီအခါ တာမာက “ကျွန်မနဲ့အိပ်ခွင့်ရရင် ဘာပေးမလဲ” လို့ပြန်မေးတယ်။ ၁၇ ယုဒကလည်း “ဆိတ်ကလေးတစ်ကောင် ပို့ပေးမယ်” လို့ပြောတော့ သူက “ဆိတ်ကလေးကို မပို့ပေးခင် အာမခံပစ္စည်း ထားခဲ့မလား” လို့ပြန်မေးတယ်။ ၁၈ ယုဒက “ဘာအာမခံပစ္စည်း ပေးရမလဲ” လို့မေးတဲ့အခါ “ရှင့်ရဲ့ တံဆိပ်လက်စွပ်၊+ လက်စွပ်ကြိုး၊ တောင်ဝှေးကို ပေးပါ” လို့ပြောတယ်။ ယုဒလည်း အဲဒါတွေ ပေးလိုက်ပြီး သူနဲ့အိပ်တော့ သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတယ်။ ၁၉ တာမာက ထွက်သွားပြီး ပဝါကို ဖယ်ပြီးနောက် မုဆိုးမအဝတ် ပြန်ဝတ်တယ်။

၂၀ ယုဒက အဲဒီမိန်းမကိုပေးခဲ့တဲ့ အာမခံပစ္စည်းတွေ ပြန်ရွေးယူဖို့ ဆိတ်ကလေးကို မိတ်ဆွေ အဒုလံမြို့သားနဲ့+ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီမိန်းမကို လုံးဝရှာမတွေ့ဘူး။ ၂၁ ဒါနဲ့ “ဧနိမ်မြို့ လမ်းဘေးက ပြည့်တန်ဆာ* ဘယ်မှာလဲ” လို့ အဲဒီအရပ်သားတွေကို မေးတော့ “ဒီဒေသမှာ ပြည့်တန်ဆာမရှိပါဘူး” လို့ဖြေကြတယ်။ ၂၂ နောက်ဆုံး၊ အဒုလံမြို့သားက ယုဒဆီ ပြန်လာပြီး ပြောတယ်– “သူ့ကို ရှာမတွေ့ဘူး။ လူတွေကို မေးကြည့်တော့လည်း ‘ဒီဒေသမှာ ပြည့်တန်ဆာမရှိပါဘူး’ တဲ့။” ၂၃ ယုဒက “အဲဒီပစ္စည်းတွေကို သူ ယူထားပါစေတော့။ ဆက်ရှာနေရင် အရှက်ကွဲရုံပဲ ရှိမယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီဆိတ်ကလေးကို ငါပို့လိုက်သားပဲ။ သူ့ကို ရှာမတွေ့တာတော့ မတတ်နိုင်ဘူးလေ” လို့ပြောတယ်။

၂၄ သုံးလလောက်ကြာတဲ့အခါ “ခင်ဗျားရဲ့ချွေးမ တာမာက ပြည့်တန်ဆာလုပ်ပြီး ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ” လို့ပြောကြတော့ ယုဒက “သူ့ကို ခေါ်ထုတ်သွား၊ သတ်ပစ်ပြီး မီးရှို့လိုက်”+ လို့ပြောတယ်။ ၂၅ တာမာကို ခေါ်ထုတ်သွားတဲ့အခါ “ဒီပစ္စည်းတွေရဲ့ပိုင်ရှင်ကြောင့် ကျွန်မ ကိုယ်ဝန်ရှိတာပါ။ ဒီတံဆိပ်လက်စွပ်၊ လက်စွပ်ကြိုး၊ တောင်ဝှေးက ဘယ်သူ့ပစ္စည်းတွေလဲဆိုတာ စစ်ဆေးကြည့်ပါဦး” လို့ ယောက္ခမဆီ စကားပါးလိုက်တယ်။+ ၂၆ ယုဒက အဲဒီပစ္စည်းတွေကို စစ်ဆေးကြည့်ပြီးနောက် “သူ့ကို ငါ့သားရှေလနဲ့မပေးစားလို့+ သူ ဒီလိုလုပ်တာ တရားနည်းလမ်းကျပါတယ်” လို့ပြောတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ သူနဲ့ ထပ်မအိပ်တော့ဘူး။

၂၇ သားဖွားချိန်ရောက်တော့ တာမာရဲ့ဗိုက်ထဲမှာ အမြွှာရှိနေတယ်။ ၂၈ မီးဖွားနေတုန်း ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ လက်တစ်ဖက် ထွက်လာတော့ လက်သည်က “ဒါ သားဦးပဲ” ဆိုပြီး ကြက်သွေးရောင်ကြိုးကို လက်မှာ ချက်ချင်းချည်ပေးလိုက်တယ်။ ၂၉ ဒါပေမဲ့ အဲဒီကလေးက လက်ကိုပြန်ရုပ်လိုက်တဲ့အခါ နောက်တစ်ယောက် ထွက်လာတယ်။ လက်သည်က “ဒီလောက်တောင် ထိုးဖောက်ထွက်ရသလား” ဆိုပြီး ကလေးကို ဖာရက်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၃၀ အဲဒီနောက် လက်မှာ ကြက်သွေးရောင်ကြိုး ချည်ထားတဲ့ကလေး ထွက်လာတော့ ဇေရလို့+ နာမည်ပေးတယ်။

၃၉ အိရှမေလလူမျိုးတွေက+ ယောသပ်ကို အီဂျစ်ပြည် ခေါ်သွားကြတယ်။+ အဲဒီမှာ ဖာရောမင်းရဲ့ နန်းတွင်းအရာရှိ၊ အီဂျစ်လူမျိုး ကိုယ်ရံတော်မှူး ပေါတိဖာက+ ယောသပ်ကို ဝယ်လိုက်တယ်။ ၂ ယေဟောဝါက ယောသပ်နဲ့အတူရှိတဲ့အတွက်+ သူလုပ်သမျှ အောင်မြင်လာပြီး သခင့်အိမ်မှာ တာဝန်တွေ ရလာတယ်။ ၃ သူနဲ့အတူ ယေဟောဝါရှိပြီး သူလုပ်သမျှကို ယေဟောဝါ အောင်မြင်ခွင့်ပေးတယ်ဆိုတာ သူ့သခင် သိတယ်။

၄ ယောသပ်က သခင့်ရဲ့မျက်နှာသာကို ရပြီး လူယုံတော်ဖြစ်လာတယ်။ သခင်က တစ်အိမ်လုံးကို ကြီးကြပ်ဖို့၊ ပစ္စည်းဥစ္စာအားလုံးကို ထိန်းသိမ်းဖို့ ယောသပ်ကို တာဝန်ပေးတယ်။ ၅ တစ်အိမ်လုံးနဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာအားလုံးကို ကြီးကြပ်ဖို့ တာဝန်ပေးချိန်ကစပြီး ယေဟောဝါက ပေါတိဖာရဲ့အိမ်ထောင်ကို ယောသပ်ကြောင့် ကောင်းချီးပေးတယ်။ အိမ်၊ လယ်ယာအားလုံးအပေါ် ယေဟောဝါ ကောင်းချီးပေးတယ်။+ ၆ နောက်ဆုံးတော့ ပေါတိဖာက ပိုင်ဆိုင်သမျှကို ယောသပ်လက်ထဲ အပ်လိုက်တယ်။ စားသောက်ဖို့ကလွဲရင် ကျန်တာ ဘာမှ ခေါင်းထဲမထည့်တော့ဘူး။ ယောသပ်ဟာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်တဲ့ လူချောတစ်ယောက် ဖြစ်လာတယ်။

၇ နောက်ပိုင်းမှာ သခင်မက ယောသပ်ကို တပ်မက်စိတ်နဲ့ကြည့်ပြီး “ဒို့နဲ့အတူ အိပ်ပါ” လို့ပြောတယ်။ ၈ ယောသပ်က ငြင်းဆန်ပြီး “ဒီအိမ်မှာ ကျွန်တော်ရှိနေလို့ သခင်က ဘာမှပူစရာမလိုဘူး။ ပိုင်ဆိုင်သမျှကို ကျွန်တော့်လက်ထဲ အပ်ထားတယ်။ ၉ ဒီအိမ်မှာ ကျွန်တော်ထက်ကြီးတဲ့သူ မရှိဘူး။ အားလုံးကို ကျွန်တော့်လက်ထဲ အပ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သခင့်ဇနီးဖြစ်တဲ့ သခင်မကိုတော့ ထိပါးခွင့်မရှိပါဘူး။ ဒီလိုကြီးလေးတဲ့အပြစ် ကျူးလွန်ပြီး ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားတဲ့အဖြစ်မျိုး ကျွန်တော် အရောက်မခံနိုင်ဘူး”+ ဆိုပြီး သခင်မကို ပြန်ပြောတယ်။

၁၀ သခင်မက နေ့စဉ်ရက်ဆက် သွေးဆောင်ပေမဲ့ ယောသပ်ကတော့ သူနဲ့အိပ်ဖို့၊ နေဖို့ အမြဲငြင်းဆန်တယ်။ ၁၁ တစ်နေ့၊ ယောသပ်က အလုပ်လုပ်ဖို့ အိမ်ထဲဝင်သွားတယ်။ အိမ်ထဲမှာ ကျွန်တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး။ ၁၂ အဲဒီအခါ သခင်မက ယောသပ်ရဲ့အဝတ်ကို ဆွဲပြီး “ဒို့နဲ့အတူ အိပ်ပါ” လို့ပြောတော့ ယောသပ်က အဝတ်ကို ထားခဲ့ပြီး ထွက်ပြေးသွားတယ်။ ၁၃ အဲဒီလို အဝတ်ကို ထားခဲ့ပြီး ထွက်ပြေးသွားတာနဲ့၊ ၁၄ သခင်မက အိမ်သားယောက်ျားတွေကို အော်ခေါ်ပြီး “ကြည့်စမ်း၊ ငါ့ယောက်ျားခေါ်လာတဲ့ ဒီ ဟီဘရူးလူက ငါတို့ကို လူတွေကဲ့ရဲ့စရာဖြစ်အောင် လုပ်တယ်။ ငါနဲ့အတူ အိပ်ဖို့ ဝင်လာလို့ ငါအသံကုန်အော်လိုက်တာ။ ၁၅ အဲဒီလို အသံကုန်အော်လိုက်တော့ သူ့အဝတ်ကို ထားခဲ့ပြီး ထွက်ပြေးသွားတာပဲ” လို့ပြောတယ်။ ၁၆ အဲဒီနောက် ပေါတိဖာ အိမ်ပြန်လာချိန်အထိ ယောသပ်ရဲ့အဝတ်ကို သိမ်းထားတယ်။

၁၇ ပေါတိဖာ ရောက်လာတော့ “ရှင်ခေါ်လာတဲ့ ဟီဘရူးကျွန်က ကျွန်မကို လူတွေကဲ့ရဲ့စရာဖြစ်အောင် လုပ်ဖို့ ဝင်လာတယ်။ ၁၈ ကျွန်မ အသံကုန်အော်လိုက်တော့ သူ့အဝတ်ကို ထားခဲ့ပြီး ထွက်ပြေးသွားတယ်” လို့ တိုင်ပြောတယ်။ ၁၉ “ရှင့်ရဲ့ကျွန်က ကျွန်မကို အဲဒီလိုလုပ်တယ်” ဆိုပြီး မိန်းမပြောတာကိုလည်း ကြားရော ပေါတိဖာ ဒေါသပေါက်ကွဲတော့တယ်။ ၂၀ ဒါကြောင့် ယောသပ်ကို ထောင်ချလိုက်တယ်။ ဘုရင့်အကျဉ်းသားတွေကို ချုပ်ထားတဲ့ အဲဒီထောင်မှာ သူဆက်နေရတယ်။+

၂၁ ဒါပေမဲ့ ယေဟောဝါက ယောသပ်နဲ့အတူ အမြဲရှိပြီး သူ့ကို ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာပြတယ်။ ထောင်မှူးရှေ့မှာလည်း မျက်နှာသာရစေတယ်။+ ၂၂ ဒါကြောင့် ထောင်မှူးက ထောင်ထဲမှာရှိတဲ့ အကျဉ်းသားအားလုံးကို ကြီးကြပ်ဖို့ သူ့ကို တာဝန်လွှဲအပ်လိုက်တယ်။ အကျဉ်းသားတွေရဲ့အလုပ်ကို သူ စီစဉ်ညွှန်ကြားပေးရတယ်။+ ၂၃ ယေဟောဝါဟာ ယောသပ်နဲ့အတူရှိတယ်။ သူလုပ်သမျှကို ယေဟောဝါ အောင်မြင်ခွင့်ပေးတဲ့အတွက် သူ့လက်ထဲ အပ်ထားတဲ့ကိစ္စတွေကို ထောင်မှူး လုံးဝလှည့်ကြည့်စရာ မလိုဘူး။+

၄၀ နောက်ပိုင်းမှာ အီဂျစ်ဘုရင်ဖာရောရဲ့ ဖလားတော်ဝန်နဲ့+ စားတော်ဝန်က အီဂျစ်ဘုရင်ကို ပြစ်မှားကြတယ်။ ၂ ဒါကြောင့် ဖာရောက ဖလားတော်ဝန်နဲ့ စားတော်ဝန်+ အရာရှိနှစ်ယောက်ကို ဒေါသထွက်ပြီး၊ ၃ ယောသပ်အကျဉ်းကျနေတဲ့ ကိုယ်ရံတော်မှူးရဲ့ထောင်မှာ+ ချုပ်ထားလိုက်တယ်။+ ၄ ကိုယ်ရံတော်မှူးက သူတို့ကို အနီးကပ်ကြည့်ရှုပြုစုပေးဖို့ ယောသပ်ကို တာဝန်ပေးတယ်။+ သူတို့က ထောင်ထဲမှာ ရက်အတော်ကြာ နေရတယ်။

၅ ဖလားတော်ဝန်နဲ့ စားတော်ဝန်က ထောင်ကျနေတုန်း အဓိပ္ပာယ်ကိုယ်စီရှိတဲ့ အိပ်မက်ကို တစ်ညတည်းမှာ မက်ကြတယ်။ ၆ နောက်နေ့မနက် ယောသပ်ဝင်လာတဲ့အခါ သူတို့မျက်နှာမကောင်းမှန်း သတိထားမိတယ်။ ၇ ဒါကြောင့် ကိုယ်ရံတော်မှူးရဲ့ထောင်မှာ အတူအကျဉ်းကျနေတဲ့ ဖာရောရဲ့အရာရှိတွေကို “ဒီနေ့ မျက်နှာမကောင်းကြပါလား” လို့ပြောတော့၊ ၈ သူတို့က “ဒို့နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မက်မက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အိပ်မက်အဓိပ္ပာယ်ကို ရှင်းပြမယ့်သူ မရှိဘူးလေ” လို့ပြောတယ်။ ယောသပ်က “အိပ်မက်အဓိပ္ပာယ်ကို ဘုရားသခင် ရှင်းပြနိုင်တယ်။+ ခင်ဗျားတို့ ဘာတွေများ မက်လို့လဲ။ ပြောပြပါဦး” လို့ပြောတယ်။

၉ ဒါကြောင့် ဖလားတော်ဝန်က သူ့အိပ်မက်အကြောင်း ယောသပ်ကို ပြောပြတယ်– “အိပ်မက်ထဲမှာ စပျစ်ပင်တစ်ပင်ကို ငါတွေ့တယ်။ ၁၀ စပျစ်ပင်မှာ အခက်သုံးခက် ရှိတယ်။ အတက်တွေ ထွက်လာတယ်။ အပွင့်တွေ ပွင့်ပြီး စပျစ်ခိုင်တွေလည်း မှည့်လာတယ်။ ၁၁ ဖာရောမင်းရဲ့ ခွက်ဖလားကို ငါကိုင်ထားတယ်။ စပျစ်သီးတွေကို ခွက်ဖလားထဲ ညှစ်ထည့်ပြီး မင်းကြီးကို ဆက်သလိုက်တယ်။” ၁၂ အဲဒီအခါ ယောသပ်က “အိပ်မက်အဓိပ္ပာယ်ကို ပြောပြမယ်။ အခက်သုံးခက်ဟာ သုံးရက်ကို ဆိုလိုတယ်။ ၁၃ နောက်သုံးရက်ကြာရင် ဖာရောမင်းက ခင်ဗျားကို ထောင်ထဲကထုတ်ပြီး ဖလားတော်ဝန်ရာထူးကို ပြန်ပေးမယ်။+ အရင်တုန်းကလိုပဲ ဖာရောမင်းကို ဖလားတော် ဆက်သရမယ်။+ ၁၄ ခင်ဗျား အခြေအနေကောင်းလာတဲ့အခါ ကျွန်တော့်ကို သတိရပါ။ ကျွန်တော့်ကို ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာပြတဲ့အနေနဲ့ ဒီထောင်ကနေ လွတ်အောင် မင်းကြီးဆီမှာ ပြောပေးပါ။ ၁၅ တကယ်တော့ ကျွန်တော့်ကို ဟီဘရူးတွေရဲ့ပြည်ကနေ အတင်းခေါ်လာခဲ့ကြတာ။+ ဒီမှာလည်း ထောင်ကျလောက်တဲ့ ပြစ်မှုတစ်ခုမှ မကျူးလွန်ခဲ့ပါဘူး”+ လို့ပြောတယ်။

