25 Ӯ чархҳои аробаҳояшонро мебаровард, ба тавре ки мисриён базӯр онҳоро меронданд ва ба якдигар мегуфтанд: «Биёед аз исроилиён гурезем, зеро Яҳува барои онҳо бар зидди мисриён меҷангад».+

8 Вой ба ҳоли мо! Кӣ моро аз дасти ин Худои боҳашамат наҷот медиҳад? Ин ҳамон Худоест, ки Мисрро бо ҳар гуна бало дар биёбон зарба зада буд.+

2 «Куруш — подшоҳи Форс, чунин мегӯяд: “Яҳува, Худои осмон, тамоми мамлакатҳои заминро ба ман додааст+ ва ӯ ба ман фармудааст, ки дар Ерусалим, ки дар Яҳудост, барояш хонае бисозам.+ 3 Ҳар касе, ки аз халқи ӯст, бигзор Худояш бо вай бошад ва бигзор ӯ ба Ерусалим, ки дар Яҳудост, равона шавад ва хонаи Яҳува — Худои Исроилро аз нав бино кунад. Ӯ Худоест, ки хонааш дар Ерусалим буд*.