၁၆ ယောသပ်ပြောတဲ့ အိပ်မက်အဓိပ္ပာယ်ကောင်းတာကို စားတော်ဝန် သိသွားတဲ့အခါ သူ့အိပ်မက်ကို ပြောပြတယ်– “ငါလည်း အိပ်မက်ထဲမှာ တောင်းသုံးတောင်း ရွက်ထားတယ်။ တောင်းထဲမှာ ဂျုံနုနဲ့လုပ်တဲ့မုန့်တွေ ပါတယ်။ ၁၇ အပေါ်ဆုံးတောင်းမှာ ဖာရောမင်းအတွက် ဖုတ်ထားတဲ့ မုန့်မျိုးစုံပါတယ်။ တောင်းထဲကမုန့်တွေကို ငှက်တွေ စားပစ်တယ်။” ၁၈ အဲဒီအခါ ယောသပ်က “အိပ်မက်အဓိပ္ပာယ်ကို ပြောပြမယ်။ တောင်းသုံးတောင်းဟာ သုံးရက်ကို ဆိုလိုတယ်။ ၁၉ နောက်သုံးရက်ကြာရင် ဖာရောမင်းက ခင်ဗျားကို ခေါင်းဖြတ်ပြီး တိုင်မှာ ဆွဲထားလိမ့်မယ်။ ခင်ဗျားအသားကို ငှက်တွေ စားကြမယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၂၀ သုံးရက်မြောက်နေ့ရောက်တော့ ဖာရောမင်းက သူ့မွေးနေ့ပွဲလုပ်ပြီး+ မင်းမှုထမ်းအားလုံးအတွက် စားသောက်ပွဲ ကျင်းပပေးတယ်။ ပြီးတော့ ဖလားတော်ဝန်နဲ့ စားတော်ဝန်ကို မင်းမှုထမ်းတွေရှေ့ ခေါ်ထုတ်လာခိုင်းတယ်။ ၂၁ ဖလားတော်ဝန်က အရင်ရာထူးပြန်ရတဲ့အတွက် ဖာရောမင်းကို ဖလားတော်ဆက်တဲ့တာဝန်ကို ဆက်ယူရတယ်။ ၂၂ စားတော်ဝန်ကိုတော့ တိုင်မှာ ဆွဲထားတယ်။ ယောသပ်ပြောတဲ့အတိုင်း ဖြစ်လာတယ်။+ ၂၃ ဒါပေမဲ့ ဖလားတော်ဝန်က ယောသပ်ကို သတိမရတော့ဘဲ မေ့သွားတယ်။+

၄၁ နှစ်နှစ်ကြာပြီးနောက် ဖာရောမင်း အိပ်မက်မက်တယ်။+ သူက အိပ်မက်ထဲမှာ နိုင်းမြစ်ကမ်းပေါ် ရပ်နေတယ်။ ၂ ဆူဖြိုးလှပတဲ့ နွားမခုနစ်ကောင်က နိုင်းမြစ်ထဲကတက်လာပြီး မြစ်ကမ်းနားမှာ မြက်စားနေတယ်။+ ၃ ရုပ်ဆိုးပြီး ပိန်ချုံးနေတဲ့ နွားမခုနစ်ကောင်လည်း နိုင်းမြစ်ထဲက တက်လာပြီး ဆူဖြိုးလှပတဲ့ နွားမတွေနားမှာ ရပ်နေတယ်။ ၄ ရုပ်ဆိုးပြီး ပိန်ချုံးနေတဲ့ နွားမခုနစ်ကောင်က ဆူဖြိုးလှပတဲ့ နွားမခုနစ်ကောင်ကို စားလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ဖာရော နိုးလာတယ်။

၅ ဖာရောမင်းဟာ ပြန်အိပ်ပျော်သွားပြီး အိပ်မက်ထပ်မက်တယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာ ကောက်ပင်တစ်ပင်ကနေ အဆန်အောင်တဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံ ထွက်လာတယ်။+ ၆ အဲဒီနောက် အဆန်မအောင်ဘဲ အရှေ့လေကြောင့် ညှိုးနေတဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံ ထွက်လာတယ်။ ၇ အဆန်မအောင်တဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံက အဆန်အောင်တဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံကို မျိုပစ်တယ်။ ဖာရောမင်းလည်း နိုးလာတော့ အိပ်မက်မှန်း သိလိုက်တယ်။

၈ မနက်ကျတော့ ဖာရောမင်း စိတ်မငြိမ်မသက် ဖြစ်လာတဲ့အတွက် အီဂျစ်ပြည်က မှော်ဆရာတွေနဲ့ ပညာရှိတွေအားလုံးကို ဆင့်ခေါ်ပြီး အိပ်မက်တွေအကြောင်း ပြောပြတယ်။ ဒါပေမဲ့ အိပ်မက်အဓိပ္ပာယ်ကို ရှင်းပြနိုင်သူ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး။

၉ အဲဒီအခါ ဖလားတော်ဝန်က ဖာရောမင်းကို “ကျွန်တော် မှားခဲ့တာတွေကို ဒီနေ့ ဝန်ခံပါ့မယ်။ ၁၀ မင်းကြီးက ကျွန်တော်နဲ့ စားတော်ဝန်ကို ဒေါသထွက်ပြီး ကိုယ်ရံတော်မှူးရဲ့ထောင်မှာ အကျဉ်းချခဲ့ပါတယ်။+ ၁၁ တစ်ညမှာ ကျွန်တော်တို့က အဓိပ္ပာယ်ကိုယ်စီရှိတဲ့ အိပ်မက်ကို မက်ကြတယ်။+ ၁၂ ထောင်ထဲမှာ ကိုယ်ရံတော်မှူးရဲ့ကျွန်+ ဟီဘရူးလူငယ်တစ်ယောက် ရှိတယ်။ သူ့ကို အိပ်မက်အကြောင်း ပြောပြတော့+ အိပ်မက်တစ်ခုစီရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကို ရှင်းပြတယ်။ ၁၃ သူရှင်းပြတဲ့အတိုင်း အတိအကျဖြစ်လာတယ်။ ကျွန်တော်က ရာထူးပြန်ရပြီး စားတော်ဝန်ကတော့ တိုင်မှာဆွဲထားခံရပါတယ်”+ လို့လျှောက်တင်တယ်။

၁၄ ဒါနဲ့ ဖာရောမင်းက ယောသပ်ကို ထောင်ထဲကနေ+ အမြန်ခေါ်ထုတ်ခိုင်းတယ်။+ ယောသပ်လည်း ဆံပင်နဲ့ မုတ်ဆိတ်တွေကို ရိတ်၊ အဝတ်လဲပြီး ဖာရောရှေ့ အခစားဝင်ရတယ်။ ၁၅ အဲဒီအခါ ဖာရောမင်းက “ငါအိပ်မက်မက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အိပ်မက်အဓိပ္ပာယ်ကို ဘယ်သူမှ မရှင်းပြနိုင်ဘူး။ မင်းကတော့ အိပ်မက်အဓိပ္ပာယ်ကို ရှင်းပြနိုင်တယ်လို့ ကြားတယ်” ဆိုပြီး ယောသပ်ကို ပြောတယ်။+ ၁၆ ယောသပ်က “မင်းကြီးစိတ်တော်နဲ့တွေ့မယ့် အိပ်မက်အဓိပ္ပာယ်ကို ရှင်းပြနိုင်သူဟာ ဘုရားသခင်ပါ။ ကျွန်တော် မဟုတ်ပါဘူး” လို့လျှောက်တင်တယ်။+

၁၇ အဲဒီအခါ ဖာရောမင်းက ပြောတယ်– “အိပ်မက်ထဲမှာ နိုင်းမြစ်ကမ်းပေါ် ငါရပ်နေတယ်။ ၁၈ ဆူဖြိုးလှပတဲ့ နွားမခုနစ်ကောင် နိုင်းမြစ်ထဲက တက်လာပြီး မြစ်ကမ်းနားမှာ မြက်စားနေတယ်။+ ၁၉ ရုပ်ဆိုးပြီး ပိန်ချုံးနေတဲ့ နွားမခုနစ်ကောင်လည်း နိုင်းမြစ်ထဲက တက်လာတယ်။ အီဂျစ်ပြည်မှာ ဒီလောက်ရုပ်ဆိုးတဲ့ နွားမတွေ ငါတစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး။ ၂၀ ရုပ်ဆိုးပြီး အရိုးပေါ်အရေတင်ဖြစ်နေတဲ့ နွားမတွေက ဆူဖြိုးတဲ့နွားမခုနစ်ကောင်ကို စားလိုက်တယ်။ ၂၁ စားပြီးတာတောင် အရင်လို ပိန်ချုံးနေတုန်းပဲဆိုတော့ သူတို့စားလိုက်မှန်း ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး။ ဒါနဲ့ ငါနိုးလာတယ်။

၂၂ “နောက်တော့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကောက်ပင်တစ်ပင်ကနေ အဆန်အောင်တဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံ ထွက်လာတာကို ငါမြင်တယ်။+ ၂၃ အဲဒီနောက် အဆန်မအောင်တဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံ ထွက်လာတယ်။ ကောက်နှံတွေဟာ အရှေ့လေကြောင့် ညှိုးနွမ်းပြီး ရှုံ့တွနေတယ်။ ၂၄ အဆန်မအောင်တဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံက အဆန်အောင်တဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံကို မျိုပစ်တယ်။ မှော်ဆရာတွေကို+ ဒီအကြောင်းပြောပြပေမဲ့ တစ်ယောက်မှ မရှင်းပြနိုင်ဘူး။”+

၂၅ အဲဒီအခါ ယောသပ် ပြန်လျှောက်တင်တယ်– “မင်းကြီးရဲ့အိပ်မက်တွေဟာ အဓိပ္ပာယ်အတူတူပါပဲ။ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်က ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ မင်းကြီးကို အသိပေးတာပါ။+ ၂၆ ဆူဖြိုးတဲ့နွားမ ခုနစ်ကောင်က ခုနစ်နှစ်၊ အဆန်အောင်တဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံကလည်း ခုနစ်နှစ်ကို ဆိုလိုပါတယ်။ အိပ်မက်တွေရဲ့အဓိပ္ပာယ် အတူတူပါပဲ။ ၂၇ နောက်မှတက်လာတဲ့ ရုပ်ဆိုးပြီးပိန်ချုံးတဲ့ နွားမခုနစ်ကောင်က ခုနစ်နှစ်၊ အဆန်မအောင်ဘဲ အရှေ့လေကြောင့် ညှိုးနွမ်းနေတဲ့ ကောက်နှံခုနစ်နှံကလည်း အငတ်ဘေးဆိုက်မယ့် ခုနစ်နှစ်ကို ဆိုလိုပါတယ်။ ၂၈ ကျွန်တော်ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်းပဲ ဘုရားသခင်က ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ မင်းကြီးကို အသိပေးနေတာပါ။

၂၉ “အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးမှာ ခုနစ်နှစ်ပတ်လုံး အစာပေါများကြွယ်ဝပါလိမ့်မယ်။ ၃၀ ခုနစ်နှစ်လွန်ရင်တော့ အငတ်ဘေး ခုနစ်နှစ်ကြုံရမယ်။ အီဂျစ်ပြည်မှာ ပေါများ ကြွယ်ဝခဲ့ဖူးတာတွေကို လုံးဝမေ့သွားကြမယ်။ အငတ်ဘေးကြောင့် တစ်ပြည်လုံး ပြုတ်ပြုတ်ပြုန်းနေမယ်။+ ၃၁ အငတ်ဘေး ပြင်းထန်လွန်းလို့ တိုင်းပြည်မှာ ပေါများကြွယ်ဝခဲ့ဖူးတာကို သတိရကြတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ၃၂ ဘုရားသခင်က ဒီကိစ္စကို အခိုင်အမာ အတည်ပြုလိုက်ပြီဖြစ်လို့ မင်းကြီးကို အိပ်မက် နှစ်ကြိမ်ပေးရတာပါ။ မကြာခင် ဒီကိစ္စကို ဘုရားသခင် အကောင်အထည်ဖော်ပါလိမ့်မယ်။

၃၃ “ဒါကြောင့် သတိပညာရှိသူ၊ အမြော်အမြင်ကြီးသူတစ်ယောက်ကို ရှာပြီး အီဂျစ်ပြည်ကို ကြီးကြပ်ခိုင်းပါ။ ၃၄ ပေါများကြွယ်ဝတဲ့ ခုနစ်နှစ်အတွင်း+ အီဂျစ်ထွက်ကုန် ငါးပုံတစ်ပုံကို ကောက်ယူပေးမယ့် ကြီးကြပ်မှူးတွေကို တစ်ပြည်လုံးမှာ ခန့်ထားပါ။ ၃၅ ပေါများကြွယ်ဝမယ့်နှစ်တွေအတွင်း သူတို့ကို အစားအစာ စုဆောင်းခိုင်းပါ။ မြို့တွေမှာလည်း ကောက်နှံတွေကို မင်းကြီးရဲ့အမိန့်နဲ့ သိုလှောင်ခိုင်းပါ။+ ၃၆ အဲဒီအစားအစာတွေက အငတ်ဘေးကြုံရမယ့် ခုနစ်နှစ်အတွင်း အီဂျစ်ပြည်ကို ဖူလုံစေပါလိမ့်မယ်။ ဒီလိုလုပ်ရင်တော့ တိုင်းပြည်ဟာ အငတ်ဘေးကြောင့် ပျက်စီးသွားမှာ မဟုတ်ဘူး။”+

၃၇ ဒီအကြံပေးချက်ကို ဖာရောမင်းနဲ့ မှူးမတ်အားလုံး သဘောကျတယ်။ ၃၈ ဒါကြောင့် ဖာရောက မှူးမတ်တွေကို “သူ့လိုမျိုး ဘုရားသခင့်စွမ်းအားတော်ရရှိထားသူ နောက်တစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး” လို့ပြောတယ်။ ၃၉ ယောသပ်ကိုလည်း “ဘုရားသခင်က မင်းကို ဒီကိစ္စတွေအားလုံး အသိပေးပြီဆိုမှတော့ မင်းလောက် သတိပညာရှိသူ၊ အမြော်အမြင်ကြီးသူ မရှိနိုင်ဘူး။ ၄၀ ဒီတော့ မင်းက နန်းတော်အုပ် လုပ်ပါ။ ငါ့လူတွေအားလုံး မင်းကို အကြွင်းမဲ့နာခံရမယ်။+ ဘုရင်ဖြစ်တဲ့ ငါကိုယ်တော်မြတ်သာ မင်းထက် ကြီးမြတ်သူဖြစ်မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၄၁ ပြီးတော့ “အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးကို အုပ်ချုပ်ဖို့ မင်းကို ငါခန့်အပ်လိုက်ပြီ” လို့ယောသပ်ကို ဆက်ပြောတယ်။+ ၄၂ အဲဒီနောက် ဖာရောမင်းက သူ့တံဆိပ်လက်စွပ်ကို ချွတ်ပြီး ယောသပ်ကို စွပ်ပေးတယ်။ ချည်ချောထည်ကို ဝတ်ဆင်ပေးပြီး ရွှေလည်ဆွဲ ဆင်ပေးတယ်။ ၄၃ ဒါ့အပြင် သူ့ရဲ့ ဒုတိယမြင်းရထားတော်ကို စီးခိုင်းပြီး ယောသပ်ရှေ့မှာ “အာဗရက်”* လို့ ကြွေးကြော်စေတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးကို အုပ်ချုပ်ဖို့ ယောသပ်ကို ခန့်အပ်လိုက်တယ်။

၄၄ ပြီးတော့ ဖာရောက “ငါဟာ ဖာရောမင်းဖြစ်ပေမဲ့ အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးမှာ မင်းရဲ့ခွင့်ပြုချက်မရှိရင် ဘာမှမလုပ် ရဘူး” လို့ ယောသပ်ကို ထပ်ပြောတယ်။+ ၄၅ သူ့ကို ဇာဖဏာသဖာဏ* ဆိုတဲ့ ဘွဲ့ပေးပြီး ဩနမြို့က ပုရောဟိတ် ပေါတိဖေရရဲ့သမီး အာသနတ်နဲ့+ ထိမ်းမြားပေးတယ်။ ယောသပ်လည်း အီဂျစ်ပြည်ကို စပြီး ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရတော့တယ်။+ ၄၆ အီဂျစ်ဘုရင်ဖာရောအတွက် စပြီးအမှုထမ်းချိန်မှာ ယောသပ် အသက် ၃၀ ရှိပြီ။+

ယောသပ်က ဖာရောရှေ့ကနေ ထွက်လာပြီးနောက် အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးကို လှည့်လည်ကြည့်ရှုတယ်။ ၄၇ ပေါများကြွယ်ဝတဲ့ ခုနစ်နှစ်အတွင်း တိုင်းပြည်မှာ သီးနှံအလျှံပယ် ထွက်တယ်။ ၄၈ ခုနစ်နှစ်အတွင်း ထွက်သမျှရိက္ခာတွေကို စုဆောင်းပြီး မြို့တွေမှာ သိုလှောင်တယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာရှိတဲ့ လယ်တွေကနေရတဲ့ ရိက္ခာတွေကို မြို့တိုင်းမှာ သိုလှောင်တယ်။ ၄၉ ဒီလိုနဲ့ ကောက်နှံတွေကို စုဆောင်းလာလိုက်တာ နောက်ဆုံး ပင်လယ်သဲပွင့်တွေလို သိပ်များလွန်းလို့ ရေတွက်မနေတော့ဘူး။

၅၀ အငတ်ဘေးမကျရောက်ခင်မှာ ယောသပ်က ဩနမြို့က ပုရောဟိတ် ပေါတိဖေရရဲ့သမီး အာသနတ်နဲ့ သားနှစ်ယောက် ရတယ်။+ ၅၁ သားဦးကို “ငါကြုံရတဲ့ဆင်းရဲဒုက္ခတွေ၊ အဖေ့အိမ်သားတွေကို ဘုရားသခင် မေ့ပျောက်စေပြီ” ဆိုပြီး မနာရှေ*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၅၂ ဒုတိယသားကို “ငါဆင်းရဲဒုက္ခရောက်တဲ့ပြည်မှာ ဘုရားသခင်က ငါ့ကို သားသမီးထွန်းကားစေပြီ”+ ဆိုပြီး ဧဖရိမ်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။

၅၃ ဒီလိုနဲ့ အီဂျစ်ပြည်မှာ ပေါများကြွယ်ဝတဲ့ခုနစ်နှစ် ကုန်ဆုံးသွားတယ်။+ ၅၄ ယောသပ်ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း အငတ်ဘေးခုနစ်နှစ် စတင်တော့တယ်။+ တခြားတိုင်းပြည်တွေမှာ အငတ်ဘေးဆိုက်ပေမဲ့ အီဂျစ်ပြည်မှာတော့ အစာမပြတ်လပ်သေးဘူး။+ ၅၅ နောက်ဆုံး၊ အီဂျစ်ပြည်မှာလည်း အငတ်ဘေးကြုံလာတော့ လူတွေက ဖာရောမင်းဆီလာပြီး စားစရာပေးဖို့ အော်ဟစ်တောင်းကြတယ်။+ အဲဒီအခါ ဖာရောက “ယောသပ်ဆီ သွားကြ။ သူပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ကြ”+ ဆိုပြီး အီဂျစ်ပြည်သားတွေကို ပြောတယ်။ ၅၆ မြေတစ်ပြင်လုံးမှာ အငတ်ဘေး ဆက်ဖြစ်နေတယ်။+ အီဂျစ်ပြည်မှာ အငတ်ဘေး ပြင်းထန်လာတဲ့အတွက် ယောသပ်က ကျီတွေဖွင့်ပြီး ပြည်သားတွေကို အစားအစာ ရောင်းပေးတယ်။+ ၅၇ မြေတစ်ပြင်လုံးမှာ အကြီးအကျယ် အငတ်ဘေးဆိုက်တဲ့အတွက် အရပ်ရပ်ကလူတွေဟာ အီဂျစ်ပြည်ကို လာပြီး ယောသပ်ဆီမှာ အစားအစာဝယ်ကြတယ်။+

၄၂ အီဂျစ်ပြည်မှာ ကောက်နှံတွေရှိတယ်ဆိုတာ+ ယာကုပ်ကြားတော့ “မင်းတို့ ဘာဖြစ်လို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်နေကြတာလဲ။ ၂ အီဂျစ်ပြည်မှာ ကောက်နှံတွေရှိတယ်လို့ ကြားတယ်။ ငါတို့အသက်ဆက်ရှင်နိုင်ဖို့ အဲဒီကိုသွားပြီး ဝယ်လာခဲ့ကြ” လို့သားတွေကို ပြောတယ်။+ ၃ ဒါနဲ့ ယောသပ်ရဲ့အစ်ကို ဆယ်ယောက်က+ ကောက်နှံဝယ်ဖို့ အီဂျစ်ပြည်ကို ဆင်းသွားကြတယ်။ ၄ ယောသပ်ရဲ့ညီ ဗင်ယာမိန်ကိုတော့ ယာကုပ်က “အသက်အန္တရာယ်ကြုံမှာ စိုးတယ်”+ ဆိုပြီး အစ်ကိုတွေနဲ့အတူ မလွှတ်ဘူး။+

၅ ခါနန်ပြည်မှာလည်း အငတ်ဘေး ကြုံနေရတဲ့အတွက် အစ္စရေးရဲ့သားတွေဟာ အစားအစာ လာဝယ်သူတွေနဲ့အတူ အီဂျစ်ပြည်ကို ရောက်လာကြတယ်။+ ၆ ယောသပ်ဟာ အီဂျစ်ပြည်မှာ အခွင့်အာဏာရှိသူ၊+ အရပ်ရပ်ကလာတဲ့လူတွေကို ကောက်နှံရောင်းပေးသူ ဖြစ်တယ်။+ ဒါကြောင့် အစ်ကိုတွေက ယောသပ်ဆီလာပြီး ဦးညွှတ်ကြတယ်။+ ၇ ယောသပ်က အစ်ကိုတွေကို ချက်ချင်းမှတ်မိပေမဲ့ သူဘယ်သူလဲဆိုတာ အသိမပေးဘူး။+ “မင်းတို့ ဘယ်ကလာတာလဲ” ဆိုပြီး ခပ်ထန်ထန်မေးတော့ “အစားအစာဝယ်ဖို့ ခါနန်ပြည်က လာကြတာပါ”+ လို့ပြန်ဖြေတယ်။

၈ ယောသပ်က မှတ်မိပေမဲ့ အစ်ကိုတွေကတော့ သူ့ကို မမှတ်မိကြဘူး။ ၉ ယောသပ်လည်း သူတို့နဲ့ပတ်သက်ပြီး မက်ခဲ့တဲ့အိပ်မက်တွေကို ချက်ချင်းသတိရသွားတယ်။+ ဒါနဲ့ “မင်းတို့ဟာ သူလျှိုတွေ။ တိုင်းပြည်ရဲ့အားနည်းချက်ကို လာထောက်လှမ်းကြတာ” လို့စွပ်စွဲတယ်။ ၁၀ သူတို့က “မဟုတ်ရပါဘူး သခင်။ ကျွန်တော်တို့ စားစရာ လာဝယ်တာပါ။ ၁၁ ကျွန်တော်တို့အားလုံးဟာ ဖခင်တစ်ဦးတည်းကနေ မွေးလာသူတွေပါ။ လူရိုးလူကောင်းတွေပါ။ သူလျှိုတွေ မဟုတ်ရပါဘူး” လို့ပြောတယ်။ ၁၂ ယောသပ်က “မဖြစ်နိုင်ဘူး။ မင်းတို့က တိုင်းပြည်ရဲ့အားနည်းချက်ကို လာထောက်လှမ်းတာပဲ” ဆိုပြီးပြောတယ်။ ၁၃ သူတို့က “ကျွန်တော်တို့မှာ ညီအစ်ကို ၁၂ ယောက် ရှိပါတယ်။+ ခါနန်ပြည်မှာနေတဲ့ ဖခင်တစ်ဦးတည်းရဲ့ သားတွေပါ။+ အငယ်ဆုံးက အဖေနဲ့နေရစ်ခဲ့ပါတယ်။+ ညီတစ်ယောက်ကတော့ မရှိတော့ပါဘူး”+ လို့ပြောကြတယ်။

၁၄ ဒါပေမဲ့ ယောသပ်က “ငါပြောပြီးပြီပဲ။ မင်းတို့ဟာ သူလျှိုတွေပါ။ ၁၅ မင်းတို့ပြောတာ မှန်မမှန် ငါစစ်ဆေးမယ်။ အသက်ရှင်နေတဲ့ ဖာရောမင်းကို တိုင်တည်ပြီး ငါပြောမယ်။ ညီအငယ်ဆုံး ဒီကိုမလာမချင်း မင်းတို့ ဒီနေရာကနေ မထွက်သွားရဘူး။+ ၁၆ မင်းတို့ထဲကတစ်ယောက်က အဲဒီညီလေးကို သွားခေါ်။ ကျန်တဲ့သူတွေအားလုံး အချုပ်ထဲမှာ နေခဲ့။ ဒါမှ မင်းတို့ပြောတာ မှန်မမှန်သိနိုင်မယ်။ မဟုတ်လို့ကတော့ အသက်ရှင်နေတဲ့ ဖာရောမင်းကို တိုင်တည်ပြီး ငါပြောမယ်၊ မင်းတို့ဟာ သူလျှိုတွေပဲ” လို့ပြောပြီး၊ ၁၇ သူတို့ကို အချုပ်ထဲမှာ သုံးရက်ချုပ်ထားလိုက်တယ်။

၁၈ သုံးရက်မြောက်နေ့မှာ ယောသပ်က “ငါဟာ ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့သူပါ။ မင်းတို့အသက်ချမ်းသာရချင်ရင် ငါပြောသလို လုပ်ကြ။ ၁၉ မင်းတို့က လူရိုးလူကောင်းတွေမှန်ရင် အချုပ်ခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်ပဲ နေခဲ့။ ကျန်တဲ့သူတွေက အိမ်သားတွေ အငတ်ဘေးကလွတ်ဖို့ ကောက်နှံတွေ ယူသွားကြ။+ ၂၀ ညီအငယ်ဆုံးကို ငါ့ဆီ ခေါ်လာမယ်ဆိုရင် မင်းတို့စကား မှန်မယ်။ မင်းတို့လည်း အသက်ချမ်းသာရမယ်” လို့ပြောတယ်။ သူတို့လည်း လက်ခံရတော့တယ်။

၂၁ သူတို့က “ညီလေးကို လုပ်ခဲ့တာတွေကြောင့် ငါတို့ပြန်ခံနေရတာပဲ။+ သူစိတ်ထိခိုက်ပြီး သနားပါလို့ တောင်းပန်တာကို ငါတို့မြင်လျက်နဲ့ နားမထောင်ခဲ့ဘူးလေ။ ဒါကြောင့် ငါတို့ အခုလို ဒုက္ခရောက်နေတာ” လို့ အချင်းချင်းပြောကြတယ်။ ၂၂ ရုဗင်ကလည်း “‘ညီလေးကို ဒုက္ခမပေးနဲ့’ လို့ငါပြောခဲ့သားပဲ။ မင်းတို့မှ နားမထောင်တာ။+ သူ့ကိုလုပ်ခဲ့လို့ အခု ငါတို့ ပြန်ခံနေရပြီ”*+ လို့ပြောတယ်။ ၂၃ ယောသပ်က စကားပြန်နဲ့ပြောတဲ့အတွက် သူတို့ပြောတာကို ယောသပ်နားလည်မှန်း မသိကြဘူး။ ၂၄ ယောသပ်လည်း သူတို့ဆီကနေ ထွက်သွားပြီး ငိုတော့တယ်။+ နောက်တော့မှ ပြန်လာပြီး ရှိမောင်ကို သူတို့ရှေ့မှာ ဖမ်းချုပ်လိုက်တယ်။+ ၂၅ သူတို့ယောက်တိုင်းရဲ့အိတ်ထဲမှာ ကောက်နှံဖြည့်ပေးဖို့၊ ငွေပြန်ထည့်ပေးဖို့၊ လမ်းခရီးအတွက် ရိက္ခာတွေလည်း ထည့်ပေးလိုက်ဖို့ ယောသပ်အမိန့်ပေးတော့ အဲဒီအတိုင်း လုပ်ပေးကြတယ်။

၂၆ သူတို့လည်း ကောက်နှံအိတ်တွေကို မြည်းပေါ်တင်ပြီး ထွက်သွားကြတယ်။ ၂၇ တည်းခိုတဲ့နေရာရောက်တော့ တစ်ယောက်က မြည်းကို အစာကျွေးဖို့ အိတ်ဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ ငွေတွေကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ၂၈ ဒါနဲ့ သူက “ဟာ၊ ငါ့ငွေတွေ အိတ်ထဲ ရောက်နေပါလား” လို့ ညီအစ်ကိုတွေကို ပြောတော့ သူတို့လည်း လန့်ဖျပ်သွားပြီး “ဘုရားသခင် ငါတို့ကို ဘာလို့ အခုလို ဒဏ်ခတ်ပါလိမ့်” ဆိုပြီး အချင်းချင်းပြောကြတယ်။

၂၉ သူတို့က ခါနန်ပြည်မှာရှိတဲ့ ဖခင်ယာကုပ်ဆီ ပြန်ရောက်တဲ့အခါ အကြောင်းစုံ ပြောပြတယ်။ ၃၀ “အဲဒီတိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်သူက ကျွန်တော်တို့ကို ခပ်ထန်ထန်ပြောပြီး+ တိုင်းပြည်ကို လာထောက်လှမ်းတဲ့ သူလျှိုတွေလို့ စွပ်စွဲတယ်။ ၃၁ ဒါပေမဲ့ ‘ကျွန်တော်တို့ဟာ လူရိုးလူကောင်းတွေပါ။ သူလျှိုတွေ မဟုတ်ရပါဘူး။+ ၃၂ ဖခင်တစ်ယောက်တည်းရဲ့ သားတွေပါ။ ညီအစ်ကို ၁၂ ယောက် ရှိပါတယ်။+ တစ်ယောက်က မရှိတော့ပါဘူး။+ အငယ်ဆုံးကတော့ အခု ခါနန်ပြည်မှာ အဖေနဲ့နေရစ်ခဲ့ပါတယ်’+ လို့ကျွန်တော်တို့ ရှင်းပြတယ်။ ၃၃ အဲဒီအခါ တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်သူက ‘မင်းတို့သာ လူရိုးလူကောင်းတွေမှန်ရင် ငါနဲ့ တစ်ယောက်နေခဲ့။+ ကျန်တဲ့သူတွေက အိမ်သားတွေ အငတ်ဘေးကလွတ်ဖို့ စားစရာ ယူသွားကြ။+ ၃၄ ညီအငယ်ဆုံးကို ငါ့ဆီ ခေါ်လာခဲ့။ ဒါမှ မင်းတို့က သူလျှိုတွေမဟုတ်ဘဲ လူရိုးလူကောင်းတွေမှန်း ငါသိနိုင်မယ်။ အဲဒီအခါကျမှ နေခဲ့တဲ့တစ်ယောက်ကို ငါပြန်လွှတ်ပေးမယ်။ မင်းတို့လည်း ဒီတိုင်းပြည်မှာ လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ခွင့်ရမယ်’ လို့ပြောလိုက်ပါတယ်။”

၃၅ အဲဒီနောက် အိတ်တွေသွန်ချလိုက်တော့ အိတ်တိုင်းမှာ ငွေထုပ်ရှိနေတယ်။ အဲဒီငွေထုပ်တွေကို သူတို့သားအဖတွေ မြင်တဲ့အခါ ကြောက်လန့်လာကြတယ်။ ၃၆ ယာကုပ်ကလည်း “ငါ့ကို သားတွေနဲ့ တစ်ကွဲတစ်ပြားစီ ဖြစ်အောင် မင်းတို့လုပ်ကြပြီ။+ ယောသပ် မရှိတော့ဘူး။+ ရှိမောင်လည်း မရှိတော့ဘူး။+ အခု ဗင်ယာမိန်ကိုပါ ခေါ်သွားကြဦးမယ်။ ငါ့ကျမှ ဒီလိုအဖြစ်ဆိုးတွေ ဘာလို့ကြုံနေရပါလိမ့်” လို့ ညည်းတော့တယ်။ ၃၇ ရုဗင်က “ဗင်ယာမိန်ကို ပြန်မခေါ်လာနိုင်ခဲ့ရင် ကျွန်တော့်သားနှစ်ယောက်ကို သတ်လိုက်ပါ။+ ဗင်ယာမိန်ကိုတော့ ကျွန်တော်နဲ့ထည့်ပေးလိုက်ပါ။ အဖေ့ဆီ ဆက်ဆက်ပြန်ခေါ်လာပါ့မယ်”+ ဆိုပြီးပြောတယ်။ ၃၈ ဒါပေမဲ့ ယာကုပ်က “ငါ့သားကို မခေါ်သွားရဘူး။ သူ့အစ်ကိုလည်း သေပြီ။ သူတစ်ယောက်ပဲ ကျန်တယ်။+ သူသာ လမ်းမှာ အသက်အန္တရာယ်ကြုံရရင် ဆံဖြူနေတဲ့ငါ့ကို မင်းတို့ ရင်ကွဲအောင်လုပ်ပြီး သင်္ချိုင်း*+ ကိုပို့တာပဲ”+ လို့ပြောတယ်။

၄၃ ခါနန်ပြည်မှာ အငတ်ဘေး ပြင်းထန်လာတယ်။+ ၂ အီဂျစ်ပြည်ကယူလာတဲ့ ကောက်နှံတွေ စားလို့ကုန်သွားတဲ့အခါ+ ယာကုပ်က “စားစရာနည်းနည်း ပြန်သွားဝယ်ပါဦး” လို့ သားတွေကို ပြောတယ်။ ၃ ယုဒကလည်း “အဲဒီလူက ‘မင်းတို့ညီလေးကို မခေါ်လာရင် ငါ့မျက်နှာကို မမြင်ရဘူး’ လို့ ကျွန်တော်တို့ကို ရှင်းရှင်းပြောပြီးသား။+ ၄ ဒါကြောင့် ညီလေးကို ကျွန်တော်တို့နဲ့အတူ ထည့်လိုက်မယ်ဆိုရင် သွားဝယ်ပါ့မယ်။ ၅ မထည့်ရင်တော့ မသွားနိုင်ပါဘူး။ ‘မင်းတို့ညီလေးကို မခေါ်လာရင် ငါ့မျက်နှာကို မမြင်ရဘူး’ ဆိုပြီး အဲဒီလူ ပြောထားလို့ပါ”+ လို့ပြောတယ်။ ၆ ဒါနဲ့ အစ္စရေးက+ “ညီတစ်ယောက် ရှိသေးတယ်လို့ မင်းတို့ပြောလိုက်တာကိုး။ အခုတော့ ငါစိတ်ဆင်းရဲရပြီ” လို့ပြောတယ်။ ၇ သူတို့ကလည်း “အဲဒီလူက ‘မင်းတို့အဖေ ရှိသေးလား။ တခြားညီအစ်ကို ရှိသေးလား’ ဆိုပြီး ကျွန်တော်တို့အကြောင်း၊ ဆွေမျိုးတွေအကြောင်း အကုန်မေးနေတော့ အမှန်အတိုင်း ဖြေရတာပေါ့။+ ‘ညီလေးကို ခေါ်လာခဲ့’ လို့ ပြောမယ်မှန်း ဘယ်သိပါ့မလဲ၊ အဖေရယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၈ ယုဒက “အဖေ၊ ညီလေးကို ထည့်လိုက်ပါ။+ ကျွန်တော်တို့ သွားပါ့မယ်။ ဒါမှ အဖေရော၊ ကျွန်တော်တို့ရော၊ သားသမီးတွေရော+ မသေဘဲ အသက်ဆက်ရှင်နိုင်မှာပါ။+ ၉ ညီလေး ဘေးကင်းလုံခြုံဖို့ အာမခံပါတယ်။+ ကျွန်တော့်တာဝန်ထားပါ။ သူ့ကို ပြန်ခေါ်လာပြီး အဖေ့ဆီ မအပ်နိုင်ရင် ကျွန်တော် တစ်သက်လုံး ပြစ်ဒဏ်ခံယူပါ့မယ်။ ၁၀ ဒီလိုသာ ကြန့်ကြာမနေရင် အခုလောက်ဆို ဒုတိယအကြိမ် သွားပြီးလို့တောင် ပြန်ရောက်နေပြီ” လို့ပြောတယ်။

၁၁ ဒါနဲ့ အစ္စရေးက “ကဲ၊ ဒါဆိုရင်လည်း ငါတို့ပြည်က အကောင်းဆုံးထွက်ကုန်တွေဖြစ်တဲ့ ဗာလစံဆီမွှေးနည်းနည်း၊+ ပျားရည်နည်းနည်း၊ အမည်းရောင်သစ်စေးမွှေး၊ သစ်စေးခေါက်၊+ သစ်ဆိမ့်သီး၊ ဗာဒံသီးတွေကို အိတ်ထဲထည့်ပြီး အဲဒီလူအတွက် လက်ဆောင်ယူသွားကြ။+ ၁၂ ပြီးတော့ ငွေနှစ်ဆ ယူသွားကြ။ အိတ်ထဲမှာပါလာတဲ့ ငွေတွေလည်း ပြန်ယူသွား။+ မှားပြီးပါလာတာဖြစ်မယ်။ ၁၃ ညီလေးကိုခေါ်ပြီး အဲဒီလူဆီ သွားကြ။ ၁၄ မင်းတို့ကို အဲဒီလူ သနားသွားအောင် အနန္တတန်ခိုးရှင် ဘုရားသခင် ကူညီပေးပါစေ။ ရှိမောင်နဲ့ ဗင်ယာမိန်ကို သူ လွှတ်ပေးလောက်ပါရဲ့။ တကယ်လို့ ငါ့သားတွေကို ဆုံးရှုံးရမယ်ဆိုရင်လည်း အဆုံးရှုံးခံရမှာပေါ့လေ”+ လို့ပြောရှာတယ်။

၁၅ သူတို့က လက်ဆောင်နဲ့ ငွေနှစ်ဆကိုယူပြီး ဗင်ယာမိန်ကို ခေါ်သွားတယ်။ အီဂျစ်ပြည်ရောက်တော့ ယောသပ်ရှေ့ အခစားဝင်ကြတယ်။+ ၁၆ ယောသပ်က ဗင်ယာမိန်ပါလာတာကို မြင်တာနဲ့ အိမ်တော်ထိန်းကို “ဒီလူတွေကို အိမ်ခေါ်သွားလိုက်။ တိရစ္ဆာန်တွေ သတ်ပြီး စားသောက်ပွဲ ပြင်ဆင်ထား။ သူတို့နဲ့အတူ ငါ နေ့လယ်စာ စားမယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၇ အိမ်တော်ထိန်းလည်း ပြောတဲ့အတိုင်း ချက်ချင်းပဲ+ သူတို့ကို ယောသပ်အိမ် ခေါ်သွားတယ်။ ၁၈ ယောသပ်ရဲ့အိမ်ကို လိုက်သွားတဲ့အခါ သူတို့ကြောက်လန့်ပြီး “အရင်တစ်ခေါက် အိတ်ထဲပါလာတဲ့ ငွေတွေကြောင့် ဒီကိုခေါ်လာတာ ဖြစ်မယ်။ မြည်းတွေကိုသိမ်း၊ ငါတို့ကိုဖမ်းပြီး ကျွန်လုပ်ခိုင်းတော့မယ်နဲ့ တူတယ်” လို့ အချင်းချင်း ပြောကြတယ်။+

၁၉ သူတို့က အိမ်ဝင်ပေါက်ကို ရောက်တော့ အိမ်တော်ထိန်းနား သွားပြီး၊ ၂၀ “သခင်၊ တစ်ဆိတ်လောက် စကားပြောပါရစေ။ အရင်တစ်ခေါက် ကျွန်တော်တို့ အစားအစာ လာဝယ်သေးတယ်။+ ၂၁ အပြန်မှာ တည်းခိုတဲ့နေရာရောက်တော့ အိတ်တွေ ဖွင့်ကြည့်တဲ့အခါ ငွေတွေအားလုံး ပြန်ပါလာတာကို တွေ့ရတယ်။+ ဒီငွေတွေကို ပြန်ပေးချင်လို့ပါ။ ၂၂ အခုလည်း အစားအစာဝယ်ဖို့ ငွေတွေ ထပ်ယူလာပါတယ်။ ငွေတွေကို အိတ်ထဲ ဘယ်သူထည့်ထားမှန်း ကျွန်တော်တို့ မသိပါဘူး”+ လို့ပြောတယ်။ ၂၃ အိမ်တော်ထိန်းကလည်း “ကိစ္စမရှိဘူး။ မစိုးရိမ်ကြနဲ့။ မင်းတို့ငွေကို ငါရပြီးပြီ။ အိတ်ထဲကငွေကို မင်းတို့ရဲ့ဘုရားသခင်၊ မင်းတို့အဖေရဲ့ဘုရားသခင် ထည့်ပေးထားတာ” လို့ပြောတယ်။ ပြီးတော့ ရှိမောင်ကို သူတို့ဆီ ခေါ်ထုတ်လာတယ်။+

၂၄ အဲဒီနောက် သူတို့ကို ယောသပ်အိမ်ထဲ ဝင်ခိုင်းပြီး ခြေဆေးဖို့ ရေပေးတယ်။ သူတို့ရဲ့မြည်းတွေကိုလည်း အစာကျွေးတယ်။ ၂၅ သူတို့ဟာ ယောသပ်နဲ့အတူ နေ့လယ်စာစားရမယ်လို့ သိရတဲ့အတွက်+ သူလာရင်ပေးဖို့ လက်ဆောင်တွေ အသင့်ပြင်ထားကြတယ်။+ ၂၆ ယောသပ် ရောက်လာတဲ့အခါ လက်ဆောင်တွေ ဆက်သပြီးနောက် သူ့ရှေ့မှာ ဦးညွှတ်ကြတယ်။+ ၂၇ ယောသပ်က သူတို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီး “မင်းတို့ရဲ့အဖေအိုကြီး နေကောင်းရဲ့လား” လို့မေးတယ်။+ ၂၈ သူတို့ကလည်း “အဖေ နေကောင်းပါတယ်” လို့ပြန်ဖြေပြီး ဦးညွှတ်ကြတယ်။+

၂၉ ယောသပ်ကြည့်လိုက်တော့ အမေ့သား၊ ညီရင်းဗင်ယာမိန်ကို+ မြင်တဲ့အခါ “မင်းတို့ရဲ့ညီအငယ်ဆုံးဆိုတာ သူလား”+ လို့မေးပြီး ဗင်ယာမိန်ကို “လူလေး၊ မင်းကို ဘုရားသခင် ကောင်းချီးပေးပါစေ” လို့ပြောတယ်။ ၃၀ ပြီးတော့ ညီလေးကိုမြင်ရလို့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အခန်းထဲ ပြေးဝင်ပြီး ငိုတယ်။+ ၃၁ အဲဒီနောက် မျက်နှာသစ်ပြီး အပြင်ပြန်ထွက်လာတယ်။ စိတ်ကိုထိန်းပြီး “စားသောက်ဖို့ ပြင်ဆင်ကြ” လို့ပြောတယ်။ ၃၂ ဒါနဲ့ ယောသပ်အတွက်၊ သူ့ညီအစ်ကိုတွေအတွက်၊ သူ့အိမ်က အီဂျစ်လူတွေအတွက် သီးသန့်စီ ပြင်ဆင်ကြတယ်။ အီဂျစ်လူတွေက ဟီဘရူးတွေနဲ့အတူ မစားသောက်ကြဘူး။ အဲဒီလိုအတူစားရတာကို ရွံမုန်းကြတယ်။+

၃၃ သူတို့က ယောသပ်ရှေ့မှာ ထိုင်ကြတဲ့အခါ သားဦးအခွင့်အရေးရတဲ့ သားကြီးကနေ+ သားထွေးအထိ ကြီးစဉ်ငယ်လိုက် နေရာချပေးထားတဲ့အတွက် အချင်းချင်းကြည့်ပြီး အံ့ဩနေကြတယ်။ ၃၄ ယောသပ်က သူ့စားပွဲကနေ အစားအစာတွေထည့်ပေးတဲ့အခါ တခြားသူတွေထက် ဗင်ယာမိန်ကို ငါးဆပိုထည့်ပေးတယ်။+ သူတို့အားလုံး ယောသပ်နဲ့အတူ အဝစားသောက်ကြတယ်။

၄၄ အဲဒီနောက် ယောသပ်က အိမ်တော်ထိန်းကို “ယောက်တိုင်းရဲ့အိတ်ထဲမှာ အစားအစာတွေ သယ်နိုင်သလောက် ထည့်ပေးလိုက်။ သူတို့ရဲ့ငွေတွေကိုလည်း ပြန်ထည့်ပေးလိုက်။+ ၂ အငယ်ဆုံးရဲ့အိတ်ထဲမှာတော့ ကောက်နှံဖိုးငွေနဲ့အတူ ငါ့ငွေခွက်ကိုပါ ထည့်ထားလိုက်” လို့အမိန့်ပေးတယ်။ အိမ်တော်ထိန်းလည်း ယောသပ်အမိန့်ပေးတဲ့အတိုင်း လုပ်တယ်။

၃ မနက်မိုးလင်းတော့ သူတို့က မြည်းတွေနဲ့ ထွက်ခွာသွားကြတယ်။ ၄ မြို့နဲ့ဝေးရာကို မရောက်ခင် ယောသပ်က အိမ်တော်ထိန်းကို ပြောတယ်– “သူတို့နောက်ကို အမီလိုက်ပါ။ ပြီးတော့ ‘မင်းတို့ ဘာလို့ ကျေးဇူးကန်းကြတာလဲ။ ၅ ငါ့သခင်သောက်တဲ့ခွက်ကို ဘာလို့ ခိုးသွားတာလဲ။ ငါ့သခင်က ဒီခွက်ကိုသုံးပြီး အတိအကျ နိမိတ်ဖတ်နိုင်တာ။ မင်းတို့ ဒီလိုလုပ်တာ တော်တော်ဆိုးတာပဲ’ လို့ ပြောလိုက်ပါ။”

၆ အိမ်တော်ထိန်းလည်း သူတို့ကို အမီလိုက်ပြီး အဲဒီအတိုင်း ပြောတယ်။ ၇ သူတို့က “သခင်၊ ဘာလို့ အဲဒီလိုပြောရတာလဲ။ ကျွန်တော်တို့ ဒါမျိုးလုပ်ဖို့ စဉ်းတောင်မစဉ်းစားဝံ့ပါဘူး။ ၈ ကျွန်တော်တို့အိတ်ထဲ ပါလာတဲ့ ငွေကိုတောင် ခါနန်ပြည်ကနေ ပြန်ယူလာခဲ့သေးတာပဲ။+ သခင့်ရဲ့အရှင်အိမ်က ရွှေငွေတွေကို ဘာလို့ခိုးရမှာလဲ။ ၉ ကျွန်တော်တို့တစ်ယောက်ယောက်ဆီမှာ အဲဒီခွက်ကိုတွေ့ခဲ့ရင် သူ့ကိုသတ်လိုက်ပါ။ ကျန်တဲ့သူတွေလည်း သခင့်ဆီမှာ ကျွန်ခံပါ့မယ်” လို့ပြန်ပြောကြတယ်။ ၁၀ အဲဒီအခါ အိမ်တော်ထိန်းက “မင်းတို့စကား တည်ပါစေ။ တစ်ယောက်ယောက်ဆီမှာ ခွက်ကိုတွေ့လို့ကတော့ ငါ့ကျွန်ဖြစ်ပြီသာမှတ်။ ကျန်တဲ့သူတွေကိုတော့ လွှတ်ပေးလိုက်မယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၁ ဒါနဲ့ အိတ်တွေကို အမြန်ချပြီး ဖွင့်ကြတယ်။ ၁၂ အကြီးဆုံးရဲ့အိတ်ကနေ အငယ်ဆုံးရဲ့အိတ်အထိ အသေအချာရှာတဲ့အခါ နောက်ဆုံး ဗင်ယာမိန်ရဲ့အိတ်ထဲမှာ ခွက်ကို တွေ့သွားတယ်။+

၁၃ အဲဒီအခါ သူတို့လည်း ကိုယ့်အဝတ်ကို ဆွဲဆုတ်၊ မြည်းပေါ် အထုပ်တွေပြန်တင်ပြီး မြို့ကို ပြန်လိုက်သွားကြတယ်။ ၁၄ ယောသပ်အိမ်ထဲကို ယုဒနဲ့+ ညီအစ်ကိုတွေ ဝင်သွားတော့ အိမ်မှာ သူရှိနေတုန်းပဲ။ ဒါနဲ့ ယောသပ်ရှေ့မှာ ဦးညွှတ်ကြတယ်။+ ၁၅ ယောသပ်က “မင်းတို့ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ ငါလိုလူက အတိအကျ နိမိတ်ဖတ်နိုင်တယ်ဆိုတာ မသိကြဘူးလား” လို့ပြောတယ်။+ ၁၆ အဲဒီအခါ ယုဒက “သခင့်ကို ဘာပြန်ပြောနိုင်မှာလဲ။ ဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲ။ ကျွန်တော်တို့ဟာ လူရိုးလူကောင်းတွေပါဆိုတာ ဘယ်လိုသက်သေပြရမလဲ။ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်က ကျွန်တော်တို့လုပ်ခဲ့တဲ့ အမှားကြောင့် အပြစ်ပေးလိုက်တာပဲ။+ ဒါကြောင့် ခွက်ကိုယူထားတဲ့သူရော ကျွန်တော်တို့ပါ သခင့်ကျွန် ဖြစ်ပါပြီ” လို့ပြန်ပြောတယ်။ ၁၇ ဒါပေမဲ့ ယောသပ်က “ဒီလိုလုပ်လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ။ ခွက်ကိုယူထားတဲ့သူပဲ ငါ့ကျွန်ဖြစ်ရမယ်။+ ကျန်တဲ့သူတွေတော့ မင်းတို့အဖေဆီ အေးအေးဆေးဆေး ပြန်ကြ” လို့ပြောတယ်။

၁၈ ယုဒက ယောသပ်အနား တိုးသွားပြီး “သခင်၊ ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်။ တစ်ခွန်းလောက် လျှောက်ထားပါရစေ။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့။ သခင်ဟာ ဖာရောမင်းလိုပါပဲ။+ ၁၉ ‘မင်းတို့မှာ အဖေရှိသေးလား၊ ညီအစ်ကို ရှိသေးလား’ ဆိုပြီး သခင်မေးခဲ့ပါတယ်။ ၂၀ အဲဒီအခါ ‘ကျွန်တော်တို့မှာ အဖေအိုကြီး ရှိပါတယ်။ အဖေအသက်ကြီးမှရတဲ့ သားထွေးလည်း ရှိပါတယ်။+ သူ့အစ်ကိုက သေသွားပြီ။+ သူ့အမေအရင်းကမွေးတဲ့ သားတွေထဲမှာ သူတစ်ယောက်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။+ ဒါကြောင့် အဖေက ညီလေးကို သိပ်ချစ်ပါတယ်’ လို့ ကျွန်တော်ပြောတော့၊ ၂၁ သခင်က ‘သူ့ကိုတွေ့ချင်လို့ ငါ့ဆီခေါ်ခဲ့’ ဆိုပြီး ပြောပါတယ်။+ ၂၂ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့က ‘ညီလေးကို အဖေနဲ့ခွဲလို့ မဖြစ်ဘူး။ ခွဲလိုက်ရင် အဖေသေမှာ’+ လို့ပြောတော့၊ ၂၃ ‘မင်းတို့ရဲ့ညီအငယ်ဆုံးကို မခေါ်လာရင် ငါ့မျက်နှာကို မြင်ရမှာ မဟုတ်ဘူး’+ လို့သခင်ပြောပါတယ်။

၂၄ “ဒါကြောင့် ကျွန်တော်မျိုးတို့ရဲ့ အဖေဆီ ပြန်ရောက်တဲ့အခါ သခင်ပြောတဲ့အတိုင်း ပြောပြပါတယ်။ ၂၅ နောက်တော့ အဖေက ‘စားစရာနည်းနည်း ပြန်သွားဝယ်ပါဦး’ လို့ပြောတဲ့အခါ၊+ ၂၆ ကျွန်တော်တို့က ‘မသွားနိုင်ပါဘူး အဖေ။ ညီလေးကိုထည့်မှပဲ သွားပါ့မယ်။ ညီလေးကို မခေါ်သွားရင် အဲဒီလူရဲ့မျက်နှာကို မြင်ရမှာမဟုတ်ဘူး’ လို့ပြောပါတယ်။+ ၂၇ အဲဒီအခါ အဖေက ‘ငါ့မိန်းမ ရာခေလက သားနှစ်ယောက်တည်း မွေးပေးခဲ့တာ မင်းတို့သိတာပဲ။+ ၂၈ သားတစ်ယောက်က ငါ့ကိုခွဲခွာသွားပြီ။ ‘သူ့ခမျာ တစ်စစီကိုက်ဖဲ့ခံရပြီပေါ့’+ လို့ငါပြောခဲ့တယ်။ အခုထိ သူ့ကို ငါမတွေ့ရတော့ဘူး။ ၂၉ ဒီသားကိုလည်း ငါ့ဆီကနေခေါ်သွားလို့ သူအသက်အန္တရာယ်ကြုံရရင် ဆံဖြူနေတဲ့ငါ့ကို ရင်နာနာနဲ့ သင်္ချိုင်းထဲ+ ဆင်းခိုင်းကြတာပဲ’+ လို့ပြောပါတယ်။

၃၀ “အဖေက ညီလေးကို အသက်တမျှ ချစ်တဲ့အတွက် အခု သူမပါဘဲ ပြန်သွားရင်၊ ၃၁ မပါမှန်းသိတာနဲ့ အဖေသေမှာပဲ။ ဒါဆိုရင် ကျွန်တော်မျိုးတို့က ဆံဖြူနေတဲ့ အဖေ့ကို ရင်နာနာနဲ့ သင်္ချိုင်းထဲ ဆင်းခိုင်းသလို ဖြစ်သွားပါလိမ့်မယ်။ ၃၂ ကျွန်တော်က ‘ညီလေးကို ပြန်ခေါ်လာပြီး အဖေ့ဆီ မအပ်နိုင်ရင် တစ်သက်လုံး ပြစ်ဒဏ်ခံယူပါ့မယ်’ ဆိုပြီး အာမခံခဲ့ပါတယ်။+ ၃၃ ဒါကြောင့် ညီလေးအစား ကျွန်တော်ပဲ သခင့်ကျွန်အဖြစ် နေခဲ့ပါရစေ။ ညီလေးကိုတော့ သူ့အစ်ကိုတွေနဲ့ ပြန်ခွင့်ပေးပါ။ ၃၄ ညီလေးမပါဘဲ အဖေ့ဆီ ပြန်လို့မဖြစ်ပါဘူး။ အဖေ ဒီလိုအဖြစ်ဆိုးမျိုး ကြုံရမှာကို ကျွန်တော် မကြည့်ရက်လို့ပါ။”

၄၅ ယောသပ်လည်း ဣန္ဒြေမဆည်နိုင်တော့တဲ့အဆုံး+ မင်းမှုထမ်းတွေကို “ထွက်သွားကြ” ဆိုပြီး အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ ညီအစ်ကိုတွေပဲကျန်တော့မှ သူဘယ်သူလဲဆိုတာကို အသိပေးတယ်။+

၂ အဲဒီနောက် ယောသပ် အကျယ်ကြီးငိုတော့ အီဂျစ်လူတွေရော ဖာရောရဲ့နန်းတော်သားတွေပါ ကြားတယ်။ ၃ နောက်ဆုံးမှာ “ကျွန်တော်ဟာ ယောသပ်ပါ။ အဖေ အသက်ရှင်သေးရဲ့လား” လို့ သူပြောလိုက်တဲ့အခါ ညီအစ်ကိုတွေ အံ့ဩသွားပြီး စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်ကြဘူး။ ၄ “အနားလာကြပါဦး” လို့ပြောတော့ သူတို့ အနားတိုးလာကြတယ်။

အဲဒီအခါ ယောသပ်က “ကျွန်တော်ဟာ အီဂျစ်ပြည်ဆီ အစ်ကိုတို့ရောင်းလိုက်တဲ့ ညီယောသပ်ပါ။+ ၅ ကျွန်တော့်ကို ရောင်းလိုက်လို့ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့။ အချင်းချင်း အပြစ်မတင်ကြပါနဲ့။ အစ်ကိုတို့ရဲ့အသက်ကို ကယ်ဖို့ ဘုရားသခင်က ကျွန်တော့်ကို အရင်လွှတ်လိုက်တာပါ။+ ၆ အခုဆို တိုင်းပြည်မှာ အငတ်ဘေးဆိုက်တာ နှစ်နှစ်ရှိပြီ။+ နောက်ငါးနှစ်လုံးလုံး ထွန်ယက်ရိတ်သိမ်းလို့ ရဦးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ၇ ဒါကြောင့် မြေကြီးပေါ်မှာ ကျွန်တော်တို့မျိုးဆက် မပြတ်စေဖို့၊+ အစ်ကိုတို့ကို အံ့ဖွယ်နည်းနဲ့ကယ်ပြီး အသက်ဆက်ရှင်စေဖို့ ကျွန်တော့်ကို ဘုရားသခင် အရင်လွှတ်လိုက်တာပါ။ ၈ ဒီတော့ ကျွန်တော့်ကို ဒီပြည်လွှတ်လိုက်တာ အစ်ကိုတို့ မဟုတ်ပါဘူး။ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်ပါ။ ကျွန်တော့်ကို ဖာရောမင်းရဲ့ အကြံပေးအရာရှိ၊ နန်းတွင်းသားတွေရဲ့သခင်၊ အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးကို အုပ်ချုပ်သူအဖြစ် ခန့်အပ်ချင်လို့ပါ။+

၉ “အဖေ့ဆီ အမြန်ပြန်ကြ။ ‘“အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးကို အုပ်ချုပ်ဖို့ ကျွန်တော့်ကို ဘုရားသခင် ခန့်အပ်ပါပြီ။+ ကျွန်တော်ရှိရာကို ဆင်းလာပါ။ အချိန်မဆွဲပါနဲ့။+ ၁၀ ကျွန်တော်နဲ့နီးတဲ့ ဂေါရှင်အရပ်မှာ+ အဖေနဲ့ အဖေ့သားမြေးတွေ၊ သိုးနွားတိရစ္ဆာန်အုပ်တွေကို ခေါ်လာပြီး ပိုင်ဆိုင်သမျှနဲ့အတူ လာနေပါ။ ၁၁ ဒီမှာ အစားအစာတွေ ထောက်ပံ့ပေးပါ့မယ်။+ အငတ်ဘေးဆိုက်ချိန် ငါးနှစ်တောင် ကျန်သေးတဲ့အတွက် အဖေနဲ့အိမ်သားတွေ ငတ်ပြတ်ပြီး ပိုင်ဆိုင်သမျှ ပျက်စီးသွားမှာ စိုးလို့ပါ” ဆိုပြီး သားယောသပ် မှာတဲ့အကြောင်း ပြောလိုက်ပါ။’ ၁၂ ပြီးတော့ အစ်ကိုတို့နဲ့ အခုစကားပြောနေတဲ့သူဟာ ကျွန်တော်ပဲဆိုတာ အစ်ကိုတို့ရော၊ ညီဗင်ယာမိန်ပါ တပ်အပ်မြင်ကြပြီပဲ။+ ၁၃ ဒါကြောင့် အစ်ကိုတို့မြင်သမျှရော အီဂျစ်ပြည်မှာ ကျွန်တော့်တန်ခိုးအာဏာ ကြီးမားပုံကိုပါ အဖေ့ကို ပြောပြလိုက်ပါ။ အခုပဲ အဖေ့ကို အမြန်ဆုံး ခေါ်ခဲ့ကြပါ” လို့ပြောတယ်။

၁၄ အဲဒီနောက် ယောသပ်က ညီဗင်ယာမိန်ကို ဖက်ပြီး ငိုတော့ ဗင်ယာမိန်လည်း ပြန်ဖက်ပြီး ငိုတယ်။+ ၁၅ အစ်ကိုတွေအားလုံးကိုလည်း နမ်းပြီး ငိုတယ်။ အဲဒီအခါကျမှပဲ အစ်ကိုတွေက သူ့ကို စကားပြောနိုင်တော့တယ်။

၁၆ “ယောသပ်ရဲ့အစ်ကိုတွေ ရောက်လာပြီ” ဆိုတဲ့သတင်း နန်းတော်ကိုရောက်သွားတော့ ဖာရောနဲ့ မင်းမှုထမ်းတွေလည်း ဝမ်းသာကြတယ်။ ၁၇ ဖာရောမင်းက “‘တိရစ္ဆာန်တွေပေါ် ပစ္စည်းတွေတင်ပြီး ခါနန်ပြည်ကို သွားပါ။ ၁၈ မင်းတို့အဖေနဲ့ မိသားစုတွေကို ခေါ်ပြီး ငါ့ဆီလာကြ။ အီဂျစ်ပြည်ထွက် ပစ္စည်းကောင်းတွေကို ငါပေးမယ်။ ဒီပြည်ကထွက်တဲ့ အကောင်းဆုံးအစာတွေကို မင်းတို့စားရမယ်လို့+ ငါအမိန့်ပေးတဲ့အကြောင်း မင်းအစ်ကိုတွေကို ပြောလိုက်ပါ။’+ ၁၉ ပြီးတော့ ‘အီဂျစ်ပြည်ကလှည်းတွေ ယူသွားကြ။+ အဖေနဲ့ ကလေးတွေ၊ မိန်းမတွေကို လှည်းပေါ်တင်ပြီး ခေါ်လာကြ။+ ၂၀ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေအတွက် ဘာမှစိတ်မပူကြနဲ့။+ အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးမှာရှိတဲ့ အကောင်းဆုံးအရာတွေကို အစ်ကိုတို့ ပိုင်တယ်’ လို့ မင်းပြောပါ”+ ဆိုပြီး ယောသပ်ကို ပြောတယ်။

၂၁ အစ္စရေးရဲ့သားတွေလည်း ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ကြတယ်။ ယောသပ်က ဖာရောမင်းအမိန့်အတိုင်း လှည်းတွေအပြင် လမ်းမှာစားဖို့ အစားအစာတွေလည်း ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ၂၂ အစ်ကိုတစ်ယောက်စီကို ဝတ်စုံတစ်စုံစီ ပေးပြီး ဗင်ယာမိန်ကိုတော့ ငွေစ ၃၀၀ နဲ့ ဝတ်စုံငါးစုံ ပေးတယ်။+ ၂၃ အီဂျစ်ပြည်ထွက် ပစ္စည်းကောင်းတွေကို တင်ထားတဲ့ မြည်းဆယ်ကောင်၊ လမ်းခရီးမှာ အဖေစားဖို့ ကောက်နှံ၊ မုန့်၊ တခြားစားစရာတွေတင်ထားတဲ့ မြည်းမဆယ်ကောင်ကိုလည်း အဖေ့အတွက် ပို့လိုက်တယ်။ ၂၄ ပြီးတော့ အစ်ကိုတွေကို ပြန်လွှတ်လိုက်တဲ့အခါ သူတို့ ထွက်သွားကြတယ်။ “လမ်းမှာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စိတ်ဆိုးမနေကြပါနဲ့”+ လို့ သူ မှာလိုက်သေးတယ်။

၂၅ သူတို့လည်း အီဂျစ်ပြည်က ထွက်ခွာပြီး အဖေယာကုပ်ရှိရာ ခါနန်ပြည်ကို ရောက်လာကြတယ်။ ၂၆ သူတို့က “အဖေ၊ ယောသပ် အသက်ရှင်နေတုန်းပဲ။ အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးကို သူအုပ်ချုပ်နေတာဗျ”+ လို့ပြောတော့ ယာကုပ်က အံ့ဩပြီး မယုံနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေတယ်။+ ၂၇ ဒါပေမဲ့ ယောသပ်ပြောသမျှကို သူတို့ ပြန်ပြောပြတဲ့အခါ၊ သူစီးဖို့ ယောသပ်ပို့လိုက်တဲ့ လှည်းတွေကို မြင်တဲ့အခါ ယာကုပ် အားရှိသွားတယ်။ ၂၈ ဒါကြောင့် “ဒီလောက်ဆို ငါယုံပြီ။ ငါ့သားယောသပ် အသက်ရှင်တုန်းပဲကိုး။ ငါမသေခင် သွားတွေ့ဦးမှပဲ” လို့ပြောတယ်။+

၄၆ ဒါနဲ့ အစ္စရေးက အိမ်သားအားလုံးကို ခေါ်ပြီး ထွက်လာတယ်။ ဗေရရှေဘအရပ်ကို+ ရောက်တော့ ဖခင်အိဇက်ကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားသခင်ကို ပူဇော်သက္ကာတွေ ဆက်သတယ်။+ ၂ ညအခါ စိတ်အာရုံထဲမှာ ဘုရားသခင်က အစ္စရေးကို “ယာကုပ်၊ ယာကုပ်” လို့ခေါ်တော့ “ခင်ဗျာ” ဆိုပြီး ထူးတယ်။ ၃ ဘုရားသခင်က “ငါဟာ မင်းအဖေကိုးကွယ်တဲ့ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင်ပဲ။+ အီဂျစ်ပြည်ကို ဆင်းသွားရမှာ မစိုးရိမ်နဲ့။ အဲဒီမှာ မင်းကို လူမျိုးကြီး ဖြစ်စေမယ်။+ ၄ ငါကိုယ်တိုင် မင်းနဲ့အတူ အီဂျစ်ပြည်ကို ဆင်းသွားပြီး အဲဒီကနေ မင်းကို ပြန်ခေါ်လာမယ်။+ မင်းသေတဲ့အခါ ယောသပ်က မင်းမျက်လုံးကို မှိတ်ပေးလိမ့်မယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၅ ယာကုပ်က ဗေရရှေဘအရပ်ကနေ ထွက်လာတယ်။ သားတွေက ဖခင်ယာကုပ်နဲ့ သားမယားတွေကို ဖာရောမင်းပို့ပေးတဲ့ လှည်းတွေပေါ်တင်ပြီး ခေါ်လာတယ်။ ၆ ခါနန်ပြည်မှာစုဆောင်းခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေကို သယ်လာပြီး တိရစ္ဆာန်အုပ်တွေကို ခေါ်လာကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ယာကုပ်နဲ့ သားမြေးအားလုံး အီဂျစ်ပြည်ကို ရောက်လာတယ်။ ၇ ယာကုပ်က သားသမီးမြေးမြစ်တွေအပါအဝင် အိမ်သားအားလုံးကို အီဂျစ်ပြည်ဆီ ခေါ်လာတယ်။

၈ အီဂျစ်ပြည်ကို ရောက်လာတဲ့ အစ္စရေးခေါ် ယာကုပ်ရဲ့ သားတွေကတော့–+ သားဦး ရုဗင်။+

၉ ရုဗင်ရဲ့သားတွေက ဟာနုတ်၊ ဖာလု၊ ဟေဇရုံ၊ ကာမိ။+

၁၀ ရှိမောင်ရဲ့+ သားတွေက ယေမွေလ၊ ယာမိန်၊ ဩဟဒ်၊ ယာခိန်၊ ဇောဟာ။ ခါနန်အမျိုးသမီးနဲ့ရတဲ့သား ရှောလ။+

၁၁ လေဝိရဲ့+ သားတွေက ဂေရရှုန်၊ ကောဟတ်၊ မေရာရိ။+

၁၂ ယုဒရဲ့+ သားတွေက ဧရ၊ ဩနန်၊ ရှေလ၊+ ဖာရက်၊+ ဇေရ။+ ဧရနဲ့ ဩနန်ကတော့ ခါနန်ပြည်မှာ သေသွားတယ်။+

ဖာရက်ရဲ့သားတွေက ဟေဇရုံနဲ့ ဟာမုလ။+

၁၃ အိသခါရဲ့သားတွေက တောလ၊ ဖုဝါ၊ အိဘ၊ ရှိမရုန်။+

၁၄ ဇာဗုလုန်ရဲ့+ သားတွေက စိရက်၊ ဧလုန်၊ ယာလေလ။+

၁၅ သူတို့ဟာ ပါဒန်အာရံအရပ်မှာ ယာကုပ်နဲ့ရတဲ့ လေအာရဲ့သားမြေးတွေပဲ။ သမီးကတော့ ဒိန။+ သားသမီးမြေးမြစ် စုစုပေါင်း ၃၃ ယောက် ရှိတယ်။

၁၆ ဂဒ်ရဲ့+ သားတွေက ဇိဖျုန်၊ ဟဂိ၊ ရှုနိ၊ ဧဇဗုန်၊ ဧရိ၊ အာရောဒိ၊ အရေလိ။+

၁၇ အာရှာရဲ့+ သားတွေက အိမနာ၊ အိရှဘာ၊ အိရှဘိ၊ ဗေရိယ။ သမီး စေရာ။

ဗေရိယရဲ့သားတွေက ဟေဗာနဲ့ မာလချေလ။+

၁၈ သူတို့ဟာ သမီးလေအာကို လာဗန်လက်ဖွဲ့လိုက်တဲ့ ဇိလပရဲ့+ သားတွေပဲ။ ယာကုပ်နဲ့ရတဲ့ ဇိလပရဲ့ သားမြေးပေါင်း ၁၆ ယောက် ရှိတယ်။

၁၉ ယာကုပ်မိန်းမ ရာခေလရဲ့သားတွေက ယောသပ်နဲ့+ ဗင်ယာမိန်။+

၂၀ အီဂျစ်ပြည်မှာ ဩနမြို့က ပုရောဟိတ် ပေါတိဖေရရဲ့သမီး အာသနတ်နဲ့+ ယောသပ်ရတဲ့ သားတွေက မနာရှေနဲ့+ ဧဖရိမ်။+

၂၁ ဗင်ယာမိန်ရဲ့+ သားတွေက ဗေလ၊ ဗေခါ၊ အာရှဗေလ၊ ဂေရ၊+ နေမန်၊ ဧဟိ၊ ရောရှ၊ မုပိမ်၊ ဟုပိမ်၊+ အာရဒ။+

၂၂ သူတို့ဟာ ယာကုပ်နဲ့ရတဲ့ ရာခေလရဲ့သားမြေးတွေပဲ။ အားလုံးပေါင်း ၁၄ ယောက် ရှိတယ်။

၂၃ ဒန်ရဲ့+ သားတွေထဲက တစ်ယောက်ကတော့ ဟုရှိမ်။+

၂၄ နဿလိရဲ့+ သားတွေက ယာဇေလ၊ ဂုနိ၊ ယေဇာ၊ ရှိလင်။+

၂၅ သူတို့ဟာ သမီးရာခေလကို လာဗန်လက်ဖွဲ့လိုက်တဲ့ ဗိလဟာရဲ့ သားတွေပဲ။ ယာကုပ်နဲ့ရတဲ့ ဗိလဟာရဲ့သားမြေးပေါင်း ၇ ယောက် ရှိတယ်။

၂၆ အီဂျစ်ပြည်ကို ရောက်လာတဲ့ ယာကုပ်ရဲ့သားမြေးတွေက ချွေးမတွေမပါဘဲ စုစုပေါင်း ၆၆ ယောက် ရှိတယ်။+ ၂၇ အီဂျစ်ပြည်မှာ ယောသပ်ရတဲ့သား နှစ်ယောက် ရှိတယ်။ အီဂျစ်ပြည်ကိုရောက်လာတဲ့ ယာကုပ်ရဲ့အိမ်သားအားလုံး အယောက် ၇၀ ရှိတယ်။+

၂၈ ယာကုပ်က ဂေါရှင်အရပ်ကို လာနေပြီဆိုတဲ့အကြောင်း ယောသပ်ဆီ သတင်းပို့ဖို့ ယုဒကို+ အရင်လွှတ်လိုက်တယ်။ ဂေါရှင်အရပ်ကို သူတို့လာနေတုန်း၊+ ၂၉ ယောသပ်လည်း မြင်းရထားကို အသင့်ပြင်ပြီး အဖေအစ္စရေးကို ကြိုဆိုဖို့ ဂေါရှင်အရပ်ကို သွားတယ်။ အဖေ့ကိုလည်း တွေ့ရော ဖက်ပြီး အကြာကြီးငိုတော့တယ်။ ၃၀ အစ္စရေးက “အခု မင်းမျက်နှာကို မြင်ရပြီ။ မင်းအသက်ရှင်နေသေးတယ်ဆိုတာလည်း သိရပြီ။ ဒါကြောင့် အဖေ သေပျော်ပါပြီ သားရယ်” လို့ယောသပ်ကို ပြောတယ်။

၃၁ အဲဒီနောက် ယောသပ်က ညီအစ်ကိုတွေနဲ့ အဖေ့အိမ်သားတွေကို “ဖာရောမင်းဆီ ကျွန်တော်သွားပြီး+ ‘ကျွန်တော့်ညီအစ်ကိုတွေ၊ အဖေ့အိမ်သားတွေ ခါနန်ပြည်ကနေ ရောက်လာကြပါပြီ။+ ၃၂ သူတို့ဟာ သိုးထိန်းတွေ၊+ တိရစ္ဆာန်မွေးမြူသူတွေပါ။+ တိရစ္ဆာန်အုပ်တွေကို ခေါ်လာပြီး ရှိသမျှပစ္စည်းတွေကို ရွှေ့ပြောင်းလာကြပါပြီ’+ လို့လျှောက်တင်မယ်။ ၃၃ ဖာရောမင်းက အစ်ကိုတို့ကို ခေါ်ပြီး “မင်းတို့ ဘာတွေလုပ်ကိုင်ကြသလဲ” လို့မေးရင်၊ ၃၄ ‘ကျွန်တော်မျိုးတို့ရော၊ ဘိုးဘေးတွေရော ငယ်ငယ်ကတည်းက ခုချိန်ထိ တိရစ္ဆာန်တွေ မွေးမြူကြပါတယ်’+ လို့ပြောပါ။ အီဂျစ်လူတွေက သိုးထိန်းဆိုရင် ရွံမုန်းကြတဲ့အတွက်+ အစ်ကိုတို့ကို ဂေါရှင်အရပ်မှာ နေခိုင်းမှာပဲ”+ လို့ပြောတယ်။

၄၇ ယောသပ်က ဖာရောမင်းဆီ သွားပြီး “ကျွန်တော့်အဖေနဲ့ ညီအစ်ကိုတွေဟာ သိုးနွားတိရစ္ဆာန်အုပ်တွေ၊ ပိုင်ဆိုင်သမျှတွေနဲ့အတူ ခါနန်ပြည်ကနေ ရောက်လာကြပါပြီ။ အခု၊ ဂေါရှင်အရပ်မှာ ရှိပါတယ်”+ လို့သတင်းပို့တယ်။+ ၂ ပြီးတော့ အစ်ကိုငါးယောက်ကို ခေါ်ပြီး ဖာရောမင်းရှေ့ အခစားဝင်တယ်။+

၃ ဖာရောမင်းက “မင်းတို့ ဘာတွေလုပ်ကိုင်ကြသလဲ” ဆိုပြီးမေးတဲ့အခါ သူတို့က “ကျွန်တော်မျိုးတို့ရော၊ ဘိုးဘေးတွေရော သိုးထိန်းတွေပါ။+ ၄ ခါနန်ပြည်မှာ အငတ်ဘေး ပြင်းထန်လွန်းတော့+ ကျွန်တော်မျိုးတို့ရဲ့ သိုးအုပ်အတွက် စားကျက်မြေ မရှိတော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီပြည်မှာ တိုင်းတစ်ပါးသားအဖြစ် နေထိုင်ဖို့+ ရောက်လာတာပါ။ ကျွန်တော်မျိုးတို့ကို ဂေါရှင်အရပ်မှာ နေထိုင်ခွင့်ပြုပါ”+ လို့လျှောက်တင်ကြတယ်။ ၅ ဖာရောမင်းက ယောသပ်ကို “မင်းအဖေနဲ့ ညီအစ်ကိုတွေ ရောက်လာကြပြီ။ ၆ အီဂျစ်ပြည်ဟာ မင်းလက်ထဲမှာ ရှိတာပဲ။ မင်းအဖေနဲ့ ညီအစ်ကိုတွေကို တိုင်းပြည်ရဲ့အကောင်းဆုံးနေရာ+ ဂေါရှင်အရပ်မှာ နေခိုင်းပါ။ ငါ့တိရစ္ဆာန်အုပ်တွေကို တာဝန်ယူကြီးကြပ်ဖို့ သူတို့ထဲက အရည်အချင်းရှိသူတွေကိုလည်း ခန့်လိုက်ပါ” လို့ပြောတယ်။

၇ အဲဒီနောက် ယောသပ်က ဖခင်ယာကုပ်ကို ဖာရောရှေ့ခေါ်လာပြီး မိတ်ဆက်ပေးတဲ့အခါ ယာကုပ်က ဖာရောမင်းကို ဆုမွန်ကောင်းတောင်းပေးတယ်။ ၈ ဖာရောမင်းက “အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ” လို့မေးတော့၊ ၉ ယာကုပ်က “ကျွန်တော် လှည့်လည်နေထိုင်ခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ၁၃၀ ရှိပါပြီ။ ကျွန်တော့်သက်တမ်း တိုပြီး စိတ်ဆင်းရဲစရာတွေ ကြုံခဲ့ရပါတယ်။+ လှည့်လည်နေထိုင်ခဲ့ကြတဲ့ ဘိုးဘေးတွေလောက် သက်တမ်းမရှည်ပါဘူး”+ လို့ဖြေတယ်။ ၁၀ ယာကုပ်ဟာ ဖာရောမင်းကို ဆုမွန်ကောင်းတွေ တောင်းပေးပြီး ထွက်သွားတယ်။

၁၁ ယောသပ်လည်း ဖာရောမင်းအမိန့်အတိုင်း ဖခင်နဲ့ ညီအစ်ကိုတွေကို အီဂျစ်ပြည်ရဲ့ အကောင်းဆုံးနေရာ ရာမသက်အရပ်မှာ+ နေရာချပေးတယ်။ ၁၂ ညီအစ်ကိုတွေ၊ ဖခင်နဲ့ ဖခင်ရဲ့အိမ်သားတွေအားလုံးကို သားသမီးအရေအတွက်ပေါ် မူတည်ပြီး အစားအစာဝေပေးတယ်။

၁၃ အငတ်ဘေး ပြင်းထန်လွန်းတဲ့အတွက် တစ်ပြည်လုံးမှာ အစားအစာ မရှိတော့ဘူး။ အငတ်ဘေးကြောင့် အီဂျစ်ပြည်ရော၊ ခါနန်ပြည်ရော ပြုတ်ပြုတ်ပြုန်းလာတယ်။+ ၁၄ ယောသပ်က အီဂျစ်ပြည်သားနဲ့ ခါနန်ပြည်သားတွေပေးတဲ့ ကောက်နှံဖိုးအားလုံးကို စုသိမ်းပြီး+ ဖာရောမင်းရဲ့ဘဏ္ဍာတိုက်ထဲ သွင်းတယ်။ ၁၅ အီဂျစ်ပြည်နဲ့ ခါနန်ပြည်မှာ ငွေကုန်သွားတဲ့အခါ အီဂျစ်ပြည်သားအားလုံး ယောသပ်ဆီ လာပြီး “ကျွန်တော်တို့ကို အစားအစာပေးပါ။ ငွေကုန်သွားတာနဲ့ပဲ သခင့်ရှေ့မှာ ငတ်ပြီးသေရတော့မှာလား” လို့ပြောကြတယ်။ ၁၆ ဒါနဲ့ ယောသပ်က “ငွေကုန်သွားရင် တိရစ္ဆာန်တွေ ပေးကြ။ အစားအစာနဲ့ လဲပေးမယ်” လို့ပြောတယ်။ ၁၇ ဒါကြောင့် တိရစ္ဆာန်တွေကို ယောသပ်ဆီ ယူလာကြတယ်။ ယောသပ်က မြင်းတွေ၊ သိုးအုပ်တွေ၊ တိရစ္ဆာန်အုပ်တွေ၊ မြည်းတွေကို အစားအစာနဲ့လဲပေးတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အဲဒီနှစ်မှာ တိရစ္ဆာန်ကို အစားအစာနဲ့လဲလှယ်ပြီး လူတွေကို ဆက်ထောက်ပံ့တယ်။

၁၈ အဲဒီနှစ်ကုန်လွန်ပြီး နောက်တစ်နှစ်မှာ လူတွေက ယောသပ်ဆီလာပြီး “ကျွန်တော်တို့ရဲ့ငွေရော၊ တိရစ္ဆာန်အုပ်တွေရော သခင့်လက်ထဲ ရောက်ကုန်ပြီဆိုတာ သခင်အသိပါပဲ။ သခင့်ကိုပေးစရာဆိုလို့ ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့လယ်မြေပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။ ၁၉ သခင့်ရှေ့မှာ ကျွန်တော်တို့ရော လယ်မြေတွေရော ဘာကြောင့် သေကျေပျက်စီးရမှာလဲ။ ကျွန်တော်တို့နဲ့ လယ်မြေတွေကို သိမ်းပြီး အစားအစာတွေပေးပါ။ ကျွန်တော်တို့ဟာ ဖာရောမင်းရဲ့ကျွန်တွေ၊ လယ်မြေတွေလည်း ဖာရောမင်းရဲ့လယ်မြေတွေ ဖြစ်ပါစေ။ မသေဘဲ အသက်ဆက်ရှင်ဖို့၊ လယ်မြေတွေ မပျက်စီးဖို့ မျိုးစေ့ ပေးပါ” လို့ပြောကြတယ်။ ၂၀ အငတ်ဘေး ပိုပြင်းထန်လာတော့ အီဂျစ်ပြည်သားအားလုံးက လယ်မြေတွေရောင်းတဲ့အတွက် ယောသပ်လည်း လယ်မြေတွေကို ဖာရောမင်းအတွက် ဝယ်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ လယ်မြေအားလုံး ဖာရောမင်းအပိုင် ဖြစ်လာတယ်။

၂၁ ယောသပ်က အီဂျစ်ပြည်အရပ်ရပ်ကလူတွေကို မြို့တွေမှာ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခိုင်းတယ်။+ ၂၂ ပုရောဟိတ်တွေကတော့ ဖာရောမင်းဆီကနေ ရိက္ခာတွေရတဲ့အတွက် လယ်မြေရောင်းစရာမလိုဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့ရဲ့လယ်မြေကို ယောသပ်မဝယ်ဘူး။+ ၂၃ ယောသပ်က “မင်းတို့ကိုရော လယ်မြေတွေကိုပါ ဖာရောမင်းအတွက် ဒီနေ့ ငါဝယ်လိုက်ပြီ။ လယ်မှာ စိုက်ပျိုးဖို့ မျိုးစေ့တွေယူကြ။ ၂၄ သီးနှံထွက်တဲ့အခါ ဖာရောမင်းကို ငါးပုံတစ်ပုံ ပေးရမယ်။+ ကျန်တဲ့လေးပုံကို လယ်မှာ မျိုးကြဲနိုင်တယ်။ မင်းတို့နဲ့ အိမ်သားတွေ၊ ကလေးတွေ စားနိုင်တယ်” လို့ပြောတော့၊ ၂၅ လူတွေက “ကျွန်တော်တို့အသက်ကို သခင် ကယ်လိုက်ပါပြီ။+ ကျွန်တော်တို့ဟာ သခင့်စိတ်နဲ့တွေ့တဲ့သူတွေ ဖြစ်ချင်ပါတယ်။ ဖာရောမင်းဆီမှာ ကျွန်ခံပါ့မယ်”+ လို့ပြောကြတယ်။ ၂၆ ဒါနဲ့ ဖာရောမင်းကို ငါးပုံတစ်ပုံ ပေးရမယ်ဆိုတဲ့ အမိန့်ကို ယောသပ်ထုတ်ပြန်လိုက်တယ်။ အဲဒီအမိန့်က အီဂျစ်တစ်ပြည်လုံးမှာ ဒီနေ့အထိ အတည်ဖြစ်နေတုန်းပဲ။ ပုရောဟိတ်တွေရဲ့ လယ်မြေကိုတော့ ဖာရောမင်း မသိမ်းယူဘူး။+

၂၇ အစ္စရေးလည်း အီဂျစ်ပြည်၊ ဂေါရှင်အရပ်မှာ+ ဆက်နေထိုင်တယ်။ အဲဒီမှာ သူတို့အခြေချနေထိုင်ပြီး သားသမီးတွေ မွေးဖွားလာတဲ့အတွက် လူဦးရေများလာတယ်။+ ၂၈ ယာကုပ်က အီဂျစ်ပြည်မှာ ၁၇ နှစ် ဆက်အသက်ရှင်တယ်။ အခု အသက် ၁၄၇ နှစ်ရှိနေပြီ။+

၂၉ အစ္စရေးက ကြာကြာမနေရတော့မှန်း သိတဲ့အခါ+ သားယောသပ်ကို ခေါ်ပြီး “အဖေ့အတွက် တစ်ခုခုလုပ်ပေးချင်တယ်ဆိုရင် မင်းရဲ့လက်ကို ငါ့ပေါင်အောက်မှာ ထားပါ။* အဖေ့ကို ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာပြပါ့မယ်၊ သစ္စာစောင့်သိပါ့မယ် ဆိုပြီး သစ္စာဆိုပါ။ အဖေ့ကို အီဂျစ်ပြည်မှာ မသင်္ဂြိုဟ်ပါနဲ့။+ ၃၀ အဖေသေတဲ့အခါ အီဂျစ်ပြည်ကနေ သယ်သွားပြီး ဘိုးဘေးတွေရဲ့ သင်္ချိုင်းဂူမှာ သင်္ဂြိုဟ်ပေးပါ”+ လို့ပြောတော့ ယောသပ်က “အဖေမှာတဲ့အတိုင်း လုပ်ပါ့မယ်” လို့ကတိပေးတယ်။ ၃၁ ယာကုပ်က “ဒါဆိုရင် သစ္စာဆိုပါ” လို့ပြောတော့ ယောသပ် သစ္စာဆိုတယ်။+ အစ္စရေးလည်း ခုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ထိုင်ပြီး ဘုရားသခင်ကို ဦးညွှတ်တယ်။+

၄၈ ယောသပ်က “အဖေ နေမကောင်းဘူး” ဆိုတဲ့သတင်းကို ကြားတဲ့အခါ သားမနာရှေနဲ့ ဧဖရိမ်ကို ခေါ်ပြီး ယာကုပ်ဆီ သွားတယ်။+ ၂ သားယောသပ် လာတယ်ဆိုတာကို ယာကုပ် ကြားတယ်။ အစ္စရေးက အားယူပြီး ခုတင်ပေါ်မှာ ထထိုင်တယ်။ ၃ ပြီးတော့ ယောသပ်ကို

“အနန္တတန်ခိုးရှင် ဘုရားသခင်က အဖေ့ကို ကောင်းချီးပေးဖို့ ခါနန်ပြည်၊ လုဇမြို့ကို ရောက်လာပြီး၊+ ၄ ‘မင်းကို သားသမီးတွေ အများကြီး ငါရစေမယ်။ မင်းကို လူအုပ်စုကြီး ဖြစ်စေမယ်။+ ဒီပြည်ကို မင်းရဲ့မျိုးနွယ် ထာဝရပိုင်ဆိုင်ဖို့ ပေးမယ်’+ လို့ပြောခဲ့တယ်။ ၅ အီဂျစ်ပြည်ကို အဖေမရောက်လာခင် မင်းရထားတဲ့ သားနှစ်ယောက်ဟာ အဖေ့ရဲ့သားတွေပဲ။+ ဧဖရိမ်နဲ့ မနာရှေဟာ ရုဗင်နဲ့ ရှိမောင်လိုပဲ အဖေ့ရဲ့သားတွေ ဖြစ်ရလိမ့်မယ်။+ ၆ နောက်ပိုင်းရမယ့် သားသမီးတွေကတော့ မင်းရဲ့သားသမီးတွေ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ သူတို့ဟာ အစ်ကိုတွေရဲ့နာမည်နဲ့ အမွေဆက်ခံလိမ့်မယ်။+ ၇ ပါဒန်အရပ်ကနေ အဖေထွက်လာပြီး ခါနန်ပြည်ရောက်တဲ့အခါ ဧဖရတ်မြို့နဲ့+ အလှမ်းဝေးသေးတဲ့နေရာမှာ မင်းအမေရာခေလ ဆုံးသွားတယ်။+ ဒါကြောင့် ဘက်သလီဟင်လို့ခေါ်တဲ့ ဧဖရတ်မြို့ကို သွားတဲ့လမ်းမှာ သူ့ကို သင်္ဂြိုဟ်ခဲ့တယ်”+ လို့ပြောတယ်။

၈ အစ္စရေးက ယောသပ်ရဲ့သားတွေကို မြင်တဲ့အခါ “ဒါ မင်းရဲ့သားတွေလား” လို့မေးတယ်။ ၉ ယောသပ်ကလည်း “ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒီပြည်မှာ ကျွန်တော့်ကို ဘုရားသခင်ပေးတဲ့သားတွေပါ”+ လို့ပြောတော့ “သူတို့ကို ဆုမွန်ကောင်းတောင်းပေးချင်လို့+ အဖေ့အနား ခေါ်လာပါဦး” လို့ပြောတယ်။ ၁၀ အစ္စရေးက အသက်ကြီးနေပြီဆိုတော့ မျက်စိမှုန်ပြီး မမြင်ရတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ယောသပ်က သူ့သားတွေကို အနားခေါ်လာပေးတဲ့အခါ အစ္စရေးက သူတို့ကို ဖက်ပြီးနမ်းတယ်။ ၁၁ ပြီးတော့ “မင်းမျက်နှာကို ပြန်မြင်ရမယ်လို့ လုံးဝမထင်ခဲ့တာ။+ အခုတော့ ဘုရားသခင်က မင်းရဲ့သားတွေကိုတောင် မြင်ခွင့်ပေးပြီ” လို့ယောသပ်ကို ပြောတယ်။ ၁၂ ယောသပ်လည်း အစ္စရေးရဲ့ဒူးအနားမှာ ရှိနေတဲ့ သားတွေကို ခေါ်လိုက်ပြီး ဦးညွှတ်တယ်။

၁၃ အဲဒီနောက် ယောသပ်က သားနှစ်ယောက်ကို အစ္စရေးအနား ခေါ်လာတယ်။ ဧဖရိမ်ကို+ ညာလက်နဲ့ကိုင်ပြီး အစ္စရေးရဲ့ဘယ်ဘက်မှာ ထားလိုက်တယ်။ မနာရှေကို+ ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ပြီး အစ္စရေးရဲ့ညာဘက်မှာ ထားလိုက်တယ်။ ၁၄ ဒါပေမဲ့ အစ္စရေးက ညာလက်ကို မြေးငယ်ဧဖရိမ်ရဲ့ ခေါင်းပေါ် တင်ပြီး ဘယ်လက်ကို မြေးဦးမနာရှေရဲ့ ခေါင်းပေါ် တင်တယ်။ မနာရှေကို သားဦးမှန်းသိလျက်နဲ့+ အဲဒီလို တမင်လက်တင်လိုက်တာပဲ။ ၁၅ ပြီးတော့ ယောသပ်ကို ကောင်းချီးပေးတယ်–+

၁၆ ငါဒုက္ခကြုံရတိုင်း ကောင်းကင်တမန် စေလွှတ်ပြီး ကယ်ခဲ့တဲ့အရှင်က+ ဒီကလေးတွေကို ကောင်းချီးပေးပါစေ။+

အဘိုးအာဗြဟံ၊ အဖေအိဇက်၊ ငါယာကုပ်ဟာ ဒီကလေးတွေရဲ့ ဘိုးဘေးဖြစ်မှန်း လူတွေသိကြပါစေ။

မြေကြီးပေါ်မှာ သူတို့ အလွန်ပွားများကြပါစေ။”+

၁၇ ဖခင်က ဧဖရိမ်ခေါင်းပေါ် ညာလက်တင်တာကို ယောသပ် သဘောမကျဘူး။ ဒါကြောင့် ဧဖရိမ်ခေါင်းပေါ် တင်ထားတဲ့ ဖခင်ရဲ့လက်ကို မနာရှေခေါင်းပေါ် ပြောင်းတင်ဖို့ ကိုင်လိုက်ပြီး၊ ၁၈ “မဟုတ်သေးဘူး၊ အဖေ။ ဒီတစ်ယောက်က သားဦးပါ။+ အဖေ့ညာလက်ကို သူ့ခေါင်းပေါ် တင်ပါ” လို့ပြောတယ်။ ၁၉ အစ္စရေးက လက်မခံဘဲ “အဖေသိတယ်၊ ငါ့သား။ အဖေသိတယ်။ မနာရှေလည်း လူမျိုးတစ်မျိုးဖြစ်လာပြီး ကြီးမြတ်သူဖြစ်မှာပါ။ ဒါပေမဲ့ သူ့ညီဧဖရိမ်ဟာ ပိုကြီးမြတ်မယ်။+ ဧဖရိမ်ရဲ့မျိုးနွယ်က လူမျိုးကြီးဖြစ်တဲ့အထိ တိုးပွားလာမယ်”+ လို့ပြောတယ်။ ၂၀ အဲဒီနေ့မှာ အစ္စရေးက

ဧဖရိမ်ကို မနာရှေထက် ရှေ့တန်းတင်လိုက်တယ်။

၂၁ အဲဒီနောက် အစ္စရေးက ယောသပ်ကို “အဖေ သေရတော့မယ်။+ ဒါပေမဲ့ ဘုရားသခင်က မင်းတို့နဲ့အတူ အမြဲရှိနေမယ်။ မင်းတို့ကို ဘိုးဘေးတွေရဲ့ပြည်ဆီ ဆက်ဆက်ပြန်ပို့ပေးမယ်။+ ၂၂ အဖေက မင်းကို အစ်ကိုတွေထက် နယ်မြေတစ်ခု ပိုပေးမယ်။ အဲဒီနယ်မြေဟာ အာမောရိလူမျိုးလက်ထဲကနေ အဖေ့ရဲ့ဓား၊ အဖေ့ရဲ့လေးနဲ့ သိမ်းယူခဲ့တဲ့ နယ်မြေပဲ” လို့ပြောတယ်။

၄၉ ယာကုပ်က သားတွေကို ခေါ်ပြီးပြောတယ်– “မင်းတို့အားလုံး လူစုကြ။ အဆုံးပိုင်းကာလမှာ မင်းတို့ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ အဖေပြောပြမယ်။ ၂ ယာကုပ်ရဲ့သားတို့၊ အနားလာပြီး အဖေအစ္စရေး ပြောတာကို နားထောင်ကြ။

၃ “ရုဗင်၊+ မင်းဟာ ငါ့သားဦး၊+ ငါ့အားမာန်၊ ငါ့ရင်သွေးဦး၊ ဂုဏ်သိက္ခာရဲ့အထွတ်၊ အစွမ်းခွန်အားရဲ့အထွတ်ပဲ။ ၄ ဒါပေမဲ့ မင်းက အရှိန်ပြင်းတဲ့ရေလို မဆင်မခြင် ပြုမူပြီး အဖေ့အိပ်ရာပေါ် တက်တဲ့အတွက်+ ညီတွေထက် သာလွန်မှာမဟုတ်ဘူး။ အဲဒီတုန်းက ငါ့အိပ်ရာကို မင်းညစ်ညူးစေခဲ့တယ်။ သူ တကယ်ပဲ ငါ့အိပ်ရာပေါ် တက်ခဲ့ပြီကော။

၅ “ရှိမောင်နဲ့လေဝိဟာ ညီအစ်ကိုတွေပဲ။+ သူတို့ရဲ့ဓားတွေဟာ အကြမ်းဖက်လက်နက်တွေပဲ။+ ၆ သူတို့က လူတွေကို ဒေါသတကြီး သတ်ခဲ့ကြတယ်။+ နွားထီးတွေရဲ့ တံကောက်ကြောကို အပျော်သဘောနဲ့ ဖြတ်ခဲ့ကြတယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့အုပ်စုထဲ ငါ မပါဘူး။ သူတို့လူစုနဲ့ မပတ်သက်ချင်ဘူး။ ၇ ရက်စက်လွန်းတဲ့ သူတို့ရဲ့ဒေါသ ကျိန်စာသင့်ပါစေ။ ပြင်းထန်လွန်းတဲ့ သူတို့ရဲ့အမျက် ကျိန်စာသင့်ပါစေ။+ သူတို့ကို ယာကုပ်ရဲ့နယ်မြေမှာ ငါလူစုကွဲစေမယ်။ အစ္စရေးရဲ့နယ်မြေမှာ ကစဉ့်ကလျား ဖြစ်စေမယ်။+

၈ “ယုဒ၊+ မင်းကိုတော့ ညီအစ်ကိုတွေ ချီးမွမ်းကြလိမ့်မယ်။+ မင်းက ရန်သူရဲ့လည်မျိုကို ချုပ်ကိုင်ရလိမ့်မယ်။+ အဖေ့သားတွေက မင်းကို ဦးညွှတ်ကြလိမ့်မယ်။+ ၉ ယုဒဟာ ခြင်္သေ့ပေါက်တစ်ကောင်ပဲ။+ ငါ့သား၊ မင်းက သားကောင်ကို ဖမ်းစားပြီးနောက် ထပြီး ပြန်လိမ့်မယ်။ ယုဒက ခြင်္သေ့လို ဝပ်ပြီး လဲလျောင်းနေလိမ့်မယ်။ သူ့ကို ဘယ်သူနှိုးရဲမှာလဲ။ ၁၀ ရှိလော* မရောက်မချင်း+ ရာဇလှံတံဟာ ယုဒဆီမှာပဲ ရှိနေမယ်။+ အမိန့်ပေးသူရဲ့ တောင်ဝှေးကလည်း သူ့ခြေထောက်ကြားမှာ ရှိနေမယ်။ ရှိလောကို လူတွေ နာခံကြမယ်။+ ၁၁ သူက မြည်းကို စပျစ်ပင်မှာ၊ မြည်းပေါက်လေးကို အကောင်းဆုံးစပျစ်ပင်မှာ ချည်ထားလိမ့်မယ်။ အဝတ်ကို စပျစ်ဝိုင်နဲ့၊ ဝတ်လုံကို စပျစ်ရည်နဲ့ လျှော်လိမ့်မယ်။ ၁၂ သူ့မျက်လုံးတွေဟာ စပျစ်ဝိုင်ကြောင့် နီရဲနေတယ်။ သွားတွေလည်း နို့ကြောင့် ဖြူဖွေးနေတယ်။

၁၃ “ဇာဗုလုန်က+ ပင်လယ်ကမ်းနားမှာ၊ သင်္ဘောတွေကျောက်ချတဲ့ ကမ်းနားမှာ နေထိုင်လိမ့်မယ်။+ သူ့ပိုင်နက်က ဆိုင်ဒုန်မြို့နားအထိ ကျယ်ပြန့်လိမ့်မယ်။+

၁၄ “အိသခါဟာ+ အရိုးသန်မာတဲ့ မြည်းပဲ။ ဝန်ထုပ်နှစ်ထုပ် ထမ်းထားရင်း လဲလျောင်းတတ်တယ်။ ၁၅ သူ့ရဲ့နားခိုရာက ကောင်းမွန်ပြီး နယ်မြေလည်း သာယာတာကို သူသိမြင်လိမ့်မယ်။ သူက ဝန်တွေထမ်းဖို့ ကျောကို ညွတ်ပေးမယ်။ အလုပ်ကြမ်းတွေ လုပ်လိမ့်မယ်။

၁၆ “အစ္စရေးမျိုးနွယ်တစ်နွယ်ဖြစ်တဲ့ ဒန်က+ လူတွေကို တရားစီရင်လိမ့်မယ်။+ ၁၇ ဒန်ဟာ လမ်းဘေးမှာ ခွေနေတဲ့မြွေ၊ မြင်းစီးသူ နောက်ပြန်လန်ကျအောင် မြင်းခွာကို ပေါက်တတ်တဲ့ ချိုပါတဲ့မြွေ ဖြစ်ပါစေ။+ ၁၈ ယေဟောဝါဘုရား၊ ကိုယ်တော် ကယ်တင်မယ့်အချိန်ကို ကျွန်တော် စောင့်မျှော်နေပါ့မယ်။

၁၉ “ဂဒ်ကိုတော့+ ဓားပြတွေ တိုက်ခိုက်လိမ့်မယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ထက်ကြပ်မကွာ လိုက်ပြီး ပြန်တိုက်ခိုက်လိမ့်မယ်။+

၂၀ “အာရှာဆီမှာ+ အစားအစာ ပေါများကြွယ်ဝမယ်။ ဘုရင့်ပွဲတော်နဲ့ထိုက်တဲ့ အစားအစာတွေ သူပေးလိမ့်မယ်။+

၂၁ “နဿလိဟာ+ ကြော့ရှင်းတဲ့ သမင်မပဲ။ ယဉ်ကျေးရည်မွန်တဲ့ စကားတွေ ပြောတတ်တယ်။+

၂၂ “ယောသပ်ဟာ+ စမ်းရေနားက အသီးသီးနေတဲ့အပင်ရဲ့ အကိုင်းပဲ။ သူ့ရဲ့အခက်အလက်တွေဟာ နံရံကိုကျော်သွားတယ်။ ၂၃ လေးသမားတွေက သူ့ကို မပြတ်နှောင့်ယှက်ပြီး ပစ်ခတ်တယ်။ မုန်းတီးစိတ်နဲ့ ရန်ငြိုးထားတယ်။+ ၂၄ ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့လေးက အသင့်ဖြစ်နေတယ်။+ သူ့လက်တွေက သန်မာသွက်လက်တယ်။+ အစ္စရေးအတွက် သိုးထိန်းနဲ့ ကျောက်ကို ပေးသနားတဲ့သူဟာ ယာကုပ်ရဲ့တန်ခိုးကြီးတဲ့အရှင်ပဲ။ ၂၅ ယောသပ်ဟာ အဖေ့ဘုရားသခင်ဆီက လက်ဆောင်ပဲ။ သူဟာ အနန္တတန်ခိုးရှင်နဲ့ အတူရှိတယ်။ သူ့ကို ကိုယ်တော် ကူညီမယ်။ မိုးကောင်းကင်ရဲ့ ကောင်းချီးတွေ၊ မြေအောက်ရေထုရဲ့ ကောင်းချီးတွေ၊+ သားသမီးတွေ၊ တိရစ္ဆာန်တွေ အများကြီးပေးသနားမယ်။ ၂၆ အဖေပေးတဲ့ကောင်းချီးတွေဟာ ထာဝစဉ်တည်တဲ့ တောင်တန်းတွေနဲ့ ထာဝရတည်တဲ့ တောင်ကုန်းတွေရဲ့ ကောင်းချီးတွေထက် သာလွန်လိမ့်မယ်။+ ညီအစ်ကိုတွေထဲက ရွေးချယ်ခံရသူ ယောသပ်ရဲ့ခေါင်းပေါ်မှာ အမြဲတည်နေမယ်။+

၂၇ “ဗင်ယာမိန်က+ ဝံပုလွေလို ကိုက်ဖဲ့နေလိမ့်မယ်။+ မနက်ပိုင်းမှာ သားကောင်ကို ကိုက်စားပြီး ညနေပိုင်းမှာ တိုက်ရာပါဥစ္စာတွေကို ခွဲဝေမယ်။”+

၂၈ သူတို့အားလုံးဟာ အစ္စရေး ၁၂ နွယ်ပဲ။ ဖခင်ယာကုပ်က အဲဒီစကားတွေ ပြောပြီး တစ်ယောက်စီကို ရသင့်ရထိုက်တဲ့ကောင်းချီး ပေးခဲ့တယ်။+

၂၉ အဲဒီနောက် သူတို့ကို မှာတယ်– “အဖေကတော့ ဘိုးဘေးတွေ စုဝေးရာကို သွားရတော့မယ်။*+ ဟိတ္တိလူမျိုး ဧဖရုန်ရဲ့ မြေကွက်ထဲက ဂူမှာ ဘိုးဘေးတွေနဲ့အတူ အဖေ့ကို သင်္ဂြိုဟ်ကြပါ။+ ၃၀ အဲဒီဂူက ခါနန်ပြည်၊ မံရေအရပ်အရှေ့၊ မက်ပေလမြေကွက်ထဲမှာ ရှိတယ်။ အဲဒီမြေကွက်ကို အာဗြဟံက ဟိတ္တိလူမျိုး ဧဖရုန်ဆီကနေ သင်္ချိုင်းမြေအဖြစ် ဝယ်ထားတာ။ ၃၁ အာဗြဟံနဲ့ ဇနီးစာရာကိုရော အိဇက်နဲ့ ဇနီးရေဗက္ကာကိုပါ အဲဒီမှာ သင်္ဂြိုဟ်ခဲ့တယ်။+ လေအာကိုလည်း အဲဒီမှာပဲ အဖေ သင်္ဂြိုဟ်ခဲ့တယ်။ ၃၂ အဲဒီမြေကွက်နဲ့ မြေကွက်ထဲကဂူကို ဟေသအမျိုးသားတွေဆီကနေ ဝယ်ထားတာ။”+

၃၃ ယာကုပ်က သားတွေကို မှာကြားပြီးသွားတဲ့အခါ ခုတင်ပေါ် လဲလျောင်းလိုက်တယ်။ နောက်ဆုံးထွက်သက်ကို ရှူထုတ်ပြီး ဘိုးဘေးတွေ စုဝေးရာကို ရောက်သွားတယ်။*+

၅၀ ယောသပ်က ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီး+ အဖေ့ကို ဖက်နမ်းရင်း ငိုတော့တယ်။ ၂ ပြီးတော့ အဖေ့အလောင်း မပုပ်အောင် ဆေးစီရင်ဖို့ နန်းတွင်းသမားတော်တွေကို အမိန့်ပေးတယ်။+ ဒါကြောင့် သမားတော်တွေက အစ္စရေးရဲ့အလောင်းကို ဆေးစီရင်တယ်။ ၃ အလောင်းကို ဆေးစီရင်ဖို့ ရက် ၄၀ တိတိ ကြာတယ်။ အီဂျစ်လူတွေလည်း ယာကုပ်အတွက် ရက်ပေါင်း ၇၀ ငိုကြွေးကြတယ်။

၄ ယာကုပ်အတွက် ငိုကြွေးချိန်ပြီးသွားတော့ ယောသပ်က ဖာရောမင်းရဲ့မှူးမတ်တွေကို “ကျွန်တော့်ကို ခင်ဗျားတို့စိတ်နဲ့တွေ့တယ်ဆိုရင် မင်းကြီးဆီ သွားပြောပေးပါ။ ၅ ‘ကျွန်တော့်အဖေက “ငါသေတော့မယ်။+ ခါနန်ပြည်က ငါတူးထားတဲ့သင်္ချိုင်းမှာ ငါ့ကို သင်္ဂြိုဟ်ပါ”+ လို့မှာပြီး သစ္စာဆိုခိုင်းပါတယ်။+ ဒါကြောင့် အဖေ့ကို သွားသင်္ဂြိုဟ်ပါရစေ။ ပြီးရင် ကျွန်တော် ပြန်လာပါ့မယ်’ လို့ လျှောက်တင်ပေးပါ” ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ၆ ဖာရောမင်းက “မင်းအဖေ သစ္စာဆိုခိုင်းတဲ့အတိုင်း သွားသင်္ဂြိုဟ်ပါ”+ ဆိုပြီး ခွင့်ပေးတယ်။

၇ ဒါကြောင့် ယောသပ်ဟာ အဖေ့ကို သင်္ဂြိုဟ်ဖို့ ထွက်သွားတော့ ဖာရောမင်းရဲ့ နန်းတွင်းမှူးမတ်တွေနဲ့+ အီဂျစ်အရာရှိတွေ လိုက်သွားကြတယ်။ ၈ ယောသပ်ရဲ့အိမ်သားတွေ၊ ညီအစ်ကိုတွေ၊ အဖေ့ရဲ့အိမ်သားတွေလည်း+ လိုက်သွားကြတယ်။ ကလေးငယ်တွေ၊ သိုးအုပ်နွားအုပ်တွေကိုတော့ ဂေါရှင်အရပ်မှာ ထားခဲ့တယ်။ ၉ မြင်းရထားတွေနဲ့+ မြင်းစီးသူရဲတွေပါ လိုက်သွားကြတော့ လူအုပ်က တော်တော်ကြီးတယ်။ ၁၀ ဂျော်ဒန်မြစ်အနီးက အာတဒ်ကောက်နယ်တလင်းကို ရောက်လာတဲ့အခါ အကြီးအကျယ် ငိုကြွေးကြတယ်။ ယောသပ်လည်း အဖေအတွက် ခုနစ်ရက်ကြာအောင် ငိုတယ်။ ၁၁ အာတဒ်ကောက်နယ်တလင်းမှာ သူတို့ငိုကြွေးနေတာကို အဲဒီအရပ်သား ခါနန်လူမျိုးတွေ မြင်တဲ့အခါ “အီဂျစ်တွေ အကြီးအကျယ် ငိုနေပါလား” လို့ပြောကြတယ်။ ဒါကြောင့် ဂျော်ဒန်မြစ်အနီးက အဲဒီအရပ်ကို အာဗေလမိဇရိမ်* လို့နာမည်ပေးကြတယ်။

၁၂ ယာကုပ်ရဲ့သားတွေဟာ အဖေမှာခဲ့တဲ့အတိုင်း တစ်သဝေမတိမ်း လုပ်ပေးကြတယ်။+ ၁၃ အဖေ့အလောင်းကို ခါနန်ပြည်သယ်သွားပြီး မံရေအရပ်အရှေ့၊ မက်ပေလမြေကွက်ထဲက ဂူမှာ သင်္ဂြိုဟ်ကြတယ်။ အဲဒီမြေကွက်ကို ဟိတ္တိလူမျိုး ဧဖရုန်ဆီကနေ သင်္ချိုင်းမြေအဖြစ် အာဗြဟံဝယ်ထားတာ။+ ၁၄ ယောသပ်က အဖေ့ကို သင်္ဂြိုဟ်ပြီးနောက် ညီအစ်ကိုတွေ၊ အသုဘလိုက်ပို့သူတွေနဲ့အတူ အီဂျစ်ပြည်ကို ပြန်လာတယ်။

၁၅ အဖေဆုံးပြီးနောက်မှာ ယောသပ်ရဲ့အစ်ကိုတွေက “ငါတို့ မကောင်းကြံခဲ့တာတွေကို ယောသပ် အငြိုးနဲ့ ပြန်လက်စားချေရင် ဘယ်နှယ့်လုပ်မလဲ” လို့တိုင်ပင်ကြတယ်။+ ၁၆ ဒါနဲ့ ယောသပ်ဆီ စကားပါးလိုက်တယ်– “အဖေက မသေခင်မှာ၊ ၁၇ ‘“မင်းကို ဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်ခဲ့တဲ့ အစ်ကိုတွေရဲ့အပြစ်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်ပါတယ်” လို့ယောသပ်ကို ပြောကြ’ ဆိုပြီး မှာခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် အဖေကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားသခင်ရဲ့ ကျွန်တွေဖြစ်တဲ့ ငါတို့ကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။” အဲဒီစကားတွေကိုလည်း ကြားရော ယောသပ် ငိုတော့တာပဲ။ ၁၈ အဲဒီအခါ အစ်ကိုတွေ ဝင်လာတယ်။ သူ့ရှေ့မှာ ဦးညွှတ်ပြီး “ကြိုက်သလိုခိုင်းပါ။ ကျွန်ခံပါ့မယ်” လို့ပြောကြတယ်။+ ၁၉ ယောသပ်က “မစိုးရိမ်ပါနဲ့၊ အစ်ကိုတို့ရာ။ ဘုရားသခင်ကပဲ အပြစ်ပေးနိုင်တာပါ။ ကျွန်တော် ပေးလို့မရပါဘူး။ ၂၀ ကျွန်တော့်ကို အစ်ကိုတို့ မကောင်းကြံခဲ့ပေမဲ့+ ဘုရားသခင်က အခုလို လူအများရဲ့အသက်ကို ကယ်ဖို့ အကောင်းဖြစ်စေခဲ့ပြီပဲ။+ ၂၁ ဒါကြောင့် မစိုးရိမ်ကြပါနဲ့။ အစ်ကိုတို့နဲ့ ကလေးတွေအတွက် အစားအစာတွေ ကျွန်တော် ဆက်ထောက်ပံ့ပေးမှာပါ”+ လို့ပြန်ပြောတယ်။ သူတို့ရဲ့စိုးရိမ်စိတ်တွေ ပြေအောင် အဲဒီလို နှစ်သိမ့်ပေးတယ်။

၂၂ ယောသပ်နဲ့ အဖေ့အိမ်သားတွေဟာ အီဂျစ်ပြည်မှာ ဆက်နေထိုင်ကြတယ်။ ယောသပ်က နှစ်ပေါင်း ၁၁၀ အသက်ရှင်တယ်။ ၂၃ ဧဖရိမ်ရဲ့မြေးအထိ မျိုးဆက်သုံးဆက် မြင်ခွင့်ရတယ်။+ မနာရှေရဲ့မြေး၊ မာခိရရဲ့သားတွေကိုလည်း+ မြင်ခွင့်ရတယ်။ ယောသပ်က သူတို့ကို သားသမီးအရင်းနဲ့မခြား အခွင့်အရေးပေးတယ်။* ၂၄ နောက်တော့ ယောသပ်က “ငါသေရတော့မယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘုရားသခင်က မင်းတို့ကို တကယ်သတိရလိမ့်မယ်။+ မင်းတို့ကို ဒီပြည်ကနေ ဆက်ဆက်ခေါ်ထုတ်ပြီး အာဗြဟံ၊ အိဇက်၊ ယာကုပ်တို့ကို ကတိပေးထားတဲ့ပြည်ဆီ ခေါ်ဆောင်သွားမယ်”+ လို့ ပြောတယ်။ ၂၅ ပြီးတော့ “မင်းတို့ကို ဘုရားသခင် တကယ်သတိရလိမ့်မယ်။ အဲဒီအခါကျရင် ငါ့အရိုးတွေကို ဒီနေရာကနေ သယ်သွားပါ” ဆိုပြီး အစ္စရေးရဲ့သားမြေးတွေကို သစ္စာဆိုခိုင်းတယ်။+ ၂၆ အဲဒီနောက် ယောသပ်က အသက် ၁၁၀ မှာ သေဆုံးသွားတယ်။ သူ့အလောင်းကို မပုပ်အောင် ဆေးစီရင်ပြီးနောက်+ အခေါင်းထဲထည့်ပြီး အီဂျစ်ပြည်မှာ ထားကြတယ်။